2. Txerrama herriko etxetxoan bizi zen zazpi
txerritxoekin.Otsoa haien kaleetan egoten zen
beti; txerritxoen haragi samurraz gogoratzen eta
ezpainak miazkatzen zituen.
3. Amak alboko herrira joan behar zuen eta esan zien
txerritxoei:
-Kontuz otsoarekin! Ez zabaldu atea, bestela jan egingo
zaituzte eta.
Otsoak txerrama irteten ikusi zuen eta eskuak igurtzi
zituen pozaren pozez.
5. Baina txerritxoak otsoaren larru ilunaz ohartu
ziren eta ez zioten atea zabaldu.
-Ez, ez zara ama! Alde hemendik, otso gaizto
hori!bota zion ausartenak.
6. Hankak irinez zuritu zituen otsoak. Berriro atea jo
eta hanka erakutsi zien. Horrela engainatuta,ama
zela uste izan zuten txerritxoak.
7. Fidatu eta atea zabaldu zioten. Otsoak gainera
salto egin eta poliki-poliki jan zituen.
8. Handiena bakarrik atera zen onik erloju barruan
ezkutatu zelako. Han aurkitu zuen amak, negar
batean eta erabat izutua.
9. Guraizeak, haria eta jostorratza hartu eta
otsoaren bila joan ziren ama eta txerrikume
handia. Otsoa, sabela ondo beteta, lo zegoen
ibaiertzean.
10. Amak otsoari tripa zabaldu zion guraizez, eta
txerrritxoak bizirik eta pozik atera ziren kanpora.
11. Otsoak zurrungaka jarraitzen zuen eta bitartean
amak tripa josi zion.
-Hau egarria!-esan zuen otsoak esnatzean. Eta
uretara hurbildu zen edateko.
12. Baina bidean harri batekin topo egin zuen eta
nahi gabe uretara jausi eta ito egin zen.
