1. Materiały do przedmiotu realioznawstwo
[język i kultura Rosji]
Rosja 2012
1. System kształcenia w Federacji
Rosyjskiej opracowanie studentów
Monika Urbanek Języka i Kultury Rosji
PWSZ w Krośnie
2. Infrastruktura Federacji Rosyjskiej
Kamil Raś
3. Rolnictwo w Federacji Rosyjskiej
Marlena Wrona
4. Najbogatsi Rosjanie
Karolina Kolasa
3. Systemem kształcenia zarządza Ministerstwo Edukacji i
Nauki Rosyjskiej Federacji.
Министерство образования и науки Российской
Федерации
Минобрнауки России
125993 Moskwa, ul.Twerska 11
http://mon.gov.ru/
4. Zarząd Ministerstwa Edukacji i Nauki
Minister
Андрей Александрович ФУРСЕНКО
Zastępcy ministra :
• Инна Петровна БИЛЕНКИНА
• Максим Викторович ДУЛИНОВ
• Сергей Владимирович ИВАНЕЦ
• Марат Аркадьевич КАМБОЛОВ
• Сергей Николаевич МАЗУРЕНКО
• Алексей Константинович ПОНОМАРЁВ
• Игорь Михайлович РЕМОРЕНКО
5. Departamenty Ministerstwa
Edukacji i Nauki
organizacji budżetowego procesu, inwestycyjnego rozwoju i
obliczenia i sprawozdawczości federalnego majątku
federalnych docelowych programów międzynarodowej integracji
i projektów priorytetowych kierunków nauki
rozwoju strategicznego i technologii
wychowania i uspołecznienia dzieci naukowo-technicznej polityki
rozwoju systemu wychowania państwowej i innowacji
sportowego państwowej służby przygotowania
fachowego wykształcenia i fachowych programów
ogólnego wykształcenia współpracy międzynarodowej
regionalnego rozwoju administracyjno-gospodarczy
rozwoju technologii informacyjno- prawnego zabezpieczenia działalności
komunikacyjnych Ministerstwa
6. Federalna służba nadzoru w dziedzinie wykształcenia i nauki
Федеральная служба по надзору в сфере образования и науки
(Рособрнадзор)
127994 Moskwa,
ul. Sadowa-Suchariewska 16
Tel + 7 (495) 608-61-58
Faks: + 7 (495) 608-61-58
www.obrnadzor.gov.ru
Kierownik - Любовь Николаевна Глебова
Jest to federalny organ władzy wykonawczej, pełniący
funkcje kontroli i nadzoru w dziedzinie wykształcenia
i nauki.
7. Priorytety polityki państwowej i regulacje normatywno-prawne w
dziedzinie wykształcenia:
Zabezpieczenie dostępności ogólnego wykształcenia
Podwyższenie jakości literatury w szkole
Podwyższenie stawki zarobków nauczycieli i wykładowców
Modernizacja systemu przygotowania, przeszkolenia i podwyższenia
kwalifikacji nauczycieli i wykładowców
Podwyższenie jakości fachowego kształcenia
Rozszerzenie społecznego udziału w zarządzaniu wykształceniem
Rozwój sieci ogólnokształcących instytucji
Przejście na finansowanie z budżetu instytucji ogólnokształcących
8. Typy instytucji oświatowych w
Federacji Rosyjskiej
Przedszkolne
Ogólnokształcące
Kształcenia zawodowego
16. Statystyki
W Rosji jest 1,36 mln nauczycieli i 13 mln uczniów, którzy
uczą się w 53 tysiącach szkół (34 tys. wiejskich i 19 tys.
miejskich).
W Rosji jest 3 tys. wyższych uczelni i filii, które każdego roku
wypuszczają 1.1 mln dyplomowanych specjalistów. Samych
wyższych uczelni (bez filii) w Rosji jest 1156. Ogólna ilość
studentów to 7 mln osób
(w 2010 roku). Ogólna
ilość wykładowców to
341 tys. osób.
17. Formy kształcenia
W Federacji Rosyjskiej kształcenie odbywa się
w różnych formach:
stacjonarnej,
zaocznej,
stacjonarno-zaocznej,
wieczorowej,
w formie wolnej nauki,
w formie samokształcenia,
w formie domowej nauki,
w formie eksternatu.
18. Ostatnimi czasy intensywnie rozwija się kształcenie na
odległość z wykorzystaniem Internetu. Dopuszcza się
również połączenie różnych form uzyskiwania wykształcenia.
19. Kształcenie początkowe zaczyna się dla dzieci w wieku 5-7 lat
i trwa do 15-16 lat.
Wykształcenie średnie jest obowiązkowe i powszechne.
Wiek jego zakończenia zwykle zbliżony jest do nadejścia
pełnoletniości, po czym wykształcenie albo kończy się, albo
trwa w szkole wyższej, instytucjach kształcenia zawodowego
i innych instytucjach oświatowych, w których nauka nie jest
obowiązkowa dla wszystkich. Zwykle wykształcenie średnie
jest przygotowaniem do przedłużenia kształcenia na wyższych
uczelniach.
Wyższe wykształcenie nie jest powszechne. Podstawowymi
instytucjami wyższego wykształcenia są uniwersytety i college.
20. Wykształcenie w rdzennych językach realizuje głównie w republikach. W latach
20. i 30. XX wieku nauka była prowadzona w 48 językach rdzennych
narodowości.
W 2002 roku przy spisie ludności FR okazało się, że:
W obwodzie Samarskim w 8 szkołach uczy się języka erzjanskiego i
mokshanskiego jako drugi język, 1-2 lekcje w tygodniu.
W obwodzie Uljanowskim w 20 szkołach,
W obwodzie Niżnogrodzkim w 2 szkołach,
W Tatarstanie w 3 szkołach,
W obwodzie Penzeńskim w 6 szkołach.
W Republikach Baszkortostanu, Tatarstanu, Sacha (Jakucja) były przyjęte prawa,
w zgodzie z którymi obywatele Rosji, uczący się na terenie tych regionów,
oprócz języka rosyjskiego jako języka państwowego FR, zobowiązani są
studiować odpowiednio także język baszkirski, tatarski i jakucki.
21. Komercjalizacja rosyjskiego kształcenia sprawiła, że jest
ono jednym z najdroższych na świecie.
Brak międzynarodowego uznania rosyjskich standardów
średniego kształcenia, powoduje, że absolwenci rosyjskich
szkół nie mogą wstąpić do większości zagranicznych
wyższych uczelni.
