2. 1
NICOLÁS
Eu son Nicolás, e nacín nunha cidade
chamada Mira en Turquía no século IV. Eu era de
complesión delgada é bastante alto.
A miña familia era rica, pero eu sempre sentín
debilidade pola xente pobre.
Cando eu tiña 19 anos, o meu país sufriu unha
epidemia de febre e quedei orfo. Decidín estudar
para cura, vivín un tempo nun mosteiro, e
pasados uns cantos anos fun nomeado bispo da
miña cidade natal.
Eu levaba unha vida sinxela, sen luxos e decidín
ÁS
repartir todas as miñas herdanzas entre os nenos
pobres da miña cidade. Leváballes comida, roupa,
OL
cartos etc. Como daquela non había coches, nin
trens, nin avións nin nada diso, eu metía todas as
IC
cousas nun saco moi grande, botábao ao lombo e
ia camiñando polas rúas deixando comida, roupa
N
ou o que fixese falla en cada casa.
A xente, é en especial os nenos queríanme moito,
por eso cando morrín no ano 345 ( fai xa 1664 anos
) en modo de agradecemento a xente empezou a
construír igrexas e catedrais na miña honra; ata tal
punto que trasladaron os meus restos mortais a
Bari, unha cidade italiana. Xa vos destes conta
non? A xente pensa que eu son italiano.
Durante moitos séculos a xente seguiu falando
de min, (incluso cheguei a Santo), uns dicían
unha cousa, outros outra, ata que me dei conta
de que agora son outro.
Queredes coñecer como a xente me
transformou? Tedes curiosidade? Se a tedes
pasade a páxina seguinte.
3. 2
O COMENZO DO CAMBIO
Fotos das campañas
publicitarias de varios
anos.
A miña transformación empezou a redor do
século XVIII cando a xente que vivía en
Holanda marchou para Norte América. Os
holandeses falaban de Sinterklas o seu
patrón, este nome, con pronuncia
angloparlante derivou en Santa Klaus.
Ano 1931 Os americanos imaxináronme anano e
fraco coma un trasno. Como ides vendo
aínda non sufrín a gran transformación.
A responsable do meu gran cambio foi a
compañía da Coca-Cola no ano 1931, quería
facer un anuncio publicitario para que se
coñecese a Coca-Cola en Europa, para iso
contrataron un debuxante que me fixo
barbudo, gordo, bonachón. Púxome un
vestido vermello con cinto, botas negras, un
Ano 1946
gorro que parece un cono na cabeza e no
lombo un saco cheo de agasallos. O debuxo
foi un “bombazo”. A Coca Cola triunfou en
Europa (gústanos moito, verdade?).
Fíxenme moi famoso en todo o mundo e os
escritores empezaron a crear historias a
cerca de min.
Si queres saber como acaba a miña historia
pasa a páxina seguinte.
Ano 1953
4. 3
Os escritores falaban do gordo bonachón
vestido de vermello, cun gran saco de
agasallos que pesa moito. Como eu non podía
co saco ao lombo, de seguida argallaron de
poñerme medio de transporte.
Que listos sodes! Xa o adiviñastes?
Como vos ía dicindo, alá me puxeron de
condutor dun trineo máxico voador tirado por
renos, liderados por Rudolph; un reno que
ilumina o camiño co seu nariz vermello
brillante.
Unha vez conseguido o medio de transporte
tiña que ter un sitio onde vivir e como os renos
viven no polo norte tamén decidiron que eu
viviría alí.
Ao principio foime un pouco difícil, porque
ninguén me dixo que tiña que sacar o carné de
conducir renos, pero agora, co que levo
practicado, xa me considero o mellor
conductor de renos do mundo.
Deste xeito son capaz de repartir todos os
agasallos que me pedides nunha soa noite. A
noite de NADAL.
5. 4
Como xa observades non
son quen era, pero aínda queda
un pouco máis. O nome co que
se me coñece agora.
FATHER CHRISMAS Despois do meu triunfo
americano sendo a imaxe da
Coca-Cola, na Gran Bretaña
PÈRE NOËL chamáronme Father Chrismas
(Padre Navidad), en Francia
Père Noel (Padre Navidad) e
PAPÁ NOEL en España por traducción do
francés PAPÁ NOEL
6. 5
Queres formar parte da HISTORIA DE PAPÁ NOEL?
Apetéceche formar parte deste libro? Se queres, de seguido
dígoche o que debes de facer:
Os nenos de infantil colorearán debuxos meus.
Os nenos de 1º, 2º e 3º debuxaranme e escribiranme unha carta.
Os nenos de 4º, 5º e 6º escribiredes unha pequena historia,
imaxinando que eu nacín aquí e que, coa miña imaxe temos que
promocionar Celeiro. ( semellante o que fixeron os americanos
coa Coca Cola).
14. Esta historia foi adaptada por Concepción Arias (membro do
equipo da BIBLIOSOÑOS) despois de cotexar distintas versións
sobre o tema. Desexo que vos guste.
Todo o equipo da BIBLIOSOÑOS espera a vosa participación
nesta historia.
Un sincero agradecemento o noso conserxe Enrique, sin él o
soporte de madeira desta historia non sería posible.
