3. x

5. Vol verwachting luisterde Mariëlle naar de pieptoon, wachtend tot Leon op zou nemen. ‘ Neem op, neem op…’ Ja! Daar was hij al. ‘ Hey! Zin om langs te komen?’ 3 dagen spelen Fam. De Wit / Ma

6. Even later kwam hij door de sneeuw bij het huis van Mariëlle aan. ‘ Leon!’ riep Mariëlle lachend en ze sloeg haar armen om hem heen. ‘Alles goed?’

7. ‘ Nu wel, nu ik bij jou ben.’ Meteen begon Mariëlle te giechelen en fladderden de vlinders door haar buik. Ze kon ineens geen zinnig woord meer over haar lippen krijgen.

8. ‘ Ik vond het echt gezellig laatst, dat feest bij Esther thuis. Vooral die dance-party was super!’ Leon haalde zijn hand door zijn haar en keek Mariëlle met glinsterende ogen aan. De betekenis van zijn woorden drong nauwelijks tot haar door. Ze kon alleen maar naar de sneeuwvlokjes kijken, die in zijn haar bleven hangen.

9. ‘ Volgens mij heb je geen woord gehoord van wat ik net zei.’ ‘ Huh?!’ Betrapt schudde Mariëlle haar hoofd. Toen schoot ze in de lach. ‘Je hebt gelijk, sorry!’ ‘ Maakt niet uit. Wat heb jij eigenlijk voor levenswens, Maartje?’

10. ‘ Uh,’ Snel keek Mariëlle een andere kant op. Ze kon hem toch niet nú al gaan vertellen dat ze 6 kinderen wilde zien trouwen? ‘ Ik ben een familiesim.’ zei ze daarom maar, ontwijkend. ‘ Oh! Ik óók!’ riep Leon enthousiast uit, en hij sloeg haar tegen haar bovenarm.

11. ‘ Dat is…toevallig.’ glimlachte Mariëlle en ineens kwamen hun gezichten steeds dichter bij elkaar. ‘ Ik wil later een groot gezin.’ zei Leon zacht, terwijl hij haar in de ogen bleef kijken. Mariëlle durfde niets terug te zeggen.

12. Jammer genoeg moest Leon al weer snel weg. Voor Kim en André was het tijd om op te groeien.

13. De verjaardag werd kort gevierd, maar daarna ging iedereen weer verder met de orde van de dag. De volgende morgen stond Mariëlle al heel vroeg onder de douche. Straks zou ze Leon weer uitnodigen. En… dan zou het gebeuren. Vandaag.

14. Mariëlle wist het gewoon zeker. Ze zou Leon krijgen, hoe dan ook. Leon hoorde bij haar. ‘ Hey, Lé.’ ze zette haar liefste glimlach op.

15. ‘ Zullen we naar binnen gaan, het is best koud. Vind ik.’ ‘ Vind ik ook.’ knikte Leon. Hij stak zijn arm door die van Mariëlle, en zo liepen ze het huis in. Arm in arm.

16. ‘ Nou, dit is dus mijn kamer. Hier slaap ik. Samen met mijn broertje, en achter die kast slapen m’n ouders.’ ‘ Gezellig.’ grapte Leon. Ineens sloeg hij zijn armen om Mariëlle heen. ‘Als ik later een gezin heb, laat ik een heel groot huis bouwen. Met een zwembad, een speeltuin, alles erop en eraan.’

17. ‘ Dat zou awesome zijn.’ fluisterde Mariëlle. En ineens wist ze het zeker: Dit was het moment.

18. Ze boog zich voorover en bracht haar gezicht naar dat van Leon. Hij keek haar een beetje vreemd aan, maar dat vatte ze op als onzekerheid.

19. En net toen ze hem wilde kussen, barstte Leon in een verward lachen uit. ‘ Maartje? Sorry als ik… Je moet niet denken dat ik…’ ‘ Leon?’

20. ‘ Ik denk dat ik beter naar huis kan gaan.’ ‘ Nee, wacht!’ Maar hij wachtte niet. ‘ Leon, kom terug!’

21. Ze keek hem na tot hij de straat uit was, en liet zich toen op de grond zakken. Tranen welden op in haar ogen. Waarom had ze dat nou gedaan? Waarom was ze zo dom geweest?

22. Haar eerste kus… mislukt. Dat moest haar ook weer overkomen. Ze had altijd pech. Nu ze eindelijk de jongen van haar dromen gevonden had, ging alles weer mis. Mariëlle zuchtte. Wat een rotdag.

23. Maar toch… toch zou ze niet opgeven. Deze jongen was voor haar. Van haar. En die liet ze niet zo makkelijk gaan, sterker nog, ze zou hem nóóit méér laten gaan. Wat ze ook moest doen om zijn liefde te winnen, ze zou hem krijgen.

24. ‘ s Avonds groeide Mariëlle op tot tiener. Jammer genoeg was Leon er niet bij, maar wel haar familie en Esther. Over haar wens hoefde ze niet lang na te denken: trouwen met Leon, en 6 kinderen krijgen, én die zien trouwen!

25. Ze groeide op en kleedde zich snel om. ‘ En, jongens? Bevalt het?’ ‘ Je ziet er super uit, Maartje.’ riep Esther enthousiast.

26. ‘ En dan nu… de klapper van de avond!’ Plechtig liep Mariëlle naar het vuurwerk dat ze speciaal voor haar verjaardag opgehangen had. ‘Hoera voor mij!’

27. ‘ Als in één keer alle rotjes afgaan, betekent dat geluk. Hopelijk gaat het goed, want dan krijg ik een gelukkig leven!’

28. Iedereen keek nieuwsgierig toe en wachtte tot de lont aangestoken was. Maar ineens… BOEM!

29. ‘ De knaller van de avond! Ja, inderdaad!’ gilde Bas. Hij gierde van het lachen.

30. ‘ Bas, hou op met lachen! Dat is niet leuk! Maartje, gaat het? Alles goed?’

31. ‘ Ik…Ik denk het wel…’ stamelde Mariëlle, die helemaal zwart van het roet zag. De rotjes waren niet afgegaan. Alles was in één keer ontploft… Betekende dat ongeluk?

32. Snel friste ze zich op en kwam even later weer naar beneden. ‘ Alles gaat mis.’ zuchtte ze tegen Esther. ‘Eerst was er mijn eerste kus met Leon. Hij wees me af, Es! Het was zo’n afgang. En nu dit weer…’

33. ‘ Ik voel me zo stom.’ ‘ Maartje, je bent niet stom. Je bent de coolste meid die ik ken. En jij en Leon horen gewoon bij elkaar – hij heeft gewoon nog wat meer tijd nodig om dat te beseffen.’

34. ‘ Niet zo somber zijn, Maart. Zo ken ik je toch niet? Waar is je girlpower gebleven?’ ‘ Ik geef ook niet op. Ik weet dat ik Leon zal krijgen.’ ‘ Ah, daar is de Mariëlle die ik ken weer!’

35. ‘ Weet je, je mag me wel dankbaar zijn. Door mij hebben jullie elkaar ontmoet!’ ‘ I know…En ik ben je ook dankbaar hoor, Es. Leon is gewoon de ware voor mij. Alleen heeft hij onze eerste kus wel verpest… Maar ach, dat komt ook wel weer goed.’ ‘ Dat weet ik wel zeker. Jullie komen er wel overheen.’

36. Tot Mariëlle’s grote verbazing kreeg ze die nacht een sms’je van Leon. “ Morgen in het park 11u, wil praten” Snel maakte ze haar ontbijt. Wat zou Leon willen?

37. Snel vertrok Mariëlle richting het park. Hij was er al, en stak lachend zijn hand op. Er was niets meer te zien van de verwarde, afstandelijke houding die hij eerder had. Was hij van gedachten veranderd? Snel ging Mariëlle naast hem zitten. ‘ Ik dacht, we kunnen wel hier afspreken. Het is mooi zo, met die sneeuw.’ zei Leon. Klonk hij nou onzeker?

38. ‘ Ik vind het ook best romantisch.’ zei hij, zonder haar aan te kijken. Ineens draaide hij zich naar haar toe. ‘ Heb je het koud? Kom maar tegen me aan zitten, hoor.’ Daar zei Mariëlle geen nee tegen!

