Γλώσσα β' Γυμνασίου

1. Αναστασία Μπούρα
Β’3

2. Κατά την διάρκεια των διακοπών μου στο χωριό μου
στην Κεφαλονιά, αποφάσισα να κάνω κάτι πολύ απλό αλλά
αρκετά ενδιαφέρον. Αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο
διπλανό χωριό τα Πετρικάτα, που απείχε μόλις λίγα μέτρα
από το χωριό μου, τα Καρδακάτα.

3. Ξεκίνησα , λοιπόν, ένα πρωί με την προσμονή
της περιήγησής μου στο άλλο χωριό.
Αναρωτιόμουν αν θα έμοιαζε με το δικό μου ή αν
θα ήταν διαφορετικό. Ενώ κατευθυνόμουν προς τα
Πετρικάτα και είχα μόλις περάσει την πινακίδα
που έδειχνε τα σύνορα του χωριού μου, ο
ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος.

4. Τελικά, ένιωσα λίγο απογοητευμένη: τα Πετρικάτα δεν ήταν κάτι το
πολύ διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθίσει στο χωριό μου. Οι
άνθρωποι ασχολούνταν με τα ίδια πράγματα και τα πιο πολλά σπίτια
ήταν χτισμένα με τον ίδιο τρόπο. Αριστερά και δεξιά του δρόμου
υπήρχαν μικρά δεντράκια που στέκονταν δίπλα σε
πέτρινα σπίτια. Απ’ έξω από απ’ τα
σπίτια παππούδες έπαιζαν τάβλι και
παιδιά βοηθούσαν τις μαμάδες τους
στο άπλωμα των ρούχων. Ανάμεσα
στα σπίτια ήταν χτισμένο ένα
μικρό γραφικό καφενείο όπου άνδρες
παρακολουθούσαν ποδόσφαιρο μέσα
από μια μικρή τηλεόραση.

5. Παρόλη την απογοήτευσή μου,
σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να γυρίσω σπίτι αν
τουλάχιστον δεν έβλεπα καλά όλο το χωριό,
αφού είχα κάνει τόσο κόπο να για να έρθω.
Έτσι, συνέχισα να προχωρώ μέχρι που στο
τέλος έφτασα στην αρχή ενός λόφου. Η όψη
της θέας από αυτόν τον λόφο με άφησε
κυριολεκτικά έκθαμβη παίρνοντας όλο μου
το προηγούμενο αίσθημα απογοήτευσης.
Από εκεί μπορούσα να δω ολοκάθαρα
ολόκληρη την θάλασσα και τα πολύ μακρινά
απέναντι χωριά. Ο συνδυασμός του τοπίου
ήταν πραγματικά μαγικός, ή τουλάχιστον
κάτι που δεν περίμενα να βρω σ’αυτό το
χωριό.

6. Μόλις γύρισα σπίτι μου από αυτόν τον αξέχαστο
περίπατο, διηγήθηκα στην οικογένειά μου όλες τις
εντυπώσεις μου. Από τότε εκείνος ο λόφος στα
Πετρικάτα είναι ένα αγαπημένο μου μέρος.

7. Τέλος