2. MENU
Strona Główna
Opisy Terminów :
Aria
Aria
Samba
Czardasz
Tango
Tarantela
Marsz
Serenada
Analiza i interpretacja utworów
G.Bizet – Aria Torreadora z Opery Carmen
Bizet Georges
Historia utworu - Aria Torreadora z Opery Carmen
D.Milhaud – Brasileira (samba) ze suity
Scaramouche
Darius Milhaud
Darius Milhaud
V.Monti- Czardasz
Vittorio Monti
I.Albeniz - Tango
Isaac Albéniz
G.Rossini –Taranrela La danza
Gioachino Antonio Rossini
J.Strauss – Marsz Radetzkiego
Johann Strauss
J.Hubay – Heyre Kati
Jenő Hubay
F.Schubert – Serenada
Schubert Franz Peter
F.Suppe – Uwertura do operetki Lekka
kawaleria
Franz von Suppé
F.Schubert – Ave Maria
G.Bizet – Habanera z opery Carmen
Spis źródeł i informacji
Spis źródeł i informacji
Koniec
3. OPISY TERMINÓW :
Aria – forma muzyczna wokalno-instrumentalna z
kantylenowo rozwiniętym głosem solowym, zwykle
część większej formy muzycznej takiej jak
oratorium lub opera, występująca w punkcie
kulminacyjnym akcji dramatycznej. Na ogół
przyjmuje formę pieśni trzyczęściowej.
Występuje również jako forma wyłącznie
instrumentalna, np. jako część suity barokowej o
charakterze nietanecznym.
Samodzielną formą arii jest aria koncertowa –
utwór muzyczny na głos i orkiestrę, zwykle w
formie sonaty.
menu
4. Istnieją następujące rodzaje arii:
aria de cour – krótka pieśń zwrotkowa, na jeden lub kilka głosów z
towarzyszeniem lutni, rozpowszechniona we Francji w XVI i XVII
w.
aria wariacyjna – oparta na ostinatowej melodii basowej, pojawiła
się ok. 1600 r.
aria da capo – aria trzyczęściowa o budowie ABA, szczególnie
rozwinęła się w szkole neapolitańskiej
aria dal segno – łączyła elementy arii da capo i formy sonatowej z
kontrastującymi tematami, była charakterystyczna dla opery seria.
arietta
cavatina – krótkie arioso, zamykające recytatyw, miała niewielkie
rozmiary, prostą strukturę, charakter liryczny
aria di bravura – aria, której głównym zadaniem był popis
możliwości wokalnych
aria polonezowa – pojawiła się w muzyce polskiej i niemieckiej XIX
w.
menu
5. Samba - nazwą samba określamy różne rodzaje
tańca
Samba towarzyska
Samba - brazylijski gatunek muzyczny
Czardasz (węg. csárdás) – taniec pochodzenia
węgierskiego, przejęty i spopularyzowany przez
Cyganów.
Pochodzi z Transylwanii, w metrum dwudzielnym, w
metrum 2/4, składający się z dwóch części: wolnej
lassan i szybkiej friss. Narodowy taniec węgierski.
Metrum jest parzyste 2/4 Czardasza cechują
przyspieszenia, zmiany dynamiczne, rytmy
punktowane, synkopy.
Stylizacje czardasza znajdują się w wielu
operetkach Kalmana, Straussa, Lehára i innych.
menu
6. Tango – taniec towarzyski pochodzący z Buenos
Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju. Tango
jest także rodzajem muzyki. Obecnie istnieje wiele
form tanga, zarówno muzycznych jak i tańca – tango
argentyńskie (i jego odmiany tango vals, tango
nuevo, milonga), tango amerykańskie, tango fińskie,
tango międzynarodowe.
Tango - forma muzyczna na której opiera się taniec
tango. Zwykle w formie pieśni lub piosenki. W latach
dwudziestych XX wieku podniesione z pieśni
popularnej do rangi sztuki muzycznej. Metrum
parzyste 2/4. Tempo powolne, grane z gracją.
menu
7. Tarantela – włoski taniec ludowy, z Neapolu
Charakteryzuje się ściśle ustaloną rytmiką, opartą
na jednostajnym pochodzie drobnych wartości
rytmicznych; tempo szybkie, w metrum 6/8 lub
3/8.
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od miasta Tarent
lub nazwy pająka- tarantuli, według wierzeń
ludowych taniec miał leczyć z jadowitego
ukąszenia.
Od XIX wieku, w formie stylizowanej, pojawił się
w muzyce poważnej.
menu
8. Marsz - forma muzyczna o dominującym znaczeniu rytmu,
znajdująca się na pograniczu muzyki tanecznej
Marsz występuje jako samodzielny utwór muzyczny lub jako
część utworu cyklicznego np. symfonii, sonaty lub serenady,
a także jako fragment oratorium, opery, baletu lub muzyki
do sztuki teatralnej, filmu itp. Najczęściej komponowany był
w metrum parzystym. Marsz jako forma muzyczna
wykształcił się w XVII wieku, jednak niektóre pochodzące
jeszcze z XVI wieku intrady mogą zostać uznane za
prototyp marszu. Cechy charakterystyczne dla marszu to:
prosta melodyka, częstokroć oparta na motywach
trójdźwiękowych, niekiedy inspirowanych "fanfarową"
melodyką, ostry kontur rytmiczny, akcentowanie mocnej
części taktu, czasem imitowanie formuł rytmicznych
typowych dla instrumentów perkusyjnych.
menu
9. Serenada - forma muzyczna:
Od XVI wieku pieśń miłosna śpiewana przy
akompaniamencie gitary o zmroku pod oknem
ukochanej kobiety.
Od XVIII wieku utwór o treści romantycznej,
zwykle na niewielki zespół instrumentalny,
wykonywany w dni świąteczne w czasie parkowych
koncertów.
menu
10. Analiza i interpretacja utworów :
1. G.Bizet – Aria Torreadora z Opery Carmen
2. D.Milhaud – Brasileira (samba) ze suity Scaramouche
3. V.Monti- Czardasz
4. I.Albeniz- Tango
5. G.Rossini –Taranrela La danza
6. J.Strauss – Marsz Radetzkiego
7. J.Hubay – Heyre Kati
8. F.Schubert – Serenada
9. F.Suppe – Uwertura do operetki Lekka kawaleria
10. F.Schubert – Ave Maria
11. G.Bizet – Habanera z opery Carmen
menu
11. G.Bizet – Aria Torreadora z Opery Carmen
Aria Torreadora z Opery Carmen G.Bizet
– Orkiestra Dęta KWK Sośnica Lesław Podols
Aria Torreadora z Opery Carmen
Georges Bizet
menu
12. Bizet Georges
Bizet Georges (1838-1875), francuski kompozytor epoki
romantyzmu. Studiował w konserwatorium paryskim. Uznanie
przyniosła mu twórczość operowa, szczególną popularność w świecie
zdobyła inspirowana folklorem hiszpańskim opera Carmen (1875).
Wybrane kompozycje: muzyka orkiestrowa - Symphony in C (1855),
The Woman of Arles (1872); opery - Les pecheurs de perles
(1863), La jolie de Perth (1867), Djamileh (1872), Carmen (1875);
muzyka fortepianowa i wokalna.
menu
13. Historia utworu -
Aria Torreadora z Opery Carmen
Bizet napisał Carmen na zlecenie dyrektora paryskiej Opéra-
Comique Camille'a du Locle'a. On zapoznał kompozytora z
librecistami i podsunął nowelę Mérimée jako inspirację. Libreciści
znacznie zmienili treść libretta m.in. dodając postacie Micaëli i
Escamilla (w noweli jest ledwie wspominany torreador o imieniu
Lucas), upraszczając fabułę tak, by można było adaptować ją na
scenę. Praca Bizeta nad oprawą muzyczną trwała dość długo
(przełom lat 1874-1875). Carmen wystawiono 3 marca 1875 na
scenie Opéra-Comique. Spektakl przyjęto bardzo chłodno, wręcz z
lekceważeniem (co przyspieszyło śmierć załamanego kompozytora).
