1. Οι μαθητές της Δ΄τάξης

2. • Ζήτησα από τους μαθητές να μου μιλήσουν για την
ψυχούλα τους και τι πιστεύουν ό,τι κυριαρχεί σε αυτήν.
• Τα παιδιά χρησιμοποίησαν πολύ ωραίες και γλυκές λέξεις:
Αγάπη, Γαλήνη, Φιλία, Παιχνίδι, Διασκέδαση, Χορός κ.α.
• Στη συνέχεια τους ζήτησα να ζωγραφίσουν πώς
φαντάζονται την ψυχή τους.

3. Ζωγράφισαν πολύχρωμες και χαρούμενες ζωγραφιές.

4. Αφού σχολιάσαμε τις ζωγραφιές, τις τοιχοκολλήσαμε για να στολίσουμε
την τάξη μας.
Ένα πρωινό (μετά από αρκετές ημέρες) ζήτησα από τον καθένα να
πάρει στα χέρια του τη ζωγραφιά του.
Τους υπενθύμισα ότι στα χεράκια τους κρατούν κάτι πολύ δικό τους,
κάτι που συμβολίζει την ψυχούλα τους.
Στη συνέχεια τους είπα να φανταστούν ότι τα χέρια που κρατούν τη
ζωγραφιά δεν είναι τα δικά τους… αλλά κάποιου άλλου.
Τους ζήτησα με αυτά τα «ξένα» χέρια να τσαλακώσουν τη ζωγραφιά
τους και να την κάνουν μία χάρτινη μπάλα.

6. Ανοίξαμε πάλι τα ζωγραφισμένα χαρτιά και τα ρώτησα:
«Μπορεί να γίνει το χαρτί όπως ήταν πριν;»

7. OXI,
Το χαρτί δεν μπορεί να γίνει όπως ήταν πριν…
Έτσι είναι η ψυχή του παιδιού που δέχεται ΒΙΑ