22. Prawo do kształcenia jest obecnie potwierdzone narodowymi i
międzynarodowymi aktami prawnymi, na przykład, Europejską
konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych
wolności oraz Międzynarodowym paktem o ekonomicznych,
społecznych i kulturalnych prawach, przyjętym przez ONZ w
1966 roku.
23. Państwowe wydatki na kształcenie w 2005 roku wynosiły
3,8 % PKB, w 2006 roku - 3,9 % PKB.
Prywatne wydatki na kształcenie w 2006 roku to 0,7 % PKB.
Łączne wydatki na kształcenie w 2006 roku wynosiły 4,6 %
PKB, a w 2007 roku - 4,8 % PKB.
24. Egzaminy
Po ukończeniu klasy 11. uczniowie szkół średnich
przystępują zwykle do egzaminu maturalnego(экзамен на
аттестат зрелости) lub matury państwowej (Единый
Государственный Экзамен). Na ich podstawie
absolwenci przyjmowani są do szkół wyższych, bez
konieczności wstępnych egzaminów wewnętrznych.
ЕГЭ uznawany jest przez WNP.
Nie jest natomiast uznawany
w Europie.
25. W Rosji – podobnie jak w Polsce – funkcjonuje tzw.
system boloński, który charakteryzuje się podziałem na
studia dwustopniowe: licencjackie oraz uzupełniające
magisterskie.
Poziom nauczania stoi w Rosji obecnie na dosyć wysokim
poziomie.
Dostęp do edukacji na obowiązkowych etapach jest
bezpłatny i obejmuje dziewięcioletni okres nauki.
26. Единый государственный экзамен (ЕГЭ)
To egzamin przeprowadzany w Federacji Rosyjskiej w
szkołach średnich. Od 2009 roku ЕГЭ jest jedynym
zarówno końcowym egzaminem szkoły średniej, jak i
wstępnym egzaminem na wyższe uczelnie.
Na całym terenie Rosji na egzaminie obowiązują
jednakowe zadania i jednolite metody oceny
wykonania prac.
Po egzaminie wszystkim uczestnikom wydaje się
świadectwa o rezultatach ЕГЭ, gdzie widnieją
otrzymane stopnie z przedmiotów zdawanych.
27. Государственная итоговая аттестация
(ГИА)
W 2011 r. uczeń 9 klasy ma do wyboru egzaminy z 14
przedmiotów ogólnych, w tym 4 języki obce:
język rosyjski
matematyka
nauki społeczne
historia
fizyka
biologia
chemia
literatura
geografia
język obcy (angielski, francuski, niemiecki, hiszpański)
informatyka i technologie informacyjne
28. Uczeń przystępujący do ГИА-2011 musi zdać
co najmniej cztery egzaminy z:
Języka rosyjskiego i matematyki (przedmioty obowiązkowe);
Dwóch wybranych z listy przedmiotów.
Całkowita liczba egzaminów uczniów klasy 9 nie
może przekroczyć 5.
29. Czas trwania egzaminu z różnych przedmiotów ГИА -2011:
Język rosyjski, matematyka, literatura – 4 godziny (240 min.)
Nauki społeczne i fizyka - 3 godziny (180 minut)
Biologia i historia - 2,5 godziny (150 min.)
Geografia, chemia, informatyka - 2 godziny (120 minut)
30. Czas trwania egzaminu w językach obcych (angielski,
francuski, niemiecki, hiszpański) to 106 minut:
pisemną część - 1,5 godziny (90 minut)
część ustna - 16 minut (czas odpowiedzi ustnej wynosi 6 minut,
przygotowanie odpowiedzi ustnej 8-10 minut).
32. Infrastruktura
Infrastruktura (łac infra = w dolnej części i structura =
układ, szyk) – podstawowe urządzenia, budynki
użyteczności publicznej i instytucje usługowe, których
istnienie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania
gospodarki i społeczeństwa.
34. Podział I:
Podział dróg
ze względu na
wykorzystanie:
Drogi Drogi
publiczne niepubliczne
35. Podział II:
Podział
dróg ze
względu na
znaczenie:
Drogi o
znaczeniu
Drogi o Drogi Drogi
regionalny
znaczeniu
federalnym
m lub prywatne lokalne
międzyregi
onalnym
36. Podział III:
Podział dróg
ze względu na
warunki jazdy:
Drogi
Autostrady szybkiego Drogi zwykłe
ruchu
39. Drogi o znaczeniu federalnym:
M1 E30 AH6 – Moskwa – granica z Białorusią (440
km)
M2 E105 – Moskwa – granica z Ukrainą (720 km)
M3 E101 – Moskwa – granica z Ukrainą (490 km)
M4 E115 E50 E592 E97 – Moskwa – Nowosybirsk
(1540 km)
M5 AH6 AH7 – Moskwa – Jekaterynburg (2068 km)
M6 AH8 E40 E119 – Moskwa – Astrachań (1380 km)
M7 E22 E17 – Moskwa – Ufa (1340 km)
M8 E115 – Moskwa – Chołmogory (1270 km)
40. Drogi o znaczeniu federalnym:
M9 – Moskwa – Ufa – do granicy z Łotwą (610 km)
M10 AH8 E105 E18 – Moskwa – Petersburg – do granicy z
Finlandią (870 km)
M11 E20 – Petersburg – do granicy z Łotwą (140 km)
M18 E105 – Petersburg – do granicy z Norwegią (1590
km)
M20 E95 – Petersburg – do granicy z Białorusią (500 km)
M29 AH8 E50 E117 E119 – Krasnodar – do granicy z
Azerbejdżanem (1110 km)
41. Drogi o znaczeniu federalnym:
M51 AH4 – Czelabińsk – Nowosybirsk (1530 km)
M52 AH4 – Nowosybirsk – Bijsk – Tashanta – do
granicy z Mongolią (966 km)
M53 AH6 – Nowosybirsk – Irkuck (1860 km)
M54 – Krasnojarsk – do granicy z Mongolią (1063
km)
M55 AH6 – Irkuck – Czyta (1110 km)
42. Drogi o znaczeniu federalnym:
M56 AH6 – Newer – Jakuck (3720 km)
M58 AH30 – Czyta – Chabarowsk (2100 km)
M60 AH6 – Chabarowsk - Władywostok(760 km)
43. Drogi o znaczeniu federalnym:
Moskwa-granica z Białorusią
Moskwa-Biełgorod
44. Drogi o znaczeniu federalnym:
Petersburg-Murmańsk
Nowosybirsk-Taszanta
46. Drogi o znaczeniu federalnym:
Czyta-Chabarowsk
Chabarowsk-Władywostok
47. Sieć drogowa:
Utwardzone: Nieutwardzone:
336 000 km 612 000 km
Ogółem
948 000
km
* 416 000 km – nieutrzymywane ze środków państwa
48. Федеральное дорожное агентство Министерства
транспорта Российской Федерации (РОСАВТОДОР):
Federalna Agencja Drogowa Ministerstwa Transportu
Federacji Rosyjskiej.
http://rosavtodor.ru/
64. Sieć kolejowa:
Głównym operatorem
rosyjskiej sieci kolejowej
są Koleje Rosyjskie (RŻD).
