Εργασία του μαθητή Μιχαηλίδη Ιωάννη στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας με θέμα: Πολιτισμική χαρτογράφηση του προσφυγικού ελληνισμού στις Κρηνίδες Καβάλας: ΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΣ. Συντονίστρια εκπαιδευτικός: Γκούμα Όλγα
5. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Ι Ιωαννίτες Ιππότες ενδιαφέρονταν για
το εμπόριο και γενικότερα για
οικονομικές δραστηριότητες, επιλέγοντας
κατάλληλες περιοχές για την
εγκατάστασή τους, όπως τη Ρόδο και τα
Δωδεκάνησα
Θέλοντας να διατηρήσουν το θρησκευτικό
χαρακτήρα της ίδρυσης του Τάγματος,
επιδόθηκαν στην πειρατεία και το
δουλεμπόριο εις βάρος ισλαμιστών,
απελευθερώνοντας χριστιανούς
αιχμαλώτους
6. Οι Ιππότες προσανατολίζουν τη ζωή των
νησιών προς τη θάλασσα, οχυρώνουν και
προστατεύουν τα λιμάνια και τις σκάλες,
κυρίως αυτές που βρίσκονται πάνω στους
βασικούς άξονες των εμπορικών
διαδρομών.
7. To λιμάνι της Ρόδου που βρίσκεται μπροστά από τη Θαλασσινή Πύλη είχε
πύργους και διπλό ή τριπλό τείχος ενισχυμένο από τους Ιωαννίτες Ιππότες
8. Οι Ιππότες διακινούσαν
αρώματα, κρόκο, κερί, πιπέρι,
χαβιάρι, μάλλινα και μεταξωτά
υφάσματα, λάδι, κρασί, ζάχαρη.
Στο νησί εγκαταστάθηκαν
μεγάλες εμπορικές και
τραπεζικές εταιρείες της
Φλωρεντίας
9. Το ιπποτικό κράτος της Ρόδου
έκοβε δικά του νομίσματα που
είχαν βάση το δηνάριο
10. Εκεί όπου σήμερα βρίσκεται
το μεγάλο συντριβάνι της
Παλιάς Πόλης, η λεγόμενη
πλατεία Ιπποκράτους,
παρουσιάζεται ο Μέγας
Μάγιστρος D' Aubusson.
Διακρίνονται αριστερά στο
βάθος εργαστήριο
βυρσοδεψίας και δεξιά ένα
κουρείο και ένα εργαστήριο
υποδηματοποιίας.
11. Οι Ιππότες κατασκεύαζαν
πολεμικά και εμπορικά πλοία,
που ήταν γνωστά για ην
ταχύτητά τους, και τα
επιδιόρθωναν σε καρνάγια στη
Ρόδο και στη Σύμη.
12. Δύο είναι τα κύρια είδη της μουσικής:
Η θρησκευτική και η κοσμική
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ
13. Την εποχή που οι Ιωαννίτες Ιππότες
πολεμούσαν και ταξίδευαν, στη Δυτική
Ευρώπη οι τροβαδούροι με τα αυτοσχέδια
τραγούδια τους μιλούσαν για έρωτες αλλά
και για ήρωες πολεμιστές.
15. ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΔΙΟΥ Α και Β κύκλου ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
ΙΠΠΟΤΙΚΩΝ ΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΚΑΤΑΛΥΜΑ
16. 1. Στο κεφάλι του φοράει ένα κράνος.Συνήθως
φορούσαν και μια μεταλλική κουκούλα
2. Η αλυσιδωτή πανοπλία του Ιππότη καλύπτεται
από μία μαύρη, μοναστική κάπα
3. ξίφος 4. αλυσιδωτός θώρακας
5. εφαπλωματοποιημένος θώρακας
6. τουνίκα
7. λόγχη του ιππικού
10. αμυγδαλόσχημη ασπίδα
8. Μεταλλικοί πτερνιστήρες
9. μαλακά, δερμάτινα υποδήματα
19. Το Παλάτι του Μεγάλου
Μαγίστρου δεν ήταν μόνο το
διοικητικό κέντρο των Ιπποτών,
αλλά και έδρα της κοινωνικής και
πνευματικής δραστηριότητας
των ανώτερων κοινωνικών
τάξεων της Ρόδου
20. Τα καταλύματα ήταν χώροι συνεστίασης και
συζήτησης των μελών κάθε εθνότητας ή
χώρος φιλοξενίας επιφανών ξένων
21. Ιππότης της Ρόδου, ενώ προσεύχεται (τοιχογραφία
από την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου του Χωστού,
Φιλέρημος , 15ος αιώνας)
Επιτύμβια στήλη
μοναχού Ιππότη,
Μουσείο Ρόδου
22. Τα ερείπια της
εκκλησίας του Αγίου
Ιωάννη μπροστά
από τον πύργο του
Ρολογιού, όπως
φαίνονταν στις
αρχές του 20ού
αιώνα.
23. Η Παναγία του
Κάστρου, από
μητροπολιτικός
Βυζαντινός Ναός,
μετατρέπεται από
τους Ιππότες σε
γοτθική καθολική
εκκλησία.
24. Η Παναγία του Μπούργκου, χτισμένη από
τους Ιππότες το 14ο
αι. Πρόκειται για
γοτθικό καθεδρικό ναό, που πιθανόν
ανήκε σε μεγαλύτερο ίδρυμα με
νοσοκομείο και χτήματα.
26. Άλλη μια κοινωνική διαστρωμάτωση :
οι άνθρωποι της προσευχής (κληρικοί -
μοναχοί)
οι άνθρωποι του πολέμου (βασιλιάς και
φεουδάρχες)
οι άνθρωποι της εργασίας (χωρικοί).
27. Στη Ρόδο οι περισσότεροι
κάτοικοι ήσαν Έλληνες, αλλά
είχαν εγκατασταθεί έμποροι,
τραπεζίτες, εφοπλιστές,
τεχνίτες και στρατιώτες από
χώρες της δυτικής Ευρώπης. Οι
μουσουλμάνοι, Τούρκοι και
Αιγύπτιοι, που βρίσκονταν στη
Ρόδο ήσαν σκλάβοι.Στην
ύπαιθρο το μεγαλύτερο μέρος
του πληθυσμού το
αποτελούσαν οι ντόπιοι
Έλληνες που ήταν "πάροικοι"
των φεουδαρχών. Υπήρχαν
όμως και αρκετοί έποικοι από
τη δυτική Ευρώπη.
28. Οι Ιωαννίτες προσπάθησαν να
προσελκύσουν στις κτήσεις τους Λατίνους
με φεουδαλικού τύπου εδαφικές
παραχωρήσεις, χωρίς όμως να βρουν
ανταπόκριση. Η αποτυχία της πολιτικής
αυτής, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η
κατοχή γαιών από τα μέλη του τάγματος
δεν ήταν κληρονομική, είχε αποτέλεσμα να
μη δημιουργούνται μόνιμες φεουδαρχικές
εγκαταστάσεις