2. Polecana miejscowość - Wrocław
Wrocław – miasto na prawach powiatu w
południowo – zachodniej Polsce, siedziba
władz województwa dolnośląskiego i powiatu
wrocławskiego
WSB
4. WSB
Jak dojechać?
Między Dąbrowa Górnicza, Polska - Wrocław, Polska odległość w lini prostej to 175.378
km natomiast trasa samochodowa jest dłuższa i wynosi 210.604 km. Czas podróży to
ok. 2 godzin 7 min., trzeba jednak pamiętać że może na nią wpłynąć wiele czynników
takie jak prędkość, utrudnienia na drogach, korki, objazdy itp. Jadąc w odwrotną
strone czyli na trasie Wrocław, Polska - Dąbrowa Górnicza, Polska dojazd powinien
zająć tyle samo czasu.
Kolejny slajd
5. WSB
Ciekawe zabytki Wrocławia
Architektura Wrocławia mocno ucierpiała podczas wojny, ale część budynków
zachowała się, a wiele z nich odrestaurowano. Dzięki temu można dziś w tym mieście
podziwiać zabytki architektoniczne jeszcze z czasów Piastów. Najciekawsze miejsca to
gotyckie kościoły i barokowe budowle świeckie. Te najbardziej wartościowe
gromadzi Ostrów Tumski. Można tam znaleźć gotyckie kościoły: Archikatedrę św. Jana
Chrzciciela, Katedrę św. Marii Magdaleny, Bazylikę św. Elżbiety, Św. Krzyża, NMP na
Piasku, św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława, neogotycki św. Michała Archanioła;
barokowy zespół głównych budynków Uniwersytetu Wrocławskiego z Aulą
Leopoldina; neogotycki budynek Dworca Głównego; gmach Opery Wrocławskiej,
budynki Browaru Piastowskiego, Pałac Spätgenów, Pałac Schaffgotschów, Landeshaus,
Urząd Pocztowy, wieże ciśnień przy alei Wiśniowej, Na Grobli i przy alei Kasprowicza.
Oprócz tego w mieście zachowało się ponad osiem tysięcy zabytkowych kamienic.
7. Wrocławscy nobliści
• W 1902 r. laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury został Theodor Mommsen, prawnik i historyk, profesor
Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1905 r. Nagrodę w dziedzinie fizyki otrzymał Philipp von Lenard, fizyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1907 r. Nagrodę w dziedzinie chemii uzyskał Eduard Buchner, chemik, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
• W 1908 r. Nagrodę w dziedzinie medycyny przyznano Paulowi Ehrlichowi, lekarzowi, bakteriologowi i chemikowi.
Ehrlich urodził się w Strzelinie, ukończył gimnazjum i studia medyczne we Wrocławiu.
• W 1912 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury otrzymał Gerhard Hauptmann, pisarz. Hauptmann był uczniem
szkoły realnej (późniejszego Technikum Odzieżowego przy pl. Teatralnym), a także studentem rzeźbiarstwa.
• W 1918 r. laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie chemii został Fritz Haber, chemik. Haber urodził się i studiował
we Wrocławiu.
• Trzynaście lat później również za zasługi dla rozwoju chemii nagrodzono Friedricha Bergiusa. Bergius urodził się w
ówczesnej wsi Złotniki (dziś osiedle w granicach miasta), studiował i doktoryzował się na wrocławskim
uniwersytecie.
• W 1933 r. Nagroda w dziedzinie fizyki trafiła do Erwina Schrödingera, fizyka, profesora Uniwersytetu
Wrocławskiego.
• W 1943 r. laureatem w dziedzinie fizyki został Otto Stern, fizyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Stern od 4
roku życia mieszkał we Wrocławiu, tu ukończył gimnazjum św. Jana, a następnie studiował chemię i doktoryzował
się.
• W 1954 r. Nagroda z fizyki trafiła do Maxa Borna, fizyka, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego. Born urodził się
we Wrocławiu i tu zdobył wykształcenie (ukończył gimnazjum im. Króla Wilhelma, studiował we Wrocławiu). To
jedyny „wrocławski” noblista, którego uhonorowano nazwą placu.
• W 1994 r. Nagrodę z dziedziny ekonomii otrzymał Reinhard Selten, ekonomista. Jest on jedynym żyjącym noblistą
urodzonym we Wrocławiu.
WSB
8. Wampir z Muchoboru
W 1517 r. Wrocław nawiedziła zaraza. Szybko zaczęło się szukanie
winnych tej tragedii i w zasadzie szybko winnego znaleziono.
Mieszkańcy przekazywali sobie informację, że zarazę sprowadził
pewien zmarły na Muchoborze Wielkim mężczyzna. Wykopali więc
jego ciało. Ich zdziwienie było ogromne, bowiem mężczyzna
wyglądał młodziej niż za życia. Co dziwniejsze jednak, w ustach
tkwiły mu strzępki ubrania zabrudzone świeżą krwią, on sam zaś był
nagi. Ludzie szybko uznali, że to on winien jest zarazy i oskarżyli go,
że jako upiór nocami wysysa krew z niewinnych ludzi. Obecny przy
tym starzec zasugerował, że rozwiązaniem problemu będzie
odcięcie głowy nieboszczykowi i pochowanie jej z dala od reszty
ciała, poza terenem cmentarza. Tak też zrobiono, epidemia wkrótce
wygasła, a zwykły pasterz "stał się" wampirem
WSB
