Obecna sytuacja zmusza właścicieli biznesów gastronomicznych do poszukiwania nowych kanałów sprzedaży, w tym do sprzedaży posiłków oraz napojów w opakowaniach jednostkowych przykładowo w butelkach czy słoikach. Jest to poważne wyzwanie ponieważ błędy w etykietowaniu mogą prowadzić do wycofania produktu z rynku, szczególnie w przypadku nierzetelnych informacji na temat alergenów, masie/objętości lub składzie. Lista najczęstszych błędów: 1) Nazwa produktu spożywczego na etykiecie Wyróżniamy dwa rodzaje nazwy określane jako nazwa tzw. fantazyjna/marketingowa oraz nazwa przewidziana w przepisach/zwyczajowa/opisowa. Na etykiecie powinna znaleźć się nazwa środka spożywczego, która przewidziana jest w przepisach. W momencie, gdy nie jest ona określona w żadnych regulacjach, stosuje się nazwę zwyczajową. Gdy nazwa zwyczajowa nie istnieje, należy zastosować nazwę opisową. Publikowane informacje z wyników kontroli oznakowania środków spożywczych wskazują, że zapewnienie prawidłowego nazewnictwa nadal jest problematyczne. Stwierdzono między innymi takie nieprawidłowości jak: -podanie „markizy cytrynowe”, podczas gdy w składzie kremu cytrynowego nie wykazano cytryny, tylko aromat, -podanie „ciastka kruche z cukrem maślane”, podczas gdy w składzie wyrobu nie wykazano masła, -użycie określenia „domowe”, podczas gdy w składzie wyrobów wykazano liczne substancje dodatkowe, -oznakowanie jaj z chowu klatkowego nazwą „Świeże Wiejskie Jaja”, -niewskazanie pełnego handlowego oznaczenia gatunku ryby (np. „sieja” zamiast „sieja kanadyjska”), -niewskazanie gatunku mięsa oraz rodzaju zastosowanej obróbki termicznej. 2) Wykaz składników Na etykiecie wykaz składników należy poprzedzić słowem „składniki”. Użycie słowa „skład” to błąd. Składniki należy wymieniać zawsze w kolejności malejącej. W przypadku składników, które występują w produkcie gotowym w ilości mniejszej niż 2%, możemy je zapisać w dowolnej kolejności. Istnieje możliwość skrócenia wykazu składników. Zamiast podania szczegółowych nazw składników, można użyć ogólnej nazwy kategorii. Przykład: Jeśli ilość przypraw nie przekracza wagowo 2% produktu, zamiast wymieniać poszczególne przyprawy po kolei, można użyć ogólnego określenia „przyprawy” lub „mieszanka przypraw” 3) Alergeny W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że rozróżnić można dwie sytuacje, w których informuje się o obecności alergenów w produktach. Pierwsza z nich dotyczy przypadku, kiedy alergen zawarty jest w produkcie jako jego składnik (lub substancja obecna w składniku). Mamy wtedy do czynienia z celową (zamierzoną) obecnością alergenu w produkcie końcowym. Drugim przypadkiem jest tzw. obecność niezamierzona – kiedy obecność danej substancji wynika z zanieczyszczenia krzyżowego (a więc alergen nie jest składnikiem danego produktu, ale może być w nim obecny). Deklarując możliwość wystąpienia w produkcie innych składników alergennych należy użyć odpowiedniego sformułowania tj. „może zawierać…”.

1. dobrze
to
wiedzieć
Bartłomiej Włodarczyk
dodano 2022-10-07
Najczęstsze błędy na etykietach spożywczych
Obecna sytuacja zmusza właścicieli biznesów gastronomicznych do poszukiwania nowych kanałów sprzedaży, w tym do sprzedaży posiłków oraz
napojów w opakowaniach jednostkowych przykładowo w butelkach czy słoikach.
Jest to poważne wyzwanie ponieważ błędy w etykietowaniu mogą prowadzić do wycofania produktu z rynku, szczególnie w przypadku
nierzetelnych informacji na temat alergenów, masie/objętości lub składzie.
Lista najczęstszych błędów:
1) Nazwa produktu spożywczego na etykiecie
Wyróżniamy dwa rodzaje nazwy określane jako nazwa tzw. fantazyjna/marketingowa oraz nazwa przewidziana w
przepisach/zwyczajowa/opisowa.
Na etykiecie powinna znaleźć się nazwa środka spożywczego, która przewidziana jest w przepisach. W momencie, gdy nie jest ona określona w
żadnych regulacjach, stosuje się nazwę zwyczajową. Gdy nazwa zwyczajowa nie istnieje, należy zastosować nazwę opisową.
