Prezentacja o roli użyteczności w przestrzeni publicznej nowoczesnych miast

1. Rola użyteczności przestrzeni
publicznej w
nowoczesnych miastach
mgr inż. Krystian Miąsik
Uniwersytet Rzeszowski

2. Norma ISO 9241 z 1998 definiuje użyteczność jako:
miarę wydajności, efektywności i satysfakcji
użytkownika z jaką dany produkt może być używany
dla osiągnięcia danych celów przez danych
użytkowników w danym kontekście

3. - nauczalność (learnability) - jak łatwo
jest wykonać proste zadania przy
pierwszym kontakcie z produktem
- efektywność (efficiency) - jak szybko
korzystają z produktu użytkownicy, którzy
już go znają
- zapamiętywalność (memorability) -
łatwość przypomnienia sobie korzystania
z produktu po dłuższej przerwie
- błędy - jak często są popełniane i jak
łatwo użytkownicy mogą się z nich
wydobyć
- satysfakcja - jak bardzo produkt
przyjemny jest w korzystaniu.
Jacob Nielsen, PhD

4. Jak mierzyć użyteczność obiektów przestrzeni miejskiej?
Problemy:
- Obiekty architektoniczne często nie powstają tylko w
bezpośredniej odpowiedzi na potrzeby ludzkiego ciała i umysłu
- Narzędzie użyteczne powinno być możliwie „transparentne”, tzn.
nie powinno angażować kosztownych zasobów uwagi. Powinna
występować pewna „intuicyjność”

5. Wskaźnik dostępności przeznaczenia
Dr hab. Maciej Błaszczak (UAM) – kognitywista
Iloczyn współczynnika łatwości opanowania narzędzie (K) i
stosunku funkcji wykorzystywanych przez użytkownika do ilości
funkcji dostępnych

7. Narzędzie może być nieużyteczne na dwa sposoby:
brak dostrojenia do kontekstu użycia (niska odczuwalność
przestrzeni miejskiej), czyli niski współczynnik funkcji
wykorzystanych do funkcji dostępnych,
oraz brak dopasowania do użytkownika (niska racjonalność
przestrzeni miejskiej), czyli niski współczynnik łatwości
opanowania narzędzia.
Istnieją dwa sposoby podwyższenia wartość WDP:
zwiększenie licznika lub obniżenie mianownika.

8. Jednak badania nad zjawiskiem zmęczenia multifunkcjonalnością
(Rust, R., D. Thompson, R. Hamilton:2006 - Nie dodawaj kolejnych
funkcji – twój produkt może stać się zbyt skomplikowany! Harvard
Business Review Polska) pokazują jakie straty finansowe mogą
przynieść produkty, które potrafią za dużo.
Logicznym jest zatem obniżanie mianownika funkcji.

10. K~1 – intuicyjne; tylko jedna dostępna i wykorzystywana
funkcja
WPD 1 – bardzo użyteczne

11. K~1 – intuicyjne; tylko jedna dostępna i
wykorzystywana funkcja
WPD 1 – bardzo użyteczne

12. K~1 – intuicyjne;
Jasna informacja o
położeniu ścieżek
WPD 1 – bardzo
użyteczne

13. K~1 – intuicyjne, wystarczy
spojrzeć w stronę lustra; tylko
jedna dostępna i
wykorzystywana funkcja
WPD 1 – bardzo użyteczne

14. K~1 – intuicyjne, na pierwsze spojrzenie jest znane
przeznaczenie; tylko jedna dostępna i wykorzystywana
funkcja
WPD 1 – bardzo użyteczne

15. K~1 – intuicyjne; użytkownik po prostu czuje, że „nie chce na to
wjechać”
Dwie dostępne i wykorzystywane funkcje
WPD 1 – bardzo użyteczne

16. K~0,8 – intuicyjne, o ile widzimy jak ktoś używa; mnogość funkcji,
trudno określić zakres dostępnych funkcji - kreatywność
WPD  0,5-0,8 – wciąż użyteczne

17. K~0 – mało intuicyjne, nie
wiadomo o co może chodzić
z podwójnym komunikatem;
Nie wiadomo jaką funkcję
ma pełnić ten znak (nie ma
takiego w kodeksie
drogowym)
WPD 0 – nisko użyteczne,
nawet bezużyteczne

18. K~0,4 – mało intuicyjne; nie
widać przeznaczenia ścieżek
Dwie funkcje – korzystamy
tylko z jednej z nich, ale nie
wiadomo czy prawidłowo
WPD 0,2 – nisko
użyteczne

19. K~0,5 – mało intuicyjne;
Rowery jadą dołem, po lewej, czy po
prawej jak sugeruje ścieżka
Dwie funkcje – żadna nie
wykorzystywana ze względu na błędny
przekaz
WPD 0 – nisko użyteczne

22. Kolaż z rowerów
K~0,1 – mało intuicyjne, nie wiadomo gdzie przyłożyć kartę, jak i gdzie oddać,
jakie są opłaty; jedna dostępna funkcja ale mało wykorzystywana
WPD 0,1 – nie użyteczne