www.yolyordam.com

1. Tuğlayı Beklemek

2. Genç yönetici yeni aldığı Jaguarıyla şehrin caddelerinden birinde biraz hızlıca gidiyordu.

3. Az ilerisinde, alışveriş mağazalarının yanında bulunan bir çocuk parkı vardı.

4. Oradan geçtiği sırada bir şeyin hızlıca arabasına çarptığını hissetti.

5. Ne olup bitiğini anlamak için frene bastı. Biraz geriye gidip arabaya çarpan şeyin ne olduğuna baktı.

6. Arabaya bir tuğla çarpmıştı ve yan kapıyı biraz ezmişti. Tuğlanın arabaya atıldığı yöne doğru ilerledi ve orada gördüğü bir çocuğu yakaladı.

7. Çocuğu parkın duvarına doğru sertçe itti ve; “Kimsin sen ve ne yaptığının farkında mısın?” dedi.

8. “ Bu yeni bir araba ve attığın tuğla oldukça pahalıya mal olacak. Neden yaptın bunu?”

9. Çocuk yaptığı şeyden çok pişmandı: “Lütfen Efendim… Lütfen, çok üzgünüm… yapacak bir şeyim kalmamıştı” diye özür diledi.

10. "Tuğlayı yola fırlattım; çünkü kimse durmuyordu.”

11. Çocuk korku ve üzüntüyle gözünden akan yaşları elinin tersiyle sildi. Ve çocuk parkının kenarına park eden arabalardan birinin yanındaki bir çocuğu işaret etti:

12. “ Erkek kardeşim, kaldırıma takıldı. Ve tekerlekli sandalyesinden düştü. Onu tek başıma kaldıramadım.”

13. Ağlamaları şimdi hıçkırığa dönüşmüştü… Çocuk adama üzüntülü ve çekingen bir tavırla: “Tekerlekli sandalyeyi kaldırmama yardımcı olur musunuz? Kardeşim sakat ve kaldıramayacağım kadar ağır.” dedi.

14. Kelimelerle ifade edilmeyecek bir durumdu. Genç adamın boğazında bir şey düğümlenir gibi oldu.

15. Genç adam hemen çocuğu sandalyesiyle birlikte düştüğü yerden kaldırdı. Sonra da mendilini çıkartıp çocuğun yarasını sildi.

16. Her şeyin yolunda olduğunu görmek için son bir kez daha baktı…

17. Çocuk: “Özür dilerim. Çok teşekkür ederim, Allah razı olsun.” dedi.

18. Adam, çocuğun tekerlekli sandalyede kardeşini eve götürmesini uzun bir süre izledi.

19. Jaguarına dönmesi epey zaman almıştı. İki kardeş gözden kaybolduğunda düşünceli bir ruh haliyle arabasına yöneldi.

20. Yeni aldığı arabasını hiçbir zaman tamir ettirmedi.

21. Onu; hayat yolculuğu esnasında yardıma ihtiyacı olan birinin, dikkatini çekmek için tuğla fırlatmasını gerektirecek kadar hızlı gitmemesi yönünde bir uyarı olarak düşünmeye başladı…

22. O gün yaşadığı bu olaydan aldığı dersi dostlarıyla şu şekilde paylaştı: Cenab-ı Allah bazen bize bir şeyler hatırlatır ve bizden de dinlememizi bekler.

23. Bazı uyaranların farkına varamadığımız zamanlarda ise, bize bir uyarı tuğlası fırlatır.

24. Seçim elimizde: Kalbimizin sesini dinlemek veya tuğlayı beklemek!

25. “ Başkasının merasına giren koyun sürüsünü çevirmek için çobanın attığı taşlara isabet eden koyun hal diliyle der ki:

26. “ Biz çobanın emri altındayız.. O bizden daha fazla çıkarımızı düşünür. Madem onun rızası yoktur, dönelim.” diye kendisi döner, sürü de döner.

27. Evet biz insanlar olarak böyle bir durumda o koyunun gösterdiği itaatten daha aşağı olmamalıyız.

28. Kaderden atılan bir musibet taşına maruz kaldığımızda “Allah’ım Senden geldik yine Sana döneceğiz.” demeliyiz…

29. Ve imana gelip, kederlenmemeliyiz. Çünkü O Rabb-i Rahimimiz bizi bizden daha fazla düşünür.”

30. Sunum: Ahmet YORDAM www.yolyordam.com