2. Baso ondoko etxetxo batean,egurgile behartsu
bat bizi zen. Ia ez zeukan jaten ematekorik bere bi
seme-alabei.
Mutikoak, Hansel zuen izena eta neskak berriz,
Gretel. Oso zintzoak ziren biak eta esana
egitekoak.
Egunero egiten zuten lan beraien baratzetan.
3. Baina,baratzatik hartzen zutena,ez zen nahikoa;
eta goserik ez izateko zer egin beharko ote
zuten pentzatzen zuten askotan.
Egun batean, sagarren bila zebiltzatela basoan,
poliki-poliki etxetik urrundu ziren konturatu
gabe.
4. Berandu zela ikustean,korrika abiatu ziren;
baina batera,eta bestera ibili arren,ez zuten
itzultzeko biderik aurkitu.
Gretel oso beldurtuta esan zion Hanseleri:
-Baso erdi-erdian galduta gaude,zer egingo dugu
orain?
5. Bapatean, txakur baten negarrak entzun
zituzten. Era bat arduratuta zeuden eta
korriketan txakurrarengana abiatu ziren zer
gertatzen ote zen ikusteko.
-Entzun! - esan zuen Hanselek.
-Txakur bat laguntza eske dago, eta joan egin
behar dugu laguntzera!
Goazen, ez dago dembora galtzerik!
6. Iritsi zirenean, txakurra ikusi zuten, burua harri
artean arrapatuta zuela.
Txakurra zaunka egiten hasi zen.
-Ea ba! Biok batera! Bat... bi eta hiru!
Bultz! Bultz gehiago!
Orain, Orain hasi da mugitzen. Ea pixkat gehiago.
-Esan zuen Hanselek Greteleri.
7. Hansel eta Gretel basotik zihoaztela, sorgina ikusi
zuten eta ikaratu egin ziren, Hansel eta Gretel
korrikan hasi ziren, baina sorgina azkarragoa izan
zen eta beraien gana joan zen.
-Je!Je! Berauek baino bizkorragoak izan naiz ni
-esaten zuen sorginak
-Haur tentelak dira; baina ummm! Zein goxoak!
8. Baina txakurrak dena entzun zuen eta sorginari
koxka egin zion atzetik.
Sorgina haurrengana itzuliz, galdetu zien:
-Gustoko duzue goxokiak? Eta turroia...? Eta
txokolatea?
9. Haurrak jango zituzten goxokiekin ametsetan eta
gero aitarengana eramango zituelakoan, erratz
gainera igo ziren.
-Txakur madarikatu hori! Joan hemendik! Eta
sorginak magia eginez arratoi bihurtu zuen.
10. .
Sorgina berehala, bere etxea erakutsi zien eta ura
harridura, dena natas eta goxokiz egina zegoela
ohartu zirenean.
-Zoragarria da! Egiten zuten ohiu irrika biziz
Hanselek eta Gretelek.
Bitartean, zera esan zuen sorgina:
-Nahi duzunean dena jan dezakezue bete.
11. Eta sorginak hori esan ondoren, barrote sendo-
sendoak zituen kaiola batean sartu zuen
Hansel.
Soto ihun batean itxita utxi zuen Gretel, esanez:
-Ezingo duzu ihesik egin, hobe duzu ez
ahalegitzea ere.
12. Hansel oso triste zegoen, ez baitzituen berriro
Gretel eta aita ikusiko. Baina, halako batean,
atea zabaltzen ari zela konturatu zen.
Basoko arratoi bat sartu zen eta lehengo
txakurra txakurra bihurtu zen sorginari giltzak
kenduz.
13. Kaiolara abiatu zen eta giltzak sarraitzuloan
sartzerakoan, sorgina esnatu eta kaiolara joan
zen.
Amorru bizian, txakurrari eraso zion oihukatuz:
-Txukur madarikatu hori! Ez pentsa zurea egingo
duzunik.
14. Bitartean, Hansel Gretel sototik ateratzera joan zen.
Berehala irten zen Gretel beldurtuta.
Alde egin behar zutela handik berehala, esan zion anaiak.
Eta korrika egiten urrundu ziren.
15. Sorgina beraien atzetik joan zen eta zuhaitz batekin topo
egin zuen.
Orduan, Hansel eta Gretel sorginarengana abiatu ziren.
Iritsi zirenean, sorgina zuhaitz batean lotu zuten eta Hansel
eta Gretel etxera joan ziren zoriontsu.
16. Egileak:
Iker eta Ane.
Jatorriko ipuinaren izenburua:
Txokolatezko etxetxoa
Gure ipuna:
Natazko etxetxoa