39. ‘ Weet je, het spijt me, van laatst. Toen ik zo plotseling vertrok. Je wilde…’ ‘ Het geeft niet!’ zei Mariëlle snel. Ze wilde er liever niet meer over praten. Veel liever wilde ze met volle teugen van deze ochtend genieten. Eindelijk zat ze naast hem, zijn arm om haar schouders…

40. ‘ Ik heb een idee.’ Leon stond op en begon sneeuw bij elkaar te rapen, en het tot een grote bal te rollen. ‘ Een sneeuwpop!’ riep Mariëlle enthousiast uit. ‘Ik ben dol op sneeuwpoppen!’ Het werd een geweldige dag, met veel lol en aarzelende knuffels. En ineens…

41. x

42. Mariëlle deinsde niet terug. Maar terugzoenen deed ze ook niet, zo verrast was ze door zijn plotselinge kus. ‘ Maar…Leon, je wilde toch niet…?’ stamelde ze verward. ‘ Ik weet het. Ik ben van gedachten veranderd.’ Wat was zijn gezicht dichtbij…

43. En van pure blijdschap kon Mariëlle zich niet langer inhouden. Ze wierp zich in zijn armen en zoende hem alsof haar leven ervan af hing.

44. Ze had haar ogen gesloten, en voelde dat Leon zich van haar losmaakte. De sneeuw knerpte. Wat ging hij doen? Ze opende haar ogen en keek naar beneden. Hij was voor haar neer geknield. ‘ Lé, wat doe je nou?’ giechelde ze.

45. ‘ Je zult me wel een idioot vinden, dat ik dit zo snel al vraag. Maar ik weet gewoon dat we bij elkaar horen, Mariëlle.’ Leons grijze ogen boorden zich in de hare, en hij haalde een doosje tevoorschijn. ‘ Wat is dat nou?’ Mariëlle hapte naar adem.

46. ‘ Een verlovingsring. Voor jou. Ik wil met je trouwen, Mariëlle. Ik wil dat je de mijne wordt. Ik wil…samen met jou zijn.’ Maar Mariëlle luisterde niet naar zijn woorden. ‘ Een verlovingsring? O my God, Leon! Je maakt een grapje!’

47. ‘ Ik maak geen grapje.’ ‘ Leon, doe niet zo gek! Je kunt me toch niet nu al ten huwelijk vragen! Dit meen je toch niet serieus?!’ lachte Mariëlle.

48. Toen Mariëlle later weer thuis was, kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan. Leon was wél serieus geweest. Hij had haar écht ten huwelijk gevraagd. En zij… zij had zich als een idioot gedragen. Ze vloekte binnensmonds. Als ze gewoon geaccepteerd had, was ze nu verloofd.

49. Waarom moest ze nou zo raar doen toen hij haar vroeg? Hij was juist zo lief! Ze had hem vreselijk voor schut gezet. Wat een blunder. Alles mislukte. Wat was er toch met haar aan de hand? Mariëlle zuchtte. De liefde zat haar niet mee. Maar opgeven – dat nooit!

50. Melissa had nog helemaal geen problemen in de liefde. Zij had nog maar net verkering, en de vlinders vlogen door haar buik. Het was zaterdag en ze nodigde Sander uit om naar het park te gaan. 3 dagen spelen Fam. Meadow

51. ‘ Yes.’ Hij wilde! Snel belde Melissa een taxi, en stapte samen met haar hond Olly in. Ze pikten Sander op bij zijn huis. Toen ze bij het park kwamen, begon Olly enthousiast te kwispelen. Bij het zien van de bomen begreep hij al wat er ging gebeuren: rennen!

52. ‘ Best romantisch, samen naar het bos.’ glimlachte Sander. ‘ Dat dacht ik ook.’ Een beetje verlegen stapte Melissa op hem af, en ze kusten. Olly rende intussen als een gek in het rond, snuffelde overal aan, sprong blaffend op en neer. Dat zijn baasje geen tijd voor hem had, kon hem niets schelen.

