South African Tourism's press trip to Eastern Cape resulted in this wonderful 8-page article in the new upmarket Belgian lifestyle glossy ULTIMO, the "little brother" of well-established GRANDE

1. 108 NAAR DE OOSTKAAP, HET ONBEKENDE EN ONGEREPTE ZUID-AFRIKA
Dagboek
van een
Afrikareiziger
Eigenlijk bestaan er geen woorden voor: de schokkende schoonheid
van Zuid-Afrika valt nauwelijks in te schatten voor wie er nog nooit
voet aan de grond heeft gezet. Ook Kevin De Vos kende het land
enkel van de huizenhoge clichés toen hij er in september voor het
eerst naartoe reisde. Maar wat hij in de Eastern Cape ontdekte, tartte
alle verbeelding: eindeloze landschappen, een paradijselijk dierenrijk
en hartelijke locals. Dit dagboek vormt het relaas van tien dagen
puur en onversneden reisplezier.
Tekst en fotografie Kevin De Vos
Bewonder de schuwe maar o zo indrukwek-
kende giraffen van het Samara wildlife park.
109

2. Vanop Eagles Rock in Samara krijg je een
onvergetelijk panorama over de Great Karoo. PROLOOG
“How are you, sir?” De lichtjes dichtbuikige man van middelbare leeftijd kijkt me aan vanuit zijn duffe hokje van
twee meter bij twee. Setting: de luchthaven van Johannesburg. Zijn taak: stempels plaatsen in de paspoorten van
buitenlandse bezoekers. Het kan een beetje vreemd klinken, maar ik sta door zijn goedbedoelde vraag als aan de
grond genageld. Want nooit heb ik eerder meegemaakt dat in een drukke luchthaven een professionele stempeltjes-
zetter (een beroepscategorie die veelal uitblinkt in kille norsheid en belachelijke arrogantie) oprecht én vriendelijk
vraagt naar mijn persoonlijke welbehagen. “Very fine”, antwoord ik dan maar bedremmeld. Zou die legendarische
ZATERDAG SEPTEMBER hebben geen last van een stiff upper lip of grootstede-
De dag van de grootste vogel ter wereld lijke eigenwaan en etaleren een soort van dieperlig-
gende innerlijke rust die erg aanstekelijk werkt. Toch is
“U hebt nog een hele reis voor de boeg.” De winkelbe- mijn hotel (waar ik één nacht zal doorbrengen omdat
diende van de Brusselse luchthaven schrikt even als het Eastern Cape-avontuur pas ‘s anderendaags aan-
ze de streepjescode van mijn boarding pass scant. Tja, vangt) van het übertrendy soort: overal zie je originele
Johannesburg als eindbestemming krijgt ze allicht niet designmeubelen en sfeervolle belichting die duidelijk
elke dag onder de ogen geschoven. Toch leidt mijn eer- bedoeld zijn om een jong maar kapitaalkrachtig publiek
ste echte Afrikareis me aanvankelijk naar die koele en te plezieren. Tegelijk heerst overal een plezierige sfeer,
starre luchthaven van Frankfurt, waar ik in een al even nergens wordt het hautain of drukdoenerig. Het zal een
ongezellige business lounge enkele uurtjes mag doden constante zijn tijdens mijn hele verblijf in Zuid-Afrika:
in afwachting van mijn tien uur durende nachtvlucht ondanks de vele sociale en economische problemen
naar Zuid-Afrika’s grootste metropool. Al snel zie ik stralen de locals zoveel menselijke warmte uit en gedra-
vanuit de ramen mijn home for the night aangemeerd gen ze zich zo opgeruimd en hartelijk dat wij, leden van
staan: een dubbeldekker Airbus A380 van Lufthansa the old Europe, wel een stelletje bekrompen en hopeloos
zal mij over berg, dal en woestijn naar de andere kant verstarde klungels lijken. Melrose Arch toont zich als
van de wereld zoeven. Ondanks de vele vliegmijlen op een mondaine buurt waar van het leven genoten wordt:
de teller heb ik nog nooit eerder plaatsgenomen in het fonkelende winkelstraten, trendgevoelige hotels en plei-
grootste passagiersvliegtuig ter wereld. ‘Groot’ reveleert nen vol eigentijdse cafés en hippe restaurants lokken de
zich trouwens als een understatement; een A380 is echt glitterati van de metropool. Ook het Afrikaanse leven
g-i-g-a-n-t-i-s-c-h, met vleugels die steevast het andere kan zeer zoet zijn…
eind van het tarmac lijken aan te raken. In de lucht
gedraagt de dubbeldekker zich gelukkig als een echte MAANDAG SEPTEMBER
heer in het verkeer. Very smoothly vliegt hij me naar een De dag van de tent in de wildernis
nieuwe dag, een nieuw land, een nieuw continent, een
nieuwe wereld. Wat zien ze er bekoorlijk uit, de vier stewardessen aan
boord van de stokoude en ietwat gammele MD-80 van
ZONDAG SEPTEMBER de lokale lagekostenmaatschappij One Time, die mij
De dag van The old Europe op deze zonnige maandagmiddag van Johannesburg
naar East London vliegt. Maar wat zijn ze ook jong…
Zondagochtend 11 uur. Aan de balie van het chique en onervaren. Zou dit dan het clichébeeld zijn van een
Melrose Arch Hotel in Johannesburg word ik begroet typische Afrikaanse lowcost flight? Rammelende toe-
door twee goedlachse rondborstige jongedames die stellen, afschuwelijk voedsel en schoon poppemiekes aan
zich laten vergezellen door opvallend juwelengekletter boord die allicht zelf bij het eerste probleem de dichtst-
en frivole kapsels. Een uur nadat op de luchthaven die bijzijnde nooduitgang zoeken? Ach, het blijken allemaal
vriendelijke arm der wet mijn paspoort had verrijkt met overbodige zorgen wanneer het toestel ons veilig en
een nieuwe stempel, krijg ik een antwoord op de vraag wel op het tarmac dropt. In de aankomsthal ontmoet
die heel de tijd in mijn hoofd had gemaald. “Ja, het cli- ik Rob Prentis, mijn gids voor de week die zal volgen.
ché klopt als een bus,” bedenk ik, “Afrikanen gedragen Prentis is het soort man dat als kwieke zestiger uit één
zich inderdaad veel opener dan de doorsnee-Europeaan, stuk is gesneden, rechttoe rechtaan naar de buitenwe-
110 111

3. reld toe, no-nonsense maar tegelijk opvallend charmant beschermen tegen weer en, vooral, wind. Dat lukt maar zetten te veel druk op de andere dieren, vandaar dat landdier op de wereldbol überhaupt helemaal tam kunt
en sympathiek. En belangrijk voor een goede gids: een half, hoewel de eerste ontmoetingen met de dieren- ze apart worden gehouden.” Mm, interessant, denk ik, krijgen, doet je mond openvallen van pure verbazing.
vat boordevol kennis en wetenswaardigheden over zijn pracht van Zuid-Afrika genoeg opwinding bieden. Zo maar nu niet van die aard om de adrenaline sneller in De dag blijkt echter tjokvol bijzondere ervaringen te
land, zijn Zuid-Afrika. Als voormalige leraar geschiede- leidt de ranger ons, wanneer het donker is ingetreden, mijn lichaam te laten stromen. Daar komt echter vlie- zitten. Zo brengt Rob mij in een naburig dorpje naar
nis en schooldirecteur moet de man tonnen informatie tot bij een kudde rijzige giraffen. Hij stopt pas zijn voer- gensvlug verandering in wanneer mijn jolige ranger Mama Tofu. Je zou deze 92-jarige Xhosa-moeder ‘een
in de hersencellen hebben opgeslagen. In het lichtjes tuig wanneer we tot op enkele meters zijn genaderd. aan de ingang van het leeuwengedeelte even halt houdt straffe madam’ kunnen noemen, of ‘een sterke vrouw’,
melancholische East London (een plek van twee keer Meteen vallen twee elementen op: de oorverdovende om vanuit een afgesloten kluisje zowaar een geweer te maar beide omschrijvingen doen haar onrecht aan.
