ชิ้นงานจากการลงปฏิบัติในพื้นที่ การสร้างหลักสูตรท้องถิ่น สาระวิทยาศาสตร์ แบบบูรณาการ นักเรียนได้ดำเนินการจัดทำหนังสือเล่มเล็ก ร้อยกรอง เป็นเรื่องราวน่าอ่านอย่างยิ่ง บ่งบอกถึงความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในเนื้อหา การค้นพบวิถีของหอยชักตีน ตำนานพะยูน ผูกเรื่องราวได้ดีมาก เป็นการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ ในรูปแบบที่น่าสนใจ และสื่อสารได้เป็นอย่างดี

1. ตามรอยหอยชักตีน
เล่มที่ ๒
โรงเรียนบ้านเกาะปอ
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่

2. คานิยม
หนังสือตามรอยหอยชักตีน เล่มที่ ๒ ที่ท่านได้อ่านเล่มนี้ เป็นความสามารถของนักเรียน โรงเรียน
บ้านเกาะปอ ตาบลเกาะลันตาใหญ่ อาเภอเกาะลันตา จังหวัดกระบี่ เป็นชิ้นงานที่นักเรียนได้ร่วมกันประพันธ์
เป็นบทร้อยกรอง โดยเรียบเรียงจากเหตุการณ์ที่ได้ลงพื้นที่ปฏิบัติจริง ในการจัดทาหลักสูตรท้องถิ่น สาระ
วิทยาศาสตร์ ระดับชั้นประถมศึกษา ที่ทางสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่ได้จัดทาขึ้น
เป็นหลักฐานชิ้นหนึ่งที่จะบ่งบอกถึงศักยภาพ ขีดความสามารถของครูและนักเรียนโรงเรียน
บ้านเกาะปอ ตลอดถึงความอุดมสมบูรณ์ ของอาเภอเกาะลันตา จังหวัดกระบี่ ได้เป็นอย่างดี ข้าพเจ้า ขอให้
กาลังใจ และขอยกย่องในความตั้งใจ ความพยายามของครูและนักเรียนทุกคนที่ได้สร้างสิ่งดี ๆ ในวงการ
ศึกษา เอกสารเล่มนี้จะเป็นสื่อให้ผู้อ่านได้เกิดความรักและหวงแหน ในทรัพยากรอันมีค่าของท้องถิ่น และ
ร่วมรักษาให้คงอยู่คู่ชุมชนชาวเกาะลันตา สืบไป
(ว่าที่ร้อยตรี อนุวัตร ไทรทอง)
ศึกษานิเทศก์ ชานาญการพิเศษ
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่

3. ตามรอยหอยชักตีน

4. คืนวัน คล้อยเคลื่อน.....เดือนกว่า ถึงเวลา ได้คาตอบ ชอบเหตุผล
กาเนิดหอยชักตีน อยู่ใน ใจทุกคน เฝ้าคิดค้น จนถึงวัน ที่สัญญา

5. ท่านศึกษานิเทศก์ จังหวัดกระบี่ ช่างแสนดี มาด้วย ช่วยค้นหา
เด็กนักเรียน เข้าแถว ลงนาวา สวมชูชีพ พร้อมหน้า เดินลงเรือ

6. ท่าน ศ.น.(ศึกษานิเทศก์) แจกใบ กิจกรรม เด็กทุกคน พร้อมทา อยู่ทุกเมื่อ
บังชา นายท้าย ก็จุนเจือ ช่างเอื้อเฟื้ อ พาไป ในทะเล

7. เรือแล่นฉิว ดังจะปลิว บนปลายคลื่น ต่างสดชื่น ชี้ชวน การสรวลเส
ต่างชมน้า ชมฟ้ า อยู่ฮาเฮ น้าทะเล ใสพร่าง ช่างแสนดี

8. หัวเกาะปอ เรือผ่าน อยู่ด้านขวา ด้านซ้าย นาวา “บ้านเจ๊ะหลี”
“บ้านหยีเพ็ง” อยู่ทิศ เดียวกันนี้ เด็กเด็กชี้ “บ้านโล๊ะดุหยง” ตรงหัวเรือ

9. ระหว่างทาง บังชา เมตตาเล่า ถึงเรื่องเก่า เล่าขาน มานานเหลือ
เรื่องหนุ่มสาว ที่เจ๊ะหลี ได้จุนเจือ หนีกันมา ด้วยเรือ เพียงสองคน

10. พายเรือมา จากไหน ก็ไม่รู้ เจ๊ะหลียอม ให้อยู่ด้วย ใจกุศล
ชายพะยูน หญิงดุหยง บอกนามตน และอยู่จน ดุหยง นั้นตั้งครรภ์

11. ดุหยงแพ้ท้อง อยากกิน ลูกวาสนา เป็นลูกหญ้า ทะเล สุดเหหัน
บอกผัวรัก ให้หา มากินพลัน เจ๊ะหลีนั้น ห้ามว่า อย่ากินเลย

12. ลูกวาสนา เป็นผลไม้ ต้องคาสาป ใครกินเข้า เป็นบาป ดังเฉลย
แต่ดุหยง ทนไม่ไหว ด้วยไม่เคย โอ้อกเอย สุดแสน ทรมาน

13. แพ้ท้อง รุนแรง ปากแห้งผาก ด้วยความอยาก พร่าพรรณนา น่าสงสาร
พะยูน สงสารเมีย สุดทัดทาน จึงทาการ ฝืนคาสาป บาปติดตัว

14. ไปเก็บลูก วาสนา เอามาให้ นางดุหยง จึงได้ กินเพราะผัว
นางกินแล้ว อยากกินเล่า โดยไม่กลัว ตัวสั่นรัว เพราะอยาก มากจริงจริง

15. อ้อนผัวรัก ให้หา เอามาอีก ความอยากเกิน หลบหลีก ดังผีสิง
พะยูน สงสารเจ้า แต่เฝ้าประวิง คอยท้วงติง เมียรัก ให้หักใจ

16. เขาไม่ยอม ไปหา เอามาให้ เพียงแต่ได้ บอกโฉมตรู ว่าอยู่ที่ไหน
ครั้นผัวเผลอ ดุหยง หนีลงไป นางกลั้นใจ ดาหา ลูกหญ้าทะเล

17. จนตะวัน ลับฟ้ า ไม่มาบ้าน พะยูนหาญ ตามไปพลัน ไม่หันเห
ทั้งผัวเมีย หายไป ในทะเล คาดคะเน คู่ชื่น ไม่คืนเรือน

18. เรื่องราวอยู่ ในสายตา ของเจ๊ะหลี เป็นคนดี มีน้าใจ ไม่มีเหมือน
เจ๊ะออกเดิน ตามไป ใจสะเทือน คิดว่าพบ ศพเพื่อน ที่นอนตาย

19. แปลกแท้แท้ หาไม่พบ ศพทั้งคู่ ปลาพะยูน ว่ายน้าอยู่ ตรงที่หมาย
เป็นสองตัว ผัวเมีย เคลียคลอกาย คอยแหวกว่าย ใกล้ตัว ไม่กลัวคน

20. เจ๊ะหลีคิดคานึงถึงเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าคาสาปบังเกิดผล
เจ๊ะหลีจังงังดังต้องมนต์ ทั้งสองคนกลายเป็นปลาน่าตกใจ

21. จากวันนั้น ถึงวันนี้ นานปีเหลือ ผู้คน ยังเชื่อ.....คุณเชื่อไหม
แถบนั้นเรียก “บ้านโล๊ะดุหยง” ตามกันไป ตั้งอยู่ใน ถิ่นของฉัน เกาะลันตา

22. นิทานจบ นาวา แล่นมาถึง แหล่งที่ซึ่ง มีหญ้าชะเงา ลูกวาสนา
นักเรียน ปฏิบัติตาม ใบกิจกรรม ที่นามา กระโดดลง จากนาวา อย่างพร้อมใจ

