1. 140 SOUL 141
Αν δεν υπήρχε, δε θα υπήρχαµε ούτε εµείς. ∆ε θα µας περνούσε
από το µυαλό ότι περιοδικό σηµαίνει δρόµοι και στιλ, µουσικές και
κινήµατα, εικόνες, λέξεις και τυπογραφία. Thank God, ο Terry Jones
δε δηµιούργησε µόνο το «i-D», αλλά µας έδειξε και το δρόµο. Ο
απόλυτος εκδότης µας µιλά για τη σηµασία του να έχεις ψυχή και
άποψη πάνω από όλα. Κείµενο, Συνέντευξη: Νίκος Κουλούσιος
Ο θρυλικός ιδρυτής και διευθυντής του, Terry Jones,
σήκωσε το λονδρέζικο σταθερό του και µε πήρε λίγες
βδοµάδες πριν για να µου πει ότι ξεφύλλισε το SOUL
και το βρήκε αρκετά «intriguing». Τα µάτια άστραψαν
και τα χαµόγελα έλαµψαν σε Άµστερνταµ και Θεσσαλο-
νίκη. Είναι υπέρτατη τιµή να σε κριτικάρει θετικά ένας
από τους εµβληµατικότερους γίγαντες του διεθνούς
περιοδικού Τύπου και να σου παραχωρεί ευχαρίστως
τη δυνατότητα να µάθεις µερικά από τα µυστικά του. Να
πώς αρχίζει η ιστορία.
Το 1977 ο Terry Jones (επαγγελµατίας φωτογράφος,
όπως και η γυναίκα του Tricia Jones), αφήνοντας πίσω του
µια πεντάχρονη επιτυχηµένη καριέρα ως καλλιτεχνικός
διευθυντής της αγγλικής «Vogue», αποφάσισε ότι η µουσι-
κή και η street culture τον ιντρίγκαραν ίσως περισσότερο
από τον καθαυτό παραδοσιακό κόσµο της µόδας. Και
κάπως έτσι έβαλε πλώρη µε προορισµό ένα καινούργιο
περιοδικό, το οποίο από το 1980 έµελλε να ανοίξει νέους
δρόµους όχι µόνο στο χώρο των περιοδικών µόδας αλλά
και στην ίδια τη µόδα. Το «i-D» στηρίχθηκε σε κι ανέδειξε
τις αντεργκράουντ συνιστώσες της θατσερικής Βρετανίας,
µίξαρε τη µόδα µε την κοινωνική αντίληψη και την πανκ
συνείδηση, αρνήθηκε στην ουσία να δει τη µόδα µόνο ως
ένα ακόµη χαρακτήρα του πολυπρόσωπου έργου που
σκηνοθετείται από την αγορά, αλλάζοντας έτσι το µέχρι
τότε τοπίο σε βάθος και έκταση. Ανέπτυξε µια πιο ντοκι-
µαντερίστικη µατιά στη φωτογραφία µόδας, µια υβριδική
προσέγγιση που ονοµάστηκε «the straight up».
Τα πρώτα του τεύχη (τα οποία είναι πλέον σούπερ
συλλεκτικά) αριθµούσαν µόνο 40 σελίδες, δεµένες µε
συρραπτικό ή συνδετήρες, και πωλούνταν για 50 πένες.
Με δηµοσιογραφικό πνεύµα και επαναστατικό φορµάτ,
έβγαλε στη φόρα την αρετουσάριστη, πιο αληθινή πλευρά
της µόδας ενός Λονδίνου, οι δρόµοι του οποίου ξεχείλιζαν
από κιλτ φούστες, παραµάνες και all-punk-classic Mohawk
κουρέµατα. Κι όταν οι ατζέντηδες και οι διανοµείς Τύπου
δίσταζαν να πουλήσουν το περιοδικό που γρατζουνούσε
τα δάχτυλα όσων το ξεφύλλιζαν (λόγω συρραπτικών), οι
φανατικοί υποστηρικτές του το πουλούσαν µέσα από το
πορτµπαγκάζ µιας κόκκινης Κάντιλακ.