Przyczyn niepowodzenia należy szukać w nowatorstwie dzieła i
synkretyzmie komizmu z tragizmem, do czego paryska publiczność
jeszcze nie przywykła. Dziełu Bizeta zarzucano też cyrkową
melodyjność, wulgarność głównej bohaterki oraz nieadekwatny
podtytuł (opera komiczna) . Już po śmierci Bizeta jego przyjaciel
Ernest Guiraud dokonał pewnych zmian w partyturze (zastąpił
kwestie mówione recytatywami, wprowadził wstawki baletowe w IV
akcie). Poprawiona Carmen, wystawiona w Wiedniu jesienią 1875
podbiła operowe sceny świata stając się jedną z najsłynniejszych
oper w historii, o ile nie najsłynniejszą w ogóle.
menu
14. D.Milhaud – Brasileira (samba)
ze suity Scaramouche
Darius Milhaud – Scaramouche A .
Lucchesini
Scaramouche : Suite for 2 pianos :
Modere and Brasileira by D.Milhaud
menu
15. Darius Milhaud
Darius Milhaud (ur. 4 września 1892 w Marsylii, zm. 22 czerwca 1974 w
Genewie) – kompozytor francuski.
Był potomkiem rodziny żydowskiej, zamieszkałej od pokoleń w Prowansji. W
wieku 7 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Jego pierwsze kompozycje
powstały w roku 1905. W roku 1909 rozpoczął naukę w Konserwatorium
Paryskim, najpierw wiolinistyki, od roku 1912 kompozycji. Jego profesorami
byli m.in. Charles-Marie Widor (kompozycja) i Vincent d'Indy
(dyrygentura).
W roku 1912 poznał poetę Paula Claudela; przyjaźń z nim przetrwała przez
całe życie.
Gdy Claudel 1916 został ambasadorem Francji w Rio de Janeiro, Milhaud
objął posadę attaché ambasady. Tam zapoznał się z brazylijską muzyką
ludową i popularną.
Po powrocie do Francji 1918 spotkał poetę Jeana Cocteau i kompozytora
Erika Satiego. Został członkiem grupy kompozytorów Les Six.
W 1922 w czasie podróży po USA miał okazję zapoznać się z jazzem.
1925 ożenił się z kuzynką Madeleine Milhaud, autorką librett do jego
utworów scenicznych.
Po wybuchu II wojny światowej wyjechał Milhaud do USA. Wykładał do roku
1971 kompozycję na Mills College w Oakland w Kalifornii. Od zakończenia
wojny wykładał kompozycję również w Konserwatorium Paryskim do roku
1972.
menu
18. Vittorio Monti
Vittorio Monti — (ur. 6 stycznia 1868 w Neapolu - zm. 20
czerwca 1922) - włoski skrzypek, kompozytor i dyrygent.
Studiował w neapolitańskim Konserwatorium San Pietro a
Majella w klasie skrzypiec u F. Pinto, (który był także
nauczycielem F.P. Tosti) i w klasie kompozycji u Paolo
Serrao. W 1886 roku Przeniósł się do Paryża, gdzie rozwijał
swój mistrzowski kunszt pod kierunkiem Kamila Sivori.
Pracował w orkiestrze Lamoureux i przez wiele lat był jej
koncertmistrzem. Oprócz skrzypiec Monti grał także na
mandolinie i napisał podręcznik gry na tym instrumencie. W
roku 1900 został dyrygentem sali koncertowej «Paryż-
Koncert» (Paris-Concert).
Wśród dzieł Montiego są balety, operetki, dzieła
instrumentalne i wokalne. Najpopularniejszym utworem jest
skomponowany w 1904 roku Czardasz - krótki (ok. 4,5 min.)
utwór na skrzypce lub mandolinę i fortepian, skomponowany
na motywach węgierskich melodii ludowych.
menu
20. Isaac Albéniz
Isaac Manuel Francisco Albéniz (ur. 29
maja 1860 w Camprodon, zm. 18 maja 1909 w
Cambo-les-Bains) – hiszpański kompozytor i
pianista. Jedna z najważniejszych postaci w
historii muzyki hiszpańskiej. Kompozytor,
który w największym stopniu - obok Enrique
Granadosa czy w mniejszym stopniu Manuel
de Falli - przyczynił się do wykreowania
kompozytorskiej i pianistycznej hiszpańskiej
szkoły narodowej.
menu
21. G.Rossini –Taranrela La danza
G.Rossini – Taranrela La danza
Taranrela La danza
G.Rossini – Taranrela La danza
menu
22. Gioachino Antonio Rossini
Gioachino Antonio Rossini albo Gioacchino
Antonio Rossini, (ur. 29 lutego 1792 w Pesaro, zm.
