Το Φαινόμενο της Νεο-Μετανάστευσης - Οι προτάσεις της Νεολαίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας - 1ο Διαδικτυακό Προσυνέδριο

1. 30/3/2011
ΠΡΟ΢ΤΝΕΔΡΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΣΤΑΚΗ Δ ΙΑΔΙΚΑ΢ΙΑ
ΣΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΗ΢ ΝΕΟ - ΜΕΣΑΝΑ΢ΣΕΤ΢Η΢
ΝΕΟΛΑΙΑ
Η προϊοφςα οικονομικι δυςπραγία από το 2009 και μετά, οδθγεί όλο και περιςςότερουσ νζουσ
Έλλθνεσ να αναηθτοφν και πάλι εργαςία ςτο εξωτερικό. Μόνο που τώρα αυτοί οι νζοι δεν είναι
ανειδίκευτοι, αλλά αντίκετα κυρίωσ επιςτιμονεσ με γνώςεισ και δεξιότθτεσ, που όλο και
περιςςότερο δεν μποροφν να απαςχολθκοφν ςτθν ελλθνικι οικονομία. Πρόκειται για μια νζα
μετανάςτευςθ, θ οποία όχι μόνο δεν προςφζρει τίποτα ςτθ χώρα μασ, αλλά αντίκετα τθν
αποςτερεί από το πιο ταλαντοφχο και εκπαιδευμζνο ανκρώπινο δυναμικό τθσ.
Η τάςθ φυγισ των νζων προσ το εξωτερικό οφείλεται ςε διαρκρωτικά προβλιματα τθσ
οικονομίασ και όχι ςε ςυγκυριακοφσ λόγουσ, που ζχουν να κάνουν με τον οικονομικό κφκλο.
Στόχοσ τθσ ςθμερινισ εκδιλωςθσ δεν είναι να υποδείξουμε το τί φταίει, ςτο παρελκόν το ζχουν
ΔΗΜΟΚΡΑΣΙΚΗ΢
κάνει αρκετοί. Άλλωςτε, θ ζρευνά μασ ιταν αποκαλυπτικι, γκρζμιςε τισ όποιεσ κοινοτοπίεσ και
τετριμμζνα ςτερεότυπα.
Οι νζοι ςιμερα ζχουν αλλάξει τθν οπτικι τουσ για τον κόςμο και περιςςότερο για τον εαυτό τουσ.
Αντιμετωπίηουν τθν κρίςθ ςαν μια ευκαιρία να ξαναβροφν τον εαυτό τουσ. Και να κοιτάξουν ξανά
τθ κζςθ τουσ ςτθν κοινωνία, με πιο φρζςκια ματιά. Ασ μιλιςουμε λοιπόν, για τθν Αλλαγι τθσ
κυρίαρχθσ Νοοτροπίασ και τισ Νζεσ Κατευκφνςεισ που πρζπει να δϊςουμε ωσ Κίνθμα ςτο Ταλζντο
των Νζων και τθν Οικονομία. Αλλαγι τθσ κυρίαρχθσ Νοοτροπίασ για διοριςμό ςτο Δθμόςιο με τθν

προβολι ενόσ δθμιουργικοφ και παραγωγικοφ τρόπου ςκζψθσ με καλλιζργεια τθσ
« ΣΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΗ΢ ΝΕΟ-ΜΕΣΑΝΑ΢ΣΕΤ ΢Η΢»
επιχειρθματικότθτασ, τθσ ανταγωνιςτικότθτασ και τθσ εξωςτρζφειασ.
