1. Վահան Թեքեյան
Մութին մեջ կուզեմ որ կյանքըս անցնի,
Երազի մը պես մեղմ ու կարճատև,
Անձայն, անշշուկ, ամենին գաղտնի
Լայն ճամփուն մեջեն քայլով մը թեթև,
Առանց ստվերիս շղթային բռնի։
Չեմ ուզեր տեսնել աստղերը երկնի,
Որոնք կբացվին հոն՝
ժպիտ իբրև, Իբրև ժպիտներ մարդոց ծերունի–
Մութին մեջ:
Ինչպես որ ցցված վիզե մը ծխանի
Մոլթր ելլելով կերթա համրաթև
Տնդիլ օդին մեջ ու իրեն հետև
Չի թողուր ո՛չ մեկ հետք հիշատակի,
Այնպե՛ս թող իմ կյանքն հալի՛, տարտղնի՛
Մութին մեջ։
Արշակ Չոպանյան
Ես ժանյակն եմ ձյունագույն,
Պճնող կատարն ալիքին.
Հառաչանքն եմ կաթնագին`
Հուզված ծովին խաժ հոգվույն։
Իմ ծոցս իրեն կընտրե բույն
Երփներանգ շողն արեգակին.
Ես ժանյակն եմ ձյունագույն,
Պճնող կատարն ալիքին։
Ոչի՛նչ ինձմե փափկագույն.
Ծնունդ հովուն քմայքին,
Կապրեմ պահ մը հեշտագին
Ու կըցնդեմ ես իսկույն.
Ես ժայնակն եմ ոսկեգույն։
Էդուարդ Հարենց
Իսկ ես ինձ հանկարծ ջրվեշ զգացի`
Քնարերգության թարթիչներն ի վար:
Բառի կույսերը` աղբյուրի ծարավ,
Իսկ ես ինձ հանկարծ ջրվեժ զգացի…
Մուսայի կարոտն` օգոստոսյան ձի,
Գիշերները` տոթ, ամառը` խավար,
Իսկ ես ինձ հանկարծ ջրվեժ զգացի`
Քնարերգության թարթիչներն ի վար:

2. Շրթունքներ կային, որ չժպտացին,
Աղոթքներ կային` չունեին հավատ,
Երազներ կային` չդարձան սիրվարդ:
Աստվածնե’ր կային, որ հավատացին,
Իսկ ես ինձ հանկարծ ջրվեժ զգացի…