niets, maar met een latent aanwezige charme) houd ik stilte, enkel doorbroken door enkele ijzige dierengelui- voorschijn te toveren. De jongeman kan mijn gedachten Ondanks haar gezegende leeftijd werpt Mama Tofu
even halt aan het strand. Voor het eerst in mijn leven den, en de majestueuze indruk die de giraffen nalaten. lezen: “Je hoeft geen schrik te hebben, onze leeuwen zich nog steeds op als een van de spreekbuizen van de
aanschouw ik de Indische Oceaan. De lucht kleurt en- Twee jonge mannetjes trekken zich van onze aanwezig- hebben nog geen enkel incident veroorzaakt, maar na- Xhosa-gemeenschap, een van de originele volkeren van
thousiast blauw, maar een strakke kille wind giert door heid niets aan en beginnen een duw- en trekspelletje: tuurlijk blijven het wilde dieren en dus spelen we altijd Zuid-Afrika die door de Nederlandse en Britse kolonisa-
merg en been. “De voorbije dagen was het hier al best immense nekken worden tegen elkaar aangevlijd, twee op zeker.” Slik. In het hol van de leeuw worden we niet tie en de daaropvolgende Apartheidsregimes ontiegelijk
warm, maar gisteren is er een koudefront opgedoken paar ogen zoeken elkaars gezelschap. Een strakke span- lang op onze honger gelaten: al na enkele minuten tref- hard werden gediscrimineerd en tot de bedelstaf wer-
dat kille Antarctische zuidenwinden naar de kust voert”, ning hangt in de lucht, maar de ranger stelt mij gerust. fen we het leeuwengezinnetje op onze weg aan. Nog den veroordeeld. Tijdens mijn bezoek aan Mama Tofu
doceert Rob. Hopelijk blijft de regen over de oceaan “Dit behoort tot het normale speelgedrag van twee voor ik het cliché over de nietige mens voel opkomen, voel ik me aanvankelijk wat ongemakkelijk, ondanks de
hangen. Maar als ik de lucht zo wat bekijk, denk ik dat jonge giraffen; erg cool om naar te kijken.” Toch voel ik bedenk ik: wat zien ze er adembenemend mooi uit, deze warme ontvangst (zingen! dansen! handenklappen!)
we geluk zullen hebben.” onstopbaar een nieuw cliché opduiken: die klassieker wonderlijke creaturen der natuur. Moeder de leeuwin die zij en haar dorpelingen in petto hebben. Ik voel
We laten de meteorologische dreiging niet aan ons hart van het machtige dier en de nietige mens. Zelfs als houdt onze safariwagen onophoudelijk goed in de ga- me een beetje de welvarende westerse toerist die zich
komen en zetten onze reis voort naar de slaapplaats slechts één giraffenexemplaar kwaadaardige bedoelin- ten, net als haar kroost. De vader des huizes gedraagt een uurtje aan ‘armemensjeskijken’ komt wagen. Toch
voor de nacht: wildlife resort Inkwenkwezi, letterlijk gen zou etaleren, zou ik het allicht niet meer kunnen zich meer ontspannen en lijkt zelfs te genieten van de laat ik die negatieve gedachten snel varen, dankzij de
vertaald: ‘plaats onder de sterren’. Inkwenkwezi toont navertellen… Maar ach, zo gaat dat in de Afrikaanse menselijke aandacht: na een ongetwijfeld lange lig- en ronduit indrukwekkende manier waarop Mama Tofu
zich als het soort plek dat Engelstalige koffietafelma- wildernis: de beestjes hebben zich vredevol verzoend slaapsessie staat hij plots op, laat zijn lichtjes potsier- op haar gezegende leeftijd levenslustig vertelt over de
gazines wel eens ‘barefoot luxury’ plegen te noemen. Je met de occasionele menselijke aanstaarders en leiden er lijke manenkop uitgebreid fotograferen, waarna hij zich traditionele Xhosa-gebruiken, het dagelijkse leven en de
brengt er immers niet de nacht door in een klassieke hun eeuwenoude wilde leven… alweer ongegeneerd languit neervlijt op het gras. Wat eigen cultuur. Wat een les in nederigheid! Wat een les in
kamer, maar wel in een…tent te midden van de wilder- een leven! Zijn eega vertoont minder showgedrag en menselijke warmte! Wat een les in oneindige innerlijke
nis. Van de eerste schrik bekomen, merk ik gelukkig DINSDAG SEPTEMBER houdt ons liggend onophoudelijk in het vizier. Toch laat kracht!
al snel dat zelfs een tent allerlei vormen van comfort ook zij ons verrassend dicht in het leeuwenterritorium
De dag van de eeuwige jeugd
aan boord kan hebben: gaande van een verwarmd bed toe… Zo gaat dat als je een volle maag hebt… WOENSDAG SEPTEMBER
(door de koude razende wind geen overbodige luxe) Staalblauwe hemel, een gulle zon én een wind aan de Naast het leeuwenavontuur beleef ik die dinsdag nog
De dag van de duik in het water
tot eikenhouten kasten om je kleren in weg te stoppen. ketting: wat begint de dag in Inkwenkwezi relaxed meer beestige momenten. Zo doe ik in Inkwenkwezi
Mijn badkamer is dan weer een specialleke: die werd en zorgeloos. Die voormiddag beleven we een nieuw aan een olifantenwandeling en breng ik een bezoek aan 5.45 uur. Ik zucht. Is dat nu een moment om al wakker
uitgehouwen in een stuk rots naast mijn tent. Tijdens deel van het dierenplezierprogramma. Op de rendez- een andere bloedmooie diersoort: de jachtluipaarden. te worden? Ach, eigenlijk is het een beetje Robs fout.
het douchen kan ik daardoor uitkijken op een schit- vouslijst onder meer: zebra’s, struisvogels en… tromge- Inkwenkwezi telt drie stuks, gelukkig zo tam als lam- Die had mij de vorige avond op het hart gedrukt om
terend weids landschap dat me een eerste echte Afrika- roffel… leeuwen! De leeuwenpopulatie van dit wildlife metjes omdat ze sinds hun eerste levensweek door de tijdig dromenland te verlaten omdat rond zes uur de
ervaring bezorgt. Diezelfde avond nog waag ik me aan resort staat garant voor een onvergetelijke ervaring. mens werden opgevoed. Niet alleen is het een grandioze zonsopgang boven de Wild Coast een magische indruk
een nachtsafari. Zo goed en zo kwaad als het kan, duffel Eerst leidt de ranger mij in zijn safarivoertuig naar een ervaring om deze magnifieke reuzenkatten uitgebreid te zou nalaten. En wie was ik om aan zijn woorden te twij-
ik me in om me op zo’n typisch groenig safarivoertuig te netjes afgezonderd deel van het park, want: “Leeuwen kunnen aaien, maar ook de vaststelling dat je dit snelste felen? Feit is sowieso dat ik wakker word in een weer-
112 113

4. Het Manor House van Samara nodigt uit tot languit luieren
en vormt een welkome afwisseling voor de safaritours.
Ook op haar 92ste
blijft Mama Tofu
de ambassadrice
van de Xhosa.
Roosterbrood
De regio rondom de Valley of Desolation (nabij Graaff-Reinet) maken in
bulkt van de bevreemdende landschappen. Eagles Ridge
Voor de leeuwen
van Inkwenkwezi
houd je je adem in.
114 115

5. galoze setting: mijn privésuite in het luxeresort Prana nery’s, een charmant hotelletje waar ik Trevor Wigley buurt ook lager gelegen landschappelijke juwelen. Zo ters van huis bevind als ik met Rob opnieuw de wagen
Lodge. Prana is het soort plek waar je nooit meer weg ontmoet, een kloeke zestiger die veel weg heeft van een waag ik mij met Rob aan een glibberig steile afdaling in duik. Bestemming: de Karoo, een gigantisch, dor en
wilt: dit uitmuntende logeeradres uitgebaat door het clichématige goed in het vlees zittende Texaanse sheriff, die me op een kwartier tijd vele meters doet zakken, desolaat gebied waar afgetopte bergen afwisselen met
jonge rather goodlooking koppel Ian en Megan blinkt tot licht aangebrande humor incluis. Toch is Trevor een naar alweer een spot of pure beauty: de Madonna and eindeloze vlaktes. Naarmate we verder in de Karoo door-
in de kleinste details uit in perfectie. De exotische tuinen volbloed Zuid-Afrikaan die nauwe banden heeft met de Child-waterval, zo genoemd omdat je in de rotsen (met dringen, lijkt de hele wereld rondom mij bruin en beige
nemen gigantische afmetingen aan, de suites bieden je lokale Xhosa-gemeenschap. De man blijkt zelfs vlotjes enige goede wil) een Madonna-met-kind zou kunnen te kleuren. In dit meedogenloze land kom je nauwelijks
een geraffineerd interieur met Aziatische zen-invloeden, Xhosa te praten, voor een blanke toch een waar exploot. herkennen. Diep verscholen in de bossen vind je dit een levende ziel tegen. En dan hebben we nog geluk, ver-
de keuken smaakt overheerlijk, en rond het zwembad Als grote fan van de Eastern Cape leidt Trevor mij sa- spectaculaire natuurgeweld, waar je je makkelijk een telt Rob. “De lente is pas begonnen, dus de weinige vege-
vergeet je in een oogwenk alle wereldse zorgen. Als klap men met zijn Xhosa-helper Carlos naar de Qholorha, uur aan kunt vergapen. Het water stort er met een tatie die er is, staat volop in bloei. Zie je die paarse bloe-
op de vuurpijl liggen aan de voet van het resort lange een rivier die uitmondt in zee, daar een weergaloze duizelingwekkende snelheid en het nodige geruis naar metjes? In de zomer zullen die allemaal verdwenen zijn.
kilometers maagdelijk strand. Wanneer ik die ochtend lagune vormt en even stroomopwaarts zowaar een mi- beneden. Meteen kun je je er in alle rust voorbereiden Maar de voorbije winter was uitzonderlijk nat, vandaar
rond halfzeven naar de zee snel, staat de zon al aan de niregenwoud heeft gecreëerd, als was het de plaatselijke op de straffe wandeling die volgt: twintig minuten lang dat de Karoo naar plaatselijke normen eigenlijk volop in
hemel. De echte zonsopgang heb ik dus gemist (steek de versie van de Nijl. Na een uurtje wandelen bereiken we klimmen dat het een aard heeft… bloei staat.” Toch blijft het indrukwekkend: het gevoel
een weergaloze plek: twee boven de rivier uitspringende Bekomen van de inspanning ontmoet ik die (alweer)
kliffen, ‘The Gates’, van waarop je vele meters lager in zonovergoten namiddag nabij het stadje Hogsback
het diepe water kunt duiken. Ik besluit die kelk braafjes Diana Graham. Deze vurige dame richtte in haar tuin
aan mij te laten voorbijgaan, maar Carlos kan het niet een ‘Ecology Shrine’ op. Dit geheel van intrigerende
‘The Gates’, een serie kliffen boven de Qholorha-
rivier nabij de Wild Coast, vormt het ideale terrein laten en waagt zich aan een, in mijn ogen, vervaarlijke sculpturen en bevreemdende schilderijen van haar hand
voor durfals. sprong in het koude water… moet de medemens er attent op maken dat we momen-
Die dag ontdek ik dat de Wild Coast nog veel meer teel de wereld naar de verdoemenis aan het helpen zijn.
moois in petto heeft… Neem nu Morgan Bay, die mij Milieuvervuiling, uitstervende soorten en een stijgende
bij een romantische avondschemering in flou artis- zeespiegel wijzen er volgens Diana op dat we het roer
tique wordt aangeboden. Ik schakel over naar geniet- radicaal moeten omgooien. Hoewel je het zeker niet
factor 10 en laat de onwezenlijke schoonheid op mij altijd eens hoeft te zijn met haar ietwat naïeve en erg
afkomen. negativistische visie, kunnen we een bezoek aan Diana’s
schrijn alleen maar aanraden, al was het maar voor de
DONDERDAG SEPTEMBER sensationele uitzichten over de Hogsback Mountains en
de vlaktes die naar zee afdalen.
De dag van Madonna
Het schattige Morgan Bay Hotel vormt die ochtend VRIJDAG SEPTEMBER
de setting voor de perfecte prelude: een oogstrelende
De dag van de zotte zonsondergang
zonsopgang boven de gelijknamige baai. Ontbijten
doe ik niet in dit schattige driesterrenhotelletje. Rob Voor één keer moet ik niet voor dag en dauw uit de
heeft immers landinwaarts een rit van twee uur ge- veren en kan ik zelfs een beetje genieten van wat de
programmeerd, waarna we dan zullen ontbijten in het Fransen zo lyrisch ‘une grasse matinée’ noemen: een dag
Eagles Ridge Hotel in Stutterheim. Dit provinciale die heerlijk sloom begint en slechts als een oude diesel
nest gesticht door Duitse kolonisten stelt niet zoveel op gang komt. De setting leent er zich vanochtend dan
voor, maar Eagle’s Ridge is de rit zeker waard. Aan ook perfect toe: het very English Cavers Country Guest
het roer staat Helen, een extraverte kunstenares die House, op een halfuurtje rijden van het stadje Somerset
dit hotel heeft omgebouwd naar haar eigen karakter East. Eigenaars Ken en Rozanne runnen een grote
en verschijning: kleurrijk, chaotisch, creatief, out of veeboerderij, maar zeker Rozanne heeft zich gespeciali-
Betoverende zonsondergang boven de Karoo.
the box. Samen met haar personeel zingt en danst ze seerd in het hartelijk ontvangen van gasten. Daarnaast
ter verwelkoming en maakt ze boven een vuur ‘roos- toont ze een immens talent voor tuinieren; de schitte-
terbrood’, het onmisbare element van elk traditioneel rende tuinen van Cavers Country hebben terecht al me-
Zuid-Afrikaans ontbijt. Net als bij Mama Tofu zingen nig gespecialiseerd tijdschrift gehaald. En dan is er nog
schuld maar op mijn kamerbrede bed en de zalige re- we daarbij het Zuid-Afrikaanse volkslied, een aan- het riante zwembad… Kortom, na het helse programma van scherpe eenzaamheid en futiele nietigheid dat je
gendouche in de badkamer), maar toch geniet ik van een doenlijke creatie die zich sinds de afschaffing van de van de voorbije dagen voel ik me helemaal op adem overvalt naarmate je in dit onherbergzame gebied dieper
oogstrelend panorama over de Indische Oceaan. Apartheid als een helende en verbindende deken over komen. Toch vormt ‘rust en ontspanning’ ook vandaag doordringt. Gelukkig kun je onze eindbestemming voor
Maar ook in Zuid-Afrika duren mooie liedjes niet lang, een gekwetste natie drapeert. Nog meer emotie staat maar een beperkt gegeven in het schema dat Rob be- die dag met recht en reden omschrijven als een ‘oase’. Die
want Rob heeft voor vandaag weer een bijzonder pro- ons te wachten tijdens de volgende rit, die ons een kokstoofd heeft. Zo leidt hij me naar nog een andere luistert naar de naam Samara en heeft alles in huis om
gramma in elkaar gebokst. Mijn immer dynamische andere wereld lijkt te introduceren. Voor Europese B&B: Somerset House, op enkele boogscheuten van het zelfs de meest veeleisende reiziger te plezieren. Samara
gids brengt me naar de rivier Kei, waar hij zijn mini- ogen doen de Amatola Mountains immers opvallend stadscentrum van Somerset East. Ook daar ontmoet biedt veel meer dan elegant ingerichte lodges te midden
