Dagelijks Tijd Overhouden

Dagelijks
Tijd
Overhoudenen toch alles gedaan krijgen
Door
Antonio Rubio

Hoe je aan het einde van je (werk)dag, nog een stukje tijd overhoudt
2Copyright © 2008 - 2013 Accept the Experience, Antonio Rubio
Copyright:
Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van Accept the Experience verveelvoudigd en/of
openbaar worden gemaakt door middel van druk, offset,
fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische
of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het
auteursrecht) het reproduceren ten behoeve van een
onderneming, organisatie of instelling of voor eigen oefening,
studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is of voor het
overnemen in enig dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift (al of
niet in digitale vorm of online).
De gebruiker mag de informatie op het scherm bekijken en
afdrukken voor persoonlijk gebruik.
Tegen overtreders zullen altijd juridische stappen worden
ondernomen.
Bij het samenstellen van dit e-boek is de grootste zorg besteed
aan de juistheid van de hierin opgenomen informatie.
Accept the Experience kan echter niet verantwoordelijk worden
gehouden voor enige onjuist verstrekte informatie in dit e-boek.
De informatie kan op elk moment zonder voorafgaande
aankondiging gewijzigd worden.

De Auteur
Antonio Rubio
Antonio is een expert in het minimaal besteden van de
beschikbare tijdsruimte om elk project tot een gegarandeerd
succes te brengen.
Zijn werkwijze kenmerkt zich door een grote dosis dynamiek en
creativiteit.
De onverdeelde aandacht voor de mens is altijd zowel zijn focus
als zijn uitgangspunt.
Deze aanpak schept een band die de kwaliteit en effectiviteit van
zijn werk gunstig beïnvloedt.
Hij maakt graag gebruik van alle zintuigen om zijn boodschap
duidelijk over te brengen. Zijn bedrijf, Accept the Experience,
verraadt in de naam zijn aanpak: Hij vraagt van de mensen met
wie hij werkt om hun eigen belevenissen en ervaringen te
aanvaarden.
Antonio is bekend van zijn lezingen en seminars, die hij op zijn
eigen, altijd verrassende en humoristische, wijze brengt.
Zijn grote passie is mensen begeleiden en helpen om hun beste
versie van zichzelf te ontdekken.
Ontdek zelf meer over
www.antoniorubio.nl

Inhoud
Voorwoord.......................................................................................6
Inleiding..........................................................................................10
Deel 1 Hoe heeft het zover kunnen komen…...14
1. volle agenda....................................................................15
2. opeisende omgeving.......................................................19
3. multi-tasken is onmogelijk.............................................22
4. communicatie.................................................................25
5. Verplichtingen aan derden..............................................28
6. Verwachtingen van derden..............................................30
Overzicht & Acties...........................................................32
Deel 2 De ideale situatie...............................................33
1. Ruimte over om ..............................................................35
2. Rust in je hoofd..............................................................37
3. Werk met echte beloningen.............................................39
4. Betekenisvolle relaties aangaan met ...............................41
5. Moeiteloos je doelen halen . . . en overschrijden.............43
6. De nieuwsgierigheid van . . . ..........................................44
7. De juiste accenten..........................................................45
8. De balans tussen . . .......................................................52
9. Wanneer “moeiteloos” overgaat in “saai” ........................54
10. Houd alle aspecten in balans..........................................56
Overzicht & Acties..........................................................58

Deel 3 Hoe pakken we dit aan..................................59
1. Mag ik je voorstellen aan ................................................61
2. P² ...................................................................................68
3. Een andere houding.........................................................70
4. Heb oog voor de veranderingen.......................................79
5. Leef ernaar......................................................................83
Deel 4 Tijd over. Wat nu?..............................................86
1. Een nieuw leven...............................................................88
2. Een nieuwe perceptie.......................................................90
3. Andere tijden .................................................................92
4. Een nieuwe of uitgebreidere vrienden- en
kennissenkring................................................................93

Voorwoord
Hoewel dit boek “tijd” als basis heeft, zal ik het hebben over
“ruimte”. Ik heb hiervoor gekozen omdat we in het dagelijks
leven aan “tijd” revereren als iets wat je kan beheren en
manipuleren. Vaker manifesteren we ons als slachtoffer ervan:
Ik heb geen tijd. Geen tijd gehad. Te weinig tijd.
Aangezien tijd niet te beheren of te manipuleren valt (daarover
meer in het boek) kunnen we er ook geen slachtoffer van
worden. Wat dan wel als kandidaat naar voren komt is :
“ruimte”, tijdsriumte. Die kun je maken, vergroten, verkwisten,
laten verdwijnen en uiteindelijk ook ten behoeve van jezelf
aanwenden.
Tijdens mijn jarenlange werkervaring bij verschillende multi
nationals ben ik veel mensen tegen gekomen die er met de dag
steeds slechter zijn gaan uitzien.
Zij leden aan tijdstress en wisten niet wat eraan te doen. Soms
wisten ze niet eens dat ze eraan leden. De werktijden, de
werkopdrachten, targets en deadlines maakten hun leven
minder leuk, zoniet ondraaglijk.
Ook de mensen buiten mijn directe werkomgeving leden eraan.
Ik merkte dat tijdens bezoeken aan branch gerelateerde
bijeenkomsten. Ik zie het nog steeds aan de mensen in de rest
van mijn omgeving.
Het is er zeker niet beter op geworden omdat tegenwoordig
iedereen van alles moet. Van elkaar, van de ander en vooral van
zichzelf. Thuis moet het ook allemaal kloppen .
Deze situatie is altijd geprobeerd te pareren en op te lossen
door er steeds meer aandacht aan te geven. Door langer en
harder te werken. Maar werken waaraan? Aan je eigen
ondergang? Wanneer je negatief gevoed wordt door je
activiteiten en je intensiveert die activiteiten, dan is het niet
verwonderlijk dat je nog meer krijgt van datgene wat je wilt
ontvluchten: chronisch (tijds)ruimte tekort.

Terwijl ik me moeiteloos manouvreerde, en nog steeds, tussen
al die stressfactoren en me niets aantrok van de gevestigde
orde en het maatschappelijke bewustzijn op het gebied van wat
men pleegt te noemen “succesvol”, gingen en gaan anderen
om mij heen eraan tenonder.
“Dagelijks Tijd Overhouden” heb ik geschreven omdat ik me
identificeer met mijn medemens. Ik wilde een alternatief
aanbieden van hoe het ook anders zou kunnen. Tijdens het
schrijven heb ik constant jou als lezer voor ogen gehad door
me voortdurend in de beschreven situatie in te leven. Het is
toch nog lastig geweest om duidelijk te maken wat het precies
is en hoe de vertaalslag te maken naar het dagelijks leven van
privé en werk. Hopelijk ben ik erin geslaagd.
Ik wil “Dagelijks Tijd Overhouden” graag in het leven van
mensen brengen, die niet weten hoe ze uit de tijdscarrousel
moeten komen, maar het ook niet willen toegeven . Niet aan
zichzelf en niet aan hun omgeving. Jij zult je opgelucht voelen
en blij reageren. Zeker wanneer je iets doet met de tips en
ideeën die je in het boek zult treffen, Ik hoop ook dat je
naderhand anderen om je heen wilt helpen en het geleerde met
hen wilt delen.
Ik heb aan dit boek gewerkt in de hoop dat ik iets kan
bijdragen aan jouw proces om de onzekerheden weg te nemen
en weer richting te geven aan het leven op het gebied van
tijdsbesteding en tijdsbesparing. Ik heb “Dagelijks Tijd
Overhouden” voor de mensen geschreven die niet meer
uitkomen met hun agenda en hun zelf opgelegde
verplichtingen.
Ik heb de volgende groepen voor ogen gehad tijdens het
schrijven: de werknemer, de ondernemer, de personen die een
vrij beroep uitoefenen en de mensen die deeltijd verdie-nen.
Met deze laatste groep heb ik veel te doen omdat zij zich op
twee fronten moeten (willen?) manifesteren: op het werk en
thuis.

Hebben de andere drie groepen thuis hun vaste basis waar zij
zich kunnen terugtrekken, de deeltijd verdieners hebben zoiets
niet. Of althans, zij ervaren dat zo.
Mijn ervaringen leren mij dat het niet gaat om tijd. Het gaat om
de zogenaamde verplichtingen aan en verwachtingen van
derden. Dat is denk ik de perceptie van degenen voor wie ik dit
boek heb geschreven. Maar ik weet nu dat het vooral ligt aan
de verplichtingen die je jezelf oplegt. De zelf opgelegde druk
mondt uit in faalangst en apathie.
De opzet en perspectief van dit boek is om je een inzicht te
geven dat elke beslissing die je neemt om je leven aan-
genamer en draaglijker te maken, bij jezelf dient te begin-nen.
In dit boek werk ik eraan om jou dat besef bij te brengen. Hier
zal je geen klant en klare recepten vinden. Je zal ook tevergeefs
zoeken naar formules. De enige richtregel is het SMART
acroniem.
Vergelijk het maar met een kookboek. Daarin vind je allerlei
recepten en kookvoorschriften. Wat ik je aanbied is een boek
waar je leest over hoe je aan de basisingrediënten komt en
waar je op moet letten. Waar je ze kan halen. Hoe je ze moet
vervoeren en alles wat verder vooraf gaat aan het werkelijke
koken. Want dat laat ik aan jou over. Jij bepaalt wat er op tafel
komt. Jij krijgt de mogelijkheid om je te presenteren op je
eigen creatieve wijze. Zie hier het verschil tussen dit boek en de
rest.
Dit boek zal je genezen van de angst om niet te kunnen
voldoen. Het geneest je van je te volle agenda die je niet meer
wilt. Het wijst je de weg naar het ultieme vrije leven dat je zelf
geheel gaat invullen.
Was je gedachte voorheen ”Hoe kom ik de dag door met zo veel
afspraken, taken, doelen en verantwoordelijkheden?” na lezing
van “Dagelijks Tijd Overhouden” zit je met de gedachte: “Hoe
kom ik de rest van de dag verantwoord door nadat ik vóór de
lunch mijn afspraken, taken en doelen afgehandeld en behaald
heb?”

“Dagelijks Tijd Overhouden” zou jou kunnen besmetten met
heel veel tijdsruimte. Ruimte waarmee je in eerste instantie niet
weet wat je ermee moet doen. Het tegengif is een doelenplan
opstellen om jouw zelf gekozen richting aan te houden en om
deze doelen bovenverwachting te halen en te overtreffen.
Wanneer ik één iemand hiermee kan helpen, dan is mijn missie
meer dan geslaagd.
Ik wens dat jij dat bent.
De auteur.

Inleiding
Het concept “tijd” in relatie met werk en taken wordt vaak
genoeg verkeerd geïnterpreteerd en misbruikt. Je hebt 100-den
trainingen, cursussen, seminars en anderssoortige
bijeenkomsten waar getracht wordt om de deelnemers en
bezoekers te leren de tijd te beheren. Of wel het zeer bekende
“Timemanagement.”
Ongeacht in welke fase van het leven je je nu bevindt, de tijd
gaat door. Met én zonder jou. Of je nu rijk bent of niet, groot
of klein, de tijd gaat gewoon door. Onverstoorbaar in hetzelf-
de tempo en ritme. Met en zonder jou. We krijgen dagelijks
zolang we leven allemaal precies dezelfde tijd: 24 uur en geen
seconde meer of minder. Hoe kan het dat sommigen zoveel
voor elkaar krijgen en anderen zo weinig, of helemaal niets? En
dat allemaal met precies dezelfde tijdsruimte!
Kun je de tijd stil zetten? Ja, wat kan ik zeggen? Als tijd niet
bestaat omdat het een verzinsel is, dan kun je ook verzinnen
dat je het stopt. Of versnelt. Of vertraagt. Of vooruit zet en
weer achteruit. Maar dan doen we al. Twee keer per jaar. De
ene keer vooruit en de volgende weer achteruit. Ik verzin het
niet, hoor. Je kunt doen wat je wilt met de klok. De tijd echter is
ongrijpbaar.
Tijd is dus niet te beheren. Jammer voor al die mensen die
zoveel belangstelling hebben besteed aan het beheer ervan.
Fijn voor de bedrijven die er zo lang van geleefd hebben. En
nog steeds, maar timemanagement bestaat niet. Wel de
invulling ervan. Wel het gebruik ervan. Niet het beheer. Nooit.
Omdat ik niet geloof in het fenomeen timemanagement, gooi ik
het in dit boek over een andere boeg. Namelijk
communitiemanagement. Het verschil is dat je de
communicatie wel kunt beheren en tijd niet.
Je zult zien hoe twee wetenschappers ons gaan helpen met het
bereiken van onze (dagelijkse) doelen.

