Zachęcamy do obejrzenia prezentacji na temat mody kongresu wiedeńskiego

3. Styl empire obowiązywał od
początku XIX wieku do 1815r.
Charakterystyczną cechą tego
stylu jest jego lekkość, ładnie
więc wyglądały suknie
wykonane z cienkiego
materiału. Jedynym sztywnym
elementem sukni w stylu
empire jest pas pod biustem.
Może to być element ozdobny,
haftowany, wyszywany
z ornamentem. Od biustu
w dół suknia luźno i lekko
opada na ciało. Ozdobne są też
wykończenia sukni
przy dekolcie i na
rękawach oraz na
dole spódnicy

4.  Pelisa- na początku miała długość do biodra bądź kolana,
ale po 1810 roku była noszona w pełnej długości- do kostek- a
także mocniej ocieplona niż dotychczasowe modele, ale
często wykonana z tych samych materiałów. Zwykle pelisa
była prosta w kroju , przybrana futrem i opasana wysoko na
talii tak jak i suknia. Miała też wysoki kołnierz, który był
wpływem mody wojskowej. Pelisy były zwykle koloru
brązowego , złotego , ciemnozielonego i niebieskiego.
 Peleryna- w przeciwieństwie do pelisy, była
luźno zarzucana na ramiona, mogła mieć również
kaptur. Dużą popularnością cieszyły się te
wykonane z czerwonej wełny.

5. Ten styl zrodził się w
latach 20 XIX wieku
i trwał do 1848roku.
W tym czasie
kobiety nosiły
bogato zdobione
suknie z długimi
rękawami, mocno
zasznurowane
gorsety,
podkreślające talię i
biodra, oraz duże
dekolty, zasłaniane
jednak przez szale
koronkowe,
kaszmirowe szarfy i
różnego rodzaju
pelerynki.
Na głowę wkładano
kapelusze, ozdobione
piórami, lub kwiatami
w formie kapturków,
czepeczków i budek,
zawiązywane pod
brodą szerokimi
wstążkami. Włosy
układano w misterne
loczki. Do konnej
jazdy zakładano
obcisły, ciemny strój,
podobny do męskiego z
okrągłym kapeluszem.

6. W biedermeierowskiej modzie damskiej powrócił znów sztywny gorset. O ile w XVIII w.
suknie noszono na panierze, tak po epoce empire w XIX w. triumfy święciły krynoliny -
usztywnione włosiem końskim halki. W roku 1856 zastąpiono tę włosiankę stalowymi
obręczami. Krynolina stała się rodzajem metalowej siatki, na której zgrabnie układano
sukniową tkaninę.

7. Ridicule – torebka-woreczek
kobiecy po 1797 r. Przyjmuje różne
ciekawe kształty: urny, tulipana,
liry, nawiązuje też do huzarskiej
torby wojskowej. Torebka w I
połowie XIX wieku to niewielka
sakieweczka, pełniąca głównie
funkcję dekoracyjną. Kobieta
ozdabia ją haftami o motywach
kwiatów – symbolami miłości i
dostatku.

8. Kobieta pierwszej połowy XIX wieku
była naturalna i skromna. Jeśli w ogóle
się malowała, to dodawała sobie
jedynie świeżości i zdrowego wyglądu
odrobiną różu na policzkach i lekkim
przypudrowaniem noska. Szminki były
używane tylko przez kurtyzany. Bardzo
ważnym elementem kobiecej urody stał
się dekolt, pudrowano go
i przyciemniano oraz podkreślano
żyłki, pociągając je leciutko niebieskim
barwnikiem, aby skóra wyglądała na
jeszcze bardziej delikatną.
Damy malowały paznokcie, i to
w fantazyjne monogramy, miniaturowe
krajobrazy i popiersia. Służyły do tego
specjalne farby, które nie zmywały się
przy myciu dłoni.

9. Styl empire Styl biedermeier

10.  W stylu biedermeierowski najchętniej noszono grube loki
ułożone z obu stron głowy w kształty trwałe i
mocne. Bardzo dbano o włosy – najlepiej, żeby były one jak
najdłuższe. Noszono fryzury z kręconych włosów
zdobionych wstążkami, które nawiązywały do uczesań z
czasów starożytnego Rzymu i antycznej Grecji. Ponadto,
styl tamtych czasów dał początek luźniejszym uczesaniom.

