Ἔρωτας Ἐλευθερίας

1. Ἔρωτας Ἐλευθερίας
Ἡ 25η Μαρτίου δέν εἶναι γιά ἐμᾶς τους Ἕλληνες μιά ἁπλή ἱστορική
ἐπέτειος. Εἶναι ὁ καθρέφτης της ψυχῆς μας. Εἶναι ἡ «ἐξομολόγηση» μας.
Εἶναι το βίωμα μας. Εἶναι το μεγαλεῖο μας. Εἶναι τα λάθη μας. Εἶναι ἡ
συνείδησή μας. Εἶναι το φῶς μας. Εἶναι Ἔρωτας Ἐλευθερίας!
Ἡ Παλιγγενεσία του Ἑλληνισμοῦ, ἡ Ἐπανάσταση αὐτοῦ του συγκλονιστικοῦ
ἔθνους, ἀποτελεῖ ἕνα μοναδικό στή διεθνῆ Ἱστορία γεγονός.
Προσέξτε:
– Ἡ Παλιγγενεσία δέν ἦταν ἕνα «τυχαῖο», ἕνα μεμονωμένο τοπικό
περιστατικό πού ἐξελίχθηκε σέ ἐξέγερση. Ἦταν μία διαδικασία πολύ καλά
καί μεθοδικά προετοιμασμένη, μία ἐθνικοαπελευθερωτική Ἐπανάσταση μέ
σαφῆ χαρακτηριστικά. Ταγμένη στοῦ «Χριστοῦ την πίστη την ἁγία» κι
εὐλογημένη τῇ «Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ».
– Ἡ Παλιγγενεσία δέν ὑποκινήθηκε «ἔξωθεν» οὔτε ἀποτέλεσε
κατασκεύασμα ἤ ἀποτέλεσμα διεργασίας γεωπολιτικῶν ἐξελίξεων. Οἱ
Μεγάλες Δυνάμεις της ἐποχῆς δέν ἐνθάρρυναν την Ἐπανάσταση. Ἡ Ἑλλάδα
ξεκίνησε μόνη της, ἄλλο ἄν ἀπέκτησε στήν πορεία διεθνῆ ἐρείσματα.
– Ἡ Παλιγγενεσία των Ἑλλήνων ὁλοκληρώθηκε σέ 9 χρόνια.
Δημιουργώντας το πρῶτο ἀνεξάρτητο ἐθνικό κράτος πού προέκυψε ἀπό
Ἐπανάσταση στήν Εὐρώπη!
– Ἀσφαλῶς στήν ἐπιτυχία της Ἐπανάστασης ἔπαιξαν κορυφαῖο ρόλο οἱ 4
ὧρες της ναυμαχίας πού χρειάστηκαν οἱ τρεῖς ξένοι στόλοι γιά νά βυθίσουν
το 1827 στό Ναβαρίνο την τουρκοαιγυπτιακή συμμαχία.
Ὅμως ἦταν οἱ Ἕλληνες πού καθόρισαν τη μοῖρα τους. Μεγαλεῖο ψυχῆς,
Ὀρθόδοξη πίστη, ἀποφασιστικότητα ἀτράνταχτη, στρατιωτική εὐφυΐα στό
πεδίο των μαχῶν καί ἡ ὀργανωμένη ἀπό τη Φιλική Ἑταιρεία ἀντίληψη της
ἐθνικῆς τους ἀποστολῆς ἦταν ἐκεῖνα πού ὁδήγησαν την Ἐπανάσταση σέ
ἐπικράτηση, ἀπό το 1821 ὡς το 1824!
Κι ἦταν αὐτή ἡ ἐπικράτηση, αὐτή ἡ ἐπιβεβαίωση του ὅρκου γιά «ἐλευθερία ἤ
θάνατο» πού συγκίνησε τους λαούς της Οἰκουμένης καί δημιούργησε το
μεγαλειῶδες παγκόσμιο ρεῦμα φιλελληνισμοῦ.
Κι ἦταν αὐτός ὁ ἀγῶνας πού μετέστρεψε τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων
ὑπέρ της Ἑλλάδος.
Ἔτσι ἦρθε το Ναβαρίνο!
Μετά το Μεσολόγγι, μετά τη Χίο, μετά τα Δερβενάκια, μετά τίς νῖκες στόν
Μοριᾶ καί στή Ρούμελη.
Κι ἀκόμα, ἄς μήν ξεχνᾶμε πώς καί οἱ Ὀθωμανοί ζήτησαν καί ἔλαβαν τη
βοήθεια της Αἰγύπτου το 1825 γιά νά καταστείλουν την Ἑλληνική
Ἐπανάσταση.
Καί ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι λίγα χρόνια ἀργότερα οἱ Μεγάλες Δυνάμεις της
ἐποχῆς συνέδραμαν τους Ὀθωμανούς αὐτή τη φορά, στόν ἀγῶνα τους

2. ἐναντίον… της Αἰγύπτου. Ξένες ἄλλωστε παρεμβάσεις ὑπέρ των
ἐξεγερμένων ὑπῆρξαν καί σέ ἄλλες μεγάλες ἐπαναστάσεις.