Για να το επιτφχουμε, οφείλουμε ωσ Νεολαία Δθμοκρατικισ Συμμαχίασ να κάνουμε τουσ νζουσ να
πιςτζψουν ςτο ταλζντο τουσ. Να τουσ δείξουμε ζναν άλλον τρόπο ςκζψθσ. Να τουσ δϊςουμε μια
διζξοδο ςτθ δθμιουργικότθτά τουσ. Να τουσ εμφυςιςουμε τον αζρα τθσ Αλλαγισ. Αυτό που
χρειάηεται κάκε νζοσ που αφινει τθν Ελλάδα για να αναηθτιςει εργαςία ζξω από αυτιν, δεν
είναι μια ατελείωτθ Λιτότθτα, δεν είναι μια επανάλθψθ των ευκυνϊν του. Αυτό που χρειάηεται
κάκε νζοσ άνκρωποσ είναι ενζργεια, ζμπνευςθ, μία αίςκθςθ ότι δεν κα χάςει τθν πίςτθ ςτον
εαυτό του. ΢ΤΜΜΑΥΙΑ΢
Η χϊρα μασ δεν ζχει τθν πολυτζλεια να ςπαταλά το Ταλζντο τθσ και τθν Δθμιουργικι τθσ
Ενζργεια. Γιατί το να ςκοτϊςεισ τισ δυνατότθτεσ ενόσ νζου δεν είναι απλά ζνα κοινωνικό ζγκλθμα,
αλλά αμάρτθμα. Και το αμάρτθμα αυτό το αντιλαμβάνεται θ κοινωνία ςτο πρόςωπο ενόσ νζου
που αναγκάηεται να αφιςει τθν χϊρα του για ζνα περιςςότερο βζβαιο επαγγελματικό μζλλον.
Δφο είναι οι πυλϊνεσ λοιπόν που οφείλουμε να χτίςουμε για να ςταματιςει θ αιμορραγία τθσ
Νζο-Μετανάςτευςθσ :
Α. Η μετάβαςθ από το Δθμόςιο ςτο Ιδιωτικό
Β. Η ενίςχυςθ του Ιδιωτικοφ


2. ΑΠΟ ΣΟ ΔΗΜΟ΢ΙΟ ΢ΣΟ ΙΔΙΩΣΙΚΟ
Όπωσ χαρακτθριςτικά προκφπτει από τθν ζρευνά που παρουςιάςτθκε. Οι ςθμερινοί νζοι αφινουν
τθν Ελλάδα για άλλεσ χϊρεσ, επειδι αντιλαμβάνονται ότι κα είναι θ πρϊτθ γενιά εδϊ και αιϊνεσ
που κα ηιςει χειρότερα από τθν προθγοφμενθ!
Η Ανάγκθ είναι αυτι που τουσ οδθγεί ςτθ λφςθ τθσ Εξόδου. Και αυτό φαίνεται από το ςυντριπτικό
ποςοςτό που επικυμεί να μετεγκαταςτακεί εντόσ τθσ ΕΕ, αφοφ το ενοποιθμζνο περιβάλλον τθσ
Ευρϊπθσ τουσ δίνει τθ δυνατότθτα να βρίςκεται εγγφτερα ςτουσ δικοφσ του ανκρϊπουσ και ςτον
τόπο του.
Καταλαβαίνουν ότι ο όποιοσ προγραμματιςμόσ για το μζλλον τουσ ανατρζπεται και οι προςδοκίεσ
τουσ να καταξιωκοφν επαγγελματικά διαψεφδονται. Η τυπικι μιςκωτι εργαςία ζχει
αντικαταςτακεί από προςωρινι και μερικι απαςχόλθςθ, πολλζσ φορζσ εκτόσ του γνωςτικοφ τουσ
αντικειμζνου. Ζτςι οδθγοφνται ςτθ φυγι με ςκοπό όχι μόνο τθ βελτίωςθ τθσ ποιότθτασ ηωισ τουσ,
αλλά για να βρουν αντίκριςμα οι γνϊςεισ και το ταλζντο τουσ.
Όπωσ αναφζρκθκε πρωτφτερα θ δυςμενισ ςυγκυρία τθσ Κρίςησ, μασ δίνει τθν ευκαιρία να
αλλάξουμε ριηικά τθν αντιπαραγωγικι προςζγγιςθ τθσ Ανάπτυξησ που επικρατεί. Ιδζα που ζχει
μεςτϊςει ςτο μυαλό όςων ζχουν ςτραμμζνο το βλζμμα ςτο εξωτερικό. Κακϊσ αντιλαμβάνονται
ότι εχθρόσ δεν είναι το Μνημόνιο, αλλά το λανκαςμζνο αναπτυξιακό πρότυπο τθσ χϊρασ μασ. Το
χρεωκοπημζνο Δημόςιο και η Διαφθορά που το ακολουθεί.
