Recommended
More Related Content
Featured
Featured (20)
Zapatrzenie
- 1. Agata Maciągowska Stacja Biologiczna Uniwersytetu Gdańskiego Gdańsk, lipiec 2017
- 2. Agata Maciągowska Urodziłam się w 1977 r. w Gdańsku. Jestem absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy – specjalizacja Grafika (1997 r.) oraz Uniwersytetu Gdańskiego – kierunek Filozofia (2006 r.). Mieszkam i pracuję w moim rodzinnym mieście. Interesuje mnie człowiek jako osoba tu i teraz, ale też jako ciąg zdobytych doświadczeń–osobistahistoria.Mojąfascynacjęrozwijałamprzezlatanie tylko na polu artystycznym, ale również filozoficznym i psychologicznym. Przebyte studia i liczne warsztaty umożliwiły mi obranie unikatowego punktuwidzeniananas,ludzi,naszewytwory,całącywilizację.Wprocesie twórczym mogę dzięki temu postępować w głąb, usuwać maski, które zakładamy na co dzień, by w końcu dotrzeć do tego, co prawdziwe i trwałe w osobowości. Edukacja 2001-2006 Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych, kierunek Filozofia; 1998-2000 indywidualny kurs rysunku i malarstwa pod kierunkiem malarki Grażyny Piórko; 1997-1998 Akademia Multimedialna; 1992-1997 Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy – tytuł plastykawzakresiespecjalnościtechnikgraficznych,wyróżnieniezapracę dyplomową. Wystawy zbiorowe 2017 „Poszukiwania”, Stacja Orunia, Gdańsk; 2015 „Ceramika z Wyspy Skarbów”, Plama, Gdańsk; 1997 „Dyplomy Grafika 1997”, BWA, Bydgoszcz.
- 3. Artist Statement Jestem malarką, grafikiem, ilustratorką. Od początku drogi zawodowej malarstwo stanowiło jeden z nurtów mojej działalności, choć często był to nurt poboczny. Zawsze znalazło się coś innego, coś co koniecznie trzeba było zrobić, najlepiej na wczoraj. A ponieważ malarstwo jest cierpliwe, więc spokojnie czekało na swoją kolej. Co jakiś czas rozstawiałam sztalugi, wyciągałam farby i pędzle, i tak powstawało kilka obrazów. A potem znów doganiało mnie życie i zamieniałam farby olejne na komputer. Tak to wszystko wyglądało przez jakiś czas, do momentu gdy sięgnęłam po suche pastele. Nagle okazało się, że tworzenie nie musi być wcale „skomplikowane”. W przeciwieństwie do oleju praca pastelami jest znacznie szybsza, nie wymaga dużej powierzchni ani żmudnego rozstawiania. Obraz jest gotowy, kiedy uznam go za skończony i nie musi schnąć, zabierając miejsce przezkilkadni.Wdodatkuzamiastgrubegoblejtramumamcienki arkusz papieru, który można przechowywać (po zabezpieczeniu) poziomo. Suche pastele pozwoliły mi na wykorzystanie wolnej chwili, na szybką pracę, zrobienie czegoś „dodatkowo” do innych zajęć. Oczywiście to była moja mrzonka. Malarstwo może i jest cierpliwe alejestteżzachłanneiniezadowolisiębyciemjedyniedodatkiem. Takwięczczasemmalowaniupastelamizaczęłampoświęcaćcoraz więcej czasu, aż wreszcie wszystko inne zniknęło z horyzontu. Nie mogło mnie spotkać nic lepszego. Tobyławłaśniejednaztakichniezwykłychrzeczy,któreprzytrafiają sięnamczasemwżyciu.Spokój.Dziwne,wewnętrzneprzekonanie, że coś jest tak, jak powinno być. Jakbym dopasowała ostatni element skomplikowanej, z mozołem rozpracowanej układanki. Czym urzekły mnie pastele? Głównie świetlistością, czystością barw, delikatnością a jednocześnie siłą wyrazu. Różnorodnością efektów, bogactwem możliwości. Bogactwem, którego się wcześniej nie spodziewałam, w końcu to tylko grubaśne pałeczki zlepionego pigmentu. Okazało się jednak, że niejedno potrafią. Początkowomalowałamkwiatyipejzaże,ażwreszciespróbowałam portret. To okazało się strzałem w dziesiątkę. Ludzie interesowali mnie zawsze; ich działania, motywacje, cele i marzenia. Zawsze starałamsięjaknajwięcejzaobserwowaćizrozumieć.Teraz,dzięki malowaniu portretów, moje zafascynowanie drugim człowiekiem znalazło dla siebie nową przestrzeń, nowy wyraz. Cointeresujemniewludziach?Cochciałabymoddaćwmalowanych przezsiebieportretach?Przedewszystkimprawdę:kimsą,jacysą, w jakiej chwili się znaleźli. Portret to dla mnie jednak nie tylko studium charakteru, to też ujęcie momentu, sytuacji. To scena z cudzego życia uchwycona przeze mnie i ujęta w ramy. Sekunda zatrzymana by trwać. Dosłownie i w przenośni. Czy mogę osiągnąć taki śmiały cel? Być może nie, ale na pewno warto spróbować. W twórczości nie ma niczego pewnego. Za każdym razem, gdy staję przed pustą kartką zaczynam od nowa. Doświadczenie, opanowanie techniki, własny warsztat, to wszystko, choć bezcenne, nie daje pełnej gwarancji końcowego efektu. Jedynym, co naprawdę daje komfort, jest świadomość, że dzięki przebytej dotąd drodze do każdej kolejnej pustej kartki podchodzę z coraz większą śmiałością.