Ὅπως στήν Ἀμερικανική, ὅπου παρενέβησαν οἱ Γάλλοι πολύ πιό
καθοριστικά. Ἀλλά αὐτό δέν μείωσε τη σημασία τους.
Ἡ Ἱστορία γράφεται ἀπό τη θέληση των λαῶν νά πάρουν τη μοῖρα τους
στά χέρια τους. Καί νά πραγματώσουν την Ἐλευθερία τους.
Ὅσοι την πιστεύουν. Ὅσοι ζοῦν γι' αὐτή – κι ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά
πεθάνουν γι' αὐτή. Ἐξάλλου, ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν
«ὁλοκληρώθηκε» το 1830.
Ἀντιθέτως, ἀπό τότε καί γιά ἕναν περίπου αἰῶνα, το ἔθνος των Ἑλλήνων
βρίσκεται σέ μόνιμη ἐξέγερση ἐναντίον των τυράννων του. Θυμίζω -
ἐνδεικτικά- τίς συνεχεῖς μαρτυρικές ἐπαναστάσεις των Ἑλλήνων στήν
Κρήτη μέχρι την προσάρτησή της στήν Ἑλλάδα, στή Μακεδονία, στήν
Ἤπειρο, ὅπου ἔχουμε τον Βορειοηπειρωτικό Ἀγῶνα, καί στήν Κύπρο.
Αὐτή ἡ «διαρκής» Ἑλληνική Ἐπανάσταση, αὐτοί οἱ ποταμοί αἵματος πού
χύθηκαν γιά την Παλιγγενεσία καί την ἐθνική ὁλοκλήρωση, αὐτοί οἱ ἀγῶνες
δέν πραγματοποιήθηκαν κατόπιν «ἐντολῶν» καί κεντρικῶν σχεδιασμῶν.
Ἔγιναν γιατί ἐξέφρασαν τη λαχτάρα των Ἑλλήνων γιά Ἐλευθερία.
Τη λατρεία των Ἑλλήνων γιά την Ἑλλάδα!
Ἀκολούθησαν θρίαμβοι ἀλλά ὑπῆρξαν καί οἱ καταστροφές.
Σπαρακτικοί ἐμφύλιοι, διχασμοί καί τραγωδίες.
Μέ ἀποκορύφωμα τον ξεριζωμό του Ἑλληνισμοῦ ἀπό τη Μικρά Ἀσία, την
καταστροφή του 1922.
Ἔπος καί δρᾶμα, δρᾶμα καί ἔπος…
Συνυφασμένα μέ τη χώρα πού γέννησε καί το ἔπος καί το δρᾶμα, τη χώρα
πού γέννησε την Ἱστορία.
Τη δική μας Ἑλλάδα!
Σέ αὐτά τα 200 χρόνια ἀπό τη μεγάλη ἔναρξη του 1821, ζήσαμε
ἀπαράμιλλες ἐπιτυχίες ἀλλά καί ἀποτυχίες. Ἐκπληκτικούς ρυθμούς
ἀνάπτυξης ἀλλά καί χρεοκοπίες.
Ἔπος καί δρᾶμα, πού κι ἐδῶ συνυπάρχουν… Νά θυμόμαστε ὅμως πάντα ὅτι
οἱ δύο κορυφαῖες στιγμές του Ἑλληνισμοῦ τα τελευταία 200 χρόνια εἶναι το
1821 καί το 1940. Τί κοινό ἔχουν; Ὅτι καί στίς δύο οἱ Ἕλληνες ἀποφάσισαν νά
πολεμήσουν γιά την Ἐλευθερία τους ἄν καί γύρω τους ὅλα ἦταν μαῦρα.
Ὅταν δηλαδή ἡ «λογική» τούς ἐπέβαλλε νά ὑποταχθοῦν. Κι ὅμως ἐκεῖνοι
ξεσηκώθηκαν…
Νά θυμόμαστε ἀκόμα ὅτι ἡ μεγάλη ἐποποιία του 1912-13, πού
ὑπερδιπλασίασε την Ἑλλάδα, ἦρθε μόλις 15 χρόνια μετά την ταπεινωτική
ἧττα του 1897, ὅταν ἡ χώρα κόντεψε νά ἀφανιστεῖ.
Το ἔπος καί το δρᾶμα ἐναλλάσσονται διαρκῶς. Εἶναι ἡ Ἱστορία των
Ἑλλήνων!
Αὐτή ἡ Ἱστορία δέν ξεχνιέται, δέν διαστρεβλώνεται, δέν παραγράφεται.

3. Γιατί πέρα ἀπό στιγμές δόξας καί στιγμές ὀλέθρου, πέρα ἀπό ἀπίστευτες
ἐξάρσεις καί τραγικές καταστροφές ἀποκαλύπτει μιά πεισματική
προσήλωση του Ἑλληνισμοῦ σέ Φιλελεύθερα Ἰδανικά Πατρίδας καί
Δημοκρατίας.