Ο κεφαλαιώδης ρόλος που έπαιξε το «i-D» για την
ανάπτυξη και την προβολή της νέας µόδας και της street
κουλτούρας, η ποιότητα των περιεχοµένων και η «ακα-
τέργαστη» φωτογραφία του, ο αέρας της νεωτερικότητας
που γεννά και αποπνέει, ο δυναµισµός και η καινοτοµία
που πηγάζουν από το πρωτότυπο κόνσεπτ του και η
28άχρονη πορεία του σηµατοδοτούν µια ιστοριογραφική
παρακαταθήκη για τα διεθνή εκδοτικά δεδοµένα. Σαν τα
µυγάκια που πετούν γύρω από τη φλόγα, άγνωστοι ή
πρωτοεµφανιζόµενοι µέχρι τότε φωτογράφοι µαγνητί-
στηκαν από τη γοητεία του καινούριου και εκπαιδεύτη-
καν στις σελίδες του. Wolfgang Tillmans, Juergen Teller,
Nick Knight, Terry Richardson και Ellen von Unwerth,
µερικοί από αυτούς.
Τα εξώφυλλα του «i-D» γράφουν κι αυτά τη δική τους
ιστορία. Πάνω από 280 τον αριθµό, έχουν φιλοξενήσει
όλες τις ντίβες του ποπ πάνθεον, από σταρλέτες του
πενταγράµµου και του φιλµ µέχρι µοντέλα βεληνεκούς,
ενώ το όνοµα των φωτογράφων που σουτάρουν κάθε
τεύχος τον/τη celebrity (ή και µη-celebrity πολλές φορές)
της «βιτρίνας» αναγράφεται κι αυτό στο πάνω µέρος του
εξωφύλλου. Αρκετά από αυτά (όπως και του πρώτου
και του δεύτερου τεύχους) είναι δουλειά του ίδιου του
Terry Jones. Τρεις δεκαετίες και µερικές εκατοντάδες
«i-D» αργότερα, ο Terry Jones, ονειροπόλος του νέου
µέλλοντος, αεί γεωµετρεί τον πλανήτη Φωτογραφία,
στον αστερισµό Τυπογραφία, χτίζει νέες δοµές πατώντας
πάνω σε νέες ιδέες, ιντριγκάρει ζωηρά την αδράνεια,
τη µαταιότητα και την απάθεια και κλείνει το µάτι σε µια
post-super επιτυχία που συνεχίζεται αµείωτα.
Το «i-D» βγάζει σύντοµα το επόµενο βιβλίο του και το
τιτλοφορεί «SOUL i-D». Τα λόγια είναι περιττά, το σύµπαν
συνωµοτεί κι εµείς το χαιρόµαστε διπλά.
ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ ∆ΥΝΑΜΕΙΣ

2. 142 SOUL
Ποιο ήταν το πρώτο περιοδικό που έπεσε στα χέ-
ρια σας; ∆ε διάβαζα περιοδικά µικρός, αλλά, όταν
στα 16 µου σπούδαζα στη σχολή καλών τεχνών,
διηύθυνα το φοιτητικό περιοδικό «Circuit».
Πόσων χρονών είναι το περιοδικό σας; Γιατί το
ονοµάσατε «i-D»; Ξεκίνησα το «i-D» το 1980. Το
όνοµά του παραπέµπει στο κόνσεπτ: «εξερεύνηση
ταυτότητας».
Ποιο ήταν το βασικό σας κίνητρο; Και πώς ή πότε
απογειώθηκε τελικά το αρχικό σας κόνσεπτ;
Ξεκίνησε σαν ένα χόµπι για να µε κρατάει σε εγρή-
γορση. Με τη βοήθεια πολλών συνεργατών µεγά-
λωσε, ωρίµασε και έµεινε για πάντα φρέσκο.
Σε τι διαφέρει το δικό σας από τα άλλα περιοδικά
µόδας; Ποιο είναι το niche σας; Το «i-D» γεννήθη-
κε ως ένα τελείως πρωτότυπο κόνσεπτ. Μήνα µε το
µήνα εξελίσσεται, κρατώντας ως πυρήνα ανανέω-
σης το πρωτότοκο αυτό στοιχείο του «αυθεντικού».
Ποια είναι η κουλτούρα ή η «υποκουλτούρα»
που κρύβουν οι σελίδες του περιοδικού; Πρέπει
κανείς να ανατρέξει στα 28 χρόνια λειτουργίας του
«i-D» για να καταγράψει ολόκληρο το φάσµα της
κουλτούρας του.
Πώς/Τι µυρίζει το περιοδικό σας; ∆ροσιά.
Με µία πρόταση, τι ακριβώς κάνετε κάθε µέρα
στη δουλειά σας στο περιοδικό; Ονειροπολώ, µε
το ένα µάτι ανοιχτό στο τι συµβαίνει γύρω µου.