- 4. O wystawie Wbrewcodzienności,pośpiechowi,liczeniuczasu,naprzekórtemu,corządzinasząrzeczywistością,„Zapatrzenie”jest przystankiem, przerwą w biegu, zanurzeniem się w bezmiarze„teraz”. Tego nam właśnie potrzeba: chwilowej ucieczki od tumultu życia, bezwarunkowego spokoju, powolnego i uważnego oglądu. Zerknięcie, spojrzenie, rzucenie okiem – to za mało, to nic nie daje. Świat potrzebuje od nas czegoś więcej. Polne drogi, dzikie kwiaty, mieszkańcy łąk i lasów, wszystko to rozkwita w zapatrzeniu, zyskuje swoje miejsce i czas, ułamekwieczności;natura,którąznamy,choćczęstoprzeoczamyjejcodziennepiękno,zwykłainiezwykła,dosłownie na wyciągnięcie ręki. A także związani z nią ludzie - przyrodnicy, strażnicy, fascynaci. „Zapatrzenie”to swego rodzaju malarska notatka, wspomnienie, to ślady chwilowego zauroczenia tym, co na ogół pomijamy w biegu przez życie.To efekt wspólnych wędrówek z moim bratem, towarzyszenia mu w pracy ornitologa, poznawania jego sposobu obserwowania natury. To także mój własny ogląd, moja perspektywa, osobiste przeżycie estetyczne, poszerzone o wrażenia i odczucia wynikające ze wspólnego bycia. Przenikanie się dwóch perspektyw, brataimojej,przyrodnikaimalarki,tworzydlamnienowąwrażliwość,adziękitemunowąjakośćestetyczną.Sposób oglądunatury,nazywanyprzezemnie„zapatrzeniem”,jestmożliwytylkodziękibardzoosobistej,emocjonalnej,wręcz intymnej więzi z przyrodą. W tym, co najbardziej pospolite i codzienne pozwala dostrzec niepowtarzalne piękno, z każdego przypadkowego elementu uczynić byt ważny sam w sobie, wart zachwytu i godny naszego szacunku.
- 5. pastel 15x20 cm, 2015,„Letnia cisza”
- 6. pastel 15x20 cm, 2017,„Zieleni się”
- 7. pastel 15x20 cm, 2017,„Przy brzegu”
- 8. pastel 26x38 cm, 2017,„Bezwietrznie”
- 9. pastel 26x38 cm, 2017,„Nim zapadnie noc”
- 10. pastel 26x38 cm, 2017,„Wśród traw”
- 11. pastel 26x38 cm, 2017,„Jesienny spacer”
- 12. pastel 25x50 cm, 2017,„Zimowe czerwienie”
- 14. pastel 30x49 cm, 2017,„Refleksy”
- 15. pastel 20x30 cm, 2017,„Listopadowy poranek”
- 16. pastel 15x20 cm, 2017,„Ogniście”
- 17. pastel 30x40 cm, 2015,„Klimatycznie”
- 18. pastel 20x30 cm, 2016,„Kwitnące łubiny”
- 19. pastel 15x20 cm, 2017,„Słodka chwila”
- 20. pastel 40x60 cm, 2016, „W lesie - portret M.”
- 21. pastel 20x30 cm, 2017, „Ośnieżone”
- 22. pastel 26x38 cm, 2017, „Cisza”
- 23. pastel 26x38 cm, 2017, „W słońcu”
- 24. Agata Maciągowska tel.: +48 782 704 754 agata.maciagowska@gmail.com www.facebook.com/pracowniaportretuaga