23. จากบนเรือ มองลงไป น้าใสแจ๋ว มองเห็นแนว หญ้าชะเงา อยู่ไหวไหว
คนบนเรือ เย้าหยอก บอกลงไป ห้ามใครใคร ไปถูก ลูกชะเงา

24. เดี๋ยวจะถูก คาสาป เหมือนเรื่องเล่า จะพบแต่ ความเศร้า เหมือนพวกเขา
เชื่อหรือไม่ ท่านว่า อย่าดูเบา จงจาเอา คาผู้เฒ่า เล่ากันมา

25. ประเดี๋ยวหนึ่ง เด็กเด็ก โผล่จากน้า แล้วก็นา สิ่งที่พบ ขึ้นมาหา
คล้ายเส้นหมี มีวุ้นหุ้ม ชุ่มธารา อาจารย์มัณฑนา ว่านี่ไง ไข่หอยชัก

26. บางคน เห็นคล้าย ทางรถไฟ ท่านบอกว่า หอยคลานไป จงประจักษ์
บางคน จับได้ หอยใหญ่ยักษ์ ว่าคือแหล่ง พานัก หอยชักตีน

27. เพราะฉะนั้น จงรักษา หญ้าชะเงา สัญญาเอา สัตย์ซื่อ เหมือนถือศีล
อนุรักษ์ นั้นง่าย กว่าป่ายปีน หอยชักตีน ควรอยู่ คู่เมืองไทย

28. นักเรียนได้ คาตอบ ที่ชอบแล้ว ล้วนผ่องแผ้ว ตอบต่อ ข้อสงสัย
หอยชักตีน ปลาพะยูน ไม่สูญไป มันอยู่ได้ ถ้ารักษา หญ้าชะเงา

29. จากกิจกรรม ที่ทา นาเสนอ นาเอาสิ่ง ที่เจอ มาตอบเขา
เจ็ดข้อ เรียงกัน ห้ามตอบเดา แต่นาเอา ประสบการณ์ มาอ่านลอง

30. ข้อปฏิบัติ พึงระวัง อุบัติเหตุ จากพันธ์เพศ ปลาพิษ ฤทธิ์สยอง
ปลาสิงโต ปักเป้า ต้องเฝ้ามอง อย่าไปต้อง จับกัน เป็นอันตราย

31. หอยเต้าปูน กระพรุนไฟ ใช่ของเล่น ทั้งหอยเม่น ปลาอีโป๊ะ มีพิษหลาย
คาถาม ข้อหนึ่งซึ่ง ต้องอธิบาย กาหนดไว้ “หอยชักตีน มีกี่ชนิด”

32. หอยไม้กลัด เปลือกหนา และเปลือกบาง เป็นสามอย่าง คาตอบนั้น ไม่มีผิด
ข้อสงสัย หอยชักตีน กินอะไร ในชีวิต ไม่ต้องคิด กินตะไคร่ สาหร่าย ซากอินทรีย์

33. ข้อสาม สัมพันธ์อย่างไร กับชะเงา บอกว่าเอา วางไข่อยู่ ในถิ่นที่
ข้อต่อไป ตอบคาถาม ได้ความดี คือข้อสี่ ถามสิ้น เรื่องดินและทราย

34. ตอบว่าโคลน กับทราย ไม่ใช่ดินเหนียว มีทั้งปลา ซีกเดียว และหมึกสาย
ข้อห้า หาคาตอบ อย่างสบาย คือไข่คล้าย เส้นหมี่ มีวุ้นคลุม

35. ข้อที่หก ถามว่า “หอยชักตีน ไข่ที่ไหน” อยู่ที่ใบ หญ้าทะเล สาหร่าย ไม่ใช่หลุม
ข้อที่เจ็ด ให้นับไข่ ในชุมนุม ก็ชักกลุ้ม เกินนับได้ หลายหมื่นฟอง

36. เป็นประสบ –การณ์ตรง คงได้รับ คือสินทรัพย์ อยู่ใน ใจทั้งผอง
เรียนไป ค้นไป ในครรลอง ขอรับรอง เรื่องราว ที่เล่ามา