Ως περιοδικό, τι σας αγχώνει; Η υποψία ότι µπορεί
να στερέψουν οι καλές ιδέες (κάτι που δε συνέβη
ποτέ ώς τώρα).
Ποιος είναι ο καλύτερός σας φίλος; Ο αναγνώ-
στης µας και συντάκτης κάποιου άλλου περιοδικού.
Ποια είναι η φιλοσοφία και η «γραµµή πλεύσης»
του περιοδικού; Καθρέφτης της ανθρωπότητας
στο δηµιουργικό της φόρτε.
Πώς προσεγγίζετε το κόνσεπτ σας σχεδιαστικά/
στιλιστικά; Η γραφιστική µας ταυτότητα εξελίσσε-
ται καθηµερινά. Πολλές από τις ιδέες µας εξηγούµε
στο βιβλίο µου: «Wink - Instant design: a manual of
graphic techniques».
Πιστεύετε ότι η κυριαρχία της εικόνας θα κατα-
στήσει κάποια στιγµή το κείµενο περιττό; Όχι,
αλλά το «i-D» εστιάζει πάντα στην εικόνα.
Ποιος είναι ο ιδανικός σας αναγνώστης; Οι ανα-
γνώστες του «i-D» πρέπει να σκέφτονται από µόνοι
τους. Εµείς τους παρέχουµε τα ερεθίσµατα, την τρο-
φή για τη σκέψη.
Συζητάτε µε τους αναγνώστες σας; Πώς; Αυτός ο
τοµέας χρειάζεται ακόµα δουλειά. Στο µέλλον θα το
οργανώσουµε.
Είναι το ντιζάιν η νέα lingua franca; Το ντιζάιν
είναι η παγκόσµια γλώσσα της φύσης. Εµείς απλώς
την ακολουθούµε και µαθαίνουµε µέσα από τα
λάθη µας.
Ποιο είναι το πιο αρνητικό σχόλιο που έκανε κά-
ποιος για το περιοδικό σας; Ότι το «i-D» είναι δυσα-
νάγνωστο ή κακογραµµένο.
Τι του απαντήσατε; Ότι τελειοποιούµε την τέχνη
του «δυσανάγνωστου».
Τι είναι αυτό που πραγµατικά σας αρέσει στο πε-
ριοδικό σας; Το «i-D» έχει µετατραπεί σε «ζωτική
ενέργεια» χάρη στην οµάδα του περιοδικού.
Ίντερνετ: σύµµαχος ή αντίπαλος; Ένας φίλος που
τον «γαλουχούµε» από το 2000.
Ποιο είναι το µεγαλύτερο ψέµα όλων των επο-
χών; Το να πιστεύεις ό,τι σου λένε αναντίρρητα.
Έχετε blog; Όχι ακόµα. (Έχουν όµως i-DSpace)
Ποια είναι η πιο ηλίθια ερώτηση που έχετε ρω-
τήσει ποτέ σε συνέντευξη; «Γράφει το µαγνητο-
φωνάκι;»
Πώς ανιχνεύετε καινούργια ταλέντα; Με διαίσθηση.
Ποιο είναι το αγαπηµένο σας φάρµακο; Ο καθα-
ρός αέρας.
Τι διαβάζετε αυτόν τον καιρό; Μόλις τέλειωσα το
«Futurists» του Alvin Toffler.
Τι θέλετε να γίνετε όταν µεγαλώσετε; Σοφότεροι.
Υπάρχει η τέλεια αναλογία µεταξύ κειµένου και
φωτογραφίας σε ένα περιοδικό; Όχι, η αναλογία
ποικίλλει.
i-D the offspring issue Νo280, Σεπτέµβριος 2007.
Φωτογραφία: Emma Summerton
i-D, τεύχος Νo1, Αύγουστος 1980.
Φωτογραφία: Steve Johnston
DOWNTOWN | THESSALONIKI
10 CHRISOSTOMOU SMIRNIS, str | THESSALONIKI

3. 144 SOUL
Πόσο απαραίτητοι σας είναι οι celebrities; Το «i-
D» είναι γεµάτο celebrities, αλλά κάποιοι είναι λιγό-
τερο δηµοφιλείς από κάποιους άλλους.
Οργανώνεται events για τους αναγνώστες του
περιοδικού σας; ∆εν οργανώνουµε events και
πάρτι για τους αναγνώστες µας. Κάνουµε διεθνείς
εκθέσεις και ανάλογες εκδηλώσεις για να γιορτά-
σουµε και να προωθήσουµε τις ιδέες του «i-D».