Οφείλουμε λοιπόν να ςτρζψουμε το επίκεντρο του ενδιαφζροντοσ από το Δθμόςιο ςτο Ιδιωτικό.
Οι νζοι ςιμερα αντιλαμβάνονται ότι μια καριζρα ςτο Δθμόςιο τομζα πρζπει να γίνεται με όρουσ
αξιοκρατικοφσ και όχι κομματικοφσ. Η άρςθ τθσ μονιμότθτασ των δθμοςίων υπαλλιλων κα
ςθμάνει τθν είςοδο του ταλζντου και τθσ δθμιουργίασ, ςε ζνα χϊρο που ζχει «ςτεγνϊςει» από
τθν επετθρίδα τθσ αναποτελεςματικότθτασ.
Η μείωςθ του Δθμοςίου τομζα μζςα από τθν ιδιωτικοποίθςθ όλων των ΔΕΚΟ που αςκοφν
επιχειρθματικι δραςτθριότθτα, μοιραία κα οδθγιςει ςτθν άμεςθ από-κομματικοποίθςθ τουσ. Με
ηθτοφμενο όχι τον μεταςχθματιςμό ενόσ δθμοςίου μονοπωλίου ςε ιδιωτικό, αλλά τθ βελτίωςθ
των υπθρεςιϊν και κατ’ επζκταςθ των επιλογϊν μασ ωσ καταναλωτζσ. Δθμιουργϊντασ
παράλλθλα, νζεσ προςδοκίεσ ςτουσ νζουσ για απορρόφθςθ τουσ ανά τθν Ελλάδα με μόνο κριτιριο
τισ ικανότθτεσ τουσ.
Οφείλουμε να αλλάξουμε τθ κυρίαρχθ Νοοτροπία για διοριςμό ςτο Δθμόςιο με τθν προβολι
ενόσ δθμιουργικοφ και παραγωγικοφ τρόπου ςκζψθσ με καλλιζργεια τθσ επιχειρθματικότθτασ, τθσ
ανταγωνιςτικότθτασ και τθσ εξωςτρζφειασ. Στθν νζα εποχι τθσ Δθμοκρατικισ Συμμαχίασ οι
προςλιψεισ ςτο Δθμόςιο δεν μποροφν να λειτουργοφν ωσ ανάχωμα ενάντια ςτθν ανεργία.

3. Η ΕΝΙ΢ΥΤ΢Η ΣΟΤ ΙΔΙΩΣΙΚΟΤ
Πραγματικά πολφ ςπουδαία τα όςα ακοφγονται ςιμερα! Λαμβάνοντασ λοιπόν, τθν ςκυτάλθ τθσ
εκδιλωςθσ και πάντα ςτο πνεφμα τθσ ζρευνασ και των όςων προκφπτουν από αυτι, ςτόχοσ μασ
είναι να αναφερκοφμε ςτο Ιδιωτικό και τι μπορεί να ςθμαίνει αυτό.
Παρατθρϊντασ τα δεδομζνα τθσ ζρευνασ διαπιςτϊνουμε ότι πάνω από το 80% των ερωτθκζντων
είναι κετικοί να αναπτφξουν μια δικι τουσ δραςτθριότθτα, ακόμθ και ςε τομείσ ξζνουσ προσ το
γνωςτικό τουσ αντικείμενο, αρκεί να εξαςφαλίηουν, μζςα από τθν παραγόμενθ καινοτομία τουσ,
προοπτικζσ εξζλιξθσ. Ενϊ, ζνα εξίςου μεγάλο μζροσ όςων επικυμοφν να εργαςτοφν εκτόσ Ελλάδοσ
αντιλαμβάνονται ότι όςο υπάρχουν ςυντεχνίεσ ςτθν οικονομικι ηωι, τόςο θ παραμονι τουσ ςτθν
χϊρα ςυντομεφει. Το άνοιγμα των κλειςτϊν επαγγελμάτων κα φζρει μία αίςκθςθ Αλλαγισ και
κα ανατρζψει τθν ζξοδο χιλιάδων επιςτθμόνων, δθμιουργϊντασ προςδοκίεσ ιςότιμθσ
μεταχείριςθσ ςε μία αγορά δίχωσ περιοριςμοφσ εξζλιξθσ.