Ἀποκαλύπτει… …Ἕναν μοναδικό «Ἔρωτα Ἐλευθερίας»!
Πορευόμαστε 200 χρόνια μέ ἀπανωτές ἀναστάσεις καί πτώσεις, δίχως
τελειωμό.
Ἀλλά εἴμαστε σέ διαρκῆ «μετάληψη» μέ τον Ἔρωτα Ἐλευθερίας, ὥστε νά
παραμένει ἀνέγγιχτη ἡ ἀσπίδα Ἀθανασίας του Ἑλληνισμοῦ!
Ἕναν Ἔρωτα Ἐλευθερίας, πού δέν κάμπτεται οὔτε μετά ἀπό δεκαετίες
ἐπιβολῆς κρατισμοῦ, ἐθνομηδενισμοῦ, δηλητηριώδους λαϊκισμοῦ,
«καθεστωτικῆς» μοιρολατρίας, φοβικῶν συνδρόμων καί «ἀκαδημαϊκῆς»
ἡττοπάθειας.
Πού οὔτε την Ἱστορία μας, οὔτε τα σύμβολά της μπόρεσαν ποτέ νά
διαγράψουν!
Γι' αὐτό καί παραμένουν ζωντανά στά τραγούδια μας, στήν ποίησή μας,
στούς χορούς μας, στή γλῶσσα μας, στήν Πίστη καί στόν Πολιτισμό μας,
στήν ἑλληνική Διασπορά. Ἀναπόδραστα ριζωμένα στήν ψυχή μας. Κι ὅλα
αὐτά γίνονται ἀστείρευτη πηγή ἔμπνευσης γιά ὅλους ἐμᾶς σήμερα, ὅταν οἱ
προκλήσεις γύρω μας θεριεύουν!
Ἀπέναντι σέ μιά «ἀσυγκράτητη» καί ἀναθεωρητική Τουρκία.
Ἀπέναντι σέ «ἀδρανεῖς» καί «ἀντικειμενικούς» ἑταίρους.
Ἀπέναντι σέ τεράστιες γεωπολιτικές προκλήσεις.
Ἀπέναντι στόν οἰκονομικό κυκεῶνα πού ἀφήνει πίσω της ἡ διεθνής
πανδημία.
Ἀπέναντι στήν ἴδια την ἐσωτερική καχεξία μας.
Ως Ἔθνος ἔχουμε περάσει καί πολύ χειρότερα.
Ως λαός ἔχουμε ξεπεράσει πολύ πιό δραματικές δοκιμασίες.
Ὅσο τα ἰδανικά του ἔθνους δέν ὑποτάσσονται σέ ψευδεπίγραφα διλήμματα.
Ὅσο θεωροῦμε τον Πατριωτισμό ἀδιαπραγμάτευτο τρόπο σκέψης κι
ἄσκησης πολιτικῆς.
Ὅσο παραμένουμε Χώρα καί ὄχι «Χῶρος».
Ὅσο μένει ζωντανός ὁ Ἔρωτας Ἐλευθερίας πού μας καθόρισε ὡς λαό καί
ὡς Ἔθνος… …Τότε, καμμιά σημερινή δυσκολία δέν εἶναι ἀξεπέραστη.
Καμμιά πρόσφατη ἀποτυχία δέν εἶναι ὁριστική.
Καί καμμιά «δυσοίωνη» ἐξέλιξη δέν εἶναι ἀναπότρεπτη.
Ἀρκεῖ ὁ Ἔρωτας Ἐλευθερίας καί τα Φιλελεύθερα Πατριωτικά Ἰδανικά νά
ἀναβλύζουν ὡς ἡ πηγή της ἔμπνευσης μας.
Ὁ Ἔρωτας Ἐλευθερίας εἶναι ἡ συλλογική Ἐλπίδα μας – καί ἡ ρίζα αὐτῆς της
Ἐλπίδας στά κατάβαθα της Ψυχῆς μας.
Κι ὅποιοι ξεγράφουν τους Ἕλληνες, ὅποιοι περιφρονοῦν την Ἑλλάδα, ἄς
κοιτάξουν το 1821!

4. Κι ἄς θυμηθοῦν τα λόγια του «Γέρου του Μοριᾶ», του Θεόδωρου
Κολοκοτρώνη:
«Ἐκεῖνος ὁ πόλεμος ἐστάθη ἡ εὐτυχία της Πατρίδας»…
Το 1821 εἶναι μήνυμα Ἐλευθερίας! Την ὁποία ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες γνωρίζουμε
πολύ καλά! Καί ἀπό την ὄψη καί ἀπό την κόψη…
Ἄρθρο τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ στὴν ἐφημερίδα Πρῶτο Θέμα
γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση .
Δημοσιεύτηκε τὴν 28η Μαρτίου 2021 .