11.  Do historii przeszły już fryzury
Cesarzowej Sisi. Szczególną dumą
napawały jej gęste, sięgające niemal
do pięt, legendarne bujne
orzechowe włosy, a ich codzienne
czesanie i układanie trwało od
dwóch do trzech godzin.
Natomiast poniższą fryzurę nosiła
Sisi w latach 60. XIX
wieku. Podobno nie było to modne
uczesanie do czasu, gdy to właśnie
Sisi zaczęła czesać włosy w ten
sposób, lansując tym samym nową
modę. Już wkrótce wiele
arystokratek na innych dworach
europejskich czesało się a la Sisi…

12.  Wiek XIX to czas, kiedy biżuteria
stała się produktem masowym. Jej
wartość materialna zaczyna
schodzić na dalszy plan, staje się
głównie dodatkiem estetycznym
często o charakterze pamiątkowym
tudzież sentymentalnym. Na
biżuterii z tego okresu można
znaleźć różne sentencje jak i
również dedykacje. Wśród
wyrobów dominowały pierścienie
oraz medaliony. Ciekawostką jest,
iż w XIX wieku biżuterię
wyrabiano również ze splecionych,
naturalnych włosów.
Ogromną popularnością cieszyły się również
kamee - rzeźbione reliefowo w lawie, koralu
czy muszli.
Biżuteria była również elementem żałobnego
stroju, wynikało to ze zwyczaju zapisywania
krewnym i przyjaciołom w spadku specjalnie
sporządzonych na tą okazję pierścieni, które
następnie noszono na pamiątkę zmarłych.

13. Pantalony zwane we Włoszech calzoni to pierwowzór dzisiejszych majtek. Wykonywano je z
muślinu w kolorze skóry. W epoce napoleońskiej popularne stało się szycie pantalonów z
jedwabiu, satyny czy aksamitu, a w zimie - z kaszmirów. Początkowo pantalony sięgały
kostek i zdobione były koronką. Z biegiem czasu ich długość skracała się, jednak nadal części
ciała od pasa do kolan były w społeczeństwie tematem tabu. Pantalony nosiły głównie młode
uczennice podczas tańca i ćwiczeń fizycznych. Wykorzystywano je również podczas podróży
czy podczas wykonywania sportu.
Z biegiem lat pantalony stawały się coraz bardziej popularne.
Niewątpliwą rolę w ich rozsławieniu miały tancerki kankana,
które podczas swojego tańca pokazywały bieliznę publicznie.
Ciekawostka : We Francji noszenie pantalonów zostało
nakazane ustawowo tancerkom kankana, a w policji powołano
inspektorat do spraw pantalonów.

14.  Wiek XIX przyniósł
upowszechnienie się perfum ze
względu na wynalezienie
rozpylacza, co znacznie obniżyło
koszty ich produkcji.
Wynaleziono również związki
chemiczne, które naśladowały
nawet najrzadsze zapachy. Ze
względu na znaczący wpływ
burżuazji, gust opierał się na
takich wartościach jak rozsądek i
przyzwoitość dlatego też
preferowano zapachy delikatne.
Najpopularniejsze były
zapachowe sole kąpielowe,
saszetki zapachowe umieszczane
w szafach oraz kadzidła.
W 1828 roku Pierre
Francois Pascal
Guerlain otworzył w
Paryżu pierwszą w
historii perfumerię,
która istnieje po dziś
dzień i prowadzona
jest przez potomków
założyciela.
Perfumy przechowywano zazwyczaj w ozdobnych
porcelanowych lub szklanych flakonach misternie
zdobionych złotem i elementami malarskimi. Kobiety
zawieszały je również na swojej odzieży. Flakony
wykonywano z masy szklanej imitującej kamienie
półszlachetne.

16.  Początek XIX wieku to okres
panowania Londynu w sferze
mody męskiej. Pod Koniec
XVIII wieku zapanowała
anglomania, czyli
naśladowanie zwyczajów,
obyczajów i mód angielskich,
którą zapoczątkował we
Francji Ludwik XIV. Po
opanowaniu Francji
anglomania rozszerzyła się
na całą Europę.
Typowy ubiór pierwszej połowy XIX wieku, który
składa się z białej koszuli z gorsem, krawatu
zawiązanego w wstążkę, kamizelkę w kolorze
niebieskim z drobnym wzorem kwiatowym,
beżowymi pantalonami oraz cylindra

17. .
Najmodniejsze koszule były zawsze białe, zaś różniły się gorsem oraz wymiennymi mankietami i kołnierzem
•Gors- czyli rodzaj
ozdoby z
udrapowanego
materiału (muślin,
jedwab, czasem z
koronką), mocowanej
pod szyją na przedzie
koszuli, obfitował w
elementy dekoracyjne
- gustowne hafty i
fałdy.
Charakterystyczne
były dla strojów
wieczorowych
•Mankiety-najbardziej
widocznym
elementem koszuli.
Zapinane ozdobnymi,
emaliowanymi
spinkami, które
czasami wykonywane
były z kolorowych
szkieł, brylantów lub z
dodatkiem innych
kamieni szlachetnych.

