1. Verboden Tranen # Die tranen van pijn en verdriet. Ik kan er niet meer tegen. Ik doe mijn ogen dicht. Ik wil geen tranen meer. Ik wil mijn eigen weg weer kunnen gaan en op mijn twee benen staan. Ik wil weer ja zeggen tegen het leven en nee zeggen tegen de tranen. #
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10. Christie zucht, ze heeft nu toch niks beters te doen. 'Wat moet je, Ariël?' zegt ze spottend. 'Ik zou maar oppassen als ik jou was. Dit kan wel is de laatste keer zijn dat je hier werkt,' sist Romeé. Christie laat zich niet bang maken. 'Nou, vertel op,' veranderd ze van onderwerp. Romeé geeft haar een map aan. 'Je nieuwe opdracht.' Christie bekijkt de map. Romeé's naam staat er op. 'Eh, Romeé, dit is jou opdracht.' Romeé stond ondertussen alweer bij de deur. Ze lacht vals.
11. 'Dat weet ik, maar jij doet hem voor mij. Onder mijn naam , natuurlijk.' Dit pikt ze niet. 'Waarom zou ik dat doen?!' Romeé verwachtte dit aan haar gezicht te zien. 'Je houdt van je baan , hè? Zorg maar dat je hem houdt.' Daarna loopt ze weg.
12. Christie voelt zich machteloos. Ze heeft geen andere keus. Op dat moment vliegt diezelfde deur waar Romeé door verdween open.
13. 'Schatje,' roept Cloë door de ruimte heen. Cloë is al jarenlang de beste vriendin en collega van Christie. Ookal ziet ze er uit als een mode popje dat is ze totaal niet. Sterker nog, ze kan best dom zijn.
14. 'Laat me raden, je stond toevallig met je oor tegen de deur?' vraagt Christie grinnikend. 'Zo zou je het kunnen zeggen , ja.' Cloë lacht. Maar al snel verdwijnt die lach weer. 'Hoelang doet ze dit al?' Christie is even stil. 'Dit is de eerste keer,' antwoordt ze.
15. ' Je moet die opdracht niet doen.' zegt een vreemde stem. Ze kijken beide op. In de deuropening staat de baas van het hele mode tijdschrift meneer Johnsson. Oftewel Jonathan.