Publikowane informacje z wyników kontroli oznakowania środków spożywczych wskazują, że zapewnienie prawidłowego nazewnictwa nadal jest
problematyczne. Stwierdzono między innymi takie nieprawidłowości jak:
-podanie „markizy cytrynowe”, podczas gdy w składzie kremu cytrynowego nie wykazano cytryny, tylko aromat,
-podanie „ciastka kruche z cukrem maślane”, podczas gdy w składzie wyrobu nie wykazano masła,
-użycie określenia „domowe”, podczas gdy w składzie wyrobów wykazano liczne substancje dodatkowe,
-oznakowanie jaj z chowu klatkowego nazwą „Świeże Wiejskie Jaja”,
-niewskazanie pełnego handlowego oznaczenia gatunku ryby (np. „sieja” zamiast „sieja kanadyjska”),
-niewskazanie gatunku mięsa oraz rodzaju zastosowanej obróbki termicznej.
2) Wykaz składników
Na etykiecie wykaz składników należy poprzedzić słowem „składniki”. Użycie słowa „skład” to błąd. Składniki należy wymieniać zawsze w
kolejności malejącej. W przypadku składników, które występują w produkcie gotowym w ilości mniejszej niż 2%, możemy je zapisać w dowolnej
kolejności.
Istnieje możliwość skrócenia wykazu składników. Zamiast podania szczegółowych nazw składników, można użyć ogólnej nazwy kategorii.
Przykład: Jeśli ilość przypraw nie przekracza wagowo 2% produktu, zamiast wymieniać poszczególne przyprawy po kolei, można użyć ogólnego
określenia „przyprawy” lub „mieszanka przypraw”
3) Alergeny
W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że rozróżnić można dwie sytuacje, w których informuje się o obecności alergenów w produktach. Pierwsza
z nich dotyczy przypadku, kiedy alergen zawarty jest w produkcie jako jego składnik (lub substancja obecna w składniku). Mamy wtedy do czynienia
z celową (zamierzoną) obecnością alergenu w produkcie końcowym.
Drugim przypadkiem jest tzw. obecność niezamierzona – kiedy obecność danej substancji wynika z zanieczyszczenia krzyżowego (a więc alergen
nie jest składnikiem danego produktu, ale może być w nim obecny). Deklarując możliwość wystąpienia w produkcie innych składników alergennych
należy użyć odpowiedniego sformułowania tj. „może zawierać…”. Umieszczenie na etykiecie określenia „zawiera śladowe ilości…” lub informacji na
temat składników alergennych występujących w zakładzie jest błędem.
Część producentów wciąż nie wyróżnia w wykazie składników (np. w formie pogrubienia, powiększenia lub podkreślenia tekstu) żywności
zawierającej substancje alergenne. Równocześnie błędem jest wyróżnienie całego składnika, choć tylko jego część stanowi alergeny. W przypadku
„mleko w proszku” podkreślony powinien zostać wyłącznie wyraz „mleko”.
4) Oznaczenie ilościowe składników produktu
W przypadku, gdy nazwa składnika wymieniona jest w jego nazwie (np. „z orzechami”, „truskawkowy”), należy podać zawartość procentową tego
składnika w wykazie składników.
Zawartość procentową składnika należy również podawać, gdy:
- produkt jest kojarzony z danym składnikiem np. lody orzechowe – należy podać procentową zawartość orzechów,
- składnik przedstawiony jest na grafice,
- składnik opisuje charakterystyczne cechy dla danego produktu i pozwala go odróżnić od innych produktów np. zawartość mięsa w pasztecie.
5) Składniki złożony
Brak rozpisania składnika złożonego w wykazie składników jest częstym błędem. Wymieniając składnik złożony np. czekoladę, należy wymienić
obok w nawiasie wszystkie składniki wchodzące w jej skład. Zatem jeśli do produkcji ciastek używamy czekolady (składnik złożony), to skład tej
czekolady musi znaleźć się w składzie ciastek.
6) Termin przydatności do spożycia ,a data minimalnej trwałości
Są często mylone ze sobą na etykiecie. Termin przydatności do spożycia stosuje się w przypadku wyrobów łatwo psujących się tzw. wyrobów
nietrwałych mikrobiologicznie. W przypadku tych wyrobów należy na etykiecie używać sformułowania „należy spożyć do (dd/mm/rrrr)”
Dla pozostałych produktów określa się datę minimalnej trwałości. Datę minimalnej trwałości poprzedza sformułowanie „należy spożyć przed
(dd/mm/rrrr)" lub „należy spożyć przed końcem (mm/rrrr lub rrrr)”.