18. Krawat, była to złożona w określony sposób, wykonaną z jedwabiu, muślinu
lub atłasu chustka. W XIX wieku dominowały barwy ciemne – szafir, brąz,
amarant, oraz wzorki – szkocka krata bądź oryginalny deseń rajskich ptaków lub
żyraf, zaś na oficjalne okazje zarezerwowana była barwa biała. Krawaty spinano
szpilką z ozdobnym łebkiem

19.  Frak jest to eleganckie okrycie
wierzchnie z kołnierzem o szerokich
klapach (a la Słowacki), wycięte z
przodu w kształcie litery U na tyle
wysoko, iż można było zobaczyć dół
jasnej kamizelki.
Typy fraków:
- à l’anglaise z połami wyciętymi z
przodu, a z tyłu sięgającymi do
kolan, rozciętymi po środku
- à la française z połami krótkimi,
rozsuniętymi na boki.

20. Surdut rodzaj okrycia wierzchniego dłuższy niż
frak, czy też tużurek, jego stan zaś był nieco obniżony.
Spodnia część surduta była dość szeroka, miał on
również duże patki z kieszeniami po bokach, szeroki,
futrzany kołnierz i podszewkę z kortu. Surduty
najczęściej noszono ciemne.
Tużurek rodzaj okrycia wierzchniego z krótkimi
połami oraz klapami zakończony w kształcie litery V.
Posiadał również aksamitny kołnierz oraz kieszenie z
lewej strony, na piersiach. Szyty był z sukna,
dominującymi kolorami były zaś czarny, oliwkowy i
rozmarynowy.

21. Pantalony- długie spodnie,
zakrywające część stopy. Były
obcisłe, wykonane z mocnego i
gładkiego materiału. Wzmacniane
były lampasami lub strzemiączkami
innego koloru niż spodnie, aby
dodać gładkości materiałowi.
Najmodniejsze były pantalony w
kolorze beżu.
Trzewiki- czarne buty
zakładane do długich spodni,
o kwadratowych, wąskich
noskach, które ochraniane
były skórzanymi lub
sukiennymi kamaszami
zapinanymi pod butem.
Cylinder- rodzaj
wysokiego, sztywnego
kapelusza z główką w
kształcie walca i
wąskim rondem
Kamizelka uszyta z aksamitu
lub kaszmiru, swym krojem
dopasowana była do sylwetki i
miewała duży kołnierz.
Zapinana była na jeden rząd
guzików, zaś popularnymi
kolorami była biel, kolor
słomkowy, czerń, granat i
czerwień. Kamizelki mogły być
też pokryte drobnym deseniem

22.  Chustki do nosa „powinna być biała
batystowa z obrąbkiem à jour i
haftowaną literą gotycką imienia w
jednym rogu chustki, a nazwiska w
drugim rogu, biorąc końce chustki na
krzyż” (Magazyn Mód)
 Fajki o długich 1 metrowych cybuchach .
Główki były ceramiczne, często zdobione
różnego rodzaju scenami (łowieckimi,
rodzajowymi) herbami, sentencjami,
symbolami patriotycznymi, wojskowymi.
Na wyjścia wybierano fajki z krótszymi
cybuchami
 Rękawiczki był nieodzownym elementem
stroju każdego mężczyzny.
Najmodniejsze były w kolorze
„palijowym” czyli świeżego masła.
 Laseczka lub pejczyk (szpicruta), mające
wielkie, złote lub srebrne gałki.

23. •Początek XIX w., empire, to
czasy naśladowania fryzur
cesarzy rzymskich – krótkie
kosmyki lub loki otaczały
głowę w wystudiowanym
nieładzie. Modne były także
włosy zaczesywane do tył.
•Najmodniejsza była gładko
ogolona twarz, chociaż
dopuszczano także
bokobrody, lekko podkręcony
wąsik oraz bródki

25. Chłopców ubierano w luźną
sukieneczkę z pantalonami.
Największym hitem był jednak styl marynarski . Taki
strój składał się z szerokiej bądź plisowanej spódniczki
lub spodni oraz bluzy z dużym marynarskim
kołnierzem.
Ubrania starszych młodzieńców były wzorowane
na modzie męskiej. Były to fraki, surduty,
uzupełnione kapeluszem, rękawiczką czy też
laseczką.

26. Małe dziewczynki ubierany były tak samo
jak chłopcy. Dopiero pewnym wieku
dziewczynki zaczynały ubierać się jak
dorosłe kobiety. Nosiły suknie , krótsze od
kobiecych, odsłaniające białe pantalony
Starsze dziewczynki musiały wkładać
gorset. Pod spódniczkę wkładano długie
majtki, do których wpuszczano długą
koszulkę, a potem do tego dodawano
jeszcze spódniczkę. Dopiero potem
wkładano właściwą suknie, wobec tego
dziewczynka nie mogła w żaden sposób
ubrać się samodzielnie.

27. Agata Trzeciak
Aleksandra Trzcińska
Aleksandra Zasłona
Weronika Wilkos
Kinga Gloger
Maciej Siczek