1. दव जात दः खे भरतां दोष ना कु णाचा पराधीन आह ज
ै ु े गती पु त मानवाचा कयी ना दोिष , नवह द
|| माय कै े ोिष तात
राजयतयाग कानन याता , सवव कमव ज ात खे ळ चाललासे माझया पु वव सं िचता चा || १ || अं त उन तीचा पतनी होई या जगात
सवव सं ग हाचा वतसा , नाश हाच अं त िवयोगा थव मीलन होते , ने म हा जगाचा || २ || िजवासवे जनमे मृ त यू , जोड जनमजात
िदसे भासते ते सारे िवश नाशवं त काय शोक किरसी वे ड या , सव ििचया फलां च ा ? || ३ || तात सवगव व ासी झाले , बं धू ये
वनात अत कयव ना झाले काही , जरी अकस मात मरण - कलपने शी थां बे तकव जाणत यान चा || ४ || जरामरण यातू न सु ट ला
कोण पािणजात ? दः ख मु क जगला का रे कु णी जीवनां त ? वधव म ान ते ते चाले मागव रे कयाचा || ५ || दोन ओडक याची
ु
होते सागरां त भे ट एक लाट तोडी दोघा , पु न हा नाही गां ठ क िणक ते िव आह ब ाळा, मे ळ माणसां चा || ६ || नको आं सु
े
ढाळु आता , पू स लोचनां स तु झ ा आ िण माझा आह व े े ग ळ ा पवास अयोधये त हो तूं राज || नको
, रं क मी वनीचा || ७
आग हाने मजसी परतवूं स व थव िपतृ व चन पाळू न दोघे होऊ रे कृ ता थव मु कु टकवच धारण किर , का वे ष तापसाचा ? || ८
ं
|| सं प लया िवना ही वषे दशोत री चार अयोधये स नाही ये णे , सतय ह ि े त व ा र तूं च एक सवामी आता राजयसं प दच ा
|| ९ || े
पु न हा नका ये उं कोणी दर या वनां त पे म भाव तु म चा माझया जागता मनां त मान वाढवी तूं लोकी अयोधयापु िरचा || १०
ू
|| गीत रामायण