2. Լոլիկը (պոմիդոր) մորմազգիների ընտանիքի միամյա
կամ բազմամյա խոտաբույս է: Հայտնի է լոլիկի 3
տեսակ. պերուական, մազմզոտ, որոնց պտուղներն
ուտելի չեն, և սովորական կամ իսկական: Վերջինիս են
պատկանում լոլիկի բոլոր մշակովի սորտերը: ՀՀ-ում
մշակվում է ամենուրեք:
Արմատն առանցքային է, ցողունը՝ խոտանման,
ճյուղավորվող, գետնատարած կամ կանգուն,
բարձրությունը՝ 0,3–2մ: Բույսն ամբողջովին պատված է
խիտ կամ նոսր մազմզուկներով: Տերևները բարդ
կենտփետրաձև են կամ լայնաբլթակ, բաց կամ մուգ
կանաչ, դեղնա- կամ մոխրականաչ: Ծաղկաբույլը պարզ
կամ բարդ ողկույզ է, ծաղիկները՝ երկսեռ, մանր, դեղին:
3. Պտուղը հյութալի, բազմաբուն, բազմասերմ հատապտուղ է՝
կլոր, տափակ, երկարավուն, ձգված, կարմիր, վարդագույն,
նարնջագույն, դեղին, սպիտակ: Պտղամաշկը հարթ է կամ
տարբեր աստիճանի կողավոր: Սերմերը մանր են, ձվաձև,
երիկամաձև, տափակ՝ ծածկված բաց և մուգ դեղնավուն
մազիկներով: Ըստ հասունացման աստիճանի՝ լոլիկը լինում
է վաղահաս, միջահաս և ուշահաս: Պտուղը համեղ է.
պարունակում է շաքարներ, սպիտակուցներ, օրգանական
թթուներ, ճարպեր, եթերայուղեր, վիտամիններ, նատրիումի,
կալիումի, մագնեզիումի, ֆոսֆորի, քլորի, ծծմբի, երկաթի,
պղնձի, ցինկի, յոդի, ֆտորի հետքեր, կանաչ զանգվածը՝
տոմատին (միջատասպան նյութ):
4. Օգտագործվում են թարմ և վերամշակված (թթու դրած,
հյութ, մածուկ և այլն): Պահածոների արտադրության
մեջ կազմում է վերամշակվող բանջարեղենի 70–80%-ը:
Լոլիկն աճում է բազմազան հողային և արհեստական
սննդային միջավայրերում, ջերմա-, լուսա- և
խոնավասեր է:
ՀՀ-ում ստեղծվել է լոլիկի մոտ 50 սորտ՝ Անահիտ,
Արգավանդի 45, Նվեր, Լիա, Սյունիք, Գյումրի,
Հոբելյանական 26, Գանձակ, Նուշ վաղահաս,
Հայաստանի ջերմոցային և այլն:
