1. Ilustracje do książki „Kobieta z klasą”
- same ilustracje w powiększeniu (już bez opisów) są w załączonym pliku.
Temat/ nr
rysunku
Towarzyszący tekst
Zdjęcie poglądowe i opis
I. FUNKCJONOWANIE LUDZKIEGO WZROKU – ZŁUDZENIA OPTYCZNE
1.Kontrasty
kolorystyczne
–
jasne/ciemne
Przyjrzyjmy się rysunkowi. Która z figur
jest większa? Wydaje się nam, że
większa jest figura w kolorze jasnym,
podczas gdy w rzeczywistości figury te
są identycznych rozmiarów. Przyczyna
tego efektu tkwi w naturalnych
właściwościach wzroku ludzkiego,
który jest bardziej przyciągany przez
jasne i żywe kolory niż ciemne.
Musi się wydawać, że figura jaśniejsza jest
większa od ciemnej, podczas gdy w
rzeczywistości one są takie same:
UWAGA: Ja te figury dostałam od
koleżanki, więc też byłoby dobrze zmienić
im kształt, albo w ogóle pokazać ten efekt
optyczny na innym wyrazistym przykładzie.
2. Rola linii
pionowych i
poziomych
Linie poziome poszerzają i skracają
sylwetkę, zwłaszcza jeśli przypadną w
najszerszych częściach ciała (np.
biodra, uda). Z tego powodu osoby
zmierzające do wyszczuplenia sylwetki
powinny stosować poziome linie
wyłącznie w naturalnych
przewężeniach ciała.
Linie pionowe z reguły wydłużają i
zwężają.
Tutaj waham się – czy pokazać te efekty na
sylwetkach, czy może na innych figurach –

2. np. prostokątach. Kłopot w tym, że na
rynku ukazała się kiedyś książka właśnie z
rysunkami prostokątów – może uda Ci się
ten efekt pokazać na jakichś innych
figurach?
II. TYPY SYLWETEK – FIGURA + SZKIC
3/4. Klepsydra
5/6.
Odwrócony
trójkąt
7/8. Prosta
9/10. Gruszka
11/12. Jabłko
Klepsydra - Charakteryzuje się dwiema
szerokimi liniami, jedną na linii piersi,
a drugą na wysokości bioder oraz
wyraźnie zaznaczoną talią. Cała
sylwetka jest zrównoważona.
Odwrócony trójkąt - Szeroka linia
znajduje się na wysokości ramion albo
biustu. Taka sylwetka sprawia
wrażenie cięższej góry – odwrotnie niż
w figurze gruszki.
Prosta - Linie piersi, talia i biodra mają
prawie tę samą szerokość. Takie ciało,
podobnie jak klepsydra, również
zachowuje równowagę, ale ma trzy
szerokie linie.
Gruszka - Cechują ją węższe ramiona,
wyraźnie pokreślona talia i szerokie
biodra oraz uda. Najwyraźniej
zarysowana szeroka linia znajduje się
na wysokości bioder.
Jabłko – Ma najszerszą linię w okolicy
brzucha. Linie sylwetki miękkie,
zaokrąglone. Atutem są zwykle
szczupłe łydki.
Chodzi o wpisanie w sylwetkę figury, tak,
żeby kształt figury odpowiadał nazwie –
np. gruszka, to gruszka z wyraźnie
podkreśloną talią, a nie jajko – jak na
rysunku powyżej.
Tutaj inne konwencje (z Internetu) – dla
przykładu:

3. III. DOBIERANIE UBRAŃ DO SYLWETKI – ZŁE + DOBRE
13/14.
Klepsydra
15/16.
Odwrócony
trójkąt
Figura klepsydry - Takie ciało zachowuje
naturalną równowagę, dopóki kobieta
utrzyma zrównoważone proporcje
ramion i bioder, przy jednoczesnym
podkreśleniu wąskiej talii. Zadanie
polega na unikaniu silnych kontrastów
kolorystycznych pomiędzy dołem i górą.
Zadanie to spełnią np. jednokolorowe
suknie z zaznaczoną talią. Odpowiednie
będą też spodnie i spódnice przylegające
do talii i tworzące miękką linię opadającą
od talii do bioder – np. spódnice o linii
„A” lub spodnie o prostych nogawkach
(nie zwężające się ku dołowi). Jak można
niechcący zburzyć daną przez naturę
równowagę? Wystarczy
nieodpowiednim strojem skierować
wzrok na którąś z szerokich linii. Jeśli
kobieta o figurze klepsydry ubierze się w
jasną spódnicę z wzorami lub np.
kieszeniami na linii bioder oraz w
ciemniejszą od spódnicy bluzkę bez
żadnych ozdób, skupi w ten sposób
uwagę na szerokiej linii bioder, nadając
swojemu ciału kształt gruszki.
Panie o figurze odwróconego trójkąta
powinny nosić jednolite, ciemniejsze
„góry” i jaśniejsze, wzorzyste „doły”.
Równowagę sylwetce pomogą
przywrócić dekolty w kształcie litery „V”
(tzw. „serek”) lub „U” oraz spódnice z
poziomymi zdobieniami. Kobiety o tym
typie sylwetki często mają zgrabne nogi i
starają się zwrócić na nie uwagę nosząc
obcisłe spodnie. Obszerną górę
„ukrywają” ubierając się w duże luźne
koszule. Niestety taki strój tylko
uwypukla brak równowagi figury –
szeroka góra staje się jeszcze większa w
porównaniu do wąskiego dołu. Aby
przywrócić ciału równowagę trzeba nosić
nieco obszerniejsze spódnice i szersze,
luźniejsze spodnie – nie workowate, ale
też nie obcisłe.
a
b
Klepsydra:aż tak potężna – talia
a)
Ta Pani nie musi być
powinna być bardziej zarysowana. Kontrast
kolorystyczny pomiędzy górą a dołem –
powinien być mniejszy.
Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być
trochę płytszy tj. kształt może zostać ten
sam, tylko ma być trochę węższy – np.
dekolt „serek”.

4. 17/18. Prosta
W figurze prostokąta należy skierować
uwagę na talię np. poprzez noszenie
paska w pasie. Ozdoby takie jak guziki,
zakładki, ozdobne szwy itp. podkreślą
linię talii, jeśli znajdą się na jej
wysokości. Natomiast nie ma nic
atrakcyjnego w odsłoniętym pasie. Poza
tym odkrywanie go natychmiast dodaje
kilka kilogramów i burzy proporcje
sylwetki.
Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być
trochę mniejszy, tj. trzeba go podciągnąć w
górę!
19/20.
Gruszka
21/22. Jabłko
Figura gruszki - to najczęściej
spotykany w Polsce typ sylwetki. W tym
wypadku należy stworzyć wizualną
równowagę między węższą górą ciała a
szerszym dołem. Pomogą w tym
poduszki na ramionach oraz jasne i żywe
kolory oraz wzory na górze, a na dole
ciemne i jednolite barwy. Równowagę
figurze można też przywrócić przez
optyczne poszerzenie ramion, dodając
np. apaszkę lub szal ułożony tak, by
tworzył poziomą linię lub stosując dekolt
w kształcie „łódki”. Panie o figurze
gruszki powinny zapomnieć o prostych,
wąskich spódnicach – uwypuklą tylko
biodra i uda. Najlepsze będą spódnice
krojone z klinów lub z godetami, w
kształcie rozszerzającego się ku dołowi
trapezu, który znakomicie ukryje
wydatne biodra. Uwaga – wszelkie
obcisłości w miejscu najszerszej linii
tylko powiększają niekorzystny efekt,
gdyż przyciągają wzrok i optycznie
pogrubiają.
A co zrobić, jeśli najszersza linia w całej
Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być
trochę płytszy tj. trzeba go podciągnąć w
górę oraz nieco przybliżyć do szyi – powinien
być w kształcie „łódeczki”!
Bluzka może być w nieco jaśniejszym kolorze
niż spódnica i z rękawkiem.
Buty mają być zakryte, a nie z obciętymi
noskami.
Na rys. a) można dla większego kontrastu
dać sukienkę zwężającą się do kolan i mocno
obciskającą biodra (efekt niepotrzebnego
powiększenia).
BRAKUJE!!!!

