1. 86 SOUL 87
Η συνταγή: Πολύ χρώµα, «η ποπ αρτ συναντά το
streetwear», χαλαρές και ασύµµετρες γραµµές,
παιχνιδιάρικη διάθεση στη µίξη των στιλ και των
επιρροών, κάτι από 70s - κάτι από 80s και 90s,
εστίαση στο ανακυκλώσιµο, επαναλαµβανόµενα
µοτίβα, πρωτότυπες εφαρµογές και σχεδιασµός
υφασµάτων. Φτάνουν όλα αυτά για να περιγράψεις
τον ολλανδό σχεδιαστή Μπας Κόστερς; Βρε, Μπας;
∆ε φτάνουν. Πρόσθεσε δύο µπάντες φτιαγµένες
από τα χεράκια του, ένα dj ντουέτο και dj σετάκια
ζωντανά στο ραδιόφωνο (www.pinqradio.com),
κούκλες και αξεσουάρ, houte couture και έπιπλα,
εγκαταστάσεις και «τέχνη του δρόµου». Ο νεότερος
νονός του ολλανδικού streetwear ακούει ιταλοντί-
σκο, βαράει ελέκτρο και συνθπόπ, αποθεώνει τη
φιλενάδα και µούσα του Lady Kier και χώνει τα δά-
χτυλά του σε πολλές πίτες, δοκιµάζοντας από όλες
τις γεύσεις της πολυδιάστατης κουζίνας της τέχνης.
Τον συνάντησα στο ατελιέ του, στη Red Light
District του Άµστερνταµ, ένα µεσηµέρι χλωµό.
Τα µάτια του έλαµπαν και φορούσε µια πυτζάµα
µε µεγάλα καρό και άσπρα µποτάκια adidas. Μου
έπαιξε βινύλιο από τη συλλογή του σε ένα παµπά-
λαιο πικάπ, ήπιαµε ροζέ κρασί, καπνίσαµε µια τού-
µπα τσιγάρα µέχρι να διαλέξουµε φωτογραφίες
για το κοµµάτι, ενώ το Apple book του κολλούσε
συνέχεια και όλα παίζονταν σε αργούς ρυθµούς.
Στο κέντρο του δωµατίου ένα πορτρέτο της µαµάς
του, δεξιά η συλλογή του από κούκλες (κάθε εί-
δους), γύρω γύρω δίσκοι και περιοδικά, κι εµείς να
προσπαθούµε να ξεκινήσουµε τη συνέντευξη.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να στραφείς στη µόδα;
Πραγµατικά δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα µπο-
ρούσα να κάνω. Το σχέδιο είναι το πιστοποιητικό και
δικαιολογητικό της ύπαρξής µου. Η µόδα είναι το
καλύτερο εργαλείο για να µιλήσεις για τους ανθρώ-
πους, τη συµπεριφορά τους και τον κόσµο που ζουν.
Με την πρώτη σου συλλογή, «Two teacups and
a frying pan» (την οποία σχεδίασες για την
αποφοίτησή σου από το Fashion Institute του
Άρνεµ), κέρδισες το ζηλευτό Ολλανδικό Βραβείο
Μόδας Robijn 2003. Σηµείο καµπής για την κα-
ριέρα σου; Ήταν σίγουρα το πιο σηµαντικό πράγµα
που είχα πετύχει µέχρι τότε, µε έφερε στην επιφά-
νεια και στην προσοχή του κοινού. Εκεί γνώρισα και
κάποιους ανθρώπους µε τους οποίους συνεργάζο-
µαι ακόµα και τώρα, όπως ο dj Joost Van Bellen.
Έχεις µια αδυναµία στα ανακυκλώσιµα υλικά
αλλά και στο βαµβάκι. Το βαµβάκι είναι ένα πολύ
καλό υλικό, εύκολο να το µανιπουλάρεις, να το
βάψεις και να τυπώσεις πάνω του. Όσον αφορά τα
ανακυκλώσιµα, λατρεύω τα ξεθωριασµένα και ξε-
πλυµένα υλικά που έχουν χαρακτήρα φτιαγµένο µε
τα χτυπήµατα του χρόνου και της συχνής χρήσης.
Απολαµβάνω να τους ξαναδίνω ζωή.
Ποια δεκαετία πιστεύεις ότι ήταν η πιο καθοριστι-
κή για τη street fashion και για το δικό σου προ-
σωπικό στιλ; Η δεκαετία του ’70· τη βρίσκω απίθανη
για το ντιζάιν και το χρώµα που ανέδειξε. Γι’ αυτό
είναι και το σηµείο αναφοράς στη νέα µου κολεξιόν.
Πώς βρίσκεις τις ταµπέλες που σου έχουν κατά
καιρούς φορέσει; Σε έχουν αποκαλέσει «Ο
ενταγµένος αντικαθεστωτικός», «το επαναστα-
τηµένο παιδί», «ένας οργισµένος, νεαρός σχεδι-
αστής». Στην πραγµατικότητα, είµαι αρκετά ήρεµο
άτοµο, αλλά το µήνυµά µου µπορεί να γίνει πολύ
«ανησυχητικό». Κι αυτό είναι θεµιτό.
Νιώθεις καθόλου επαναστάτης; Με την τελευ-
ταία µου κολεξιόν εξέφρασα τη διαµαρτυρία µου
ενάντια στις διαµαρτυρίες. Ήταν ένα σχόλιό µου
για τους ανθρώπους που συνεχώς γκρινιάζουν
και παραπονιούνται. Παράλληλα, βέβαια, αναγνω-
ρίζω ότι υπάρχουν πολλά ζητήµατα µε τα οποία
θα έπρεπε ο κόσµος να ασχοληθεί και να πάρει
θέση, να διαµαρτυρηθεί, ζητήµατα παγκόσµια
αλλά και τοπικά. Στην Ολλανδία, για παράδειγµα,
η κοινή λογική και η κοινή µας συνείδηση γίνεται
ολοένα και «στενότερη», οι συντηρητικές φωνές
υπερτερούν, φαινοµενικά τουλάχιστον, κι ο τρόπος
που κυβερνούν τη χώρα µε τροµάζει.
Από πέρυσι παρατηρείται µια αναβίωση της
κουλτούρας των club kids σε Λονδίνο και Άµ-
στερνταµ (βλέπε BoomBox parties), µε πολύ κό-
σµο να ντύνεται µε εξωφρενικά και σκανδαλώδη
outfits και να βγαίνει στα κλαµπ, πατώντας στα
χνάρια που άφησαν οι Λι Μπόουερι, Τζούντι
Μπλέιµ, Στιβ Στρέιντζ, Βίβιαν Γουέστγουντ, αλλά
και οι Μάικλ Άλιγκ και Τζέιµς Στ. Τζέιµς. Τι τρέχει;
Θέλουµε να ξεσαλώσουµε και να στανιάρουµε. Θέ-
λουµε να χτυπήσουµε τη µιζέρια και την κατήφεια,
το µονότονο και το συµβιβασµένο. Νοµίζω πως ο
κόσµος «τα πήρε» µε το κανονικό και το νορµάλ και
κοιτάει να βρει διέξοδο. Στο ευφάνταστο κλάµπινγκ.
Στα τρελά κι ακραία outfits. Για την ακρίβεια, δεν
έχουν αλλάξει και πολλά από την πρώτη εποχή των
club kids, δυστυχώς ή ευτυχώς…
Να υποθέσω δηλαδή ότι η κουλτούρα αυτή απο-
τελεί και το «πεδίο βολής» της δουλειάς σου;
Φυσικά, η δουλειά µου σχετίζεται άµεσα µε το
συγκεκριµένο αντεργκράουντ, αλλά, και πάλι, ένα
µέρος µόνο της δουλειάς µου έχει να κάνει µε το
ρεύµα αυτό. Έχω πολύ περισσότερες ιστορίες να
διηγηθώ µέσα από τα σχέδιά µου.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη; Ναι, είµαι
καλλιτέχνης, ζωγραφίζω, γράφω και παίζω µου-
σική, κάνω εικονογραφήσεις για περιοδικά µόδας,
φτιάχνω κούκλες και αντικείµενα για εγκαταστά-
σεις. Και, φυσικά, σχεδιάζω ρούχα και αξεσουάρ.