7) Informacja na temat warunków przechowywania / sposobu użycia produktu spożywczego
Na etykiecie należy zamieścić informację dotyczącą warunków przechowywania nie tylko produktu zamkniętego, ale także warunków, w jakich
należy trzymać po otwarciu – często ta druga informacja jest pomijana.
Na etykiecie należy zamieścić także informację, czy produkt jest do bezpośredniego spożycia, czy wymaga wcześniejszego przygotowania.
Instrukcja użycia nie może składać się wyłącznie z samych grafik np. patelni, mikrofalówki, co często jest praktykowane. Należy zamieścić krótki
opis słowny i liczbowy, który wyjaśnia sposób przygotowania produktu.
8) Deklarowanie właściwości produktu w sytuacji, gdy wszystkie tego typu produkty muszą takie właściwości posiadać
Przykładem takiego błędu może być stwierdzenie na opakowaniu mleka, że nie zawiera barwników. W czasie pandemii Covid-19 część
producentów chciała oznaczać swoją żywność jako wolną od SARS-CoV-2. Taka informacja również jest niedopuszczalna, ponieważ nie ma
podstaw do stwierdzenia, że w pozostałych (konkurencyjnych) produktach danego rodzaju wirus jest obecny.
9) Określenie „bez sztucznych barwników”
Oznaczenie produktów słowami „bez sztucznych barwników” jest niezgodne z przepisami prawa ponieważ:
-zgodnie z definicją „barwników” zawartą w Rozporządzeniu nr 1333/2008 w sprawie substancji dodatkowych, prawo nie rozróżnia barwników na
„sztuczne” i „naturalne”; definicja ta stanowi: „„barwniki” to substancje nadające lub przywracające żywności barwę, obejmujące naturalne
składniki żywności i naturalne źródła, które w normalnych warunkach ani nie są same spożywane jako żywność ani nie są stosowane jako typowe
składniki żywności. W rozumieniu niniejszego rozporządzenia barwnikami są preparaty uzyskane ze środków spożywczych i innych jadalnych
surowców naturalnych uzyskanych poprzez fizyczną lub chemiczną ekstrakcję, której efektem jest selektywna ekstrakcja pigmentów względem
składników odżywczych lub aromatycznych”;
-skoro zatem nie ma podziału na barwniki sztuczne i naturalne, to hasło „bez sztucznych barwników” należy uznać za wprowadzające w błąd
poprzez sugerowanie, że produkt ma szczególne właściwości podczas gdy wszystkie podobne produkty mają takie właściwości (bo rzekomo we
wszystkich innych produktach mogą być obecne tylko barwniki naturalnego pochodzenia);
10) Dodatki do żywności
Muszą być oznaczone podwójnie, mianowicie, poza ich nazwą szczegółową lub numerem E, należy wykazać kategorię, do jakiej należą. Przykład:
regulator kwasowości (kategoria): kwas cytrynowy (nazwa szczegółowa) lub Emulgator: lecytyna sojowa. Zwróćcie na to uwagę, bo to częsty błąd
na etykietach. Spis kategorii znajdziecie w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 w części C załącznika VII.
11) Środki aromatyzujące
Wymieniamy w składzie jako „środek aromatyzujący” lub „aromat” wraz z podaniem nazwy szczegółowej lub opisu aromatu (nie jest to jednak
wymóg konieczny). Możliwe środki aromatyzujące wymienione są w Rozporządzeniu (WE) 1334/2008 i tam należy szukać ich definicji. Podobnie
jest z określeniem „aromat naturalny”. Możemy go użyć tylko, jeśli jest to zgodne z art. 16 wspomnianego Rozporządzenia.
#konsultant #doradztwo #usługi konsultingowe #freelancer #produkcja spożywcza #technolog żywności #system HACCP #firma konsultingowa
#certyfikacja BRC #certyfikacja IFS #żywności #znakowania żywności #branża spożywcza #doradztwo technologia spożywcza #konsulting
produkcja żywności #technologia żywności
dobrze
to
wiedzieć
ZAUFALI MI
Stwórz ze mną produkt
szyty na miarę.
Masz projekt z zakresu produkcji spożywczej i chcesz go „przegadać”
z ekspertem? Szukasz inspiracji dla swojej marki spożywczej?
Porozmawiajmy!
Wyślij wiadomość
Nick lub Imię*
Email*
Telefon*
Wiadomość*
BW FOOD
CONSULTING
Sikorskiego 45/49
95-015 Głowno
e: technolog.szukazlecenia@gmail.com
t: +48 723 917 766
Facebook Instagram Linkedin
© BW Food Consulting Ustawienia cookies. Polityka prywatności . This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.
O mnie Zakres usług Rezerwuj termin Realizacje Dobrze to wiedzieć Kontakt
Select Language
Powered by Translate