1. Turqia, mes neo-otomanizmit
dhe
europianizimit
(Ridimensionimi i Politikës së Jashtme Turke)
Xhejni Melonashi

2. PËRMBAJTJA :
KAPITULLI I: VËSHTRIM I PËRGJITHSHËM MBI POLITIKËN
TURKE NË BALLKAN
1.1 Perceptimi i politikёs turke në Ballkan
1.2 Dinamizimi i politikёs turke
KAPITULLI II : BASHKIM NEO-OTOMAN APO BASHKIM
EUROPIAN
2.1 Turqia dhe BE
2.2 Neo- Otomanizmi, mes mitit dhe realitetit

3. Perceptimi i politikёs turke në Ballkan:
2. IMAZHI NEGATIV : Rritja e interesimit të Turqisë mbi botën
Arabe gjatë kohëve të fundit ka krijuar një imazh që sugjeron
se Turqia po kërkon të bëjë një aleancë me botën Islamike
dhe kjo nuk shihet mirë në 10 vendet e Ballkanit, ku 88 % e
popullsisë janë të krishterё.
1. IMAZHI POZITIV:Suksesi ekonomik i Turqisë gjatë viteve të
fundit, përmirësimet e të drejtave të njeriut dhe politika
aktive e jashtme e Ankarasë kanë ndihmuar në krijimin e
një përshtypjeje të përgjithshme në Ballkan mbi Turqinë si
një superfuqi në rritje.

4. Dinamizimi i politikёs turke:
Politika e jashtme turke klasifikohet në tre faza kryesore:
1. Periudha 2003-2007 (politika e jashtme u fokusua mbi
aspektet ekonomike dhe politike).
2. Periudha 2007-2010 (ishte periudha e zero problemeve me
fqinjët)
3. Periudha pas vitit 2010 (politika e jashtme u përqëndrua
tek konfliktet rajonale dhe përpjekjet për ti menaxhuar
ato).

5. KAPITULLI II : BASHKIM EUROPIAN APO
NEO- OTOMAN
 Orientimi i Turqisë drejt Europës dhe identifikimi i
saj me të filloi seriozisht pas themelimit të
Republikës së Turqisë me në krye Mustafa Kemalin.
Turqia hyri në një proces serioz të integrimit
europian, në kohën kur shtetet kryesore të BE-së
udhëhiqeshin nga spektri politik i të majtëve.
Sidomos në periudhën kur qeveria e Gjermanisë dhe
ajo e Mbretërisë së Bashkuar, por dhe kryetari i
Komisionit Europian që ishte Italian, ishin me bindje
të majta.
 Situata ndryshoi kur partitë e djathta erdhën në
pushtet në Gjermani e sidomos me ardhjen në
pushtet të presidentit djathtist në Francë.

6. KAPITULLI II : BASHKIM EUROPIAN APO
NEO- OTOMAN
o Ka një sërë elementesh në disfavor të prezencës së
Turqisë përkrah vendeve të BE-së.
o Ligjet e Turqisë duhet të harmonizohen me ato të BE-së,
pasi kjo është kërkesë e Komisionit Europian, për
mbylljen e proçesit të negociatave me BE-në para
anëtarësimit të plotë në të.
o Sot gjasat e anëtarësimit të Turqisë në BE realisht janë
dobësuar, por jo vetëm për faj të Turqisë, por edhe të BE-
së, pasi propaganda e egër që është lançuar në mediat
perëndimore kundër Islamit, në dekadën e fundit është
shndërruar në islamofobi në perëndim.

7. Neo-Otomanizmi: Mes mitit dhe realitetit
NEO- OTOMANIZËM
 Doktrinë politike
 E ideuar nga Turgut Ozal
 E riformuluar në trajtë të
plotë nga Ahmet Davutoğlu.
 Synohet që Turqisë
ti rikthehet roli udhëheqës,
prestigji dhe fuqia e dikurshme
nën Perandorinë Otomane.

8.  Turqia kërkon që të ngrihet në fuqi rajonale dhe botërore,
shtet lider, konkurrente me Bashkimin Europian, Rusinë,
Kinën dhe ndoshta dhe me vetë SHBA-të.
 Problemi i parë me të cilën ndeshet politika e jashtme turke
është karakteri tepër kompleks i MN në rajonin e Ballkanit,
Kaukazit dhe Lindjes së Mesme.
 Unioni Neo-Otoman do të duhet të konkurrojë me
organizma të tjerë që tashmë janë konsoliduar si: Unioni
Europian, Bashkësia e Shteteve të Pavarura (ish BRSS) dhe
Liga Arabe. Branda këtyre aleancave ka shtete të tilla si
Franca, Gjermania, Rusia, Arabia Saudite, që nuk e presin me
sy të mirë rritjen e ndikimit turk në zonat e veta të influencës.

9.  Turqia me shtimin e ndikimit në republikat ish sovjetike do
të përplaset me Rusinë. Duke parë balancën e fuqisë, as Turqia
e sotme dhe as ajo e nesërme nuk do të mund të ballafaqohet
me Rusinë, e cila konkurent real të saj nuk ka shtete të nivelit
të Turqisë, por vetë SHBA-të.
 Duke analizuar të gjitha zhvillimet e mundshme dhe faktorët
që ndikojnë në to mund të themi se Unioni Neo-Otoman është
një projekt i dështuar, për shkak se vetë Turqia e ka të
pamundur , për vetë pozitën gjeografike të saj të përmbushë
detyrën e vështirë të udhëheqjes së një Unioni shtetesh në një
rajon, ku fuqitë botërore kanë interesa vitale dhe mjete për t’i
mbrojtur interesat e tyre.

10.  Po kështu politika proarabe dhe proiraniane e Turqisë do t’i
përkeqësojë marrëdhëniet e saj me Aleancën Euroatlantike dhe
me Izraelin. Dhe Turqia e sotme dhe e nesërme nuk është në
gjendje të përplaset jo vetëm me Europën dhe SHBA-të, por as
me Izraelin.
 Arabia Saudite, ndoshta dhe Egjipti, si vende lider të botës
arabe nuk janë të gatshme t’i humbin zonat e tyre të ndikimit
për hir të ambicieve turke dhe Turqia si armik i Izraelit mund
të jetë vetëm një aleat i përkohshëm i tyre.
 Prandaj projekti Neo-Otoman do të mbetet thjesht slogan
propagandistik për të gjithë njerëzit idealistë antieuropianë dhe
antiatlantikë.

11. PËRFUNDIME
 Alternativa e Turqisë me siguri që nuk do të ishte izolimi i
saj në këtë periudhë të globalizmit, ku shtetet për t’i përballuar
sfidat ekonomike lidhin aleanca me shtete të tjera, për shkak se
në skenën ndërkombëtare dëgjohet vetëm zëri i të fuqishmëve.
 Sipas disa politikanëve, Turqia nuk duhet të insistojë për
anëtarësimin në BE, pasi BE-ja është një komunitet vlerash, ku
vlerat e veta i identifikojnë me krishtërimin.
 Sot edhe në Turqi diskutohet për alternativa të tjera, por ende
me një rezervë të madhe pasi një alternativë përfundimtare nuk
ndërmerret dot. Ajo cka është e qartë është se Identiteti si
fenomen politik krijohet, ai nuk lind dhe mund të ndryshojë në
bazë të planeve të përbashkëta të një kolektivi.