1. Życie i twórczość Władysława
Reymonta
Hubert Siotor IaG

2. Kto to?
Władysław Stanisław Reymont (ur. 25 kwietnia w
Kobielach Wielkich, zm. 5 grudnia 1925 w Warszawie) –
polski pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych
przedstawicieli realizmu w prozie Młodej Polski.
Niewielką część jego spuścizny stanowią wiersze. Laureat
Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową
„epopeję chłopską pt. „Chłopi”

3. Życiorys
Reymont urodził się w rodzinie organisty. Jego ojciec, Józef
Reymont to człowiek oczytany, miał wykształcenie muzyczne i w
tuszyńskiej parafii pełnił obowiązki organisty, a także prowadził
księgi stanu cywilnego i korespondencję proboszcza z władzami
rosyjskimi. Matka, Antonina miała talent do opowiadania.
Wywodziła się ze szlachty krakowskiej. W latach dojrzałych,
pisarz fakt ten często podkreślał.

4. Rodzice chcieli, aby został organistą. Odmówił uczęszczania do
szkół, często zmieniał zawody, miejsca zamieszkania, dużo
podróżował po Polsce i Europie. Ukończył Warszawską Szkołę
Rzemieślniczą. Uczył się zawodu krawieckiego w Warszawie, po
czym został czeladnikiem. W okresie 1884–1888 był aktorem w
wędrownych grupach teatralnych, następnie w dzięki wpływom
ojca znalazł zatrudnienie jako niskiej rangi funkcjonariusz Kolei
Warszawsko-Wiedeńskiej, pracując m.in. w Rogowie i Lipcach. W
1890 r. zmarła matka pisarza. Z twórczości literackiej utrzymywał
się od 1894, kiedy to przeniósł się do Warszawy, jednak swoje
pierwsze wiersze pisał już w 1882 roku.

5. WYPADEK REYMONTA
13 lipca 1900 r. Reymont uległ wypadkowi kolejowemu.
Trafił do szpitala ze złamanymi żebrami. Otrzymał
wysokie odszkodowanie, 38 500 rubli, które pomogło mu
zdobyć niezależność finansową.

6. Ożenił się z Aurelią Szabłowską dnia 15 Lipca 1902 w Krakowie,

ślub odbył się w kościele Karmelitów na Piasku. W tym samym
roku umarł jego brat Franciszek.
Władysław Reymont zmarł 5 grudnia 1925 r. w Warszawie. 9

grudnia został pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach, a
jego serce wmurowano w filarze kościoła pod wezwaniem św.
Krzyża w Warszawie.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2000 Rokiem
Reymontowskim.

7. „Ziemia obiecana”
Jest to jedna z najwybitniejszych powieści Reymonta, po
„Chłopach” najczęściej tłumaczona na języki obce.
Materiały do niej zaczął zbierać w 1896 r. przebywając
przez blisko rok w Łodzi. Rzeczywistym bohaterem tego
studium jest miasto kapitalistyczne, jakim wtedy stawała
się Łódź. Porównywał ją do monstrum, niszczącego
zwykłych ludzi.

8. Tematem powieści jest mechanizm „robienia pieniędzy”
przez jej trzech bohaterów, z których jeden jest Polakiem ,
drugi Niemcem , trzeci Żydem. Różnice pochodzenia i
obyczajów nie dzielą ich, wręcz przeciwnie – przyjaciele
wykorzystują je dla skutecznego działania i wygrywania z
konkurencją. Razem zakładają fabrykę. Łączy ich
wspólny interes.

9. 
Mimo zawartej krytyki społecznej „Ziemia Obiecana” jest nie tylko „manifestem
politycznym”. Plastyczny obraz Łodzi i jej mieszkańców jest przykładem
antyurbanizmu Reymonta, jego umiłowania przyrody. Ironiczny tytuł tej powieści stał
się w Polsce publicystycznym określeniem Łodzi, z czasem pozbawionym negatywnego
odcienia.

Powieść była dwukrotnie ekranizowana:
Ziemia obiecana (1927) w reżyserii Aleksandra Hertza,


Ziemia obiecana (1974) w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Ziemia obiecana serial telewizyjny z 1978 zrealizowany na podstawie filmu Andrzeja
Wajdy.