To jedna z największych
firm transportowych w
świecie, ma około 80 %
udział w całości
przewozów w Rosji.
65. Sieć kolejowa:
Podstawą działalności
firmy są przewozy
towarowe i 44
pasażerskie. RŻD 857
dysponują 99 %
krajowych magistrali 87157
42 300
kolejowych o łącznej
(sieć
długości 87 157 km elektrycz
na)
(2006).
66. Sieć kolejowa:
Firma dysponuje taborem
5.500 lokomotyw do
obsługi ruchu towarowego i
1.700 - do ruchu
pasażerskiego. Posiada 512
300 wagonów towarowych
i 38 500 pasażerskich.
Corocznie RŻD przewozi
ponad 1,3 mld pasażerów i
1,3 mld ton towarów. RŻD
zatrudnia 1 075 700 osób
(2009 r.)
67. Sieć kolejowa:
Najdłuższą trasą kolejową
w Rosji jest odcinek
Moskwa - Władywostok.
Pociąg nr 002M "Rosja"
pokonuje dystans 9259
km w 6 dni i 4 godz.
RŻD zużywają do 6 %
całej produkcji energii
elektrycznej i 10 % oleju
napędowego kraju.
* Ceny: III kl: 240€, II kl: 485€, I kl: 909€
75. Transport rzeczny:
Główne rzeki:
Wołga i jej kanały (Wołżańsko-Bałtycki, Białomorsko-
Bałtycki, Wołga-Don)
Dwina i jej dopływy (Suchona, Onega, Świr, Newa)
Jenisiej, Lena, Ob.
Amur
76. Федеральное агентство морского и
речного транспорта (МОРФЛОТ):
Federalna Agencja Morskiego i Rzecznego Transportu.
http://www.morflot.ru/
85. MINISTERSTWO TRANSPORTU FEDERACJI
ROSYJSKIEJ:
Адрес: 109012, Москва, ул.Рождественка, д.1, стр.1
Телефон: (+7 495) 626-1000,
Факс: (+7 495) 626-9128, (+7 495) 626-9038,
EMail: info@mintrans.ru
Министр транспорта Российской Федерации
Левитин, Игорь Евгеньевич
88. Rolnictwo w Rosji należy do słabo rozwiniętych dziedzin
gospodarki, odznacza się niską produktywnością użytków
rolnych oraz niską wydajnością pracy.
89. Przyczyną słabego rozwinięcia rolnictwa są:
niezbyt sprzyjające warunki naturalne na większości
obszaru kraju (klimatyczne i gruntowe),
oraz niskie nakłady inwestycyjne na rolnictwo.
91. Mimo ogromnego areału użytków rolnych i dużej liczby
zatrudnionych, rolnictwo nie zapewnia ludności
dostatecznego wyżywienia oraz odpowiedniej ilości
surowców dla przemysłu przetwórczego ponieważ:
brakuje maszyn,
duża część plonów jest marnotrawiona na skutek braku
siły roboczej oraz stosowania niewłaściwych metod
uprawy i przechowywania zbiorów,
ogromne połacie ziemi leżą odłogiem. W takiej sytuacji
niezbędny staje się import żywności.
92. Poziom technicznego wyposażenia rolnictwa rosyjskiego
należy do najniższych w Europie.
W ostatnich latach liczba traktorów wynosiła 1,2 mln
sztuk. Na jeden traktor przypadało 175 ha użytków
rolnych, w tym 109 ha gruntów ornych, natomiast na
każdy z 408 tys. kombajnów przypadało 135 ha zbóż.
Liczba użytkowych maszyn rolniczych systematycznie
spada.
93. Rolnictwo zaspokaja potrzeby surowcowe i żywnościowe kraju.
Główne znaczenie ma produkcja roślinna, powszechnie
uprawiane są zboża (43 mln ha, 2001r):
pszenica (47,6 mln t, 2005 r, - 4 miejsce w świecie),
jęczmień (15,8 ml t – 1 miejsce),
owies (4,6 mln t – 1 miejsce)
żyto (3,6 mln t – 1 miejsce),
kukurydza (3,5 mln t) ,
ryż (2,9 mln t),
ziemniaki (36,4 mln t – 2 miejsce w świecie),
gryka, proso, groch, fasola, słonecznik, len, buraki cukrowe,
warzywa.
94. Użytki rolne zajmują 13% powierzchni kraju (2001), z tego
grunty orne- 119,1 mln ha (57%), łąki kośne- 18,1 mln ha
(12%), pastwiska- 54,1 mln ha (26%), ziemie nawadniane
4,6 mln ha (5%), głównie na Kaukazie Północnym
i Powołżu, osuszone, głównie w regionach Północno-
Zachodnim i Centralnym.
95. W azjatyckiej części Rosji powierzchnia obszarów
wykorzystanych rolniczo jest niewielka. Uprawia się tam
zboża i hoduje bydło.
W europejskiej części kraju obszarów rolniczych jest
znacznie więcej (ok.75%). Uprawia się tam głównie
słoneczniki, len, buraki cukrowe, tytoń i ziemniaki,
kukurydzę, ryż, groch, fasolę oraz zboża (żyto, pszenica,
jęczmień, owies).
96. Zbiory warzyw wynoszą ok. 10 mln t rocznie. W
strukturze produkcji dominuje kapusta (4,7 mln t), a dalej
pomidory i marchew.
Z owoców podstawowe znaczenie mają jabłka stanowiące
80% wszystkich zbiorów. Produkcja owoców skupiona
jest głównie w Regionie Północnokaukaskim. Na
Północnym Kaukazie uprawia się winorośl, a w okolicy
Soczi znajdują się niewielkie plantacje herbaty.
97. W strukturze produkcji rolnej przeważa produkcja zwierzęca.
Główne regiony hodowli:
bydła (24,9 mln sztuk, 2004): region Nadwołżański, Centralny
i Syberia Zachodnia;
trzody chlewnej (16 mln): Kaukaz Północny, regiony: Północny,
Nadwołżański;
owiec i kóz: Region Nadwołżański, Kaukaz Północny i Syberia
Wschodnia.
98.