Deze aanpak zal maar een klein deel in beslag nemen van de
totale tijds-ruimte die wij dagelijks tot onze beschikking
hebben. De tijdsruimte die je overhoudt kun je gebruiken om te
ont-spannen, om nog meer doelen te halen of een combinatie
van beide.
“Dagelijks Tijd Overhouden” is gebasseerd op het samen-
voegen van het Paretoprincipe en de eerste wet van Parkinson.
Deze fusie moet je in staat stellen om ongeloof-lijke doelen
supersnel te halen.
De opzet is om een inzicht te geven in hoe wij onze tijdsruimte
verkwisten aan de verkeerde opdrachten, of ver-keerde
uitvoering ervan. Verkeerd en onrendabel omdat ze nergens toe
dienen. Zeker niet voldoen aan een groter plan, doel of missie.
Daarom is het van belang dat al je eigen zelf gekozen taken wel
aan deze criteria voldoen.
Dit inzicht komt pas wanneer je je oude gewoonten loslaat en
jezelf openstelt om anders tegen de zaken aan te kijken. Je zal
meteen van je prestatiestress worden verlost en profiteren van
de voordelen van het verlaten van je comfortzone. Hoe
ongemakkelijk ook het in het begin zal aanvoelen.
In vier verschillende delen word je respectievelijk duidelijk
gemaakt waaraan je lijdt, hoe het ideaal eruit ziet, hoe het
werkt en hoe het gaat worden.
Het hart van het boek wordt gevormd door deel 3. Er wordt
gesproken over hoe je jezelf kan managen om effectief om te
gaan met de ruimte in je tijd. Je zult merken dat deze aanpak
andersom werkt. Vanuit jezelf. Je bent de enige die je kunt
beïnvloeden, sturen en daar brengen waar je hoort. Alleen jij
kan je eigen leven leiden.
Verder is de opzet van het boek dat je tijdens het lezen
tekstfragmenten, quotes of begrippen die je aanspreken
noteert op een daarvoor speciaal beschikbaar blad aan het eind
van elk deel, onder het kopje “overzicht”
Op dezelfde pagina kan je ook de acties noteren die je van plan
bent te nemen. Deze acties moeten dan geïnspireerd zijn op de
punten die je onder “overzicht” noteert.

In de hoop om je op weg te helpen, heb ik de vrijheid genomen
om telkens van elk onderdeel één voorbeeld te noemen.

Deel 1
Hoe heeft het zo
ver kunnen komen

Hoe heeft het zover kunnen komen
In dit eerste deel wordt beschreven hoe het komt dat je zoveel
tijdsruimte tekort komt. Telkens weer. Elke dag. En het maakt
niet uit of je nu eerder opstaat. (liever niet want je bent nog zo
moe) of dat je eerder naar bed gaat om je welverdiende rust te
krijgen (was dat maar waar dat je vroeg klaar was met je
dagelijkse verplichtingen).
Voor degenen onder ons die de popmuziek klassiekers kent:
Deze situatie doet mij denken aan een regel in de lyrics van
“Time” van het album “Dark side of the moon” van Pink Floyd:
And you run, and you run,
to catch up with the sun but it’s sinking.
Racing around
and come up behind you again”
Beter kan ik het niet omschrijven. Dit gevoel wordt zo goed
mogelijk analytisch uiteen gezet zodat we beter kunnen
begrijpen hoe het zo ver heeft kunnen komen, en nog beter,
om er iets aan te doen.
We zullen stilstaan bij de verschillende drempels en valkuilen
die er telkens weer voor zorgen dat je lijdt aan chronisch tijd
tekort. Dat je jouw tijdsruimte onvoordelig inruimt.
Communicatie neemt een groot gedeelte van dit deel in beslag
en je zult een ander zicht krijgen op het begrip
communicatiemanagement. Het zal een eerste stap zijn naar je
nieuwe leven.
Waarschijnlijk zul je meerdere gevallen herkennen die jou
momenteel ook overkomen. Hiermee wil ik je erop attent
maken, opdat je de controle over je eigen tijdsruimte neemt en
er klaar voor bent om er ook iets mee te bereiken: extra vrije
tijdsruimte (terug)krijgen.

Hoe heeft het zover kunnen komen – deel 1
1. Volle agenda
Wanneer je terugkijkt op je onbekommerde dagen, toen je nog
alle ruimte in je dagelijkse bezigheden had, springen bijna de
tranen in je ogen. En niet alleen uit nostalgische gevoelens. Het
is meer van waar blijft de tijd? En dan bedoel ik ook waar blijft
de tijd?
Vroeger, had je dagelijks alle ruimte en keuze om na school,
buiten te spelen of te knutselen in je kamer of te gaan
zwemmen met je vriendjes of naar de bioscoop of zomaar naar
de stad om een hamburger te eten. Of een combinatie hiervan.
Later misschien zelfs gaan shoppen met je vriendjes of
vriendinnetjes.
En nu? Weet je het nog? Of ben je het toch vergeten? Of is het
nu anders dan in de dagen van jouw ouders? Misschien hadden
zij niet zoveel vergaderingen. Misschien waren zij niet lid van
zoveel verenigingen en clubs. Misschien hadden zij niet zo veel
vrienden en bekenden. Misschien brachten zij jou en jouw
broers niet naar al die clubs en kinderpartijtjes. En misschien
hadden zij wel een overzichtelijke baan. Van 8 tot 5. Of in ieder
geval vaste werkdiensten. Iedereen wist zich waar aan te
houden.
Het leven was toen simpeler, eenvoudiger. Waarschijnlijk
werken jullie beiden, jij en je partner. Misschien werken jullie
geregeld over. Wat zeg ik? 4 van de 5 avonden. Je moet wel. De
hypotheek dwingt je. Of de hoge huur, of de andere vaste
lasten. Of moet je van jezelf. Vanwege de professione-le
controle van je collega’s en bazen.
Een variant op de sociale controle die we in kleine en gesloten
gemeenschappen ervaren. Zo vreemd is het dan niet. Want een
werkgroep, afdeling of firma is ook een kleine en gesloten
gemeenschap. Dus daar vindt ook de controle plaats. Gebruik
die controle dan om je te verbeteren in plaats van om je
tijdsruimte te vullen met nog meer zelf opgelegde
verplichtingen.

Je hebt het al zo druk met alles en nog wat, dat je nergens
meer aan toe komt. Terwijl je zo graag anders zou willen leven,
maar je agenda is zo vol. Moet jij ook je agenda naast die van
je geliefden (of het nu je gezin, familie, vrienden of bekenden
zijn) leggen om te zien wanneer jullie elkaar kunnen treffen?
Is dat niet triest? Of is het een statussymbool? Ik maak geregeld
mee dat relaties elkaar niet kunnen spreken omdat ze het zo
druk hebben. En dat ze het ook nog eens op een zelfvoldane
manier zeggen zo van kijk mij eens een volle agenda hebben.
“Wij kunnen pas over 6 weken met elkaar afspreken”
Dit hoeft niet. Dit wil je niet. Tenzij je de ander niet wilt zien
natuurlijk, maar daar behoor je wel op een andere wijze mee
om te gaan. Ik denk dat wanneer je een zwak hebt voor
statussymbolen, jij nu de mogelijkheid hebt om alles over de
andere boeg te gooien.
Hoe cool is het niet om altijd “ja” te kunnen zeggen. Om altijd
“ja” te kunnen zeggen tegen elk voorstel dat je wordt gedaan
om bij elkaar te komen en te spreken. Ongeacht op welk
termijn. Dat iemand jou aanspreekt en vraagt of je morgen zou
kunnen, of vanmiddag. En dat je “ja” zou kunnen zeggen. De
ander zou niet weten wat hem overkomt. En zeker niet
wanneer dat telkens weer gebeurt. En niet alleen bij hem, maar
bij iedereen die bij jou aanklopt!
Natuurlijk, jij bepaalt wie je spreekt. Jij bepaalt wie en wanneer.
Als dat niet jou de macht teruggeeft over jouw besteding van je
tijdsruimte!
Dus een agenda omdat het een statussymbool is, is prima,
zolang je maar de gelegenheid hebt om van je statussymbool
te genieten. En zoals het er nu naar uitziet, is die mogelijk-heid
er niet.
Zoals ik eerder vermeldde: de lidmaatschappen. Ben jij nu
ergens lid van omdat je het leuk vindt, of omdat je vindt dat je
erbij moet zijn? Kijk naar jezelf en bepaal of die club jouw biedt
wat je nodig hebt om je doelen te bereiken. Kijk of jij iets voor
die club kunt betekenen. Maak jij het verschil of maak je er

alles? Rekent iedereen op jou? Leunt iedereen op jou? Moet jij
altijd alles alleen doen?
Soms hebben we zoveel gaande, dat we het overzicht kwijt-
raken. We leven puur op onze agenda. Even kijken waar ik
vanmiddag moet zijn. Hoe bedoel je leven uit de agenda, als
variant op de reizende vertegenwoordiger die leeft uit de
koffer? Ik durf te betwijfelen of die reiziger er slechter aan toe
is dan jij.
De bedoeling is dat je plezier hebt in je leven met alles wat je
doet. Dat je ernaar uitkijkt om iets te gaan doen of te
ondernemen. Iemand te zien of te gaan spreken. Wanneer dat
plezier er is, weet je heel goed waar je vanmiddag naar toe
gaat.
Zo zie je maar dat wanneer je selectief omgaat met de keuzes
die je maakt, je meteen bepaalt hoe leuk je leven wordt. Leuk
en overzichtelijk. En om ernaar uit te kijken. Voorkom overzicht
blindheid.
Wat denk je van meerdere agenda’s? En dan bedoel ik niet de
vagen onder ons, die een verborgen agenda erop nahou-den.
Hierover hebben we het niet op deze plek. Nee, ik be-doel de
mensen die letterlijk 2 of meer agenda’s erop na houden.
Hoe moeilijk wil je het voor jezelf maken? Je kunt nu al niet één
agenda onder controle houden, laat staan meerdere. Ik heb ze
gezien. Een zakelijke agenda en een persoonlijke agenda. Wat
heb je eraan om in de ene agenda een avond te blokken om te
gaan eten met iemand, wanneer je jezelf heb gemanouvreerd in
een overwerk avond, in je andere agenda?
Je moet jezelf wel respecteren. Als jij je niet aan je eigen
afspraken houdt, wie dan wel? Je hebt één lichaam, één leven
en één tijdsmoment. Denk je dat door verschillende agenda’s jij
jezef splitst? Ja, uiteindelijk wel, maar of dat het is wat je wilt.
Op deze wijze splits je jezelf en raak je ontheemd. Je kent
jezelf niet meer. Je weet echt niet waar je mee bezig bent

(geweest) en uiteindelijk zie je maar één manier om te over-
leven: plannen.
Ja, dat kan je wel. Plannen. We plannen onszelf helemaal stuk.
In twee of meer agenda’s om er uiteindelijk toch niet uit te
komen. Je denkt: ik plan nu deze afspraak achter deze. En die
achter die andere en wacht, ik prop deze er toch nog even
tussendoor. Ken je het?
Laat dat toch. Dat een agenda grote bladen heeft betekent niet
dat je er meer afspraken in moet plaatsen. Nee, dat is om op
een blije manier je afspraken waar je naar uitkijkt op te fleuren
met tekeningen en uitlatingen van vreugde.
Begin er maar mee. Het zal je goed doen. Laat de plannings
drang los.

2. Opeisende omgeving
Het valse besef dat wij altijd maar voor iedereen klaar moeten
staan is doorgeslagen naar een gebied dat niet meer relevant
is. We moeten tegenwoordig overal beschikbaar voor zijn. Dat
is anders dan klaar staan voor een ander.
Wanneer iemand mij nodig heeft, zal ik zsm toesnellen om te
helpen. Maar altijd met behoud van prioriteiten. Wanneer je vol
stress zit, weet je de prioriteiten niet te vinden.
Herken je de situatie waarin je baas naar je toekomt met de
opdracht om een taak “gisteren” af te krijgen? Dit is een
duidelijk voorbeeld van hoe onvoordelig met de tijdsruimte om
te springen.
Of een cliënt met onredelijke eisen. “Anders ga ik wel elders”
Ik vraag me af of je zulke cliënten wel moet willen. Ze gaan
toch weg op het moment dat je niet onmiddelijk biedt wat ze
nú vragen. Het kan anders. Maar dat gaan we bespreken in
deel 3. Dit zijn de momenten en situaties om prioriteiten te
bepalen.
Opgeëist worden dus. Alsof iemand recht op jou heeft. De
persoonlijke slaaf. Jij bepaalt of je slaaf wordt van de agenda,
slaaf van de klok en slaaf van de mensen om je heen.
De telefoon is een fantastische uitvinding. Net als e-mail.
Moest je vroeger naar iemand toe om iets mee te delen of te
vragen, tegenwoordig doe je dat telefonisch of electronisch. Je
hoeft niet meer die moeite te nemen om erheen te lopen. Of te
wachten op traditioneel schriftelijk respons.
Maar stel dat jij ernaar toe loopt en dat deze persoon er niet is.
Dan zul je toch moeten wachten of later terugkomen. Als het
iemand is van een afdeling verderop of een buurman om de
hoek, is dat niet erg. Maar wat als deze persoon helemaal aan
de andere kant van de stad zit. Of van het land, of van de
wereld?

Hoe verder de persoon die je wilt spreken zich bevindt ten
opzichte van jezelf, des te meer je bereid zou zijn om erop te
wachten totdat deze persoon er weer zou zijn. Maar niet
telefonisch!
En dat is nu raar. Dat je tegenwoordig iedereen moeiteloos kunt
spreken, wilt niet automatisch zeggen dat de ander maar
meteen klaar voor jou zou moeten staan. Stel je nu eens voor
dat je nu, op dit moment, wordt gebeld. Net nu je lekker in het
boek zit. Je voelt dat je moet opnemen. Je wordt gestoord. Toch
ben je niet verplicht om op te nemen. Je kan toch ook niet
thuis zijn. Of ongelegen gebeld worden?
Dit is toch weer een voorbeeld van de opeisende omgeving.
Werk er niet aan mee. Zij hebben het recht om te bellen en jij
hebt het recht om door te gaan waarmee je bezig bent. Kun je
je voorstellen hoeveel nutteloze tijdsbesteding hier-mee
voorkomen kan worden?
Tenzij je een telefoontje van iemand verwacht. Iemand die je
heel graag wilt spreken. Het is jouw keuze. Niet jouw plicht.
Niemand kan zich opwerpen om met jou te spreken wanneer
het jou niet uitkomt. Ook niet mobiel.
Dat je een mobiel hebt, betekent dus niet dat je constant paraat
moet zijn voor wie jou belt. Het betekent dat je niet meer per
sé op kantoor moet zijn of in een cabine moet krui-pen om te
bellen wanneer jij het nodig vindt.
In tegenstelling tot het verre Oosten, staan wij in het Westen
bekend om onze individualiteit. Niets mis mee. Het kan je
alleen wel opbreken wanneer je bepaalde zaken niet goed uit
elkaar houdt. Dat je individueel bent, betekent dat je graag
voor jezelf denkt en handelt. Steeds naar eigen keuze.
Echter, door deze individualiteit voel je je in sommige geval-len
verplicht om jezelf te bewijzen, hoewel je dat niet wilt. Weersta
de druk om je te laten gelden. Laat ze allemaal maar en ga jij
lekker je eigen gang.

De directe omgeving heeft vele manieren om zich op te
dringen. Deze heeft ook de neiging om zich incompetent te
manifesteren. Vaak genoeg moet je opdraven omdat iemand uit
jouw groep niet heeft gedaan waartoe deze persoon zichzelf
heeft gecommiteerd. Verwar verantwoordelijkheid niet met
brandjes blussen voor een ander. Uiteindelijk help je de ander
er ook niet mee. Die denkt: “zolang er een vangnet is, hoef ik
geen afspraken na te komen.”
Op deze manier verlangen we steeds meer van de mensen om
ons heen. En degenen met het grootste gevoel voor
verantwoordelijkheid onder ons, voelen zich verplicht om in te
grijpen. Dit kan resulteren in een omgeving die het maar
normaal vindt dat je opdraaft om het op te lossen. Voldoen aan
zulke verwachting helpt niet om je agenda beschikbaar te
houden en je de tijdsruimte (terug) te geven.

3. Multi-tasken is onmogelijk
Ben je er klaar voor om nog een onthulling aan te kunnen? Heb
je het nog niet verteerd dat timemanagement niet bestaat, nu
claim ik dat multi-tasken onmogelijk is.
Het is ook te mooi om waar te zijn. Je zou zeggen dat het
benijdenswaardig is wanneer je ook in staat zou zijn om te
multi tasken. Net als al die (vrouwelijke) collega’s om je heen.
Ik zal je een last van je schouders afnemen die je gaat helpen
bij het krijgen van (nog meer) zelfvertrouwen: Die collega’s
kunnen het ook niet. Zo, dat is eruit.
In goed Nederlands betekent multi-tasken, dat je verschillen-
de taken tegelijkertijd en parallel kan uitvoeren. Nou, ik geloof
daar niet in en ik vind dat je dat ook niet moet willen.
Multi-tasken is een IT term. Dat is iets wat computers,
machines kunnen. Daar zijn ze voor ontworpen. Neem bij-
voorbeeld je eigen pc. Die machine kan verschillende pro-
gramma’s tegelijkertijd draaien. Zoals het internet, je WORD
programma en je memorystick voeden.
Alles synchroon en tegelijk. Wij kunnen dat niet.
Ik vind dat we hier zijn om het zo fijn mogelijk met elkaar te
hebben. Ik denk dat wij helemaal niet moeten gaan lijken op
machines. Wij hebben namelijk die machines ontworpen omdat
wij zulke dingen niet kunnen. En nu beweren we dat wij dat ook
moeten kunnen. Wij beweren dat vrouwen (in het algemeen) dat
wel kunnen. Nee natuurlijk niet. Laat je dat door niemand
aanpraten.
Dames zeggen vaak genoeg vol trots dat ze dat heel goed
kunnen, maar is dat ook zo?
Herken je het geval dat je aan de telefoon bent, midden in een
interessant gesprek? Komt je kind naar je toe met het verzoek
om naar te buiten te gaan, een snoepje te pakken, iemand uit
te nodigen of vul maar in.

Je bent aan de telefoon. Je hoort jouw kind iets zeggen en jij
stemt er maar graag mee in. Omdat dit de enige manier is dat
je hersenen je ontslaan van je multi-task activiteiten! Want dat
kan je niet. En je kind weet dat ook (onbewust) en profiteert
ervan.
Later, wanneer je aan tafel zit met een verrassingsgast realiseer
je je dat. Of misschien wanneer je kind wel erg lang wegblijft.
Hij blijft ergens logeren. Mocht van jou. Weet je nog? Nee?
Herken je het?
Het enige wat je tegelijkertijd kunt doen, zijn de lichamelijke
functies. En die worden overgenomen door je onderbewuste.
Zodra je zelf gaat nadenken wat je allemaal moet doen, raak je
in de knoop.
Ga maar na. Regel dat je blijft ademen, zitten kijken,
begrijpend lezen, temperatuur regelen en vertering van je
maaltijd. Dan word je kierewiet. Gelukkig wordt het voor ons
geregeld. Dat en nog veel, veel meer.
Als je wel zou kunnen mutitasken, moet je in staat zijn om een
rapport te schrijven, terwijl je een vergadering voorbereidt, de
telefoon beantwoordt en de persoon aan de andere kant ook
daadwerkelijk helpt. Laat ik je nu uit je droom halen: dat lukt je
niet. Vrouwen niet. Mannen niet. En als je je laat wijsmaken dat
je dat wel kunt, draai je door. Vroeg of laat.
Volgens één van de meest vooraanstaande farmaceutische
bedrijven ter wereld met eigen research, Janssen-Cilag, is het
niet voor niets dat het aantal klinische depressies bij vrouwen
(12%) bijna het dubbele is dan bij mannen (7%).
Waarom denk je dat bedrijven als Mc Donald’s het zo goed
doen? De employés worden getraind en opgeleid om
hamburgers e.d. te bereiden. Vervolgens ontfermt één iemand
zich over de taak om broodjes te roosteren. Iemand anders de
burgers te grillen en weer iemand anders de toppings te
verzorgen volgens een vooraf bepaalde en ingestudeerde
volgorde. Achter elkaar.

Lekker geconcentreerd en je hoofd erbij. Heerlijk genieten van
wat je aan het doen bent. Het bespaart geen tijd omdat je tijd
niet kunt beheren, managen of controleren. Het bespaart het
aantal uit te voeren taken en het verhoogt de kwaliteit.
En waarom bespaart het het aantal uit te voeren taken? Omdat
je geen fouten maakt en dus herstelhandelingen overbodig
worden. Daarom dus. Multitasken voor mensen is een verzinsel.
Ik wil hier niet de indruk wekken dat lopende band werk de
meest verheffend en bevrijdende werkvorm is. Dat is denk ik
voor iedereen verschillend. Wat ik hier wil zeggen, is dat
wanneer werk in een logische en geordende wijze wordt
uitgevoerd, het de kwaliteit ten goede komt.
Begin 20ste eeuw toen Ford zijn lopende band autofabriek
introduceerde, begon hij winst te maken doordat zijn
kwaliteitsproductie omhoog schoot. Destijds vond men dat
geniaal.
Hij had het concept niet uitgevonden. Het was gekopiëerd van
een varkensvlees verwerkend bedrijf. Daar ging de zg lopende
band andersom: Een heel (levend) varken werd logisch en
gestructureerd uit elkaar gehaald en in stukjes verpakt voor de
consument.
Een Ford ingeneur die er op bezoek was bedacht toen dat het
ook de omgekeerde richting kon werken: van onderdelen naar
een heel auto. En de rest is geschiedenis, zoals men pleegt te
zeggen.
Waarom niet hiermee doorgegegaan in de 21ste eeuw? En dan
aangepast aan het intellectuele werk? Ik denk dat het een
gemiste kans is. Jij kan het wel doen. Waar het om gaat is dat je
het werk logisch en gestructureerd uitvoert. Dat is jouw winst.
En rust.

4. Communicatie
Het zal je zeker niet zijn ontgaan dat de stroom informatie die
we tegenwoordig te verwerken krijgen, enorm is. Je kunt
makkelijk je hele dag vullen met deze informatie te
rangschikken, te lezen, op te slaan en te ordenen. Makkie.
Het komt van alle kanten en op alle momenten. Non stop. Via
verschillende kanalen en zelfs op onbewuste manieren. Wat
denk je van de billboards die langs de weg staan. Sommige
billboards zijn de moeite waard om te bekijken. De moeite
waard. Maar wel gevaarlijk. De meeste passeren we zonder er
echt naar te kijken. Maar we slaan ze wel op. Onbewust. Zonder
controle. Dat komt jouw rust ook niet ten goede.
Waar je wel invloed op hebt en veel van jouw tijdsruimte vergt,
is de informatie die je telefonisch krijgt. Of eigenlijk niet zo
zeer de informatie. Het is meer dat er constant een inbreuk
wordt gedaan op je handelingen. Dat je wordt gestoord. (Tenzij
jouw taak telefoontjes beantwoorden is natuurlijk).
Je hebt dit eerder kunnen lezen. Jouw keuze om die te
accepteren of niet. Een ander kanaal, e-mail, kun je ook
makkelijk in toom houden. Je hoeft niet alles te lezen wat er
maar over het net wordt uitgestrooid.
Het lijkt wel of we angstig zijn dat we iets missen. Geloof me
nu maar, als het werkelijk iets is dat je moet weten, wordt het
heus wel herhaaldelijk opgedrongen. Wees zelfbewust en
bepaal zelf wat je wel of niet leest. En vooral wanneer.
De gadgets die we vandaag de dag tot onze beschikking
hebben, zijn er om ons leven aangenamer te maken. Denk aan
bijvoorbeeld e-mail. Je hoeft niet meer het traditionele briefje
te schrijven of er naar toe te gaan.
Je kunt deze persoon electronisch benaderen. Hetzelfde met de
iPhone®of Blackberry® en andere elektronica die mogelijk
maken om geschreven informatie op elk moment van de dag te
ontvangen en erop te reageren.

Het is iets om het ons makkelijker te maken. Ik kan het niet
genoeg herhalen en benadrukken. Het lijkt wel of we deze
mooie vindingen beschouwen als moderne electronische
versies van handboeien. In plaats dat het ons de vrijheid geeft,
leveren we deze eigenhandig en vrijwillig in! Hou daarmee op
en bepaal zelf of, wat, wanneer en waar je informatie verwerkt.
Wie weet zelfs van wie.
Op deze manier misbruiken we de mooiste
communicatiemiddelen die we hebben gekregen.
Communicatie betekent vloeien. Van de ene zijde naar de
andere. En wat we nu tonen is alles behalve communicatie.
Eerder opstopping. Gebruik dus je invloed om communicatie,
communicatie te laten zijn.
Nu weet je dat de communicatie twee verschillende kanten
heeft: De vloeiende zijde, of de stremmende zijde. Dat doe je
door je eigen houding, je eigen beslissingen en je bewuste
handelingen. Jouw keuze. Doe de ander en jezelf een plezier en
houd de communicatie wat het van nature is: vloeiend.
We kunnen hiervoor ook een ander woord, een vaardigheid
gebruiken: communicatiemanagement. Wanneer jij bepaalt
wanneer je wát wilt ontvangen, hoe en wanneer erop te
reageren, beheer(s) je de communicatie. Dit geeft controle en
overzicht. Hier begint jouw tijdsruimte. Hier bezit je de vrijheid
om daar invulling aan te geven.
Dit is namelijk wat de grote bedrijven ook doen. Zij bepalen
welke zaken er naar buiten gebracht moeten worden en hoe. En
wanneer en door wie.
Zij gebruiken het ook om hun image te repareren. Dat is
wanneer het voorafgaande toch niet goed blijkt te zijn
gemanaged, beheerst. Oftewel spinnen.
Gebruik het dan zelf ook. Je zult ervan leren en je zult je
tijdsruimte vergroten. Je zult ervan leren omdat je gaat inzien
wat het meest effectief is en dus het snelst.
Uiteindelijk ook het makkelijkst.

Met behulp en toepassing van het communicatiemanagement
kun je je ook profileren. Je bent in staat om duidelijk te maken
waarvoor men wel op jou kan rekenen en waarop (nog) niet. Je
zult dan zien, dat dingen zich beginnen te keren in de richting
die jou het best helpt.
Dan kom je in de moeiteloosheid. Maar daarover later meer. In
het volgend deel.

5. Verplichtingen aan derden
Alsof we niet genoeg op onze schouders mee moeten dragen,
leggen we onszelf ook nog eens verschillende verplichten op.
Dingetjes waaraan we moeten voldoen. Van wie? Van onszelf!
Als we anderen gaan verwennen met onze acties waar ze niet
om hebben gevraagd, dan gaan ze er zelfs op een gegeven
moment op rekenen.
En dan komen we meteen van de regen in drup. Anderen gaan
ons opdrachten geven. Opdrachten waar ze zelf nooit op
gekomen waren, ware het niet dat wij hen ooit erop hebben
geattendeerd. Ja, en nu rekenen ze erop.
Schuldgevoel. Het begint allemaal hiermee. Het zal wel met
onze opvoeding te maken hebben. Dat maakt het heel erg
persoonlijk. Behandel het dan ook heel erg persoonlijk. Dat jij
er al om moet lijden, betekent niet dat anderen er profijt van
moeten trekken. Stap erop af en bespreek direct en concreet
wat ze voortaan van jou kunnen verwachten. Je zult zien dat het
enorm oplucht en wat belangrijker is: je hebt weer een stukje
vrijheid terug.
Terug ja. Want in de originele staat van jezelf is er nooit ruimte
gereserveerd geweest om te voldoen aan de z.g. verplichten
aan derden. En zeker niet aan die verplichtingen die je zelf hebt
verzonnen. In ieder geval is het beter ten dele gekeerd dan
geheel gedwaald.
Ik begrijp dat er zoiets bestaat als hiërarchie. Zowel op het
werk als in de privé sfeer. Op het werk heb je te maken met de
senior, afdelingschef, rayon manager en nog meer van die
benoemde lagen tot aan de algemeen directeur toe.
Thuis zitten de ouders of oudere broers en zusters, opa en
oma. Ook die genieten van de natuurlijke hiërarchie. In ieder
geval is dit een mooi moment voor persoonlijke groei. Je moet
immers op hen afstappen en zeggen dat je vanaf nu de zaken
anders gaat aanpakken.

Je zult zien dat ze gebruik zullen maken van (emotionele)
chantage. Ze willen hun positie beschermen en willen “het
recht” behouden waar ze al zo lang op hebben kunnen
rekenen. Helaas. Je moet rekening met jezelf houden. Dit heeft
niets met egoïsme te maken en alles met zelfbehoud en
persoonlijke effectiviteit. En daar heb je vanaf nu voor gekozen.
Goede keus!
En bedenk, dat wanneer iemand jou toch wilt verplichten de
zaken onveranderd te laten door chantage, deze persoon ook
niet helemaal correct is. Een reden temeer om daar verandering
in te brengen. Maar wel met het nodige respect en eerbied.
Iedereen verdient dat.

6.Verwachtingen van derden
Verwachtingen zijn altijd gebaseerd op je eigen waarden en
normen en je ervaringen. Dus onuitgesproken verwachtingen
veroorzaken misverstanden. Je verwacht dat derden, of
anderen, automatisch je verwachtingen vervullen, want ze zijn
toch zo logisch? Ja, voor jou!
Gebrekkige communicatie is de oorzaak hiervan. Je moet altijd
je verwachtingen uitspreken. Hoe duidelijk, simpel of logisch ze
voor jou ook moeten zijn. Het voorkomt misverstanden.
Iedereen heeft zijn ervaringen achter de rug. Iedereen heeft de
opvoeding op een eigen manier ervaren en verwerkt. Dat zijn
toch de basis ingrediënten om verwachtingen te scheppen.
Je komt dan in een situatie terecht waarin je denkt ergens recht
op te hebben. Een situatie waarover hiervoor over gesproken is.
Dat er verplichtingen zouden zijn. Wel jammer dat er in zulke
situaties alleen één partij ervan op de hoogte is. Als er dan ook
niet wordt gecommuniceerd, wordt het er zeker niet beter op.
Er kan dan zo’n cultuur ontstaan waar er altijd vaagheid en
onduidelijkheid heerst. Funest voor de creativiteit en de
ontplooiing van het individu. Dit leidt weer tot een gewoonte en
voor je het weet, ervaart iedereen als niet werkend. Toch doet
niemand er iets aan omdat het altijd zo is gegaan. Daarom:
denk voor jezelf en handel ernaar.
Als je je niet uitspreekt weet niemand beter en wordt het ook
niet beter. Neem nu partij één met zijn verwachtingen. Deze
partij handelt ernaar en toont overeenkomstig gedrag.
Aan de andere zijde heb je jezelf met jouw verwachtingen en
relevant gedrag.
Je hebt dus twee partijen die een conflict creëren. Simpel omdat
in dit voorbeeld iedereen ervan uitgaat dat de eigen
verwachtingen door een ieder ander wordt gedeeld en
begrepen.

Zolang je bereid bent te praten en te communiceren, is er altijd
hoop. Anders krijg je hakken-in-het-zand verhalen en
superioriteits houdingen. Kost veel energie en vooral veel
frustratie. Iets waaraan we allemaal iets aan willen doen. Niet?

Hoe heeft het zo ver kunnen komen - deel 1
Overzicht & Acties
Overzicht
- timemanagement bestaat niet
-
-
-
-
Acties
- communicatiemanagement toepassen
-
-
-

Deel 2
De ideale situatie

De ideale situatie
Dit deel zal veel aangenamer zijn. Beloofd. Werd je in het eerste
deel keihard geconfronteerd met een andere werkelijkheid hoe
het komt dat je lijdt aan een chronisch tijd tekort. Althans, de
ruimte ervoor ontbeert, hier hebben we ruimte vrijgemaakt om
te onderzoeken hoe het ook kan.
Maar ook welke effecten en mogelijkheden je schept. Zoals rust
in je hoofd. De druk eraf en de juiste balans herwinnen. Dit
allemaal zal leiden tot moeiteloosheid en excelleren.
Hoe fantastisch dit ook allemaal klinkt, het kan allemaal.
Anders zou ik het niet kunnen verzinnen. Trouwens, wat ik hier
bespreek is tenslotte de ideale situatie en die weten we wel te
vinden. Niet? En zo niet, dan willen we hem wel vinden.
Uiteindelijk is het een kwestie van keuze. Eigen keuze.

De ideale situatie – deel 2
1.Ruimte over om . . .
Ja, om te wat? Hier kun je van alles invullen, Waarschijnlijk meer
dan je eigenlijk hoopt te dromen. Dat zou wel ideaal zijn, ja.
Dat je tijdsruimte overhoudt om alles te doen waar je maar zin
in hebt. Of om te doen wat je vindt dat er gedaan moet worden.
Vanaf nu nemen we weer de controle over de eigen agenda. We
nemen afscheid van de zaken en de mensen die zo graag tot nu
toe onze agenda vulden.
Laat ik toch de vrijheid nemen om het één en ander voor je in
te vullen. Stel je nu eens voor dat je de ideale situatie hebt en
dat je tijdsruimte overhoudt om eindelijk je werkkamer op te
ruimen. Dat zou op zich al een hoop ruimte in je agenda
scheppen. Je vindt zowaar meteen alles in één keer.
Geen geschuif meer met dossiers van de ene kant van je bureau
naar de andere kant. Geen zoektocht meer door al die kratten
en dozen. Al je boeken netjes op een rij. In de volgorde die jij
prettig vindt.
Als je een kantoor aan huis hebt is dit een reden temeer om het
te doen. Je hebt het al druk genoeg om cliënten te werven en ze
op te volgen. Nu komt de boekhouder ook nog eens en blijft
vragen om die bonnetjes en facturen. Die kun je meteen
pakken. Je hoeft niet te zoeken. Je hoeft niet alles overhoop te
gooien.
Nee, je neemt de map waar alles is opgeborgen en bewaard.
Dat scheelt geen tijd, maar hande-lingen. Handelingen die je
liever niet doet. Het scheelt je geen tijd want die gaat door. Met
én zonder jou.
Het scheelt je tijdsruimte. Je hebt eindelijk tijdsruimte om
eventueel meer met je kinderen te doen. Misschien kun je ze nu
wel naar school brengen of van school ophalen. Nu kun je je
belofte nakomen om met ze te spelen op de nieuwe
spelcomputer. (Die je aanvankelijk voor ze hebt gekocht om je
te kwijten van je schuldgevoel omdat je weinig met ze doet.
Maar dat helpt niet, hè?)

Elke avond samen aan tafel is al een verbetering en zeker
ideaal.
Je partner is weer blij. Zeker wanneer je hem of haar uitnodigt
om plannen te maken. Plannen om er een weekend op uit te
gaan. Of een simpele bioscoop en etentje. Da’s lang geleden.
Da’s ideaal. En wanneer je geen partner hebt of zelfs wenst,
kan je altijd wel iets anders verzinnen wat je plezier verschaft.
Wat denk je wanneer je je hobby weer kunt oppakken. Het is al
jaren geleden dat je er aan toe kwam. Nu met zoveel ruimte in
je agenda en die korte werkweken kun je eindelijk doen wat je
ook zoveel plezier geeft. Of het nu spelen met je treintjes is,
paardrijden, breien of oldtimers restaureren.
En natuurlijk ruimte om te sporten. Je kunt dat nu doen in
plaats van uitgeteld op de bank te gaan liggen. Lekker fit, strak
en sterk. Kun je ook nog eens je eigen kinderen bijhouden.
Je hoeft niet meer je trein of bus te missen omdat je niet in
staat bent om dat sprintje te trekken. Ga ervoor!

2. Rust in je hoofd
Hoe lang is het al geleden dat je de rust in je hoofd hebt
gehad? Dat je lekker bezig kunt zijn met waar je mee bezig
bent. Niet dat je thuis met vrienden wat zit te drinken en met je
hoofd bij je werk dat je zus of zo moet regelen. Dat je het
vooral niet moet vergeten. Multitasken kan niet. Weet je nog?
In zo’n geval geniet je niet van je gasten en je lost die lopende
zaak op het werk ook niet op. Twee keer een verloren kans dus,
en dat is jammer. Voor je gasten en voor jezelf. (Multi-tasken
werkt niet voor ons. Weet je nog?)
Hetzelfde geldt ook andersom, wanneer je op je werk bezig
bent en je denkt voortdurend aan een situatie thuis, die niet
naar behoren gaat.
Dit zijn dingen die de rust in je hoofd verstoren of simpelweg
onmogelijk maken. Ideaal is dus dat je te allen tijde je werk
kunt verlaten om thuis de situatie onder controle krijgen. Dat is
mogelijk omdat je sowieso altijd voorloopt op het werk. Omdat
je werk soepel gaat en jij je doelen haalt en overschrijdt. Dat is
rust. Dat is ideaal!
Alles geordend net als in een bibliotheek. Dat je alles een eigen
plek kan geven. Lekker overzichtelijk en makkelijk toegankelijk,
zonder dat je je hersens moet kraken voordat je weet waarmee
je bezig bent. Nooit meer ergens naar toe gaan en bij aankomst
vergeten zijn waarvoor je ook al weer kwam.
Over actieverspilling gesproken. Geen tijdsverspilling. Die kun
je niet verspillen omdat je het niet kunt controleren of beheren.
Nee, nog steeds geen timemanagement. Echt niet. Dat bestaat
niet.
Nog meer dingen die bij een ideale situatie horen: Altijd je
concentratie houden bij de dingen die je doet. Nooit meer
afdwalen naar elders. Je weet nu wat je krijgt wanneer je er niet
in slaagt om je hoofd er bij te houden: verlies van het moment

en verlies van controlegevoel. Het is ideaal om je te kunnen
concentreren. Altijd. Overal. Bij iedereen. Onder alle
omstandigheden.
In de ideale wereld heb je geen twijfels. Wat je wel hebt is
zelfvertrouwen. Het één staat in contact met het ander. Je hebt
één van beide. Of twijfel, of zelfvertrouwen. Aangezien je de
keuze hebt, kies dan ook wat je wilt.
Makkelijk gezegd, zul je denken. Misschien is het ook wel zo
makkelijk. Jij bepaalt toch zeker wel hoe je je wilt voelen?
Wanneer je doet wat je leuk vindt en waar je goed in bent, dan
is er geen ruimte voor twijfel. Nooit. Alleen voor te allen tijde
rustgevende zelfvertrouwen.
Of je nu talenten hebt voor het omgaan met mensen of om een
graafmachine te bedienen, of het rangschikken van kaarten, het
maakt niet uit. Vergeet de maatschappelijke waarde en ranking
die wij aan bepaalde zaken hebben gegeven.
Dat jouw keuze is om auto’s te poetsen alsof ze nieuw uit de
showroom komen, of dat je graag in je eigen groentebehoefte
voorziet door een moestuin te onderhouden, hoeft niet te
betekenen dat je moet twijfelen aan je kunde om een
kantoorbaan aan te kunnen. Het is alleen niet jouw keuze.
Wanneer je dat duidelijk hebt en jij je doelbewust richt op de
dingen die je blij maken en je dichter bij je uiteindelijke doel
brengen, dan ben je al in de ideale situatie. Wie had dat
gedacht, dat het zo simpel zou zijn? Slechts een kwestie van je
eigen keuze maken. Doelbewust en eerlijk naar jezelf toe.

3.Werk met echte beloningen
Al heel snel ben je geneigd te denken aan geldelijke beloningen
wanneer werk ter sprake komt. Met werk bedoel ik hier niet
persé je baan of werkzaamheden waarmee je je geld verdient.
Ik bedoel hier elk soort werk. Elke taak of bezigheid. Beloning
kan dan van alles zijn.
Wanneer je dus aan het werk bent, volledig geconcentreerd en
vol overgave, zul je goed werk leveren. Zorg er ook voor dat je
de erkenning ervoor krijgt die je verdient. Ook al wordt je er
goed voor betaald, iedereen vindt het fijn en nodig om af en
toe te horen dat hij of zij goed bezig is. Een schouderklopje
krijgen.
Kortom: de aandacht krijgen waarmee je weer verder kunt en
uiteindelijk ook wilt. Dat is ook een echte beloning. Wanneer je
eenmaal je salaris krijgt wil je dus ook horen dat je goed bent
in je werk.
Iedereen behoort ook de dankbaarheid uit te spreken voor jouw
bemoeienissen, inspanningen en resultaten. Dat is niet meer
dan normaal. Zorg ervoor dat je terecht komt in taken waar je
ook deze beloning je deel is. Natuurlijk doe jij dat ook bij
anderen. Niets is vanzelfsprekend en alles is bijzon-der. Toon
het ook en laat het merken.
Elke taak, elke werkzaamheid en elk project dat je aanneemt
moet bijdragen aan je persoonlijke ontwikkeling. Daar word je
rijk van. Daarmee bereid je je voor om gecompliceerde taken,
werkzaamheden en projecten aan te kunnen en dus mensen te
helpen. Dat is dus een waardige beloning.
En alleen jij kan ervoor zorgen dat je dat krijg. Wees selectief
met wat je wel aanneemt of belooft te doen en de worstellin-
gen die je nu ervaart zullen verdwijnen.
Bijkomend, is dat uiteindelijk het inkomen wat je echt toe-
komt, inderdaad volgt. Gegarandeerd. Ga maar na, Je doet wat
je leuk vindt. Je doet waar je goed in bent. Je wordt

gewaardeerd, je krijgt de aandacht en de dankbaarheid. Je gaat
jezelf overtreffen en excelleren. Natuurlijk wil men jou daarvoor
betalen. Het is uiteindelijk de ideale situatie waarin we nu
verkeren.

4. Betekenisvolle relaties aangaan met . . .
Op het moment dat je anders gaat leven waardoor je een
andere invulling geeft aan je werk en je daardoor je echt rijk
voelt en bent, kan het niet anders dan dat je relatie met je
levenspartner erop vooruit gaat.
Je gaat toch erover praten en je zult zien dat je anders tegen
zaken gaat aankijken. Het zou zo maar kunnen dat je zaken die
tot nu toe oorzaak waren van jullie discussies, anders gaat
zien.
Niet dat je er dan ineens voor of tegen gaat zijn, maar dat je ze
anders ziet. Dat geeft mogelijkheden om de kant van je partner
beter te begrijpen en dus te accepteren. En dat allemaal omdat
je ook weer anders tegen werk, verantwoor-delijkheden en
taken in het algemeen bent gaan aankijken.
Natuurlijk, je gezin gaat ook een rol hierin spelen. Je bent
begonnen anders op te treden. Meer jezelf. Je toont nu een
kant van jezelf die je tot nu toe verborgen hebt gehouden voor
iedereen. Wie weet zelfs voor jezelf!
In ieder geval: het leven thuis zal anders zijn. Je ervaart nu
rust. Deze rust ervaart ook je gezin of huisgenoten. Je bent in
staat om nu wel te genieten van de momenten die je er bent.
Met jouw volledige aandacht.
Je zal ook een andere “ik” aan je businesspartner tonen. Eentje
die leuker, ontspannender en effectiever is. Een ande-re
mogelijkheid is er niet, want je doet nu het werk om de juiste
redenen. Je vindt het dus leuk om op je werk te zijn en ook hier
je volledige aandacht aan te geven.
Je collega’s zien nu creatieve kanten van jou en zullen je vaker
benaderen voor de zaken waar jij het meeste plezier aan
beleeft. Dat zal allemaal zichtbaar worden in betere resultaten
en je bent klaar om jouw doelstellingen te halen en te
overtreffen. Maar hierover later meer.

Nodeloos te zeggen dat de cliënten jou nu beter weten te
vinden. Ze zullen weten wie te benaderen wanneer ze echt
geholpen willen worden met hun problemen. Je hebt nu werk
dat jou plezier geeft en dat straal je uit naar je cliënten. Zij
zullen precies weten wanneer wel en wanneer niet jou in te
schakelen. Hoe efficiënt wil je het hebben?

5. Moeiteloos je doelen halen . . . en overschrijden
Ik heb het hiervoor al gezegd. Ik heb het erover gehad. Over je
doelstellingen halen. Hoe vaak heb je niet gedacht van dat kan
nooit en dat is onmogelijk? Laat staan dat je erover gedacht hebt
om je doelstellingen te overschrijden!
Dat is toch wel de ideale situatie. Niet? En dat is toch waar wij het
over hebben in dit deel. Nu kun je wel zeggen : “ja, de ideale
situatie. Maar iedereen weet dat het alleen maar een ideaal is’. Het
is toch zeker goed om een ideaal te hebben?
Zeker. Een ideaal is zeker goed om te hebben. Wat zeg ik? Je moet
een ideaal hebben. Je moet er ook alles aan doen om het te
bereiken. Anders wordt jouw ideaal jouw frustratiepunt. En zo
krijg je van iets positiefs iets waar je ziek van wordt.
Om je doelen te halen en te overschrijden heb je in ieder geval
nodig dat enkele zaken kloppen.
Je moet omgaan met de druk om de deadline te halen. Of het nu
betreft het einde van de week om je verkoop gemaakt te hebben.
Of dat je je tekst of column ingeleverd hebt. Of misschien moet je
het rapport binnen een bepaald termijn af hebben.
En niet altijd productie. Je kunt ook hikken tegen een kwali-
teitsniveau dat maar niet gehaald schijnt te kunnen worden. In
ieder geval moeten de prestaties geleverd worden. Elke dag. Elke
week. Elke maand. Weer en weer.
Enfin, iedereen heeft wel altijd iets om af te hebben. Altijd te
wenig ruimte en teveel te doen. Nooit genoeg beschikbare ruimte
in je agenda. Zo wordt het ervaren. Ondertussen weten we wel
beter. Iedereen heeft 24 uur en zo ook jij. Want, tijd kun je niet
beheren en controleren. Wel het aantal taken dat je accepteert om
te doen. En het aantal geaccepteerde taken is nu wel te beheren
met het z.g. communicatiemanagement. Ideaal.
Het betreft hier je doelen halen en overschrijden. Moeiteloos
doelen halen en overschrijden. Fantasie? Niet reëel? Kan niet?
Moet jij eens zien wat je te wachten staat in deel 3

6. De nieuwsgierigheid van . . .
de leidinggevende zal groot zijn. Hij of zij zal niet kunnen geloven
wat hij ziet. Hoe kan je ineens je doelen overschrijden? Je hebt
toch altijd moeite gehad om ze te halen? Wat is er gebeurd met je?
Wat doe je? Vertel het me!
Dat zou leuk zijn hè? Nou, het kan. Daar zul je later meer over
lezen. Het kan zijn dat de chef(fin) jou niet helemaal vertrouwt.
Het is toch een groot verschil. Zomaar, ineens! Hij zal denken dat
je rommelt met de gegevens. Kan niet anders, want je bent ook
nog eens ontspannerder dan ooit! Jij weet wel beter.
Uiteindelijk zal hij je vragen of je met je collega’s wilt praten.
Misschien dat jij hen . . . ? Natuurlijk doe je het! Je hebt nu genoeg
ruimte. Je leeft en werkt nu zo, dat je én de beste bent van de
afdeling én ruimte tussen de taken en verantwoordelijkheden hebt
om je collega’s wijzer te maken. Je bent een leuk mens en je gunt
je collega’s ook de mentale rust van de ideale situatie.
Ik heb het nu over je manager. Het kan net zo goed jouw
opdrachtgever zijn. Hij is gewend dat jouw concurrenten er zo
lang over doen en dan nog niet goed (genoeg). En jij doet het
snel, correct en zelfs meer dan beloofd.
Ja, natuurlijk. Waarom ook niet. Wat je doet, doe je graag. En je
werkt graag met jouw soort klanten. De klanten weten je ook te
vinden. Precies voor het werk dat jij zo leuk vindt. En het werk
waarin je zo goed bent. Ideaal.
Concurrenten. Bereid je maar vast daarop voor. Ze zullen je in de
gaten houden. Waarom neem jij de mooiste opdrachten uit de
markt? Hoe kan het zijn dat je er altijd bent bij de con-gressen.
Waar haal je de ruimte vandaan? Hoe is het mo-gelijk. En je ziet er
zo ontspannen uit.

7. De juiste accenten
Om de ideale situatie te bereiken, moet je je aandacht schenken
aan de juiste accenten. Heel belangrijk. Dit maakt het verschil
tussen wél of níet die situatie bereiken. De ideale situatie
bereiken. Het is een kwestie van de juiste keuzes maken. Wat juist
is, hangt volledig af van de interpretatie van de betrokkene.
Oftewel: Jij. Jij bepaalt wat je wilt en wat voor jou, in jouw ogen,
de ideale situatie is. Jij moet maar eens heel goed omschrijven wat
dat precies voor je inhoudt. Wat vind je belangrijk? Waar wil je
naar toe? Waar wil je zijn?
Alleen wanneer je dat weet, weet je ook hoe je de juiste accenten
aanbrengt. En vooral waarom!
Het is van cruciaal belang dat je helder voor je ziet wat je WEL
wilt. Ik kom geregeld mensen tegen die heel goed weten wat ze
NIET willen. Dan krijg je verhalen als: “ik wil NIET zoveel uren
maken. Ik wil NIET meer die klant beheren. Ik wil NIET meer
overwerken. Ik wil NIET een slechte moeder of vader zijn.”
Daarom: bepaal wat je WEL wilt. Niet altijd even eenvoudig voor
iedereen, maar met een beetje oefening en bewustwor-ding, kom
je al een heel eind.
Het resultaat van dit boek is dat je er achter komt hoe je dagelijks
ruimte overhoudt. Het is daarom goed om te iso-leren wat je
goed afgaat. Maak er een lijstje van om een inzicht te krijgen.
Je zult zien dat wanneer je het opschrijft, je meerdere ideeën
krijgt of dat je reeds opgeschreven ingevingen aanpast, verandert
en aanvult. Wie weet kom je tot inzichten die je verbaasd doen
staan.
Van een overzicht van dingen die je goed afgaan naar een lijstje
van dingen die je leuk vindt om te doen is een kleine stap. Maak
dat lijstje met activiteiten die je zo leuk vindt om te ondernemen.
Het zou mij niet verbazen wanneer je twee identieke lijstjes krijgt.
Of dat je beide lijstjes kunt samenvoegen.

