Water woes

1. நீரும் நானும்
இணை பிரியா நட்புன்னு கேள்விபட்டது உண்டுங்ே,
உயிருக்குயிரான சிகனேமுன்னு கேள்விபட்டது உண்டுங்ே,
நேமும் சணையும் கபாலன்னு கேள்விபட்டது உண்டுங்ே,
இணையயல்லாம் மிஞ்சியது நீரும் நானும் ைானுங்ே,
எப்படின்னு யசால்கேனுங்ே யசான்னாத்ைான் புரியுமுங்ே.
அலுத்துக்ோம கேளுங்ே அத்ைணனயும் உண்ணமங்ே
ஆமாங்ே .. நீருக்கு நான் உயிணரவிட ஒசத்திங்ே.
அைாங்ே, எட்டி எட்டி நான் கபானாலும்
என்ணன எப்பவும் விட்டு விட்டுப் கபாோதுங்ே.
யபாய்யின்னு நிணனக்ோதீங்ே மிணேயின்னும் ஒதுக்ோதீங்ே.
யசன்ணனப் பட்டைத்திகல நான் வந்ை
அந்ை நாட்ேளிகல அடுக்கு மாடி ேட்டடயமல்லாம்
இருந்ைைாத் யைரியலீங்ே. வாடணே வீடு ைானுங்ே..
ஒண்டு குடியா இருந்கைனுங்ே.
ேஷ்டத்திலும் என்ணன நீர் ணேவிடகவ இல்லீங்ே.
வீடுணடகயார் எல்லாரும் அன்யபாழுேச் யசான்னாங்ே
“யசாந்ை வீடா யநணனச்சிக்கோ” ன்னு
ஒண்ணை மட்டும் யசால்லலீங்ே
“வாடணேணய குணேச்சிக் கோ” ன்னு
நீர் மட்டும் என் ேதிணயப் பார்த்து மனணச விட்டு அழுதுதுங்ே.

2. அடுக்கு மாடி ஒண்ணைப் பார்த்து ேட்டும் கபாகை கிட்கடயிருந்து
இப்படி இப்படி இருக்ேணுமின்னு யசால்லி யசால்லி யசஞ்சிண்கடங்ே.
ைடபுடலா பூணை பண்ணி, மரகவணலயயல்லாம் யசஞ்சப்புேம்
ேணலக்கூடம் கபாலத்ைான் ேண்ணை பறிச்சி ேலக்கிச்சுங்ே.
யைரிஞ்சவங்ேயெல்லாம் வந்து பாத்து யமச்சிக்கிட்டு கபானாங்ே
நிம்மதியா இருப்கபாமுன்னு அேமகிழ்ந்து கபாகனனுங்ே
ேன மணையயாண்ணு கபஞ்சுதுங்ே, ைணரயயல்லாம்
குெம்கபால இருந்துச்சுங்ே, அது பாட்டுப்பாடி கேட்டுச்சுங்ே
“என்ணன விட்டு ஓடிப் கபாே முடியுமா ?” ேட்டினவங்ே யசான்னாங்ே
“ைரமான ேட்டுமானப் யபாருள்ேொயல ேட்டினதியல குற்ேயமப்படிங்ே ?”
சும்மாத்ைாகன இருக்ேகவணும் வாணய விட்டா கவணல நடக்ோதுங்ே
எப்படிகயா சரிப்பண்ணி ஆறு மாைம் ேழிஞ்சதுங்ே
எனக்கு கமகல ஒரு குடும்பம் வந்துச்சுங்ே வாடணேக்கு
அைனாகல எனக்யேன்னான்னு கேக்ேறீங்ேகொ .. ஒரு புத்ைேத்ணை
எடுக்ேப் கபானா அது சற்று ஈரமா இருந்துச்சுங்ே
என்னான்னு பாத்ைாக்ே சுவத்திகல நீர் ேசிவுன்னு யைரிஞ்சுதுங்ே
எம்மனசு பட்ட பாட்ணடப் பத்தி எப்படி யசால்ேதுங்ே உக்ோந்துட்கடங்ே
ஒடிஞ்சி கபாயி, முன்கன பின்கன கயாசிக்ோம ஆயிரங்ேணெக் யோட்டி
கமல்வீட்டு ேழிப்பணேேணெ ஒடச்சி சரிப்பண்ணிகனங்ே
இருந்ைாலும் ஈரப்பைம் இேங்கிக்கிட்கட இருந்துச்சுங்ே.

3. அது மட்டுமில்ணலங்ே, குைாயிகல வரும் நீரும்
கசறு கபால இருந்துச்சுங்ே. மத்ைவங்ேணெக் கேட்டுப்பாத்ைா
அப்படி ஒண்ணும் இல்ணலன்னாங்ே.. இது என்னாங்ே அதிசயம்.
ஏேக்குணேய பத்து வருஷம் எப்படிகயா ேழிச்கசனுங்ே.
நல்ல ோலம் பிேக்குமின்னு நம்பித்ைானுங்ே..
எத்ைணனகயாமுணே உடல்நிணல கமாசமாச்சுங்ே, ேவணல கவறு
ேணரயான் கபால அரிச்சிக்கிட்கட இருந்துச்சுங்ே.
கவயே ஒரு இடம் வாங்கிப் கபாேலாமுன்னா சகுனத் ைணடேள்
எத்ைணனகயா …... வாடணேக்ோவது கபாேலாமின்னு
பாத்கைனுங்ே எத்ைணனகயா …..
புத்ைம் புதிய இடயமாண்ணு புடிச்சுப் கபாச்சுங்ே,
யசாந்ை வீடு கபால நிணனச்சி குடிகயறும் கபாகை
வானம் நீணரக் யோட்கடா யோட்யடன்னு யோட்டிச்சுங்ே
அைனால எனக்யேன்னான்னு கேக்ேறீங்ேகொ .. பணைய பந்ைம்
விட்டுடாம பாசத்கைாடு நீர் என்ணன ஈரமா சுவர்ேளிகல
இேங்கி வந்து பார்த்து நலமான்னு கேட்குதுங்ே.
இனிகம ஒண்ணும் என்னாகல பண்ை முடியாதுங்ே,
ஆேகவ யசான்கனனுங்ே கவயே வழியில்லாம
“நீ(ரி)யின்றி நானில்ணல” கபாதுமா …
எங்ேணைணயக் கேட்டதுக்கு மிக்ே நன்றிங்ே.