Σε µια συνέντευξή σου είπες: «Το σώµα είναι
το τελευταίο κίνητρο για να φτιάχνει κανείς
ρούχα. Προσωπικά, µε ενδιαφέρουν πολύ πε-
ρισσότερο οι προθέσεις µου ως σχεδιαστή και
η ιστορία που αφηγούµαι µέσα από το ρούχο».
Άρα η µόδα είναι για σένα µια εννοιακή τέχνη;
Φυσικά και είναι εννοιακή, αλλά όχι µόνο.
Τι περιλαµβάνει το καταγραφικό σου µέχρι
σήµερα; (Συνοπτικά) Πρώτα χρόνια, σπουδές,
εµπειρίες, επιρροές, αναφορές, ινδάλµατα,
συνεργασίες, σχήµατα και σχέδια που σε καθο-
ρίζουν ως καλλιτέχνη; Η οικογένειά µου είναι η
πιο σταθερή µου βάση και µια ζεστή φωλιά, στην
οποία τρέφω µια σειρά αναφορές από τα παιδικά
µου χρόνια. Σχεδιαστές-είδωλά µου ήταν ανέκα-
θεν οι Γουέστγουντ, Γκοτιέ και Μιγκλέρ. Ήµουν
βέβαια πάντα ψωνισµένος µε τους ποπ σταρ και
τους εκκεντρικούς τύπους, κι ακόµα είµαι, κι αυτό
ήταν τελικά που µε ώθησε να στήσω δυο γκρου-
πάκια και να τους γράψω και τραγούδια.
Παίζεις µουσική ως dj. Μανατζάρεις και µουσικά
γκρουπ; Πού αποσκοπείς; Έστησα δύο γκρουπάκια
µέχρι στιγµής. Μου ανήκουν, αλλά δεν είναι αρκετά
πραγµατικά. Έχουν µόνο ίµατζ και µερικά τραγούδια.
Όταν έχουµε κάποιο γκιγκ, κλείνω εναλλακτικούς
περφόρµερ για να τους κάνουν σαπόρτ. ∆ηµιουρ-
γήθηκαν από το µηδέν για να υποστηρίξουν το στιλ
µου και να συνοδεύουν τις κολεξιόν µου. Το πρώτο
ήταν ένα γερµανο-ροκ-εντ-ρολ γκρουπ µε το όνοµα
Bas Und Sein Verrüktes Muzikantensadtle («Ο Μπας
και οι παράφρονες µουσικοί του»). Το άλλο γκρουπ
λέγεται Superior Experience και µε αυτό κάνω τις
εµφανίσεις µου αυτό τον καιρό. Μπορείτε να µας
«κλείσετε» ή απλά να ακούσετε τα τραγούδια µας
στη σελίδα www.myspace.com/baskosters. Η µουσι-
κή ήταν πάντα αστείρευτη πηγή έµπνευσης για µένα,
ήταν µάλλον η πυξίδα µου. Παίζω ως dj µαζί µε την
καταπληκτική Σίρλεϊ Χαρτ, «πάµε πακέτο» οι δυο µας,
το λέει και το όνοµά µας. Αυτο-βαφτιστήκαµε ως
mnr. Broekjevol & mvr. Bloesjevol (κύριος Φουσκωτά
Παντελονάκια & κυρία Φουσκωτά Μπλουζάκια).
Αν είχες την ευκαιρία να ασχοληθείς σοβαρά µε το
ίµατζ κάποιων καλλιτεχνών, µε ποιους θα ήθελες
να δουλέψεις; ∆ε µου έρχεται κάποιος ή κάποια
συγκεκριµένα. Φαίνεται πως οι τωρινοί καλλιτέχνες
δεν έχουν δική τους ταυτότητα, ούτε ιδιαίτερη τόλµη.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, έχουν έναν καλό
Bas Kosters Studio
And the hip goes on!
Οι δρόµοι και τα κλαµπ είναι το αδιάψευστο κριτήριο πώς κάτι τρέχει µε τα ρούχα του Μπας
Κόστερς, που κάνει γκέλα σε όλο το Άµστερνταµ. Ο νέος γκουρού της ολλανδικής µόδας; Right!
Συνέντευξη: Νίκος Κουλούσιος