99. Stosunkowo najlepiej jest rozwinięty chów drobiu (ponad
500 mln sztuk, głównie kur, kaczek i gęsi), zarówno w
dużych farmach podmiejskich, jak też w gospodarstwach
przyzagrodowych.
100. W tundrze i lasotundrze hoduje się renifery. Produkcja
skór futerkowych, uzyskiwana jest:
z myślistwa (lisy, pieśce, sobole, popielice, gronostaje,
ondatry)
lub hodowli (m.in. lisy srebrzysto-czarne i błękitne, nutrie,
norki).
soból ondatra
popielica
nutria
101. Rozwinięte jest rybołówstwo (3,3 mln t, 2003);
najważniejsze akweny połowowe znajdują się w regionie
Dalekiego Wschodu (głównie Morze Ochockie) i na
Oceanie Arktycznym.
Główne poławiane gatunki: mintaj, dorsz, gromadnik,
łososie i krewetki.
102. Intensywny wzrost gospodarczy, który od 1999 roku
wynosił 5-10%, obejmuje również rolnictwo. W 2008 roku,
do września, przemysł rolniczy wzrósł istotnie o 6,5 %.
Rosyjscy inwestorzy zaczynają lokować ogromne sumy w
projekty rolne gigantycznych rozmiarów.
103. W minionych latach Rosja połowę potrzebnej żywności
musiała importować. Druga połowa pochodziła
przeważnie z małych, prywatnych gospodarstw oraz z
tysiąca ogrodów warzywnych. Handluje się przeważnie
prywatnie, a agrobiznes na dużą skalę jeszcze w Rosji nie
funkcjonuje.
104. Jak informuje „Spiegel Online”, przedsiębiorcy, którzy
dorobili się w innych branżach, inwestują na prowincji,
kupując nawet 300.000 hektarów gruntów oraz
unowocześniając pomieszczenia i sprzęt rolny. W
międzyczasie działa też w Rosji 30 dużych rolnych
organizacji holdingowych oraz wiele przedsiębiorstw
znacznych rozmiarów.
105. Zagraniczni inwestorzy i firmy eksportowe interesują się
rynkiem rosyjskim. Jednym z pierwszych jest założyciel i
prezes niemiecko-rosyjskiej grupy przedsiębiorstw
Ekoniva, Stefan Dürr.
106. Dürr pojechał do Rosji początkowo tylko jako praktykant
rolny, obecnie zaś Ekoniva zarządza już 100.000 hektarami
i osiąga obrót roczny w wysokości 195 mln euro. Dürr
handluje europejskim materiałem siewnym i maszynami
rolniczymi oraz zaspokaja zapotrzebowanie na
najróżniejsze usługi w zakresie agrarnym, jak podaje
Ekoniva. Za swoje zaangażowanie we współpracę
niemiecko-rosyjską otrzymał niedawno Krzyż Zasługi
RFN.
Stefan Dürr
107. Kierownictwo Ministerstwa Rolnictwa
Elena Borisowna- minister
Oleg Nikolajewicz- wiceminister
Szamil Chusnulowicz- wiceminister
Aleksandr Leonidowicz- wiceminister
Aleksandr Aleksandrowicz- wiceminister
109. O Forbes
Forbes jest miesięcznikiem gospodarczym skierowanym głównie do
menedżerów średniego i wyższego szczebla, biznesmenów, osób
dynamicznych, aktywnych, otwartych na światowe trendy, ale również do
inwestorów poszukujących niestandardowych możliwości pomnażania kapitału
za pomocą oryginalnych strategii inwestycyjnych.
110. Magazyn dostarcza fachowych informacji o rynkach finansowych, przedstawia i
tłumaczy zjawiska zachodzące w świecie biznesu, stanowi źródło inspirującej
wiedzy, która pomaga osiągać zawodowe cele. Opisywane w magazynie
zdarzenia gospodarcze oraz strategie firm nie są oderwane od bieżącej
rzeczywistości i ściśle wiążą się z ludźmi, którzy tworzą przedsiębiorstwa.
Rankingi, zestawienia i raporty przygotowywane przez redakcję miesięcznika
to produkty najwyższej próby. Stanowią doskonałą platformę prezentowania
polskiego biznesu w sposób syntetyczny i usystematyzowany.
http://www.forbes.pl/o-nas/79
111. O rankingu
W roku 2011 rosyjski Forbes stworzył ranking 200 najbogatszych Rosjan. Ich
łączną wartość majątkową wyszacował na około 499 miliardów dolarów. A
liczba miliarderów w Rosji wzrosła o półtora raza.
Forbes od ponad dziesięciu lat tworzy różnorakie rankingi i dlatego też
stworzył odpowiednie kryteria, którymi się posługuje podczas ich tworzenia.
112. 1. Przeprowadzana przez czasopismo własna ocena stanu posiadania
biznesmena to wartość należącego do niego aktyw, akcji towarzystw,
działek, nieruchomości a także majątku prywatnego itp.
2. Wszystkie spółki publiczne oceniane są według kapitału rynkowego.
Prywatne towarzystwa oceniane są na podstawie informacji o objętości
sprzedaży, zysku i własnego kapitału. Przeprowadzane jest porównanie
z analogicznymi po wskaźnikach towarzystwami, grającymi na giełdzie,
albo które w niedawnej przeszłości były obiektem kupna bądź
sprzedaży. Pismo stara się być konserwatywnym i oceniać własność
przedsiębiorców na zasadzie „jeśli minimum, to nie tańsze od…”.
113. 3. W obecnym rankingu cena towarzystw utrwalona jest według stanu na 14.
02. 2011 roku. Wiek uczestników rankingu z kolei na 15. 04. 2011 roku.
4. Rosyjscy przedsiębiorcy często przepisują akcje swoich przedsięwzięć na
najbliższych krewnych. Uwzględniając tę okoliczność, Forbes przypisuje
wszystkie aktywy, którymi zarządza rodzina przedsiębiorców, głowie
rodziny — jeżeli krewni nie przyjmują aktywnego udziału w zarządzaniu
spółką, której stają się współwłaścicielami.
114. 5. W ranking wliczeni są tylko ci mieszkańcy Rosji, którzy podstawową część
swojego majątku zarobili na własnym przedsiębiorstwie, nie będąc
pracownikiem państwowym.
6. Do rankingu włączono 200 najbardziej bogatych Rosjan, gdzie najniższy
pułap majątku to 500 milionów dolarów. Jeśli nie znaleziono jakiegoś
znanego przedsiębiorcy, to znaczy, że Forbes ocenia jego majątek na
mniejszy.