13 listopada 1868 w Passy, obecnie. XVI dzielnica
Paryża) – włoski kompozytor, twórca 39 oper.
Mistrz stylu bel canto, szczególną popularnością
cieszą się jego opery komiczne (Cyrulik sewilski,
Włoszka w Algierze, Kopciuszek), choć zyskał
uznanie również jako twórca oper seria
(najwybitniejszym przykładem w tej dziedzinie
jest opera Wilhelm Tell). Pisał również (zwłaszcza
w późniejszym okresie) utwory religijne (Stabat
Mater), kameralne oraz pieśni.
menu
24. Johann Strauss
Johann Strauss (syn) (ur. 25
października 1825 w Wiedniu, zm. 3
czerwca 1899 tamże) – austriacki
kompozytor, dyrygent i skrzypek.
Rozsławiony przez walce taneczne
swojego autorstwa, m.in. Nad pięknym
modrym Dunajem (An der schönen
blauen Donau). Przedstawiciel tzw.
dynastii Straussów.
menu
25. J.Hubay – Heyre Kati
J.Hubay – Heyre Kati
J.Hubay – Heyre Kati
menu
26. Jenő Hubay
Eugen Huber 15
września 1858 - 12
marca 1937),
bardziej znany jako
węgierskiej nazwy
Jenő Hubay był
węgierski skrzypek
, kompozytor i
muzyki nauczyciel.
menu
28. Schubert Franz Peter
Schubert Franz Peter (1797-
1828), kompozytor austriacki,
jeden z najwybitniejszych
przedstawicieli muzycznego
romantyzmu. Muzyki uczył się
u swego ojca, gry na organach
u V. Ružički i kompozycji u A.
Salieriego w Wiedniu, śpiewał
także w chórze cesarskiej
kapeli i grał na skrzypcach w
orkiestrze dworskiej.
1814-1816 pracował jako
nauczyciel, 1818 i 1824
udzielał lekcji muzyki córkom
księcia J. Esterházego w
Zseliz. Mieszkał w Wiedniu,
gdzie od 1816 organizował
koncerty swojej muzyki, na
których wykonawcami byli
jego przyjaciele (np. śpiewak
J.M. Vogl).
menu
29. F.Suppe – Uwertura do
operetki Lekka kawaleria
F.Suppe
– Uwertura do operetki Lekka kawaleria
F.Suppe
– Uwertura do operetki Lekka kawaleria
menu
30. Franz von Suppé
Franz von Suppé (ur. jako Francesco Cavaliere Suppé-
Demelli), ur. 18 kwietnia 1819 w Spalato, obecnie Split,
zm. 21 maja 1895 w Wiedniu) – austriacki dyrygent i
kompozytor. Po ojcu był pochodzenia włosko-
belgijskiego, a po matce austriackiego. Od roku 1840 był
dyrygentem w wiedeńskim Theater in der Josefstadt. Dla
tego teatru pisał muzykę teatralną oraz utwory muzyczne,
również występował jako śpiewak. Od 1845 roku był
kapelmistrzem w Theater an der Wien, od roku 1862 w
Kaitheater, zaś od roku 1865 w Carltheater w Wiedniu.
Twórca operetek – skomponował ich 31, napisał także
wiele innych utworów scenicznych (ponad 200).
menu
31. F.Schubert – Ave Maria
F.Schubert – Ave Maria
F.Schubert – Ave Maria
F.Schubert – Ave Maria
menu
32. G.Bizet – Habanera z opery Carmen
G.Bizet
– Habanera z opery Carmen
G.Bizet
– Habanera z opery Carmen
G.Bizet
– Habanera z opery Carmen
menu
