2. • կները ջրային սառնարյուն կենդանիներ են. ունեն ոսկրային
կմախք, խռիկներ ու լողակներ: Ծովային ձկների
մեծամասնությունը, որպես կանոն, ապրում է ափամերձ
ծանծաղուտներում կամ բաց օվկիանոսի մակերեսային
շերտերում:
• Արագալող ձկների (օրինակ՝ թյունիկի) մարմինը երկարավուն
է, ունի շրջահոսելի և ծայրերում կրճատվող ձև, իսկ պոչային
լողակը մանգաղաձև է:
• Դանդաղալողների (օրինակ՝ ծածանի) մարմինն ավելի
կլորավուն է, իսկ պոչային լողակը՝ թեթևակի երկարած: Որոշ
տեսակներ ապրում են ծովի հատակին (կատվաձկներ,
տափակաձուկ):
3. • Նրանց մարմինը տափակ է, գույնը՝ միջավայրի
ընդհանուր գունավորմանը համահունչ: Մի մասը լողում
է դանդաղ, և նրանց նկատելը դժվար է: Ձկան
շարժողության օրգանը պոչն է, որի ոլորապտույտ
(զիգզագաձև) շարժումների շնորհիվ ձուկն այս ու այն
կողմ է լողում: Միայն առանձին տեսակներ են շարժման
համար օգտագործում կրծքային լողակները, որոնք
սովորաբար հարմարված են հավասարակշռությունը
պահպանելուն, մարմնի կայուն դիրքն ապահովելուն կամ
շարժումներն արգելակելուն:
4. • Նույնիսկ լիովին անշարժ դիրքում ձկները երբեք չեն սուզվում
ջրի հատակը, քանի որ մեծամասնությունն ունի օդով լցված
լողափամփուշտ, որն ապահովում է լողունակությունը:
• Ձկները կազմում են ողնաշարավոր կենդանիների գրեթե կեսը
(43 հզ. տեսակ):
• ՀՀ ջրավազաններում հայտնաբերված է ոսկրային ձկների 5
կարգի 9 ընտանիքի (բալիտորաձկներ, լոքոյաձկներ,
ծածանաձկներ, ծականաձկներ, կատվալոքոներ, պեցիլային
ձկներ, սաղմոնաձկներ, սիգաձկներ և ցլիկաձկներ) 34 ցեղի 39
տեսակ, որոնցից 36-ը գետերի բնակիչ են, սակայն կարող են
բնակվել նաև լճերում, ջրամբարներում: 3 տեսակը` իշխանը,
սիգը, Սևանի բեղլուն, հանդիպում են միայն Սևանա լճում,
երբեմն՝ նրա մեջ թափվող գետակներում
5. • Արարատյան դաշտի և մի շարք այլ
ձկնատնտեսություններում աճեցվում են ծածան,
սպիտակ ու սև ամուրներ, սպիտակ ու խայտաբղետ
հաստաճակատներ և այլն: Ձկների շատ տեսակներ (սիգ,
բեղլու, ճանար և այլն) ունեն ձկնարդյունագործական
նշանակություն, իսկ որոշ տեսակներ (հայկական
կարմրակն, թեփուղ, արծաթափայլ կարաս և այլն)
մարզական որսի օբյեկտներ են: Կարմրախայտի որսն
արգելված է:
• Հայկական կարմրակնը, իշխանը և Սևանի բեղլուն ՀՀ
բնաշխարհիկներ են: Վերջին 2-ը գրանցված են ՀՀ
Կարմիր գրքում:
