2. Introducción Nestapresentaciónexpoñemossuxerencias de disfracescon vistas a repartir entre os distintos grupos, pero se algúnalumno/a asegura que xatendisfraz de calquera cousa aceptabel como medieval, se admitirá, aíndaque teña por exemplo undisfraz de cabaleirocando ao seu grupo lle toca ir de labregos.
3. Nobres. A túnica longa e sobre todo a capa é a principal marca de distinción e riqueza, xuntocon coroas e xoias. Non descartemos a posibilidade de travestirse, que sempre soe ter moitoéxito no entroido. Os homes poden mercar uns leggins ou leotardos moi baratos, coser unha túnica curta, sen mangas, que se pon por riba dunha camiseta normal de manga longa ou camisa; as mulleresteñen que levar forzosamente vestido longo.
4. Clero. Os clérigos levarán preferentemente saio marrónconcarrapucha e tonsura; o bispo pode vestir púrpura, o Papa pode ir de púrpura ou branco, con tiara, bastón e anel. As monxasirán de hábito marrón ou negro. Ademais taménson famosas as ordes de cabaleiros guerreiros como os Templarios, os Hospitalarios, etc. Nese caso deberánporse de acordo variosalumnos/as para confeccionar cascos e sobrevestes similares (todos de branco con cruz vermella no peito, por exemplo)
5. Militares. Levaránpolo menos casco, escudo e espada. Pódese improvisar un casco simple con nasal facéndoo con papel e alkil sobre un molde feitocun globo. Fóra de casco, escudo e armas que cada quenteña (espada, machete, lanza, venablo, maza, etc) o traxe de soldado é coma calquera outro, pois só os de familia rica podíanpermitirse unha cota de malla. Enépoca tardíacomeza a levarse unha sobrevesta que tenalgún emblema por sobre a roupa habitual. Un grupo pode porse de acordo para levar o mesmo emblema pintado, pegado ou cosido.
6. Labregos.agricultores, pastores, etc. Pódense montar comparsas de campesiños que van ao eido a sachar, ou veñencon cestas de verdura, pastores e as súasovellas, porqueiros cos seus porquiños, cazadores cos seus cans que perseguenun cervo, etc. Animais e vexetais.na Idade Media había os mesmos animais dos que un se soe disfrazar normalmente.
7. Burgueses.Sonos que viven nos burgos, ou sexa, nas cidades; xente que non se dedica directamente ao cultivo da terra, moitosson o que hoxechamariamos "traballadores autónomos"; na IM había costureiras, criadas, nodrizas, cociñeiras, muiñeiras, e os oficios dos homes eranmoitomáis variados aíndaagrupándose a miúdo engremios: cesteiros, canteiros, comerciantes de tecidos, etc. Outros oficios.Escribáns, palafreneiros, monteiros, porqueiros, físicos, barbeiros, leñadores, etc.
8. Outras culturas: na Península convivíanxunto cos cristiáns outras culturas como a xudea e musulmá; pode uncaracterizarse de moro/mora, con roupas orientais. Non esquezamos tampouco esespobos que tan duros de roer llesresultaron aos romanos, cunha estética que pode lembrar aos típicos galos dos comic de Asterix; referínonos aos pobosxermanos: godos, saxóns, hunos, etc. sen esquecer escoceses con saias de cadros e vikingoscon cornos. Personaxesmarxinais Ladróns, mercenarios, proscritos por distintos motivos que se ocultan no bosque como Robin Hood. Herexesque van de poboenpobo como mendicantes ou flaxelantes, predicando a fin do mundo; contrabandistas de reliquias que chevendenunósodun santo, un dente de leite do NenoXesús... Artistas ambulantes con animais amestrados, xograres, músicos, malabaristas, saltimbanquis, bufóns, timadores de toda calaña, bailarinas e prostitutas. Bruxas e meigas boas e malas, astrólogos, alquimistas e nigromantes.
9. Seres máxicos e mitolóxicos. Na Idade Media críanenpantasmas, en mouras (encastelán "hadas"), trasnos, ogros, etc. Pódese armar unha comparsa de Santa Compaña por exemplo. Tamén se críaen animais fabulosos como a quimera, o unicornio, e sobre todo o dragón, que se caracteriza por dominar os catro elementos: ten aletas para nadar e voar, patas e cornos para andar por terra, e bota lumnepola boca. Variosalumnos/as poden armar undragón ou coca, ou mesmo se pode representar un episodio en que uncabaleiro mata a undragón. Outros disfraces que se admitenpoden ser de anxos e demos.
10. Disfraces gore. Quenqueira undisfraznoxento ou asustador non debe ir de vampiro, pero pode ir: Cheode sangue como unsoldado ferido dalgunha guerra, ou cheo de vendaxes, e tamén de leproso ou de apestado, que daquela eran as cousas que máis medo metían porque eran moi contaxiosas. O apestado vai cuberto de pústulas e vultos. O leproso é moi impactante, levará hábito concarrapucha para que se lle vexa o menos posíbel, e irá tocando unha campá ou carraca e avisando "leproso, leproso" para que a xente se aparte del. Irá todo pintado de branco, ou vendado, cheo de pústulas, e faltaranlle dedos que llepoden ir caíndo polo camiñomentrespide esmola cunha cunca para que lleboten algo, unhas moedas, comida... Taménse pode ir de lobishome, de pantasma, de aparecido, de esquelete, de "morte" concaliveira e gadaña. Como comparsa pode montarse unha danza da morte. Eran moi populares as danzas da morte: representacións de xente morta que saía das tumbas bailando en roda, collidospolaman e dirixidospola morte, nese corro macabro representábanse ricos e pobres, homes e mulleres, reis e papas, mortos e a mediodescompoñer, como unha imaxe de que a morte os iguala a todos.
