1. Ik kom thuis van een weekendje weg. Het huis lijkt wel een oorlogsgebied. Overal speelgoed,
kleren, tijdschriften, post, borden, vieze voerbakjes enzovoorts. Geen gras gemaaid.
Thuiskomen lijkt nu wel straf. Waarom is het zo’n zooi als ik 48 uur weg ben? Ik maak ruzie
over de bende. Manlief is niet gecharmeerd daarvan en dient mij, vanzelfsprekend, in zeer
felle bewoordingen van repliek.
Daar is de buurman en vraagt of hij stoort. “Nee” stamel ik, in tranen, en maak me uit de
voeten. Kan hij er wat aan doen? Hij komt zijn dochter brengen, we gaan straks met de
kinderen naar het toneel.
De volgende dag belt hij me. Even uitleggen waarom hij niet op mijn sms had gereageerd en
terloops vraagt hij waar wij ruzie over hadden. “Dat de was niet in de droger was gestopt
terwijl ik dat gevraagd had.” “Belangrijk zeg!” grapt hij lachend. Vervolgens vertelt hij dat
zijn vrouw het hele weekend weg is geweest en dat hij met zijn kinderen thuis is gebleven. Hij
had (wél) gras gemaaid en daarna was hij gaan voetballen met de kinderen van een vriend.
Daarna waren ze binnen gaan eten. De hele middag had hij gestofzuigd. Vrouwlief kwam
thuis en begon, net als ik, te zeuren dat een van de kinderen binnen had moeten blijven
vanwege de griep, eerder die week. Én dat de tuindeuren dicht hadden moeten blijven omdat
er nu veel muggen binnen waren. Het komt me bekend voor en ik moet ook lachen. Ook aan
hen was een flinke woordenwisseling niet voorbij gegaan. Hij had haar ook even flink de
waarheid gezegd: dagje weg prima, maar dan run ík het huishouden en de kinderen op mijn
manier. Waar had ik dat nou eerder gehoord?
Ik geloof dat ik dit gesprek woordelijk op al mijn vriendinnen van toepassing kan verklaren,
hier in Friesland en in het Westen. Mijn vriendinnen zijn inmiddels ook zo ver dat ze, de
kinderen zijn nu iets groter, af en toe een paar dagen weggaan zonder manlief en mét
vriendinnen. De mannen doen hun best om de kids te eten te geven en in bed te krijgen,
sterker nog, ze genieten ervan om met de kinderen dingen te ondernemen, frietjes te eten en
het huishouden op hun manier te runnen. En dat gaat over het algemeen erg goed. Alleen in
het Westen zijn er dermate kleine tuintjes, dat grasmaaien in 5 minuten klaar is, en hier duurt
het anderhalf uur. In die anderhalf uur, is het huis door de kids natuurlijk makkelijk tot
oorlogsgebied verbouwd.