Σε μια περίοδο που θ χϊρασ μασ επανακακορίηει τθ κζςθ τθσ και το αναπτυξιακό τθσ πρότυπο, οι
νζοι που ειςζρχονται ςτθν αγορά εργαςίασ είτε ωσ επιχειρθματίεσ/επιςτιμονεσ, είτε ωσ
εργαηόμενοι, δεν αρκεί πλζον να δουλεφουν πιο παραγωγικά, πιο ζντιμα, πιο ζξυπνα ι πιο πολφ.
Πρζπει να δουλεφουν ςε άλλο αντικείμενο.
Ζχει υπολογιςκεί ότι για να ξαναμπεί θ οικονομία ςε τροχιά ςτακερισ ανάπτυξθσ, μιςό με ζνα
εκατομμφριο άνκρωποι κα πρζπει να αλλάξουν εργαςία – το 10% με 20% του παραγωγικοφ
δυναμικοφ.
Ποιοί κα είναι αυτοί όμωσ που κα επενδφςουν και πϊσ κα δθμιουργιςουν νζεσ κζςεισ εργαςίασ
προκειμζνου να απορροφθκοφν όλοι όςοι ελπίηουν ςε μια καλφτερθ τφχθ εκτόσ Ελλάδοσ; Ποιοι κα
κάνουν τισ εξαγωγζσ που χρειαηόμαςτε για να μπει ςε τροχιά ανάπτυξθσ θ οικονομία;
Οι μεγάλεσ επιχειριςεισ, είναι μια πρϊτθ απάντθςθ, αυτζσ που ζχουν οργάνωςθ και τεχνογνωςία.
Που ζχουν διευκυντζσ πωλιςεων, τμιματα προςωπικοφ, τεχνικοφσ πλθροφορικισ, ςτελζχθ με
μάςτερ από καλά πανεπιςτιμια. Υπάρχουν τζτοιεσ επιχειριςεισ; Βεβαίωσ και υπάρχουν. Είναι οι
τράπεηεσ, οι μεγάλεσ αλυςίδεσ λιανικισ, οι τθλεπικοινωνιακοί κολοςςοί, οι μεγάλεσ
καταςκευαςτικζσ. Τι μποροφν όμωσ να εξάγουν; Δυςτυχϊσ τίποτα. Γιατί όλεσ δραςτθριοποιοφνται
ςτουσ λεγόμενουσ διεκνϊσ μθ εμπορεφςιμουσ (non-tradable) κλάδουσ, αυτοφσ που
εξυπθρετοφν αποκλειςτικά τουσ κατοίκουσ τθσ χϊρασ μασ και δεν υπόκεινται ςε διεκνι
ανταγωνιςμό.
Ασ μθν περιμζνουμε πολλά από τισ μεγάλεσ και οργανωμζνεσ επιχειριςεισ. Λιγότερο από 400
χιλιάδεσ εργαηόμενοι (το 8% του εργατικοφ δυναμικοφ) απαςχολείται ςε εταιρίεσ με πάνω από
250 απαςχολοφμενουσ, και πολλοί από αυτοφσ είναι ςε μθ-εμπορεφςιμουσ κλάδουσ, κυρίωσ ςτο
λιανικό εμπόριο. Στθν καλφτερθ δυνατι περίπτωςθ οι μεγάλεσ εταιρίεσ, υφιςτάμενεσ και νζεσ,
μποροφν να προςκζςουν άλλεσ 100 χιλιάδεσ κζςεισ εργαςίασ ςε πζντε με δζκα χρόνια με μία
απλοποίθςθ τθσ νομοκεςίασ και τθσ γραφειοκρατίασ. Και ςίγουρα δεν είναι αυτό που ζχουμε όλοι
ςτο μυαλό μασ ωσ λφςθ.