53. ‘ Ga de stok zoeken!’ Sander raapte een lange tak op, en wierp hem met een grote boog het bos in. ‘ Niet zo ver, joh!’ giechelde Melissa. ‘ Die is wel even zoet.’ grinnikte Sander, toen de hond zo snel hij kon het struikgewas in verdween.

54. Melissa en Sander gingen naast elkaar op het zachte mos liggen. De pittige geur van bladeren en aarde drong hun neusgaten binnen – Melissa zuchtte genietend. ‘ Ik ben zo verliefd op jou,’ Sander kuste haar op haar wang. ‘ Ik ook op jou,’ glimlachte Melissa, en ze staarden elkaar lang in de ogen.

55. Met veel geritsel en geblaf kwam Olly weer tevoorschijn, met bladeren in zijn vacht. Maar de stok had hij gevonden, en hij showde hem triomfantelijk aan Sander. ‘ Goed zo! Brave hond!’ Melissa en Sander besloten om nog eventjes te gaan vissen.

56. ‘ Ik heb beet! Moet je opletten, Melis, deze is voor jou!’ riep Sander stoer, en snel haalde hij zijn vangst binnen. ‘ Eh – oh. Een laars.’

57. Bij het zien van zijn teleurgestelde gezicht barstte Melissa in lachen uit. ‘ Goede vangst, San! O God, dat gezicht van jou, je had het moeten zien!’ Op dat moment bewoog Sanders hengel weer, en snel begon hij te draaien. ‘ Nu heb ik wel beet. Let op, Melis!’

58. Maar het was…weer een laars! ‘ O God, ik doe het in m’n broek, ik pies in m’n broek!’ gierde Melissa toen ze Sanders gezicht nog verwarder zag worden. Ze kon niet meer stoppen met lachen, zo grappig zag hij eruit. ‘Nu heb je twee laarzen, kun je ze aan doen!’ Sander kon er niet om lachen – hij schaamde zich rot. Wat een afgang, op een afspraakje met je vriendin…

59. Uiteindelijk vingen ze geen van tweeën iets, en werd Olly onrustig. Tijd om naar huis te gaan. Ze namen afscheid. Thuis zat Melissa gezellig met haar vader in de keuken, met een bakkie koffie. ‘ Ik ben blij dat je het zo leuk hebt gehad,’ glimlachte Melvin, bij het zien van zijn stralende dochter.

60. ‘ Ik ben echt zo blij dat we verkering hebben.’ knikte Melissa, en bij de gedachte aan Sander werd ze weer helemaal verliefd. Die avond gebeurde er iets wat ze liever had willen uitstellen: ze groeide op tot volwassene. Het was tijd.

61. Ze kon niet ontevreden over het resultaat zijn. Sterker nog, ze was prachtig opgegroeid. En toch…toch was ze ongerust.

62. Ze maakte zich zorgen. Nu was zij een volwassen vrouw, en Sander nog steeds een tiener. Hoe zou dat hun relatie veranderen?

63. Ze sliep die nacht slecht. Niet alleen door haar eigen zorgen, maar ook omdat de buren herrie maakten. Ze wist dat de computer van Mariëlle precies aan de andere kant van de muur stond, en zij draaide nogal graag keiharde rockmuziek. ‘ Kan het wat stiller? Ja, dankjewel.’ zuchtte Melissa vermoeid.

64. Toch stond ze de volgende morgen uitgerust weer naast haar bed. Als tiener had ze een baantje in de sport om wat geld te verdienen, en nu ze volwassen was, had ze promotie gekregen. Snel, nog meer geld verdienen! Op naar de levenswens!

65. Op haar werk ontmoette ze een leuke collega, en die nam ze ook mee naar huis. De hele middag hadden ze gezellig staan kletsen.

66. Aan tafel merkte Melissa dat haar moeder haar opmerkzaam zat aan te kijken. Eerst probeerde ze dat te negeren, maar uiteindelijk gaf ze eraan toe. ‘ Wat is er, mam.’

67. ‘ Die man, die collega van je werk. Jullie leken het erg gezellig te hebben, samen.’ Melissa slikte moeizaam. Waarom moest haar moeder overal iets achter zoeken? ‘ Hij is gewoon een vriend, mam. Ik heb Sander.’

68. ‘ Maar jullie schelen zoveel in leeftijd. Zou je niet iemand van je eigen leeftijd zoeken?’ ging Celine door. Melissa voelde hoe haar bloed begon te koken, en met opeengeklemde kaken stond ze op. Hier moest ze gewoon niet op ingaan – daar stond ze bóven. Zij wist wel beter dan zich te verlagen tot dat niveau van haar moeder.

69. Toen haar ouders op bed lagen, belde Melissa Sander op. Ze miste hem, en dat gedoe met Celine had haar ook van streek gemaakt. Gelukkig verdwenen al haar zorgen toen ze weer oog in oog met haar vriendje stond.

70. Er was geen enkele onzekerheid of ongemakkelijke stiltes – het was gewoon precies zoals vroeger. Ze lachten, maakten grapjes, knuffelden, praatten. Het enige verschil was dat Melissa nu iets ouder was.

71. ‘ Tot gauw, lieffie.’ Met tegenzin namen ze afscheid. Sander aaide Olly snel nog even, die in zijn mand lag. ‘Dag, jongen!’

72. En toen zocht Melissa ook haar bedje op. Een paar uur later was Melvin alweer wakker. Hij had niet meer zoveel slaap nodig, en ging liever aan de slag met zijn grote passie: koken.

73. De volgende morgen had hij een taart gebakken. Niet omdat er iets te vieren was, maar gewoon, voor de gezelligheid.

74. Toen hij Melissa’s gezicht zag oplichten bij het zien van zijn creatie, werd hij warm van binnen. Kijk, dáár deed hij het nou voor. ‘ Heerlijk, pappie.’ glimlachte Melissa. ‘ Zeg, meisje. Over wat je moeder gisteren zei…daar moet je je niks van aantrekken, hoor!’

75. ‘ Celine kan soms gewoon een beetje…te openhartig zijn. Ze flapt alles eruit. Ze bedoelde het vast niet zo.’ ‘ Ik weet het.’ knikte Melissa. ‘Het maakt niet uit. Ik heb Sander, en ik weet gewoon dat hij de ware is. Als hij volwassen is, gaan we samenwonen. Hier.’ ‘ Dat is mooi, Melisje. Heel mooi!’

76. Melissa ging aan haar vaardigheden werken, en Melvin dook weer lekker de keuken in. Zalm met limoen, een moeilijk gerecht, maar hij ging zijn best doen!

77. Net toen hij zijn zorgvuldig bereide gerecht in de oven had gezet, kwam Celine thuis van haar werk. ‘ Schatje! Melv! Ik heb promotie gemaakt!’ jubelde ze door het hele huis. Ze nam hem in haar armen en zoende hem hard op zijn mond. Melvin worstelde om los te komen.

78. ‘ Laat me los, ik heb zalm in de oven staan, straks verbrandt het!’ riep hij gesmoord uit. Eindelijk liet ze hem los, en hij struikelde naar de oven toe. Toen bleek dat er niets was aangebrand, kon Melvin weer opgelucht adem halen. ‘ Gelukkig.’

79. ‘ Hmm, wat ruikt hier zo heerlijk? Wat heb je gemaakt, schat?’ ‘ Zalm, dat zeg ik toch net.’ zuchtte Melvin. Soms kon zijn vrouw zó irritant zijn… ‘ Wow, dat ziet er…dat ziet er prachtig uit.’ Eindelijk kalmeerde ze een beetje, en nu klonk er oprechte bewondering door in haar stem.

80. Melvin glimlachte, en sloeg zijn armen om haar heen. ‘ Dankje. En gefeliciteerd met je promotie, lieverd.’ ‘ Ik ben zo blij! Die zalm van jou is de perfecte maaltijd om dat te vieren. En sorry dat ik zo kwam binnenvallen…’

81. ‘ Dat geeft niet, dat ben ik wel gewend. Na bijna dertig jaar huwelijk heb ik je wel een beetje leren kennen, hoor.’ grinnikte Melvin. Celine stak plagend haar tong uit en Melvin keek haar verliefd na. Wat was hij gek op die vrouw! Soms kon ze het bloed onder zijn nagels vandaan halen, maar uiteindelijk hield hij toch met hart en ziel van haar.

82. x Tot de volgende update!