115. Przytoczone w rankingu Forbes wiadomości są opiniami rzeczoznawców i
dziennikarską oceną łącznej objętości posiadania przez własność
przedstawionych osób. Dana informacja nie nie jest oficjalną i być może
wykorzystana tylko do prywatnych wiadomości.
http://www.forbes.ru/rating/ekonomika-package/lyudi/65824-200-bogateishih-
biznesmenov-rossii-2011#pages-1
117. 10. Wiktor Wekselberg
Urodzony14 kwietnia 1957 w Drohobyczu.
Rosyjski biznesmen. Absolwent Moskiewskiego
Instytutu Inżynierów Przewozu Kolejowego.
Pracował jako kierownik laboratorium Osobowego
Konstrukcyjnego Biura „Коннас”. Prezes firmy „Ренова”.
Magnat przemysłu aluminium i tytanu.
118. •Od 1989 roku dyrektor generalny АОЗТ «НПО „КОМВЕК“».
•W październiku 1997 został dyrektorem generalnym Syberyjsko - Uralskiej Spółki
Aluminiowej.
•We wrześniu 1998 został wybrany do Rady Dyrektorów Tiumeńskiej Spółki Naftowej.
•12lipca 1999 został członkiem Rady Dyrektorów Niżniewartowskiego
przedsiębiorstwa wydobycia ropy naftowej.
119. Na Ukrainie Wekselberg zarządza pięcioma spółkami zaopatrzenia w gaz. W roku
2006 odkupił je od rosyjskiego przedsiębiorcy Michaiła Wojewodina. Od marca 2010
Wekselberg sprawuje koordynację rosyjskiej części Centrum Innowacyjnego w
Skołkowie. Wiktorowi Wekselbergowi i jego przedstawicielom udało się przejąć
kontrolę nad firmą Sulzer AG.
120. Innowacyjne centrum „Ско́лково”
(rosyjska „Dolina Krzemowa”)
Współczesny naukowo-technologiczny kompleks zajmujący się opracowywaniem i
komercjalizacją nowych technologii. Kompleks zapewnia specjalne warunki dla
ekonomicznych towarzystw, działających w wiodących dziedzinach modernizacji
ekonomiki Rosji: w telekomunikacji i kosmosie, technice medycznej, energetyce,
technologiach informatycznych, a także jądrowych.
121. Рено́ва
Wiodąca rosyjska prywatna biznes-grupa,
składająca się z zarządzających towarzystw,
funduszów prostych i inwestycji „portfelowych”.
Siedziba główna znajduje się w Moskwie.
Grupa spółek "Renova" posiada i zarządza aktywami w dziedzinach tj.: metalurgiczna,
naftowa, budowa maszyn, wydobywcza, budowlana, energetyczna, telekomunikacyjna,
nanotechnologie, gospodarstwo mieszkaniowo - komunalne
i finansowym sektorze w Rosji i za granicą.
122. 9. Roman Abramowicz
Urodzony 24 października 1966 w Saratowie.
Rosyjski przedsiębiorca i polityk. W 1983 roku rozpoczął
studia na Uchtinskim Przemysłowym Instytucie,
na wydziale przemysłu leśnego. Nie osiągał wybitnych
wyników w nauce, jednak odznaczał się doskonałymi
zdolnościami organizatorskimi.
Do wielkiej fortuny doszedł w pierwszej połowie lat 90,
dzięki interesom prowadzonym wspólnie z Borysem
Bierezowskim.
123. •Początkowo pracował jako mechanik, później nadzorował spółdzielnię „Уют”, której
działalność oficjalnie zakładała produkcję zabawek z materiałów polimerowych. Jego
partnerzy z tejże firmy później współpracowali z nim w firmie „ Сибнефть”.
•W końcu lat 80- tych zajmował się małym biznesem (produkcja, następnie
pośredniczył iw operacjach handlowych), później zajął się na przemysłem naftowym.
•W latach późniejszych także zbliżył się do rodziny Borysa Jelcyna . Wielu sądzi, że
właśnie dzięki tym związkom (w tym także z Bierezowskim) Abramowiczowi później
udało się dostać w własność kompanię naftową „ Сибнефть”.
124. •Należał do tzw. grupy kremlowskiej za czasów Borysa Jelcyna, obecnie uchodzi za
oligarchę luźno powiązanego z Kremlem.
•W 2000 został gubernatorem Czukotki, urząd ten sprawował do 3 lipca 2008 r.
•W 2003 kupił angielski klub piłkarski Chelsea F.C. i od tego czasu mieszka w Londynie.
W ciągu dwóch lat zainwestował w stołeczny klub kilkaset milionów funtów i uczynił z
Chelsea jednym z najlepszych zespołów w Europie.
•Przez pewien czas sponsorował także CSKA Moskwa oraz w sezonie 2006/2007
ukraiński klub Szachtar Donieck.
125. Gazprom (ОАО „Газпром”)
Rosyjski koncern państwowy, największy
światowy wydobywca gazu ziemnego. Kontroluje 16 procent udokumentowanych
rezerw gazu na świecie. Jest kluczowym dostawcą dla energetyki i odbiorców
detalicznych całej Europy Środkowej i Wschodniej oraz krajów byłego ZSRR.
Korzystając ze wsparcia władz rosyjskich Gazprom dąży do wzrostu swojej pozycji
ekonomicznej w państwach unijnych, między innymi poprzez angażowanie we wspólne
projekty europejskich koncernów gazowych.
http://www.gazprom.ru/
126. 8. Wagit Alekperov
Urodzony1 września 1950 w Baku, w Azerbejdżanie.
Przedsiębiorca i pracownik administracji;
dyrektor generalny produkcyjnego połączenia
«Когалымнефтегаз» (1987 — 1990),
zastępca (1990 — 1991) i pierwszy wiceminister
naftowo-gazowego przemysłu ZSRR (1991 — 1992),
prezydent koncernu naftowego
«Лангепасурайкогалымнефть» (1992 — 1993),
prezydent i współwłaściciel największej
kompanii naftowej Rosji «ЛУКо́ йл» (z 1993).
127. •Ukończył Azerbejdżański Instytut Ropy Naftowej i Chemii. Z zawodu jest inżynierem –
górnikiem, ze specjalizacją z technologii i kompleksowej mechanizacji opracowywania
złóż ropy naftowej i gazu.
•W latach1972 -1974 Alekperow pracował jako operator przy wydobywaniu ropy
naftowej i gazu produkcyjnego połączenia „ Каспморнефть”.
•W latach1974 -1979 pracował jako starszy inżynier – technolog rejonowej
inżynieryjno – technologicznego urzędu N2. Był naczelnikiem zmiany, mistrzem po
wydobyciu ropy naftowej i gazu, starszym inżynierem, zastępcą kierownika przemysłu
naftowego НГДУ Каспморнефть.
•W latach późniejszych pracował na rożnych kierowniczych stanowiskach w przemyśle
naftowym.
128. ЛУКо́йл
Drugie pod względem wielkości rosyjskie przedsiębiorstwo naftowe. Powstało w 1991
z połączenia trzech przedsiębiorstw państwowych, ich nazwy odnosiły się do miast w
zachodniej Syberii: Łangienpas, Uraj i Kogałym .W 1993 firmę przekształcono w spółkę
akcyjną ("otwarte towarzystwo akcyjne" - OAO) pod obecną nazwą. W roku 2006
ЛУКо́йл wyprodukował ponad 95 milionów ton ropy naftowej i wydobył 13 miliardów
metrów sześciennych gazu ziemnego. 16 kwietnia 2007 wartość giełdowa spółki
wyniosła 73 miliardy dolarów. W Polsce posiada 111 stacji benzynowych. Firma
ЛУКо́йл wydobywa ropę naftową w Rosji, Azerbejdżanie, Kazachstanie, Egipcie oraz
w Iraku. Swoje stacje benzynowe posiada w 11 krajach w Europie i w USA.
http://www.lukoil.ru/
129. 7. Мichail Fridman
Urodzony 21 kwietna 1964, we Lwowie.
Jeden z większych rosyjskich przedsiębiorców.
Współwłaściciel konsorcjum Альфа-групп,
w które wchodzą Альфа-банк, Альфа-Капитал,
Альфа-Эко i także inne. Współwłaściciel kompanii
naftowej ТНК-ВР . Członek biura i zarządu
Rosyjskiego Związku Przemysłowców
i Przedsiębiorców, członek Społecznej Izby,
wiceprezydent Rosyjskiego Kongresu
Żydowskiego.
Jego majątek szacuje się na 15,1 miliardów.
130. •W 1986 roku ukończył Moskiewski Instytut Stali i Stopów. Według informacji
podanych przez jego konkurentów w czasie studiów zajmował się także handlem
odzieżą.
•Po ukończeniu studiów w latach 1986 – 1988 pracował jako inżynier – konstruktor
fabryki Электросталь. W tym czasie zaczął także zajmować się działalnością
przedsiębiorczą. W 1988 otworzył spółdzielnię Курьер, która specjalizowała się w
myciu okien.
•W 1989 roku razem z M. Ałfimowym otworzył, a także zajął się zarządzaniem, spółkę
Альфа-Фото, która zajmowała się sprzedażą materiałów fotograficznych,
komputerów itp.
131. Альфа-Групп
Jeden z największych w Rosji finansowo-przemysłowych konsorcjów, interesy którego
rozchodzą się na takie dziedziny biznesu jak: wydobywanie ropy naftowej i gazu,
handlowe i inwestycyjne bankowe działanie, zarządzanie aktywami, ubezpieczenie,
handel detaliczny, telekomunikacje, zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie wody a
także inwestycje w przemysłowo-handlowe przedsięwzięcia na fragmentarycznej
podstawie.
http://www.alfagroup.ru/
132. ТНК-ВР
Jest jedną z prowadzących kompanii naftowych Rosji i wchodzi w dziesiątkę
największych prywatnych kompanii naftowych w świecie wg ilości wydobywania ropy
naftowej. Towarzystwo zostało utworzone w 2003 roku w rezultacie złączenia się
naftowych i gazowych aktyw towarzystwa BP w Rosji i naftowo-gazowych aktyw
konsorcjum Alfa, Aksiess/Rienowa (AAR). WR i AAR zarządzają towarzystwem TNK-
BP na parytetowej podstawie. Do akcjonariuszyTNK-BP także należy koło 50% akcji
do kompanii naftowej «Славнефть».
http://www.tnk-bp.ru/
133. 6. Oleg Deripaska
Urodzony 2 stycznia 1968 w Dzierżyńsku.
Skończył z wyróżnieniem fizykę na Uniwersytecie Łomonosowa
w Moskwie w 1993 roku, a także Rosyjską Akademię
Ekonomiczną im. G. Plechanowa.
Rosyjski przedsiębiorca, właściciel kompanii
Базовый элемент. „Aluminiowy król” Rosji.
Przewodniczący rady nadzorczej i właściciel 66%
udziałów aluminiowego koncernu RUSAL.
Pod koniec 2007 roku w jego posiadaniu znalazła
się większość pakietu Norylski Nikiel.
Majątek to 16,8 miliardów.
134. •W 1990 roku Oleg Dieripaska stworzył „wojskowe towarzystwo inwestycyjno –
handlowe”, specjalizujące się na handlu metalami i mające brokerskie miejsca na
podstawowych placach giełdowych Rosji — Moskiewskiej giełdzie towarowej i
Rosyjskiej giełdzie surowcowo - towarowej. Praktycznie cały zysk z tego biznesu
przeznaczył na kupno akcji rozmieszczonej we wschodniej Syberii Sajanogorskiej huty
aluminium (Republika Chakasja).
•Trzylata później był inicjatorem stworzenia pierwszej na postsowieckim gruncie
poziomo integrowanej grupy przemysłowo – handlowej Сибирский алюминий (w
2001 przekształcona w Базовый Элемент). Zjednoczyła ona wiele wiodących firm
kompleksu aluminiowego zajmujących się wypuszczaniem na rynek różnych z
aluminium i stopów.
135. •Jest
także udziałowcem kanadyjskiego producenta samochodów Magna, austriackiego
koncernu budowlanego Strabag i niemieckiego Hochtief.
•Jegoinwestycje wiązane są z planami budowania infrastruktury koniecznej do
zorganizowania Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 roku.
•Deripaska jest uważany za przyjaciela Władimira Putina.
•Interesuje
się piłką nożną, w mediach pojawiały się spekulacje o jego planach zakupu
klubu Arsenal FC, zainwestował jednak w FK Moskwa.
136. Базовый Элемент
Wiodąca diwersyfikacyjna spółka inwestycyjna, starająca się prowadzić swój biznes
skutecznie i odpowiedzialnie jak i na terytorium Rosji, tak i w całym świecie. Aktywa
trwałe „Bazowego Elemantu” skupione w pięciu obszarach gospodarki: energetycznym,
budowy maszyn, finansowym, budowlanym i lotniczym.
http://www.basel.ru/
137. Spółka kieruje aktywami następujących kompanii:
•Energetyka, kolorowe hutnictwo i sektor wydobywniczy: 47,41 % akcji producenta
ОК РУСАЛ.
•100 % akcji kompani towarzystwa energetycznego «Евросибэнерго».
•100 % akcji producenta ferromolibdena towarzystwa «Союзметаллресурс» (SMR).
•100 % akcji kompani En+ Downstream, łączącej zakłady w produkcji aluminiowych
półproduktów.
•100 % akcji węgłowego towarzystwa En+ Coal;
138. 5. Uliszer Usmanow
Urodzony 9 września 1953 roku w Chuście,
jest to prowincja Uzbekistanu.
Usmanow prowadzi interesy w różnych branżach takich jak:
jak metale szlachetne, żelazo, stal, gaz ziemny
i kompanie medialne. Najważniejszy z nich to
Металлоинвест, którego jest współwłaścicielem.
W skład tego holdingu wchodzą firmy związane
z wydobywaniem metali szlachetnych, produkcją
stali, jej dystrybucją i wiele innych. Dzięki temu
Usmanow jest w pierwszej dziesiątce ludzi na
rosyjskim rynku stali. Usmanow jest też prezesem
Газпроминвестхолдинг , spółki, która przeprowadza
trudne inwestycje i transakcje dla Gazpromu.
Majątek: 17,7 mld $.
139. •W 1976 roku ukończył Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków
Międzynarodowych, ze specjalizacją „prawo międzynarodowe”.
•Był
pracownikiem Akademii Nauk ZSRR, starszym referentem Komsomołu
Uzbekistanu i dyrektorem generalnym ds. gospodarki zewnętrznej stowarzyszenia
Sowieckiego Komitetu Obrony Pokoju.
•Pierwszym jego biznesem w Rosji był dział produkcji worków plastikowych na bazie
Ramieńskiej fabryki plastików obwodzie moskiewskim. Był także dostarczycielem
tytoniu.
•W tym czasie ukończył Akademię Ekonomiczną przy Rządzie FR, w specjalizacji
„operacje bankowe”.
140. •Do Usmanowa należy całkowicie, zarejestrowany na Cyprze, Gallagher Holdings. Jest
to międzynarodowy holding inwestujący głównie w przemysł wydobywczy, stalowy,
technologie, ropę naftową i gaz, media i farmakologię.
•Od 2006 r. Usmanow posiada również akcje w australijskich kompaniach
wydobywczych poprzez Gallagher Holding. Usmanow jest tez największym
posiadaczem udziałów w londyńskiej Nautilus Minerals, która zajmuje się wydobyciem
podwodnych złóż złota i miedzi koło Papui-Nowej Gwinei.
•W sierpniu 2006 r. Usmanow zainwestował w media. Kupił należącą kiedyś do
Bierezowskiego gazetę Kommiersant oraz kilka stacji TV, sportowych i muzycznych.
141. •W sierpniu 2007 r. wykupił 14,6% udziałów londyńskiego Arsenal FC za 75 mln
funtów. 28 września zwiększył swe udziały w klubie do 23%, stając się drugim
wielkością współwłaścicielem klubu, a od lutego 2008 r. ponoć największym, gdyż udało
mu się dokupić dalsze udziały. Na początku 2008 r. Usmanow wykupił też Dynamo
Moskwa, dzięki czemu ten znany rosyjski klub stał się jednym z najbogatszych w Rosji.
142. МЕТАЛЛОИНВЕСТ
Jeden z największych metalurgicznych producentów i dostawców rudy żelaza i GBŻ
(Горячебрикетированное железо) w świecie i prowadzący producent rud żelaza w
Europie i krajach WNP.
Towarzystwo, pracuje nad złożami rud żelaza. Zajmuje drugie miejsce w świecie co do
wielkości złóż zapasów. W jego skład wchodzą górnicze aglomeracje „Лебединский”
i „Михайловский”, a także metalurgiczny dywizjon „Оскольский
электрометаллургический комбинат”. Do Metallinvestu należy także fabryka
Hamriyah Steel, która znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
143. 4. Wladimir Potanin
Urodzony 3 stycznia 1961 roku w Moskwie.
Znany rosyjski przedsiębiorca i działacz polityczny.
Właściciel towarzystwa Интеррос, które jest
jednym z największych w Rosji (posiada pakiety
akcji GMK Norylski nikiel-bank, spółka akcyjna
Rosbank, grupy ProfEstiejt, holdingu
ProfMiedia i towarzystwa Roza Hutor).
Zakłady produkcyjne Norylskiego niklu
pracują na trzech kontynentach w pięciu krajach
świata: Rosji, Australii, Botswanie, Finlandii i RPA.
Majątek: 17,8 mld $.
144. •W latach 1975 – 1989 był członkiem Komsomołu.
•W 1983 roku ukończył prywatny oddział wydziału Międzynarodowych Stosunków
Gospodarczych, Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków
Międzynarodowych, w specjalizacji „ekonomista stosunków międzynarodowych ze
znajomością języka obcego”. Porozumiewa się w języku angielskim i francuskim.
•W latach 1983 – 1990 pracował w organizacjach systemu Минвнешторга,
przemianowanego później na Ministerstwo Zewnętrznych Związków Ekonomicznych
ZSRR.
145. •Odsierpnia 1983 roku był inżynierem, a później starszym inżynierem oddziału
Мочевина firmy Удобрения.
•W latach 1988 – 1990 pracował jako starszy inżynier firmy Руда.
•Od 1990 roku prezydent spółki Интеррос.
146. Интеррос
Jedna z największych prywatnych spółek inwestycyjnych
Rosji. Podstawowe projekty towarzystwa na dzień
dzisiejszy skupione są w takich sferach jak:
metalurgia i górnictwo– ГМК Норильский никель,
sektor finansowy– Росбанк
media – ПрофМедиа
nieruchomości i turystyka kompanii- ПрофЭстейт и Роза Хутор
http://www.interros.ru/
147. 3. Michail Prochorow
Urodzony 3 maja 1965 roku w Moskwie.
Rosyjski przedsiębiorca, miliarder,
prezydent prywatnego funduszu inwestycyjnego
Grupa ONEKSIM,
prezydent Związku biatlonistów Rosji.
Właściciel koszykówki klubu New Jersey Nets,
występującego w NBA.
Od 2011 roku zajmuje się polityczna działalnością.
Majątek: 18 mld $.
148. •W 1983 roku rozpoczął studia Moskiewskim Instytucie Finansowym, jednak na
pierwszym roku przerwał naukę na własne żądanie i rozpoczął służbę wojskową., w
szeregach Armii Sowieckiej.
•Powróciwszyz wojska kontynuował naukę na wydziale międzynarodowych stosunków
ekonomicznych, które ukończył z wyróżnieniem w 1989 roku.
•Od 1998 do 2007 roku osobiście przeprowadzał kontrolę osób przychodzących do
jego dyskotek każdej zimy, we francuskim Courchevel.