5. sylwetce zaznacza się właśnie na
wysokości talii? Taki typ sylwetki jest
czasem określany mianem „jabłka”.
Wtedy celem będzie odciągniecie uwagi
od talii i skierowanie wzroku na twarz.
Ciało o takich kształtach najlepiej
wygląda w monochromatycznych
strojach, do których można dodać np.
marynarkę o wydłużonej linii, w innym
kolorze. Kolorystyka i linie w ciele
powinny wyznaczać strefy pionowe.
Unikajmy podziału na poziome strefy.
Atutem są szczupłe łydki – stąd brzeg
sukienki powinien przepadać w
przewężeniu nogi – np. tuż poniżej
kolana.
Doślę później, bo czekam na książkę z USA –
ma przyjść za 2-3 dni. Wtedy przyślę skan.
Chyba, że uda Ci się zrobić coś na bazie
takiego oto przykładu (po lewej źle, po
prawej dobrze):
IV. ZASADY ELEGANCJI – ZŁE + DOBRE
23/24. Dekolt
ZASADA 2:ZWRÓĆ UWAGĘ NA DEKOLT
Kształt i głębokość dekoltu to sprawa
indywidualna. Nie chodzi o bezwzględne
odmierzanie centymetrów, ale
rozpoznanie swoich uwarunkowań w
tym szczególe ubioru. Kobieta drobna, o
niewielkim biuście będzie dobrze
wyglądała np. w bluzce z dekoltem
sięgającym połowy mostka. Ten sam
fason bluzki na kobiecie o pełnych
kształtach będzie wyglądać
prowokująco, a nawet wulgarnie.
„Bezpieczna” głębokość dekoltu dla
każdej kobiety to mniej więcej 1/3
wysokości mostka, odmierzając od góry.
Dekolt głębszy niż ½ wysokości mostka
nie jest dobry dla żadnej kobiety, jeśli
chce być elegancka. Przed wyjściem z
domu trzeba koniecznie sprawdzić w
lustrze, jak wygląda dekolt przy
pochyleniu ciała w przód, np. przy
podawaniu dokumentów przez stół lub
zajmowaniu się małym dzieckiem w
wózku. Jeśli widać za dużo trzeba zapiąć
jeden guzik wyżej, włożyć pod spód
topik, wykorzystać szal lub apaszkę …
albo zmienić bluzkę.
To ma być szkic – można ew. pokazać to
odmierzanie 1/3 mostka – o ile to się uda.
Ważniejsze jest chyba jednak pokazanie, że biust
gdzieś się zaczyna i gdzieś kończy i że nie należy
pokazywać żadnego jego fragmentu (tylko część
mostka).

6. 25/26.
Długość
spódnicy
ZASADA 6: NIE ODSŁANIAJ NÓG
POWYŻEJ KOLAN
Zwróćmy uwagę na długość spódnicy i
sukienki. Powinny sięgać co najmniej do
okolicy kolan. Znacznie krótsze - będą
niekorzystnie wpływać na nasz
wizerunek, niezależnie od tego czy
mamy bardziej czy mniej zgrabne nogi.
W każdym przypadku jest raczej trudno
utrzymać wzrok na naszej twarzy. W
rezultacie będziemy sprawiać wrażenie,
jakby nasze nogi były najważniejszą
rzeczą, jaką mamy do pokazania światu.
Sprawdźmy jak wyglądamy, gdy
usiądziemy. Brzeg spódnicy kończy się
wtedy dużo wyżej niż w postawie
stojącej. Jeśli pokażemy za dużo nie
będziemy traktowane poważnie.
Podobnie zbyt głębokie rozcięcia w
spódnicy nie dodadzą nam szyku.
To ma być szkic – może jednak warto
pokazać CAŁĄ SYLWETKĘ razem ze stopami,
żeby było widać jak duży fragment nogi jest
odsłonięty w miniówce.
Może uda się jakoś też pokazać efekt
„poziomej linii” (opis w p. 2 – tj. że dużo
lepiej wyglądają nogi i cała sylwetka (tj.
smuklej, zgrabniej, bardziej proporcjonalnie)
– gdy pozioma linia przecina nogi w
naturalnym przewężeniu (np. tuż pod
kolanem – klasyczna długość, albo poniżej
najgrubszego miejsca w łydce – długość
midi), a nie tam, gdzie noga jest już grubsza
-czyli powyżej kolan, w udach.
V. DOBIERANIE KOLORÓW DO TYPU URODY – PORY ROKU
WIOSNA
Wiosna: blada karnacja o delikatnym
złotawym odcieniu; jeśli są piegi, to
tylko złociste; usta o ciepłym,
czerwonawym odcieniu; włosy –
złocisty lub rudawy blond oraz jasny
lub średni brąz ze złotawym lub
złotorudym odcieniem.
Wiosna – ciepły typ urody, który w
przeciwieństwie do jesieni, lubi czyste,
pogodne i świetliste odcienie. Wyobraźmy
sobie łąkę lub owocowy sad wiosną –
soczysta zieleń trawy, kaczeńce, delikatne
płatki kwitnących drzew i pogodne
turkusowo-niebieskie niebo.
Charakterystyczne kolory garderoby dla
wiosny, to: czerwienie z lekką domieszką
żółci (łososiowe, morelowe, koralowe);
wesołe odcienie niebieskiego – od
turkusowego po chabrowy; lekkie zielenie
z dużą domieszką żółtego; miękkie i
pogodne odcienie żółci; jasne i delikatne
fiolety – tylko z domieszką czerwieni; beże
i brązy – z domieszką żółtawo-rudą (np.

7. miodowe, musztardowe, orzech laskowy);
jasne szarości z odcieniem kremowym;
odcienie bieli – łagodne, mleczne.
LATO
JESIEŃ
Lato: karnacja o chłodnej tonacji
(może być o chłodnym odcieniu
różowym lub chłodnym oliwkowym);
jeśli są piegi, to tylko szarobrązowe lub
szare; usta – w delikatnym odcieniu
różowym; włosy mają zawsze odcień
popielaty i nie bywają ciemniejsze niż
średni brąz.
Jesień: cera jasna w odcieniu kości
słoniowej lub intensywnym złocistobeżowym; zwykle są piegi – rude lub
złocistobrązowe; usta o ciepłej,
intensywnie czerwonej barwie; włosy
– intensywne odcienie rude i
rudozłote do kasztanowego.
„Znak szczególny”: Jedynie pani wiosna
wygląda świetnie w otoczeniu tzw.
„majowej zieleni”, tj. wesołej i lekkiej, z
dużą domieszką żółci.
Lato to typ chłodny, który nie lubi
kontrastowych barw. W przeciwieństwie
do zimy, lato wygląda korzystniej w
odcieniach przytłumionych, pastelowych.
Zauważmy jak wszystkie barwy płowieją i
tracą swą intensywność w ostrym słońcu
lata. Kolory stają się wyblakłe, jakby
sprane.
Najlepsze kolory garderoby dla lata, to:
przytłumione, jakby przybrudzone odcienie
czerwieni i różu; zgaszone, przydymione
błękity i granaty; zielenie z domieszką
błękitu lub szarości (np. pastelowy
pistacjowy lub seledynowy); rozbielone,
bardzo rozmyte żółcie; lekkie, rozmyte
odcienie fioletu z domieszką błękitu; beże i
brązy – niebieskawe, lekko szare lub lekko
różowe; wszystkie srebrzyste odcienie
szarości, jednak niezbyt ciemne; biel – sine
odcienie.
„Znak szczególny”: Jedynie pani lato
wygląda fantastycznie w otoczeniu
chłodnych, perłowych szarości.
Jesień jest ciepłym typem, któremu
najbardziej odpowiadają wyraziste,
głębokie, nasycone i ciepłe odcienie.
Wyobraźmy sobie jak wyglądają drzewa
jesienią, zanim opadną liście.
Kolory garderoby dla jesieni, to: czerwienie
rdzawe lub z dużą domieszką żółci (np.
pomidorowy); przytłumione, ale
intensywne i głębokie odcienie
niebieskiego z domieszką czerwieni i
fioletu; złociste, ciemnooliwkowe lub
ziemiste zielenie; nasycone żółcie z
domieszką rudawego (np. kukurydziany);
beże i brązy – żółtawe, rdzawo-rude lub
ziemiste; oliwkowe lub zielonkawe
szarości; biel z wyraźną domieszką
kremowego.
„Znak szczególny”: Jedynie pani jesień

8. ZIMA
Zima: skóra bardzo jasna z
błękitnawym odcieniem lub o
chłodnym odcieniu oliwkowym;
ciemne brwi i rzęsy; usta – czerwone o
odcieniu błękitnawym; włosy w
odcieniach chłodnych
ciemnobrązowych aż po kruczoczarne
z granatowym połyskiem.
pozytywnie podkreśli swoją urodę przez
intensywne, pomarańczowe barwy.
Zima jest chłodnym typem lubiącym duże
kontrasty oparte na nielicznych, ale
intensywnych, klarownych barwach.
Wyobraźmy sobie zimowy pejzaż z
ciemnogranatowym niebem, brązowoczarnymi lśniącymi pniami drzew i
ciemnozielonymi choinkami na tle
skrzącego się śniegu.
Optymalne odcienie garderoby dla zimy,
to: odcienie żywej czerwieni z domieszką
niebieskiego; jaskrawe chłodne róże;
fiolety z domieszką błękitu lub granatu;
chłodne i czyste odcienie niebieskie – od
jasnych lodowych, po ciemny, głęboki
granat; odcienie niebieskozielone - od
jasnych, żywych po głębokie czarnozielone; wszystkie chłodne i czyste
odcienie żółci (np. ostre, cytrynowe);
chłodne beże i brązy w odcieniach
błękitnawych lub szarawych aż po
nasycony czarno-brązowy (gorzka
czekolada); chłodne odcienie szarości i
czernie; klarowna, ostra biel.
„Znak szczególny”: Jedynie pani zima
wygląda naprawdę dobrze w połączeniu
czerni ze śnieżną bielą.
Ilustracja poglądowa:
(W załączeniu również prezentacja ze zdjęciami)