More Related Content
More from Chacrit Sitdhiwej
More from Chacrit Sitdhiwej (20)
ความรับผิดเพื่อความเสียหายอันเกิดจากทรัพย์
- 4. • ความรับผิดของนายจ้างเพื่อละเมิดของลูกจ้าง
(มาตรา ๔๒๕ และมาตรา ๔๒๖)
• ความรับผิดของตัวการเพื่อละเมิดของตัวแทน
(มาตรา ๔๒๗ ประกอบกับมาตรา ๔๒๕ และมาตรา ๔๒๖)
• ความรับผิดของบิดามารดาหรือผู้อนุบาลเพื่อละเมิดของบุคคลไร้
ความสามารถ (มาตรา ๔๒๙ และมาตรา ๔๓๑ ประกอบกับมาตรา
๔๒๖)
• ความรับผิดของครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นเพื่อละเมิด
ของบุคคลไร้ความสามารถ (มาตรา ๔๓๐ และมาตรา ๔๓๑
ประกอบกับมาตรา ๔๒๖)
4
- 64. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 65. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 66. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 67. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 68. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 69. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 70. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 71. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 72. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
ผู้เสียหายมีหน้าที่
พิสูจน์
- 73. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 74. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 75. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 76. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือบุคคลอื่นซึ่งรับ
ดูแลบุคคลไร้ความสามารถ
- 77. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 78. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๐ ครูบาอาจารย์ นายจ้างหรือ
บุคคลอื่นซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่
เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับ
ผู้ไร้ความสามารถในการละเมิด ซึ่งเขาได้กระทำ
ลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหาก
พิสูจน์ได้ว่าบุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวัง
ตามสมควร
22
- 84. • สัตว์ (มาตรา ๔๓๓)
• โรงเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่น (มาตรา ๔๓๔ และ
มาตรา ๔๓๕)
• ของตกหล่นหรือการทิ้งขว้างของ (มาตรา ๔๓๖)
• ยานพาหนะหรือทรัพย์อันตราย (มาตรา ๔๓๗)
28
- 86. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 87. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 88. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 89. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 90. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 91. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 92. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 93. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 94. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 95. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 96. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 97. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30
- 98. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา ๔๓๓ ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า
เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของ จำต้องใช้ค่า
สินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใด ๆ
อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอัน
สมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวิสัยของสัตว์ หรือตาม
พฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นย่อมจะต้องเกิดมี
ขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น
อนึ่ง บุคคลผู้ต้องรับผิดชอบดังกล่าวมาในวรรคต้นนั้น จะใช้
สิทธิไล่เบี้ยเอาแก่บุคคลผู้ที่เร้าหรือยั่วสัตว์นั้นโดยละเมิด หรือเอาแก่
เจ้าของสัตว์อื่นอันมาเร้าหรือยั่วสัตว์นั้น ๆ ก็ได้
30