2. Վիրավոր տատրակի մասին
Մի անգամ, հայրիկս ամառանոց
գնալուց,նապաստակների բնի վրա մի
տատրակ էր նկատել:Մոտեցել էր ու
տեսել,որ թևը վիրավոր է:Խղճացել էր
թռչնակին, ու բերել տուն:Տաս օր նրան
պահեցինք :Նա զգում էր իրեն ինչպես իր
տանը:Կերակրում էինք ու շատ սիրում
նրան:Մայրիկս բուժում էր նրա թևը:Նա
զգում էր մայրիկիս բարիությունը և մեր
սերն ու հոգատարությունը իրեն հանդեպ:
3. Ուր որ գնում էինք նա մեզ հետևում
էր,մենակ մնալ չեր սիրում:Նա նստում
էր մայրիկիս ուսին և այդպես իրեն
շատ լավ էր զգում:Երբ որ նա մենակ է
լինում ,մայրիկս ծափահարում էր նա
մոտենում էր ցատկում և նստում էր
մայրիկիս ձեռքին:Մենք նրան շատ
էինք սիրում:Վերջապես նրա թևը
բուժվեց:Հայտնվեցին մանր
փետուրները:
4.
5. Մի օր էլ տեսանք նա բնում չի,ոչ մեկիս
ետևից ման չի գալիս,ու տեսանք ,որ
վարագույրի վերևում նստած է:Շատ
ուրախացանք,որ նա արդեն
կարողանում է թռչել:Մի օր էլ
պահեցինք:Բայց մայրիկս որոշեց բաց
թողնել նրան,ասելով ,որ նրա համար
ազատությունն է կարևոր,ինչքան էլ ,որ
նրան սիրենք:
6.
7. Երևի ընտանիք ունի ձագուկները
սպասում են նրան:Մայրիկս կանգնեցրեց
նրան բաց պատուհանի գոգին,որպեսզի
թռչեր գնար,բայց նա չեր ուզում,շրրջվում
էր դեպի տուն:Մի քանի րոպե նստեց բայց
որոշեց,որ ճիշտը իր ազատությունն է, ու
թռչեց շենքի դիմացի ծառին նստեց:Չեր
ուզու հեռանալ,որոշ ժամանակ նստեց:
Հավաքվեցին շատ տատրակներ և նրան
շրջապատեցին:
8.
9. Մայրիկս նկատեց,որ նա չի ուզում
հեռանա,որոշեց նորից տուն բերել
նրան,որովհետև դրսում ցուրտ էր իսկ նա
սովորել էր տան
ջերմաստիճանին:Մայրիկս մոտեցավ
ծառին ,բոլոր տատրակները թռան
գնացին,ծառի վրա մնաց մեր
տատրակը:Մայրիկս ծափահարեց,նա
ծանոթ ձայնից շփոթված մոտեցավ,բայց
մայրիկս նորից որոշեց ազատ թողնի:
10.
11. Մինչև այսօր նա գալիս է պատուհանի
մոտ սպասում, թե ե՞րբ պիտի մայրիկս
կերակրի նրան:
