Το Φεγγάρι στη ζωή των Ανθρώπων της Πρωτοϊστορικής εποχής

1. Το φεγγάρι στη ζωή των ανθρώπων της πρωτοϊστορικής εποχής
(βιοψυχολογική σύνδεση των κύκλων γυναίκας και φεγγαριού)
Ανέκαθεν, στις λαϊκές παραδόσεις, το φεγγάρι φαίνεται αιτιωδώς εμπλεγμένο στην
αναπαραγωγική διαδικασία, καθώς η εμμηνορροή της γυναίκας συμπίπτει τόσο στενά με την
περίοδο του φεγγαριού, που ο κόσμος πιστεύει στον εκμαυλισμό της γυναίκας από το
φεγγάρι. Το φεγγάρι παρέμεινε, για αρκετούς λαούς, αρσενικό, ως ο άντρας των γυναικών.
Συχνά, στην περίοδό της, η γυναίκα απομονώνεται, για ένα μήνα, κατά τον οποίο αυτή είναι
του φεγγαριού. Το αίμα, που κατακρατείται, σχηματίζει το έμβρυο, που, έτσι, είναι παιδί του.
Όταν το φεγγάρι επιτρέψει την εμμηνορροή, σε ύπανδρη γυναίκα, αυτό θεωρείται έκτρωση
με αυτουργό το φεγγάρι. Έμμεσα ή άμεσα, το φεγγάρι είναι ο πατέρας κάθε ανθρώπου.
Σύνδεσμος των ανθρώπων μαζί του ήταν οι γυναίκες. Η γυναίκα είναι περισσότερο του
άνδρα ευάγωγη στις θελήσεις του φεγγαριού και, σίγουρα, επιδεκτικότερη στην εξωλογική
πλευρά της ζωής. Η ικανότητα του θηλυκού να μεσολαβεί με τη θεότητα προς την ομάδα
έκανε την ομάδα σχεδόν υποχείριά του. Η γυναίκα κανόνιζε τη ζωή σύμφωνα με τις επιταγές
της από το φεγγάρι. Βολιδοσκοπώντας τη βούληση του θείου, επικοινωνεί, προσευχόμενη,
στην ουσία, με το δικό της ασυνείδητο, που κυριαρχείται από το ορμονικό της προφίλ. Αλλά
το επίπεδο των ορμονών συνακολουθείται από την πορεία του κύκλου της γυναίκας και της
γέμισης του φεγγαριού.
ΚΩΣΤΑΣ Β. ΔΗΜΟΥΛΑΣ