2. Behin, ba omen zen neska bat oso polita.
Bere amak txano gorri bat egin zion. Berak
purpurina apurtxo bat jarri zion oso pija zelako.
Gainera beti jantzi gorriz jazten zen, horragatik
Txanopinpirina deitzen zioten.
3. Egun batean, amak tortila goxoa eta bazkari
soberak amonari eramateko eman zion.
ﾺ
4. Txanopinpirinak tortila goxoa eta bazkari
soberak amonari eramatera joan zen.
Bere amona oihanaren beste aldean bizi zen
eta beraz, derrigorrez oihanean zehar joan
behar zuen, baina ez zeukan beldurrik
adiskideak zituen bertan eta: txoriak,
kattagorriak...
5. Bapatean, lehoi bat ikusi zuen bere aurrean.
- Nora zoaz neska?-galdetu zion lehoiak.
- Osea, amonaren etxera-erantzun zuen neskak.
- Hemendik ez da - erantzun zuen lehoiak.
6. Otarra harri batean utzi eta arropa erostera joan
zen, ohianean arropa denda bat zegoelako.
Lehoia bitartean, oihaneko bide luzetik joan zen.
7. Txanopinpirina amonaren etxera iritsi zenean,
saskia harri gainean utzi zuela gogoratu zen eta
bere bila joan zen.
Bitartean, lehoia amonaren etxera joan zen, atea
jo eta amona atea irekitzean jan egin zuen.
8. Amona irentsi zuenean, andere gaixoaren txano
urdina jarri, ohean sartu eta begiak itxi-itxirik
gelditu zen. Lehoia luzaro itxaron zuen. Berandu
agertu zen Txanopinpirina triste-triste, janari
soberak jan egin zizkiotelako, baina tortila saskian
zeukan oraindik.
9. Neska ohe ondora joan eta bere amona erabat
aldatua ikusi zuen.
- “`A ze gorputza duen, nola igartzen zaion dieta
egin duela! “.
Belarri handi horiek eta hortz horiek ikusirik ez
zela bere amona konturatu zen Txanopinpirina.
10. - Amona, zein begi handiak dituzun!
- Zu hobeto ikusteko! -esan zion lehoiak.
- Eta belarri hoiek?
- Zu hobeto entzuteko dira!
- Eta hortzak?
- Zu hobeto jateko!
Neskak, saskia eta erosi zuen arropa lurrera bota
eta korrika hasi zen.
Baina lehoiak harrapatu eta jan egin zuen.
11. Lehoia Txanopinpirina jaten ari zela, dendari bat
beraren oihuak entzun zituen.
Amonaren etxera hurbildu zen eta leihotik
begiratu zuenean lehoia ohe gainean lotan ikusi
zuen tripa beterik.
-Berandu etorri naiz! - esan zuen dendariak.
12. Dendariak, lehoia lo zegoen bitartean, tripa
zabaldu eta janari txarrez bete zion. Gero, berriro
josi zion. Lehoia esnatu eta gero, errekara joan
zen ura edatera. Ura edan baino lehenago,
jandakoaren ondorioz txarto sentitu zen eta
uretara jausi zen eta ito egin zen.
13. Neskatilak beldur guztia pasatzeko lanak izan
zituen. Neskatilak amonari esan zion:
-Amona, nere amak tortila goxoa prestatu dizu,
baina asko tardatu dudanez usteldu egin da.
Amonak erantzun zion:
-Lasai, ez da ezer gertatzen.
-Asko maite zaitut. Hemendik aurrera ez naiz
gehiago basoan geldituko - esan zuen
Txanopinpirinak.
Eta handik aurrera oso zoriontsu bizi izan ziren.
