Η ιστορία και τα έθιμα της Τσικνοπέμπτης!

Η Τσικνοπέμπτη ανά την Ελλάδα
Στην παλαιά πόλη της Κέρκσρας ηεινύληαη ηα Κνξθηάηηθα Πεηεγνιέηζηα ή αιιηώο
Κνπηζνκπνιηά ή Πέηε Γόιηα. Η πεηεγνιέηζα, ην πεηεγνπιηό όπσο ην ιέλε νη
Κεξθπξαίνη, δελ είλαη άιιν από ην γλσζηόηαην θνπηζνκπνιηό. Η πεηεγνιέηζα
πξαγκαηνπνηείηαη ην βξάδπ ηεο Τζηθλνπέκπηεο, ζηελ Πηάηζα θνληά ζηελ ηνπνζεζία
“Κνπθνπλάξα”, ηεο πόιεο ηεο Κέξθπξαο.
Στην Πάτρα έρνπκε ην έζηκν ηεο Κνπινπξνύο. Η Γηαλλνύια ε Κνπινπξνύ πηζηεύεη
ιαλζαζκέλα πσο ν Ναύαξρνο Οπίιζνλ είλαη ηξειά εξσηεπκέλνο καδί ηεο θαη πσο
έξρεηαη λα ηελ παληξεπηεί. Γη’ απηό ληύλεηαη λύθε θαη κε ηε ζπλνδεία ησλ Παηξηλώλ
πεγαίλεη λα πξνϋπαληήζεη ηνλ θαιό ηεο ζην ιηκάλη. Γύξσ ηεο νη Παηξηλνί
δηαζθεδάδνπλ κε ηα θακώκαηά ηεο.
Στις Σέρρες αλάβνληαη κεγάιεο θσηηέο ζηηο αιάλεο, ζηηο νπνίεο αθνύ ςήζνπλ ην
θξέαο, πεδνύλ από πάλσ ηνπο. Σην ηέινο θάπνηνο από ηελ παξέα κε ρηνύκνξ
αλαιακβάλεη ηα «πξνμεληά», αλαθαηεύνληαο ηαπηόρξνλα ηα θάξβνπλα κε έλα μύιν.
Στην Κομοτηνή θαςαιίδνπλ ηελ θόηα πνπ ζα θαγσζεί ηελ επόκελε Κπξηαθή (ηεο
Απόθξεσ). Απηήλ ηελ εκέξα ηα αξξαβσληαζκέλα δεπγάξηα αληαιιάζζνπλ δώξα
θαγώζηκα. Ο αξξαβσληαζηηθόο ζηέιλεη ζηελ αξξαβσληαζηηθηά ηνπ κηα θόηα, ηνλ
θνύξθν, θαη εθείλε ζηέιλεη κπαθιαβά θαη κηα θόηα γεκηζηή. Όια απηά
πξαγκαηνπνηνύλ ηελ παξνηκία πσο ν «έξσηαο πεξλάεη από ην ζηνκάρη».
Στο Ηράκλειο της Κρήτης, κηθξνί θαη κεγάινη πεξηδηαβαίλνπλ κεηακθηεζκέλνη ζηνπο
δξόκνπο θαη ζηηο πιαηείεο ηεο πόιεο, ηξαγνπδώληαο θαη ρνξεύνληαο.

η ιστορία και τα έθιμα της τσικνοπέμπτης αγγελος

  • 1.
    Η ιστορία καιτα έθιμα της Τσικνοπέμπτης! Η Τσικνοπέμπτη ανά την Ελλάδα Στην παλαιά πόλη της Κέρκσρας ηεινύληαη ηα Κνξθηάηηθα Πεηεγνιέηζηα ή αιιηώο Κνπηζνκπνιηά ή Πέηε Γόιηα. Η πεηεγνιέηζα, ην πεηεγνπιηό όπσο ην ιέλε νη Κεξθπξαίνη, δελ είλαη άιιν από ην γλσζηόηαην θνπηζνκπνιηό. Η πεηεγνιέηζα πξαγκαηνπνηείηαη ην βξάδπ ηεο Τζηθλνπέκπηεο, ζηελ Πηάηζα θνληά ζηελ ηνπνζεζία “Κνπθνπλάξα”, ηεο πόιεο ηεο Κέξθπξαο. Στην Πάτρα έρνπκε ην έζηκν ηεο Κνπινπξνύο. Η Γηαλλνύια ε Κνπινπξνύ πηζηεύεη ιαλζαζκέλα πσο ν Ναύαξρνο Οπίιζνλ είλαη ηξειά εξσηεπκέλνο καδί ηεο θαη πσο έξρεηαη λα ηελ παληξεπηεί. Γη’ απηό ληύλεηαη λύθε θαη κε ηε ζπλνδεία ησλ Παηξηλώλ πεγαίλεη λα πξνϋπαληήζεη ηνλ θαιό ηεο ζην ιηκάλη. Γύξσ ηεο νη Παηξηλνί δηαζθεδάδνπλ κε ηα θακώκαηά ηεο. Στις Σέρρες αλάβνληαη κεγάιεο θσηηέο ζηηο αιάλεο, ζηηο νπνίεο αθνύ ςήζνπλ ην θξέαο, πεδνύλ από πάλσ ηνπο. Σην ηέινο θάπνηνο από ηελ παξέα κε ρηνύκνξ αλαιακβάλεη ηα «πξνμεληά», αλαθαηεύνληαο ηαπηόρξνλα ηα θάξβνπλα κε έλα μύιν. Στην Κομοτηνή θαςαιίδνπλ ηελ θόηα πνπ ζα θαγσζεί ηελ επόκελε Κπξηαθή (ηεο Απόθξεσ). Απηήλ ηελ εκέξα ηα αξξαβσληαζκέλα δεπγάξηα αληαιιάζζνπλ δώξα θαγώζηκα. Ο αξξαβσληαζηηθόο ζηέιλεη ζηελ αξξαβσληαζηηθηά ηνπ κηα θόηα, ηνλ θνύξθν, θαη εθείλε ζηέιλεη κπαθιαβά θαη κηα θόηα γεκηζηή. Όια απηά πξαγκαηνπνηνύλ ηελ παξνηκία πσο ν «έξσηαο πεξλάεη από ην ζηνκάρη». Στο Ηράκλειο της Κρήτης, κηθξνί θαη κεγάινη πεξηδηαβαίλνπλ κεηακθηεζκέλνη ζηνπο δξόκνπο θαη ζηηο πιαηείεο ηεο πόιεο, ηξαγνπδώληαο θαη ρνξεύνληαο.