En dan nu is het moment gekomen voor het derde overzicht.
Namelijk van de dingen en activiteiten die je minder goed afgaan.
Dat kan liggen aan je interesses. Ik kan me heel goed voorstellen
dat je iets leuk vindt omdat je er iets mee hebt.
Stel je voor dat je in een boerderij bent opgegroeid. Je hebt dan
misschien meer met dieren, of planten in het bijzonder. Of
misschien met de natuur in het algemeen. Grote kans dus dat er
gerelateerde zaken zijn die jou beter liggen.
Natuurlijk, voor hetzelfde geldt het omgekeerde. Wie weet was
jouw geschiedenis op een boerderij niet zo’n succes. Dan heb
wellicht minder met de natuur. In ieder geval, som nu op waar je
minder gelukkig mee bent.
Onnodig te melden dat wanneer jouw dagelijkse werkzaam-heden
lijken op jouw laatste lijstje, dat je dan niet al te geluk-kig bent in
je werk. Je zult er dan ook nooit echt het beste uit halen. Het
beste wat er in jou zit.
Soms is het ook wat ingewikkelder dan alleen opsommen waar je
niet zoveel plezier aan ontleent. Soms willen we de ogen ervoor
sluiten. Dan is het een kwestie van willen erkennen dat sommige
zaken gewoonweg niet ons ding zijn.
Nog niet althans.
Ga dan jezelf niet dwingen of laat je niet dwingen om zulke zaken
toch op te pakken en te ondernemen. Ook al “hoort het erbij”.
Want wie bepaalt dat?
Er zijn genoeg functieomschrijvingen die niets anders zijn dan een
bijelkaar geraapt aantal taken.
Iemand heeft ooit eens bepaald dat ze bij elkaar horen en dat
blijft dan maar zo. Hoeveel leuker zouden bepaalde banen zijn
wanneer er sommige taken eraf zouden worden gehaald? Door
toch te willen vasthouden, gaat zoveel talent verloren.
Niet alleen omdat getalenteerde mensen die functies niet zouden
willen vervullen. Maar ook omdat andere getalenteerde mensen de
kans niet krijgen om juist die taken uit te voeren.

Omdat zij juist die taken wél zo leuk vinden. Maar ja, het kan niet.
Je moet het hele pakket nemen. Onzin dus.
Neem nu als voorbeeld een functie dat onder andere inhoudt dat
je een prospect benadert en tot klant maakt door gesprekken aan
te gaan om de behoeften te inventariseren. Je biedt een serie
producten en diensten aan om deze cliënt te helpen. Je moet ook
ervoor zorgen dat deze diensten geïmple-menteerd worden en je
moet de nazorg leveren. Conform de functieomschrijving.
Dit is een korte beschrijving van een sales functie. Stel je nu eens
voor dat je een kanjer bent in het maken van de afspraken en in
het implementeren van diensten. Maar dat je niet goed weet hoe
een gesprek aan te gaan en te inventariseren. En dat je niet in
staat bent om jouw creativiteit aan te wenden om de diensten te
koppelen aan de behoefte van de cliënt.
Maar je moet toch alles doen wat in het functieprofiel is
geschreven. Dan kan ik je vertellen dat je geen succesvolle
medewerker zult worden. Tenzij jij exclusief verantwoordelijk
wordt gesteld voor de delen waaraan je zoveel plezier beleeft
omdat ze je zo goed afgaan!
En er zijn ook zat collega’s die geweldig zijn in de nazorg. Maar
zover komen deze collega’s niet, omdat ze niet weten om te gaan
met prospects. En hen niet weten te interesseren voor de
producten en diensten.
In veel bedrijven wordt er op een onbewuste wijze bepaalde
functies hoger ingeschat dan andere. Persoonlijk vind ik dat alle
functies even belangrijk zijn. Anders zouden ze er niet zijn. De
één kan niet zonder de andere bestaan.
Toch genieten sommige functies meer aanzien. Meestal is het
salaris maatstaf ervoor. Niet altijd. Natuurlijk, sommige functies
brengen nu eenmaal meer verantwoordelijkheid met zich mee. Dat
moet worden gehonoreerd. Ik heb het nu over “aanzien”.
Soms is het niet dat een functie hoger wordt aangeslagen, maar
eerder dat andere functies láger worden gezien. En dat is jammer.
Zo creëer je namelijk dat talentvolle werknemers zich keren van
zulke functies omdat de waardering er niet is.

Maar dat is dan aan jou als werknemer om daar verandering in te
brengen. Laat je niet leiden door wat aanzien geniet, maar door
wat jij belangrijk en leuk vindt om te doen. Zorg jij er dan voor dat
de functie meer aanzien krijgt en dus begeerlijker. Dat is al een
hele grote stap in de goede richting. En heel belangrijk accent.
Hier begint het.
Ik wil je een verhaal vertellen om te illustreren hoe wij vanaf klein
worden geconditioneerd, geprogrammeerd om gefrus-treerd door
het leven te gaan. Tenzij je natuurlijk al heel jong wijs genoeg
bent.
Het betreft hier het rapport van Johan. Johan zit in de achtste
groep en gaat graag naar school. Hij is gemotiveerd en gezond
nieuwsgierig. Johan weet precies wat hij wil en is slim. De
vooruitzichten zijn goed en hij kan niet wachten tot volgend jaar
wanneer hij naar de middelbare school mag.
Maar Johan wil ook geaccepteerd worden. En aardig gevonden
worden. Dus is hij gevoelig voor de kritiek van anderen en zeker
van zijn ouders.
Enfin. Johan komt thuis met zijn rapport aan het eind van de
eerste schoolperiode. Hij is heel erg blij met zijn cijfers en kijkt uit
naar de reactie van zijn ouders. Hij heeft er hard voor gewerkt en
de resultaten zijn er ook naar:
1ste periode
Nederlands 9
Rekenen 9
Aardrijkskunde 8
Geschiedenis 9
Biologie 5
Nauurkunde 9
Handelswetenschappen 8
Handenarbeid 8
Lichamelijke oefening 8
Commentaar van de leerkracht luidt:
Prachtig rapport Johan. Houd vol !!

Johan’s vader kijkt er aandachtig naar. Johan blijft er bijstaan en
hij wordt zelfs een beetje rood van opwinding. Hij verwacht een
groot compliment van zijn vader en kan niet wachten totdat zijn
vader eindelijk zijn hoofd oplicht en begint te spreken:
“Ja, ziet er goed uit. Jammer van die onvoldoende. Ik zou willen
dat je voor het komend kwartaal er alles aan doet om die
onvoldoende weg te werken en er een hoger cijfer van te maken”.
Kun je je voorstellen hoe gedesillusioneerd Johan raakte? Het is
toch een mooi rapport? Ja, biologie is een onvoldoende. Helaas
ook geen 8 of een 9. Maar daar heeft hij ook zo weinig mee. Met
biologie. Hij vindt het niet zo interessant.
Maar goed. Zijn vader wil graag die onvoldoende weg. En omdat
Johan hunkert naar erkenning en waardering, zal hij over die
drempel stappen en er alles aan doen om zijn vader tevreden te
stellen.
Het worden drie zware maanden. Elk moment dat Johan maar vrij
heeft besteedt hij aan biologie. Het is zwaar omdat hij het niet
altijd meteen begrijpt. En de stof is ook zo droog en saai en niet
interessant. Enfin, het resultaat is er en zijn missie is voldaan. Die
onvoldoende is weg.
En zo komt Johan weer thuis met zijn rapport. Vol verwachting en
hopend op de goedkeuring van zijn vader. Het kan niet anders.
Hij heeft precies gedaan wat er van hem werd verwacht. Alleen
begrijpt hij het commentaar van de leerkracht niet. Jammer dan.
Het rapport van Johan over de tweede schoolperiode:
1ste periode 2de periode
Nederlands 9 7
Rekenen 9 7
Aardrijkskunde 8 6
Geschiedenis 9 7
Biologie 5 6
Nauurkunde 9 7
Handelswetenschappen 8 6
Handenarbeid 8 7
Lichamelijke oefening 8 8

- Je hebt geen onvoldoende meer. Wel jammer van de rest van
de vakken.
Johan’s vader kijkt er naar en zijn hoofd loopt langzaam even
rood aan als die van Johan. Alleen om een andere reden. Die van
Johan van spanning en verwachting en de hoop dat zijn vader nu
wél blij is met zijn rapport. Het hoofd van Johan’s vader wordt
rood door boosheid.
“Wat?!” roept Johan’s vader. “Wat is dit?” Johan begrijpt er niets
van en zegt dan ook vol overtuiging alsof zijn vader het nog niet
goed heeft gezien: “Maar de onvoldoende is weg!” “Ja”, briest zijn
vader weer, “en de achten en negens ook!”
Johan begrijpt er niets van en totaal gefrustreerd en onge-
motiveerd druipt hij af. De volgende en laatste periode doet Johan
er niets aan en hij wordt geleefd door de school en de
omstandigheden. Hij is de controle compleet kwijtgeraakt en het
kan hem niets schelen. Zegt hij. Maar in werkelijkheid is hij
ongelukkig.
De zomer komt eraan. De vakantie komt er aan en het rapport van
Johan ook. Het ziet er anders uit dan dat er aanvankelijk gedacht
werd dat het eruit zou zien:
1ste 2de 3de
periode periode periode
Nederlands 9 7 5
Rekenen 9 7 5
Aardrijkskunde 8 6 5
Geschiedenis 9 7 5
Biologie 5 6 3
Nauurkunde 9 7 5
Handelswetenschappen 8 6 4
Handenarbeid 8 7 6
Lichamelijke oefening 8 8 6
- onvoorwaardelijk blijven zitten.
Fijne vakantie en tot volgend schooljaar.

Dit is in en in triest, maar het gebeurt wel. Wanneer je een parallel
trekt met het bedrijfsleven, komt dit dagelijks voor. Daarom moet
je zelf heel goed weten wat je wilt en wilt kunnen. Stel je voor dat
Johan al zijn energie en enthousiasme had kunnen steken in wat
hij wél leuk vindt. Hoe zou dan zijn rapport eruit gezien hebben?
Hij zou zeker niet zijn blijven zitten.
Wat ik je mee wil geven is dat de ideale situatie zich nooit
voordoet. De ideale situatie moet je zelf maken. Je moet zelf de
dingen laten gebeuren. Je moet wel weten wát je wilt. Hou dat
voor ogen en creëer zelf jouw ideale situatie.

8. De balans tussen . .
werk en privé is één van de meest lastige. Al snel sla je door naar
de één of de andere kant. Ik geloof dat je dit niet zo zwart-wit
moet zien. In de ideale situatie bepaal je zelf wat de balans is. Het
is er één waarbij je je prettig voelt. Waarbij je je taken goed
uitvoert en je resultaten boekt. Of deze nu in de categorie werk of
privé vallen.
Er zijn momenten in je leven waarbij het accent meer op één dan
op de andere wordt gezet. Het is heel normaal. Ik begrijp dat
wanneer je gaat verhuizen, de nadruk meer op privé komt dan op
werk. En natuurlijk andersom wanneer de zaak een bedrijf
overneemt of uitbreidt, dat je dan meer neigt naar werk. Niet erg.
En zeker niet wanneer je je fijn en gelukkig voelt in wat je doet.
Bedenk: we bespreken hier de ideale situatie. Je wilt niets anders!
De balans moet ook kloppen tussen spanning en ontspanning.
Wanneer je een drukke en productieve werkdag achter de rug
hebt, moet er ook een moment zijn om te ontspannen. Of een
heftige periode. Een periode die zwaar is geweest met veel drukte
en gedoe. Dat moet ook allemaal in balans zijn. Het moet
kloppen. Je weet zelf heel goed wat er moet gebeuren.
Wanneer je bijvoorbeeld teveel ‘moet’-taken hebt gedaan in plaats
van jouw lievelingstaken, kom je al eerder in aanmerking voor een
ontspanning. Of bijvoorbeeld wanneer er een periode is geweest
van puur operationele taken en zaken. Dat zijn toch momenten
van mouwen opstropen en aan het werk, ze voelen anders dan
wanneer je lekker creatief bezig bent geweest.Niet?
Een hele belangrijke, misschien wel de belangrijkste, is de balans
tussen presteren en pieken. Je bent geneigd om te denken dat het
hetzelfde is. Toch zit daar verschil in. Presteren doe je altijd.
Pieken doe je op piekmomenten. Dus niet altijd.
Vergelijk het maar met een atleet. Deze moet altijd presteren.
Deze moet altijd zijn doel halen. Zijn doel kan bijvoorbeeld zijn
om zich te kwalificeren voor een toernooi. Pieken doet hij op het
toernooi zelf. Of een wedstrijd.

Ga maar voor jezelf na hoe jij in de ideale situatie zou willen
pieken. Op welke momenten. De balans hiertussen is dus cruciaal.

9. Wanneer “moeiteloos” overgaat in “saai”
Moeiteloos. Deze term is al eerder gevallen. Presteren is tot nu toe
moeilijk geweest en je doelen halen niet altijd even
vanzelfsprekend. Een stapje verder is moeiteloosheid. En het
ultieme is dat moeiteloos saai kan worden. Niet te geloven. Nou
geloof het maar. Uiteindelijk wen je overal aan. En dus ook aan
moeiteloosheid.
Natuurlijk, in de ideale situatie zal zoiets voorkomen. Maar eerst
moeten we nog wennen aan de nieuwe standaard. En daarna gaan
we lekker genieten. Maar pas op! Wanneer je jezelf laat gaan,
verslof je en gaat je focus eraf. Je moet jezelf scherp houden.
Eerst het verschil tussen moeiteloos en half werk. Wanneer je in
de flow situatie zit dat het werk en de prestaties moeiteloos lijken
te gaan, ben je al gauw geneigd om half werk te leveren. Niet dat
dat weinig is. In deze situatie verzet je al zoveel werk, dat het
meer is dan ooit door jou is verstouwd. Maar dat neemt niet weg
dat je zelf verantwoordelijk moet zijn voor de kwantiteit van het
werk dat je verzet. Je wilt uiteindelijk verveling tegengaan, toch?
Dat moet je dan ook ver van je houden. Dat kun je doen door
bijvoorbeeld de lat hoger te leggen. Vergelijk je altijd met jezelf.
Nooit met een ander. Jij bent zelf je eigen standaard. Kon ik
voorheen mijn doelstellingen niet halen? Dat doe ik nu wel. Kon ik
het wel binnen de gestelde termijnen halen? Nu kan ik het binnen
80% van die gestelde termijnen halen.
Je kunt ook in kwaliteit verbeteringen leveren. Is een foutmarge
van 2% toegestaan? Streef ernaar om dat te halveren. Plaats een
nieuwe standaard. Je hebt er nu de tijds-ruimte voor. Het is de
ideale situatie!
Een andere manier om de lat hoger te leggen is om je inte-resses
uit te breiden. Verdiep je in andere werkzaamheden. Of in andere
afdelingen. Andere verantwoordelijkheden. Misschien wat je
eerder minder interessant vond. Of wat je lastiger vond om te
doen.

Of wat denk je ervan om aan jezelf te werken? Aan je
ontwikkelpunten. Word de protegé van iemand van wie je denkt te
kunnen leren.
Wat denk je ervan om zelf een protegé te nemen. Iemand aan wie
je al jouw ervaringen mee kunt geven? Iemand die jij kan
begeleiden in zijn of haar tocht naar de ideale situatie.
Doe het voor hoe jij wel aan alle doelstellingen voldoet en dat in
zo’n korte periode.
Of het ultieme: Begin opnieuw. Helemaal opnieuw. Pak een project
aan wat je nog nooit eerder hebt gedaan en verdiep je erin. Begin
bij het begin. Werk eraan om het doel te halen en vervolgens
jezelf te verbeteren om je doelen eerder dan gepland te halen en
te overtreffen.
Dit zijn allemaal manieren om de lat hoger te leggen voor jezelf.
Op deze wijze houd je verveling zeker weg en voorkom je dat je
half werk levert of werk van gemiddelde kwaliteit.

10. houd alle aspecten in balans
Het is eerder vermeld. Over balans in afwisseling van spaning en
ontspanning. Over privé en werk enz.
Hier wil ik er net iets dieper op in gaan. Ik wil het hier over de
complete en totale balans in je leven hebben. Ik bedoel, er is meer
dan privé en werk. Voor mij is er geen verschil. Ik ben constant
overal hetzelfde. Wanneer ik aan het werk ben komen er soms
ideeën op die ik uitstekend in mijn privé leven kan toepassen en
omgekeerd. Ik denk dat dát het ultieme is wat je kan bereiken mbt
“in balans zijn”. Dat je je altijd hetzelfde voelt en gedraagt.
Maar goed. Alle aspecten in balans.
Het gaat hier om dat je alles wat je belangrijk vindt in je leven,
ongeacht hoe je het wilt noemen, in balans is. Dat je overal even
veel aandacht aan besteedt. Ook hier gaat het erom dat je je er
goed bij moet voelen. Het is niet de bedoeling dat je een journaal
bijhoudt, waar je kunt noteren hoeveel minuten je aan het ene
hebt besteed en hoeveel aan het andere.
Te denken valt bijvoorbeeld aan het gezin, de gezondheid, de
financiën, het werk en de relaties in het algemeen. Zorg ervoor dat
je voldoening krijgt uit alle aspecten. Deze lijst kun je zelf het
beste aanvullen en uitbreiden. Denk bijvoorbeeld aan al jouw
hobby’s, het vrijwilligers werk, de sportclub, het geloof,
vereningingsleven enz.
Wanneer je je geluk en zaligheid uit maar één aspect haalt, kan
dat gevoelens geven van “is dit alles?” Daarom, verdeel je ruimte
over al jouw interesses en over alle aspecten die jij belangrijk
vindt. Je leven wordt er zo veel rijker door. En dat is wat je wilt in
de ideale situatie.
In deel twee hebben we besproken hoe de ideale situatie eruit kan
zien. Ik wil je met dit deel een richting aangeven van hoe je leven
kan zijn. Natuurlijk moet je dat zelf invullen. Dit boek is om aan te
geven dat het kan. Dat tijd beslist geen belemme-ring moet zijn.
Dat tijd beslist geen belemmering kán zijn. Tijd gaat gewoon
door. Met en zonder jou. Tijd trekt zich niets aan van jou en
houdt geen rekening met jou. Echter, je hebt ruimte genoeg om

alles te doen en te bereiken wat je maar wilt. Het belangrijkste van
alles is dat je eerst moet uitzoeken wat je wilt.
In deel drie gaan we verder met hoe je daaraan invulling geeft.

De ideale situatie - deel 2
Overzicht & Acties
Overzicht
- Presteren is niet pieken
-
-
-
-
Acties
- lijstje maken met favoriete activiteiten
-
-
-

Deel 3
Hoe pakken we dit aan

Hoe pakken we dit aan
Nu komen we eindelijk aan in het hart van het boek. In deel 3
worden de theorieën van twee wetenschappers beschreven en aan
elkaar gekoppeld. Het is fijn om te zien en te beleven hoe twee
simpele regels ons leven zo goed en effectief kunnen
structureren.
Het leuke is dat we deze twee theorieën, de één is een principe en
de ander is een wet die we reeds kennen. Dat neemt niet af dat ze
ijzersterk zijn. Zeker in de combinatie zoals ik ze presenteer en
zoals ik voorstel om ermee te werken.
Ik voorspel je dat jouw leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Het zal
er één zijn die enerzijds vol staat van de leuke activiteiten (leuk
omdat jij ze zelf hebt uitgekozen om ze vrijwillig te doen) en
anderzijds zal het een leven zijn met veel ruimte in je agenda en
lege dagdelen.
Denk je eens in hoe fijn dat zal zijn dat je altijd kan. Dat je altijd
in de gelegenheid bent om spontaan ergens aan deel te nemen of
om ergens naar toe te gaan. Dat je nooit meer voor iets leuks
hoeft te bedanken omdat je agenda te vol zit of omdat er zoveel
verplichten zijn. Je hoeft niets meer te missen.
Je weet nu de drempels, remmen en oorzaken van de aanslagen
op jouw ruimte. Dat hebben we in deel 1 doorgenomen,
bestudeerd en er actie op ondernomen.
Nu we die hindernissen kunnen identificeren en omzeilen, zijn we
in staat om de ideale situatie te bepalen en zijn wij zo ver om het
echt interessant te maken.
Je zal zien dat een groot gedeelte in dit deel wordt gereserveerd
om persoonlijk leiderschap te initiëren en te stimuleren. Het zal
hard gaan.
Fasten your seatbelts !!

Hoe pakken we dit aan – deel 3
1. Mag ik je voorstellen aan . . .
Vilfredo Pareto
Velen kennen Pareto van zijn principe: het Paretoprincipe. Hij stelt
dat 20% van je activiteiten verantwoordelijk is voor 80% van de
resultaten.
Pareto was een Italiaanse econoom die in de vorige eeuw leef-de.
Hij was een gerespecteerde econoom (Pareto is een van de
grondleggers van de moderne welvaartstheorie) en liet zich ins-
pireren door zijn appelgaard.
Hij constateerde dat 1/5 van zijn appelbomen in zijn tuin 80% van
de appels gaven. Zijn eerste gedachte was dat maar enkele bomen
gezond waren en de rest misschien maar moest worden
verwijderd.
Voordat hij daartoe overging, deed hij dezelfde proef met zijn
perenbomen. En waarempel, ook zijn perenbomen toonden
dezelfde productiviteitsverhoudingen. Dat vond hij toch wel heel
erg toevallig. Maar niet genoeg om daar maar meteen een principe
op los te laten.
Hij ging naar zijn buurman en vroeg of hij door zijn tuin mocht
wandelen en enkele tellingen mocht doen. Dat mocht en hij kwam
terug met dezefde waarneming: 20% van de appel-bomen van de
buurman, droegen 80% van alle appels op zijn gaard.
Pareto was niet voor niets een wetenschapper en pakte deze
waarneming groots aan. Hij deed studies en analyseerde cijfers
van de Italiaanse economie en kwam tot de verbazende conclu-sie
dat 20% van de Italianen, 80% van het kapitaal bezaten en
beheerden!
Deze 20-80-regel is later op veel andere zaken toegepast. En dat
wil ik ook toepassen in onze aanpak om onze resultaten meer dan
te verdubbelen, terwijl wij met de ruimte (equivalent aan maar 2
werkdagen) aan de slag gaan om die targets te halen (en te
overtreffen).

Laten we eens kijken waar we dit principe nog meer tegen-
komen. Dit gebeurt nu ook in ons persoonlijk leven en dit principe
is toepasselijk op allerlei triviale gegevens. Wat denk je van het
feit dat:
- 20% van jouw kleren, 80 % van de tijd door jou gedragen
worden.
- 20% van jouw telefoontjes, verantwoordelijk is voor 80% van
jouw telefoonrekening
- 20% van jouw vrienden, zorgen voor 80% van de visites.
- 20% van jouw tuinoppervlakte, 80% van jouw tuinierstijd
opslorpt.
- 20% van jouw CD verzameling, 80% van je luistertijd in
beslag neemt.
- 20% van jouw inspanningen, 80% van jouw resultaten
opleveren.
En ik wil het met jou hierover hebben. Over 20% van jouw in-
spanningen die 80% van jouw resultaten opleveren.
Denk er eens over na. 20% van jouw activiteiten, brengen 80% (!)
van jouw resultaten voort. Dus wanneer je slechts 10 activiteiten
zou moeten ondernemen om 100% van de resul-taten te behalen,
zijn er maar 2 voor nodig om 80% van jouw eindresultaat te halen.
Oftewel, je zwoeg je door die andere 8 taken uit het voorbeeld,
om slechts die resterende 20% aan te vullen.
Of stel dat jouw wekelijkse verkoopdoel is om een omzet te
genereren van EUR 1.000,= Dan zul je 80% van dat bedrag halen
uit 20% van je verkoopgesprekken. En zul je het grootste gedeelte
van jouw ruimte, jouw agendabezetting, 80% van je
verkoopgesprekken, besteden aan het binnenharken van die
laatste EUR 200,= .
Verder rekenend komen we uit op 5 keer zoveel taken uitvoeren,
werk verrichten, om slechts de resterende 20% van jouw doelen te
behalen. Hoe ineffectief wil je nog zijn?
Bijvoorbeeld: 20% van de tijd die je besteedt aan boodschappen
doen, is goed voor 80% van je benodigheden. En de rest van de
tijd, 80%, breng je door om de rest van je lijstje in huis te halen.
Jammer van die zaterdag of koopavond.

Wanneer jij boodschappen doen al net zo vervelend vindt als ik,
stel ik voor om de laatste 20% van je lijstje te laten bezorgen. Het
spaart je 80% van je tijd. Koffie drinken is leuker. Zeker als het
regent of koud is.
Dit geldt voor al het werk. Globaal en individueel. Dus 20% van al
je wekelijkse acties, monden uit in 80% van al je wekelijkse
resultaten. Verder versimpeld kun je stellen dat 1 dag werken
(20%) de klus klaart voor 4 werkdagen (80%) En de rest van de
tijdsruimte van je fulltime werkweek? Die spreid je zo uit dat de
resterende klussen (20%), precies op vrijdag middag klaar zijn.
Zo, dat is nog eens een openbaring, hè? Kun je je voorstellen dat
je al die 80% extra werk niet zou hebben uitgevoerd? Dat betekent
dat je gemiddeld 4 dagen per week over zou hebben gehouden,
voor slechts 20% minder resultaten. Een goede ruil lijkt me.
Waarom hebben ze je dat nooit eerder verteld? Je had zoveel meer
hebben kunnen bereikt. Zo zonde van al die ruimte waar je
aandacht naartoe is gegaan. Al die taken waar je zo’n hekel aan
hebt. Ja, want dat is wat er is gebeurd. De dingen die je graag
doet en die je zo leuk vindt, die doe je wel. En goed. En ze
brengen resultaten op. 80% om precies te zijn.
Stel je eens voor dat je die hoogrendement activiteiten, als ik ze
zo zou mogen noemen, zou analyseren en isoleren. Stel je eens
voor dat je je aandacht exclusief zou besteden aan deze hoog
productieve taken. Stel je eens voor dat je deze 20% activiteiten
zou filteren uit je werkzaamheden en zou verdubbe-len.
Dat zou betekenen dat je rendement ook zou verdubbelen. Want
je houdt je alleen bezig met wat echt resultaten boekt.
Let wel: Je rendement. Niet je inzet. Die is altijd 100% en kan die
waarde ook niet overschrijden. Mensen die zogenaamd 100% +
ergens voor gaan, hebben voorheen dus niet hun volledige inzet
gegeven.
Dat is weer wat anders dan je best doen. Want je best doen is ook
niet goed genoeg. Daar lees je verder over. Nee, we hebben het
nu over het rendement van je activiteiten.

Dus, 40% van je activiteiten, brengen 160% van je doelstellingen
op! Wat denk je ervan om je werktijd meer dan te halveren en je
doelstellingen wél halen? Wat zeg ik? Meer dan te verdubbelen!
Hoe komt het toch dat je dan nooit de ruimte ervoor hebt
gevonden? Je weet toch wel zeker dat tot op de dag van van-daag
dat jij altijd bezig bent. Altijd wel ergens een vergadering. Altijd
wel wat om af te krijgen Altijd wel ergens een brandje te blussen.
Altijd wel een spoedklus af te krijgen.
En hier is waar onze andere held zijn entree doet:
C. Northcote Parkinson en zijn eerste wet:
werk breidt zich uit tot de tijd die beschikbaar is (gesteld) voor
zijn voltooiing.
Onder tijd moet overigens worden verstaan zowel de feitelijk
benodigde capaciteit in mensuren als ook de doorlooptijd.
Dit is de wetenschappelijke randvoorwaarde.
De 1ste wet van Perkinson stelt dus dat je je werk uitsmeert over
de ruimte die je ervoor krijgt toegewezen. Nu kan ik me indenken
dat wanneer je het gevoel hebt dat je klem zit in een baan, dat je
dan zoveel mogelijk ruimte wilt vullen met irrelevante activiteiten
om zo min mogelijk van dat werk te hoeven doen.
Dat zie je overal. Overal waar je mensen aan het werk hebt die er
eigenlijk niet willen zijn. Anders krijg je namelijk precies het
tegenovergestelde en dat wil ik wel “Rubio’s Regel” noemen:
“werktijd breidt zich vrijwillig uit tot de voltooiing van de gestelde
doelen” Of wel: dat wanneer je echt iets gedaan wilt krijgen, zul je
je taken in de beschikbare tijdsruimte proppen.
Het verschil tussen Parkinson’s wet en Rubio’s Regel, is dat in het
eerste geval sprake is van werk door ongeïnspireerde mensen en
in het tweede geval heb je te maken met mensen met een doel
voor ogen. Dus geïnspireerd en welwillend.
Parkinson schreef een boek over zijn eerste wet en bij zijn studie
van de Maleisische bureaucratie in actie, herinnerde hij zich zijn
ervaring als stafofficier in het leger tijdens de Tweede
Wereldoorlog.

Hij had opgemerkt dat een complete organisato-rische structuur
kon worden opgebouwd in twee weken, terwijl zoiets in vredestijd
jaren zou duren.
Een oorlogsbureaucratie kan snel beginnen, groeien en zich
uitbreiden en dat maakt dat zo'n proces duidelijk is en gemak-
kelijk bestudeerd kan worden. Dat proces vertoonde een aantal
interessante kenmerken.
Parkinson merkte dit op tijdens zijn verblijf in India, waar hij
verantwoordelijk was voor de handel scheepvaart voor de colo-
niën van het Vereningd Koningrijk. Hoewel het aantal coloniën elk
jaar afnam, nam het personeel toe. Aangezien hij een soort hoofd
boekhouder was voor de koningin in den vreemde, had hij er
goed kijk op.
De hieronder vermelde voorbeelden dienen ter illustratie waar-toe
angst en ongeïnspireerdheid kan en zal leiden. Je kunt er-om
lachen, maar het is triest dat het zo gebeurt. Triest omdat de
betrokken personen zich in geen geval prettig noch gelukkig
zullen voelen.
Voorbeeld één:
Een gewone soldaat kreeg als taak luchtfoto's te interpreteren.
Twee dagen later kwam hij klagen dat hij nog iemand nodig had
om hem te helpen, omdat er teveel foto's waren. Hij verzocht ook
bevorderd te worden tot soldaat eerste klas om autoriteit te
hebben over zijn medewerker.
Die redelijke verzoeken werden ingewilligd en binnen drie
maanden had hij een staf van 85 man en was hij overste
geworden die nooit meer naar foto's keek omdat hij het te druk
had met zijn administratie.
Voorbeeld twee:
Een kantooremployé die meende dat hij overwerkt was, nam niet
één assistent in dienst die hem misschien zou kunnen opvolgen
maar twee. Medewerkster 1 en medewerkster 2. Door het werk zo
te verdelen dat hij de enige was die beide taken kon overzien,
beschermde hij zijn positie.

Omdat die employees werk voor elkaar schiepen, vond
medewerkster 1 dat ze overwerkt was en ze eiste twee assistenten
voor zichzelf.
Meneer de kantooremployé, nu reeds benoemd tot afdelingschef,
kon alleen maar interne wrijving voorkomen door medewerkster 2
ook twee assistenten te geven. Die zeven mensen creëerden
zoveel werk voor elkaar dat ze allemaal volop bezet waren en de
afdelingschef het eigenlijk drukker had dan ooit.
De Wet van Parkinson voorspelt de steeds hoger wordende
piramide van de regeringsbureaucratie en de onvermijdelijkheid
van het toenemen van personeel. Of er nu meer werk is, minder
werk of helemaal geen werk.
Dit verzin je toch niet? Is het niet lachen? “Of er nu meer werk is,
minder werk of helemaal GEEN werk” Parkinson heeft zijn
waarnemingen gedaan en getoetst in een overheidsomgeving. In
de zakelijke wereld is het minder, maar wel aanwezig.
Ik heb zelf jarenlang voor grote bedrijven gewerkt. En ik heb altijd
gezegd dat wanneer je iemand ergens op een afdeling zet en hem
of haar een e-mailadres geeft, deze persoon binnen twee weken
een volledige dagtaak heeft aan het beantwoorden van en actie
ondernemen op de ontvangen e-mails!
Ik heb het zelf meegemaakt. Niemand die je iets vraagt waarmee
je bezig bent. Iedereen is bezig zichzelf bezig te houden. Alsof er
een dwangmatige plicht in een ieder van ons huist om de wet van
Parkinson na te leven. Namelijk het werk uitspreiden over de
beschikbare ruimte.
Ondertussen is er sprake van een zogenaamde “ bore-out” Een
variant op de meer bekende “burn-out”.
Volgens een onderzoek van de Zwitserse organisatieadviseurs
Peter Werder en Philippe Rothlin verveelt 15 procent van de
werknemers zich in hun baan. Deze werknemers lijden aan een
bore-out.

Deze nieuwe ziekte is een stille sloper. Als werknemers jarenlang
onder hun niveau werken of alleen routinematige taken hebben,
kunnen ze zo’n bore-out krijgen.
De symptonen worden omschreven als “vermoeid, geagiteerd en
soms zelfs depressief“. Toevalligerwijs zijn dit ook de symptonen
van de tegenhanger: de burn-out.
Het meest vervelende is dat wanneer je als verantwoordelijke niet
oplet, je het probleem alleen maar groter maakt. Het valt niet mee
om een bore-out slachtoffer te herkennen.
Want deze werknemers doen er alles aan om te voorkomen dat ze
met nog meer vervelend werk worden opgezadeld. Daarom zijn ze
altijd druk, druk, druk en rennen ze met dikke dossiers. Zie hier
Parkinson’s wet in actie!
En wat doet een goede manager om zo’n overbezet baasje te
helpen? Hij zet er iemand naast. Die straks uit pure verveling ook
druk probeert te lijken…
Dus we hebben van Parkinson geleerd dat de ruimte altijd te
vullen is met werk(krachten) en dat er in theorie geen punt van
verzadiging is.
We hebben ook Rubio’s Regel geleerd, die stelt dat wanneer je een
doel hebt, je er alles aan zal doen om deze te bereiken door de
nodige taken te proppen in de beschikbare tijdsruimte.
En Pareto wijst ons dat slechts één vijfde van onze activiteiten vier
vijfde van onze resultaten zal boeken.

Hoe pakken we dit aan – deel 3
2. P²
Wanneer we de vondsten van deze twee heren samenvoegen en
we ze elkaar laten aanvullen en verlengen, dan krijg je wat ik
noem P in het kwadraat.
Wij gaan ons bezighouden met de juiste dingen doen (20% van de
taken) op een vooraf afgesproken moment. Maar voordat we zo
ver zijn moeten we eerst kijken naar onze bezigheden.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan: 20% van je activiteiten
presteren 80% van je resultaten.
Ja, welke 20% ? Helaas zijn deze taken niet bij elkaar. Daarom
moeten we serieus kijken naar wat we doen.
Maak eerst eens een lijstje van al je taken en de daaruit
voortvloeiende resultaten. Als het goed is heb je al een lijst.
Namelijk dat waar je je favoriete bezigheden heb genoteerd. Ga
het nogmaals na en completeer het lijstje als daar aanleiding toe
is. Wanneer je meent dat het lijstje af is, kun je dat stellen op de
volle 100% van jouw taken.
Om het eenvoudig en overzichtelijk te maken, beperk je tot één
groep activiteiten. Dat wil zeggen je (vrijwilligers)werk, of je
activiteiten bij de club, of anders je huishoudelijke taken.
Het eenvoudigst is wanneer je met het gewenste resultaat voor
ogen begint. En dan terug redeneren.
Laten we zeggen dat je jouw huishoudelijke taken onder de loep
wilt nemen. Jouw doel is (en dus gewenst resultaat) dat het huis
iedere week 5 keer wordt gestofzuigd, de badkamer(s) 2 keer per
week grondig gereiningd, de ruiten wekelijks worden gedaan, de
wasmand dagelijks geleegd, de strijk gedaan, 6 keer per week een
diner maken en 3 keer per week ook een lunch.
En zo verder. Nu kun je dus de taken die erbij horen noteren
samen met de aandacht die je eraan spendeert. Nu wordt het toch
wel erg duidelijk waaraan je zoveel zorg besteedt in huis. Dat zal
die 80% zijn! Welke taken zijn dat? Wanneer je dus deze taken
door anderen laat doen, hou je dus 4/5 deel van je tijd aan het
huis over. En het huis gaat er ‘maar’ 20% op achteruit. Probeer het
maar.

Nu gaan we ons op deze taken die anders zouden blijven liggen
concentreren. Die kunnen we uitbesteden of delegeren aan de
andere leden in het huishouden. Zeker weten dat andere mensen
in huis het anders doen waardoor deze taken auto-matisch in hun
goede 20% terechtkomen.
Wanneer je dus jouw 20% hebt geselecteerd, kun je ervoor kiezen
om deze taken twee keer uit te voeren. Je resultaten zullen zich
dus verdubbelen. In kwantitieit of in kwaliteit. Geen andere
mogelijkheid.
De eerste uitdaging komt dan al om de hoek kijken. Onze neiging
om uit te stellen en het rustig aan te doen.
Denk aan de wet van Parkinson: werk breidt zich uit tot de ruimte
die beschikbaar is (gesteld) voor zijn voltooiing.
Aangezien wij nu ‘slechts’ 40% van onze aandacht aan ons werk
gaan besteden, moeten we oppassen dat we de resteren-de 60%
gaan vullen met uitstellen en uitbreiden.
Hoe doen we dat dan? Door je een doel te stellen. In ruimte of in
resultaat. Je weet wat je in je oude situatie eraan besteedde. Hou
die periode aan. Bedenk wat je met de uitgespaarde ruimte in je
agenda gaat doen. Dat is je doel: je ideale situatie creëren.

Dagelijks Tijd Overhouden

Recommended

Recommended

More Related Content

Similar to Dagelijks Tijd Overhouden

Similar to Dagelijks Tijd Overhouden (20)

Dagelijks Tijd Overhouden