Πόσο µπορεί να επηρεάσει η διαφήµιση το φορ-
µάτ, το lay out αλλά και τη φιλοσοφία ενός περιο-
δικού; Οι διαφηµίσεις είναι µέρος της ρουτίνας µας.
Ποια ήταν η µεγαλύτερη επένδυση που κάνατε
ποτέ στο περιοδικό; Είµαι ο καταλύτης που διευ-
κολύνει όσους θέλουν να επενδύσουν την ενέρ-
γειά τους στο «i-D».
Πού δίνετε προτεραιότητα σχετικά µε το ντιζάιν
του περιοδικού σας; Στο εξώφυλλο; Στα γραφικά;
Στη φωτογραφία; Στην πρωτοτυπία; ∆ίνουµε προ-
τεραιότητα σε όλα αυτά και ιδιαίτερα στο εξώφυλ-
λο: είναι η βιτρίνα και η είσοδός µας.
Ποιο είναι το σλόγκαν σας; «i-D opens idle eyes
(ένα µόνο από τα σλόγκαν µας).
Ποιο είναι το πιο αγαπηµένο από τα εξώφυλλά
σας; Είναι πάρα πολλά.
Τι θα φτιάχνατε µε ένα εκατοµµύριο µπαλάκια
του πινγκ πονγκ; Θα ζωγράφιζα πάνω τους ένα
εκατοµµύριο smileys που κλείνουν το µάτι.
Ποια ήταν η χειρότερη (ή η πιο περίεργη) συνέ-
ντευξη που φιλοξενήσατε ποτέ; Η συνέντευξη
που πήραµε από έναν παπαγάλο.
Αν θα µπορούσατε ή θα θέλατε να ξεκινήσετε
µια επανάσταση, υπέρ ή εναντίον κάποιου θέ-
µατος, τι θα αφορούσε; Θα ήταν κατά της άγνοιας
και της µισαλλοδοξίας.
Τι προδιαγράφει το µέλλον για τα έντυπα Μέσα;
Το χαρτί είναι µια ακριβή και πολύτιµη πρώτη ύλη.
Ποια είναι η επόµενη «µεγάλη ανακάλυψη» στο
χώρο των Μέσων; Το να είσαι εντός προθεσµίας.
«Εάν δε σου αρέσουν οι ειδήσεις, βγες στο δρό-
µο και φτιάξε τις δικές σου». Τι πιστεύετε ότι θέ-
λει να πει ο ποιητής; Ο καθένας µπορεί να αλλάξει
τα δεδοµένα.
Ιστορικοί του περιοδικού Τύπου λένε πως στο
µέλλον, µε την ολοένα εξελισσόµενη µηχανογρά-
φηση, τα περιοδικά θα απευθύνονται στον κάθε
ένα αναγνώστη προσωπικά. Οι αναγνώστες-συν-
δροµητές θα λαµβάνουν στο σπίτι τους ένα περι-
οδικό µε το όνοµά τους στο εξώφυλλο, το οποίο
θα περιλαµβάνει άρθρα (και διαφηµίσεις) κοµµέ-
να και ραµµένα στα µέτρα τους και στο lifestyle
τους: ποιες ταινίες παίζονται στη γειτονιά τους, τι
κάνουν οι συγγενείς τους αλλά και πλήρως «εξα-
τοµικευµένα» ωροσκόπια της ηµέρας. Πώς κρί-
νεις ένα τέτοιο µελλοντικό σενάριο, πόσο κοντά
είµαστε σε κάτι τέτοιο; Είναι αλήθεια;
Αν δεν ήσασταν περιοδικό, τι θα θέλατε να είστε;
Ένα ελεύθερο πνεύµα.
«Τα πρώτα του τεύχη (τα οποία
είναι πλέον σούπερ συλλεκτικά)
αριθµούσαν µόνο 40 σελίδες,
δεµένες µε συρραπτικό ή
συνδετήρες, και πωλούνταν για 50
πένες. Με δηµοσιογραφικό πνεύµα
και επαναστατικό φορµάτ, έβγαλε
στη φόρα την αρετουσάριστη, πιο
αληθινή πλευρά της µόδας ενός
Λονδίνου, οι δρόµοι του οποίου
ξεχείλιζαν από κιλτ φούστες,
παραµάνες και all-punk-classic
Mohawk κουρέµατα»
i-D the Agyness Deyn issue Νo287, Μάιος 2008.
Φωτογραφία: Terry Richardson
i-D, τεύχος Agyness Deyn No287, Μάιος 2008,
Φωτογραφία Alasdair McLellan