Η Δθμοκρατικι Συμμαχία οφείλει να τεκεί επικεφαλισ ςε μια προςπάκεια κακοδιγθςθσ των
νζων ςε Νζεσ Κατευκφνςεισ εμπορεφςιμων διεκνϊσ κλάδων και εξωςτρεφϊν
υπθρεςιϊν. Να μεταλαμπαδεφςουμε ζνα νζο τρόπο ςκζψθσ για τθν Ανάπτυξθ. Να ςτρζψουμε
το επενδυτικό ενδιαφζρον ςε νζα ςτοχευμζνα προϊόντα και υπθρεςίεσ που κα προςαρμόηονται
ςτθ παγκόςμια ηιτθςθ. Να εκμεταλλευτοφμε τθν Καινοτομία που ζχει προκφψει από τισ
πακογζνειεσ τθσ ελλθνικισ οικονομίασ. Να αντιςτρζψουμε τουσ όρουσ τθσ μειονεξίασ μασ και να
απευκυνκοφμε ςτθν παγκόςμια αγορά, όχι με εντυπωςιακζσ υπθρεςίεσ και προϊόντα, αλλά με
πρακτικότθτα, δίνοντασ λφςεισ εκεί που τα μεγάλα μεγζκθ υςτεροφν. Από τθν ζωσ τϊρα

4. αντιοικονομικι μασ αγροτικι παραγωγι και τον άναρχο τουριςμό, ζωσ τθν διεκνι ναυτιλία και το
λογιςμικό κάκε κλάδοσ κα ςτοχεφει ςτθν παγκόςμια αγορά.
Οι νζεσ κζςεισ εργαςίασ που κα δϊςουν λφςθ ςτθν ανεργία και ςτθ Νζο-Μετανάςτευςθ δεν κα
προκφψουν από καλοςχεδιαςμζνεσ και χωροκετθμζνεσ μεγάλεσ επενδφςεισ. Δεν κα μποροφν
ενδεχομζνωσ να προδιαγραφοφν με υπουργικζσ αποφάςεισ και εγκυκλίουσ. Θα ζρκουν με δοκιμζσ
και αποτυχίεσ, δεν κα μοιάηουν με κανζνα ξζνο πρότυπο. Αν το κράτοσ επιμείνει ςτθν
γραφειοκρατία και ςτθν πολυνομία όπωσ ιςχφει ςιμερα, κα τισ πνίξει. Τρείσ όροι κα ζπρεπε να
επαρκοφν: να πλθρϊνουν φόρουσ, να αςφαλίηουν τουσ εργαηόμενουσ και να μθ
βλάπτουν το περιβάλλον.
Η Στροφι ςτο Ιδιωτικό κα ςθμάνει τθν επιςτροφι ςτο Μικρό. Αυτζσ οι νζεσ εξωςτρεφείσ
μικροεπιχειριςεισ δεν κα ζχουν τθν επίςθμθ ευλογία που ζχει ζνα φαρμακείο, δεν κα κεωροφνται
λειτοφργθμα, δεν κα ζχουν τθ ςιγουριά του Δθμοςίου, οφτε τθν αίγλθ τθσ καριζρασ ςε μια μεγάλθ
εταιρία, οφτε κα αντιγράφουν πετυχθμζνα μοντζλα από το εξωτερικό. Θα είναι αυτοςχζδιεσ, και κα
φαίνονται πρόχειρεσ. Θα αναδείξει όμωσ το ταλζντο και τθν ανάγκθ για δθμιουργία κάκε νζου που
αιςκάνεται να αςφυκτιεί άεργοσ και άνεργοσ ςτθν μικρι Ελλάδα.
Η λφςθ ςτο φαινόμενο τθσ Νζο-Μετανάςτευςθσ είναι μια νζα οπτικι για τθν Οικονομία και τθν
Κοινωνία μασ. Λφςθ που κα βάηει ςτο επίκεντρο τον Άνκρωπο και όχι τισ ςυντεχνίεσ και τα
κομματικά ςυμφζροντα. Που κα πατάει ςτζρεα ςτο ταλζντο και τθν γνϊςθ για να ςτοχεφςει μαηικά
ςτθν παγκοςμιοποιθμζνθ αγορά.
Το μινυμα τθσ αποψινισ πρωτοβουλίασ τθσ Δθμοκρατικισ Συμμαχίασ πρζπει να
ακουςτεί … θ Πολιτικι τθσ Δθμιουργίασ ζχει επιςτρζψει !