•Według zestawień na 2010 rok Prochorow kontroluje następujące aktywa: duże
pakiety akcji w towarzystwach surowcowych: Российский алюминий, Полюс
Золото, Интергео, towarzystwa elektrycznego Квадра, towarzystwa
ubezpieczeniowego Согласие.
149. Группа ОНЭКСИМ
Jeden z największych w Rosji prywatnych funduszów inwestycyjnych, skupiający się na
inwestycjach w przemysł żelazny, nieruchomościach, innowacyjnych projektach w
sferze energetyki i nanotechnologii. Grupa ONEKSIM, stworzona w 2007 r., staje się
jednym z wiodących rosyjskich inwestorów, pod zarządem którego znajdują się aktywy
towarzystw w takich dziedzinach jak finanse, energetyka, hutnictwo, media i inne.
http://www.onexim.ru/ru/
150. 2. Aleksiej Modraszow
Urodzony 26 września 1965 roku w Czerepowcu
(obwód wołogodzki)
Znany rosyjski przedsiębiorca i przewodniczący rady
nadzorczej, dyrektor generalny (od 2006 roku)
SA (ОАО) Северсталь, dyrektor generalny
SA (ЗАО) Севергрупп . Największy
w Rosji producent stali.
Posiada 20% TUI — największego
w Europie turystycznego operatora.
Majatek: 18,5 mld $.
151. •W latach 1979 – 1991 członek Komsomołu.
•W 1988 roku z wyróżnieniem ukończył Leningradzki inżynieryjno – ekonomiczny
instytut.
•Po ukończeniu studiów zaczął pracować w Czerepowieckim metalurgicznym
kombinacie jako starszy ekonomista, kierownik biura ekonomicznego i organizacji
pracy remontowo – mechanicznej. Był zastępcą kierownika planowego oddziału
kombinatu.
•W 1989 odbył półroczną praktykę w austriackiej kompanii odlewniczej VoestAlpine.
http://ru.wikipedia.org/wiki/VoestAlpine
152. Северста́ль
Rosyjskie górniczo - metalurgiczne towarzystwo, zarządzające Czerepowieckim
metalurgicznym kombinatem. Jest drugim co do wielkości odlewniczym kombinatem
Rosji. Firma zajmuje się produkowaniem rur profilowanych, a także
wysokogatunkowych produktów walcowanych. W firmie pracuje ok 84 tys. ludzi.
Podstawowe metalurgiczne przedsiębiorstwa należące do towarzystwa:
Czerepowiecki- 11,6 mln ton na rok.
Amerykańskie fabryki: Severstal Dearborn i Severstal Columbus (łącznie 4,8 mln ton
na rok).
http://www.severstal.com/rus/
153. 1. Wladimir Lisin
Urodzony 7 maja 1956 roku w Iwanowie.
Rosyjski przedsiębiorca. Zarządza podstawowymi
aktywami trwałymi nowolipieckiego metalurgicznego
kombinatu i transportowo - logistycznego holdingu
Universal Cargo Logistics Holding.
Majątek: 24 mld $.
154. •W latach 1970 – 1984 członek Komsomołu.
•W 1978 roku ukończył Syberyjski Metalurgiczny Instytut w Nowokuźniecku. Z
zawodu jest inżynierem - metalurgiem.
•W 1990 roku ukończył Wyższą Szkołę Handlową przy Akademii Handlu
Zagranicznego, a w 1992 roku Akademię Gospodarki Narodowej, w specjalizacji
„ekonomika i zarządzanie”.
•Pracęzarobkową rozpoczął w 1975 roku jako górnik - elektryk. Po ukończeniu
studiów pracował w jednostce badawczo – rozwojowej Тулачермет, skąd przeszedł
drogę od hutnika do kierownika wydzialu.
155. •Od 1986 roku był zastępcą głównego inżyniera, a od 1989 roku zastępcą dyrektora
generalnego Karagandzkiego metalurgicznego kombinatu О. Н. Сосковца.
•W 1993 roku wszedł do Rady Nadzorczej szeregu wiodących rosyjskich
metalurgicznych firm.
•Od 1996 roku jest przewodniczącym rady nadzorczej Sajangorskiej huty alumium,
członkiem związku dyrektorów Nowokuźnieckiej i Brackiej huty aluminium.
•Od 1998 roku przewodniczący Związku Dyrektorów НЛМК.
156. • Kontroluje ponad 85% akcji НЛМК.
•Właściciel UCL Holding, w skład którego wchodzą porty morskie Sankt Petersburga,
Tuapse i Taganrogu.
•Akcjonariuszbanku «Zenit». W bazie danych „Роспатента” Władimir Lisin figuruje
jako autor nowych sposobów obróbki stali w czerpaku, otrzymywania pokrycia na
metalowym paśmie i jeszcze kilkudziesięciu innych patentów.
157. НЛМК
Jedno z największych metalurgicznych towarzystw w świecie. Grupa przeprowadza w
szerokim spektrum pasmowym i gatunkowym produkcje metalowych produktów
walcowanych. Przy produkcyjnej potędze ponad 12,6 milionów ton stali, NLMK staje
się wiodącym dostawcą metalowych płyt i transformatorowej stali w świecie i
największym rosyjskim dostawcą produkcji z wysoką dodaną wartością, włączając w to
wypożyczanie z pokryciem polimerowym, ocynkowaną i elektrotechniczną stal a także
gatunkową produkcję metali. NLMK dysponuje współczesnymi mocarstwami
produkcyjnymi, które poziomem technologicznym nie ustępują wiodącym zachodnim
producentom.Towarzystwo ma szeroką geograficzną dywersyfikację biznesu na
rynkach zbytu, udostępniając swoje wyroby w ponad 70 krajów świata.
http://www.nlmkgroup.com/ru/home.aspx
158. Soczi 2014
•W radzie nadzorczej Soczi 2014 urząd otrzymał Wladimir Potanin.
•Jednym ze sponsorów (dostawców) jest dom wydawniczy Коммерсантъ, którego
właścicielem jest Usmanow.
•Kolejnym sponsorem jest firma ubezpieczeniowa Ингосстрах, w której udziały
posiada Oleg Deripaska.
159. Oficjalni partnerzy
Partnerzy zagraniczni:
Coca-Cola
Atos S.A.
Dow Chemical
General Electric
Omega
Panasonic
Procter & Gamble
Samsung
VISA
160. Partnerzy krajowi:
Аэрофлот
Bosco
МегаФон
Российские железные дороги
Роснефть
Ростелеком
Сбербанк России
Volkswagen Group Rus