In juni 2000 komt een Iraanse man aan in België. Hij knoopt later in ons land een relatie aan met een Belgische vrouw. Aangezien de regularisatieprocedure moeilijk loopt – omdat de man geen identiteitskaart heeft en ook niet naar de Iraanse ambassade in België wil gaan om dit te regulariseren – doet de partner van de man in het najaar van 2008 beroep op een kamerlid van Groen.

1. 1
Hoe parlementslid van Groen asielprocedure wilde
beïnvloeden
Thierry Debels
@thierryd
12/5/19
In juni 2000 komt een Iraanse man aan in België. Hij
knoopt later in ons land een relatie aan met een Belgische
vrouw. Aangezien de regularisatieprocedure moeilijk
loopt – omdat de man geen identiteitskaart heeft en ook
niet naar de Iraanse ambassade in België wil gaan om dit
te regulariseren – doet de partner van de man in het
najaar van 2008 beroep op een kamerlid van Groen. Dat
federale parlementslid zal het dossier enthousiast
promoten bij de minister. Het parlementslid van Groen
bespreekt het dossier ook midden oktober 2008 met

2. 2
minister Turtelboom, bevoegd voor Asiel en Migratie
binnen de regering Leterme-I.
Het parlementslid stuurt hierop een e-mail naar de
Belgische partner van de Iraanse man op 16 oktober:
Hey V.,
Ik heb ondertussen opnieuw met Turtelboom gesproken
(zo is er toch 1 voordeel aan nachtelijke zittingen).
(...)
De partner van de Iraanse man is dankbaar voor de actie
van het parlementslid van Groen. Ze besluit haar e-mail:
(...)
Wij blijven uiteraard zeer ongerust tot dit probleem is
opgelost en wij hopen dan ook dat mevrouw Turtelboom
ook effectief iets kan doen en dat de DVZ naar haar zal
luisteren.
Het kamerlid van Groen heeft in die periode ook contact
met een medewerkster van de minister en zal ook een
brief, die het koppel naar DVZ wil sturen, ontvangen.
Een zaak is zeker: er werd bij Groen wel veel energie
gestoken in dit dossier van de Iraanse man. Het is de taak
en zelfs de plicht van een kamerlid (van de oppositie) om
een lid van de federale regering kritisch te ondervragen,
maar dat kamerleden zich ook ontpoppen tot lobbyisten
van asielzoekers is moeilijker te begrijpen.