busje op een veerpont zet dat ons naar de andere kant ‘alpien’ aan. Soms lijkt het wel alsof de eindeloze den- ik een allercharmante gastvrouw die er een zichtbaar van de wildernis; het is zelf een heus wildlife resort dat
van de rivier leidt. Amper twee wagens kunnen op het nenbossen, magnifieke stuwdammen en talloze scha- plezier in schept voor haar gasten op elk moment van de zowat vierhonderd vierkante kilometer beslaat. Wanneer
vaartuig dat uit een andere tijdrekening lijkt te komen. penkudden uit een Zwitserse of Oostenrijkse reisbro- dag een dampende cup of tea te serveren. Het riante ter- we de hoofdweg verlaten en ons op privé-Samara-terrein
Het zou het aperitief vormen voor wat komen gaat: een chure tot leven zijn gewekt. Het middelpunt van deze ras van de luxueuze manor geeft uit op een meticuleus begeven, hebben we nog twintig kilometer voor de boeg
helse tocht over onverharde wegen, recht tribaal Afrika postkaartperfecte landschappen vormen de Hogsback onderhouden gazon en uitnodigend zwembad. Even vooraleer we de Karoo Lodge bereiken, het hoofdhuis
binnen. Exit gsm-verbindingen, enter dorpjes met Mountains, drie imposante knoerten van bergen die waan ik me te gast bij een Engelse land lord. waar alle centrale diensten zijn gevestigd. Voor wie uit
lemen hutten. De eindhalte die voormiddag heet Tren- mens en dier domineren. Toch bevinden er zich in de Toch besef ik al snel dat ik me op vele duizenden kilome- het stresserend druk bevolkte België komt alweer een
116 117

6. aparte ervaring… Na een lichte lunch naast het zwem- pige aardvarken, de schattige springbok, het iconische ervaring’ rijker. Wanneer ik me tijdens de valavond mélancolie… Het daaropvolgende bezoek aan Nieu
bad begin ik die namiddag al aan een eerste safari door wildebeest, talloze bavianen) en vooral: haast letterlijk waag aan een deugddoende plons in het verleidelijke Bethesda brengt geen verlichting. Dit bij locals en toe-
een deel van het domein. Ranger Marius, alweer een adembenemende landschappen. Zo voert Marius mij zwembad van het Manor House van Samara (een toon- risten populaire stadje is best gezellig, maar het aanbod
joviale Zuid-Afrikaan-uit-één-stuk, leidt me naar enkele de bergen in. Zijn safariwagen gromt en puft en brult beeld van verfijnde klasse en smaakvol design op enkele heeft weinig om het lijf. Enkele stoffige straten, een
moorddadig fotogenieke plekjes. Wanneer de avondsche- wanneer hij via diepe putten en hobbelig uitstekende kilometers van het hoofdgebouw), voel ik me even per- blinkend wit kerkje en wat banale cafés en restaurants.
mering inzet, stopt hij voor zogenaamde sundowners, bulten de smalle weg naar omhoog wordt gestuurd. fect gelukkig. Wanneer bovendien na zonsondergang de En dan is er nog het Owl House, een lichtjes verwelkt
een verbloemende naam voor wat je eigenlijk als een “Amazing what this car is capable of, isn’t it?” Marius Afrikaanse sterrenhemel in al zijn unieke glorie boven museumpje gewijd aan het bevreemdende universum
minibraspartij kunt omschrijven. Uit zijn safarivoertuig straalt als hij merkt hoe erg ik onder de indruk ben van mij wakker wordt, weet ik: een reiservaring als deze van de in Zuid-Afrika geliefde schrijfster Helen Martin.
tovert Marius immers een hele voorraad drankjes en zijn rijkunsten en de wonderlijke kracht die in zijn safa- wordt maar zelden geëvenaard. Helaas voor de in waanzin gestorven Martin lijkt zowel
hapjes te voorschijn. Cognac? Whisky? Gin? U vraagt, riwagen schuilt. Een uurtje later blijkt bovendien that it haar Owl House als Nieu-Bethesda permanent te wach-
wij brouwen. Het heeft iets vulgairs, bedenk ik, jezelf zo is all worth it: van op tweeduizend meter hoogte krijg ik ZONDAG SEPTEMBER ten op andere en betere tijden…
onbeschaamd verwennen in de middle of nowhere. Maar immers een werkelijk sensationeel uitzicht aangeboden Meer opbeurend vind ik Graaff-Reinet, een stadje
De dag van de verlatenheid
toegegeven, een scheut alcohol maakt de achter de ber- over de Great Karoo. Ik sta op Eagles’ Rock: een puntig waarvoor het woord ‘pittoresk’ lijkt uitgevonden. La-
gen wegzakkende zon en de daaropvolgende rood-roze stukje rots van waarop je wel honderd kilometer ver Kans een mens te veel schoonheid in een te korte tijd- ten we wel wezen, Graaff-Reinet is niet meer dan een
kleurenexplosie er alleen maar onvergetelijker op. kunt kijken. Ik sta als aan de grond genageld, en heus spanne ervaren? Die ochtend beland ik in de Valley of provinciegat, maar omdat het met verve de rol van
niet alleen omdat enkele luttele centimeters verder de Desolation, in dat heerlijk grappige Afrikaans vertaald lokaal epicentrum speelt, voel je er toch enige cityvibes.
ZATERDAG SEPTEMBER onpeilbaar diepe afgrond wenkt. De haast onbevatte- als ‘Vallei van Verlatenheid’. Opnieuw een spectacu- Bovendien bulkt Graaff-Reinet van de oogstrelende be-
lijke schoonheid van het mij omringende landschap, de lair geheel van grandioze landschappen, maar terwijl schermde gebouwen; je vindt er meer dan tweehonderd
De dag van de onvindbare cheetahs
totale afwezigheid van elke menselijke activiteit zo ver die gedachte zich ontspint, slaak ik ei zo na een klein op amper enkele vierkante kilometers. Door de grote
“Today we’ll see the cheetahs!” Ranger Marius klinkt aan het oog reikt en de oorverdovende stilte maken op mij zuchtje. Ik schrik. Hoe verwaand kun je zijn? Zomaar populariteit van de stad kun je er ook kiezen tussen
het ontbijt, dat in de vroege ochtendzon al fresco wordt een onuitwisbare indruk. Marius weet dat deze plek een de mooiste vergezichten van het Afrikaanse continent meer dan tweehonderd hotelletjes en charmante guest-
opgediend, gedecideerd. De groep jachtluipaarden magisch charisma uitstraalt en besluit mij te laten beko- voorgeschoteld krijgen en toch wat verveeld reageren? houses. Vanavond heerst vooral rust in de straten, zo’n
vormt dan ook een van de grootste aantrekkingspolen men van de doorstane emoties, en hoe doe je dat beter En toch, ik kan het niet helpen. Het is alsof ook hier lome zondagsrust waar je alleen maar luier van wordt.
van Samara. Op dinsdag had ik in Inkwenkwezi al en- dan met drank en voedsel? Op een boogscheut van overdaad schaadt en ik na de radicale schoonheid van Ik besluit dan maar maximaal te gaan genieten van
kele tamme exemplaren over het kopje geaaid, maar nu Eagles’ Rock, te midden van deze uitzinnige wildernis, Samara niets meer naar waarde kan schatten. Niet dat mijn laatste avondmaal in de Eastern Cape.
zouden we dus gaan voor de real stuff: een ontmoeting heeft de Samara-equipe zowaar een exquise buffetlunch de Valley of Desolation een afknapper is. Wel integen-
met de in het wild levende variant. Hartslag tweehon- geïnstalleerd. Vijfsterrengepamper is nog nooit zo leuk deel, deze magnifieke site, met puntige rood-bruine MAANDAG SEPTEMBER
derd gegarandeerd. Alleen… waar bevinden die dekselse geweest… rotsen die een ijzingwekkend diepe en smalle vallei heb-
De dag van de vriendelijke mensen
beestjes zich? In een domein zo groot als een Belgische Toch blijft Marius bij de les, want ook vanmiddag wil hij ben uitgehouwen, zet zelfs het meest luie fototoestel in
provincie kun je lang zoeken… echt lang… echt héél absoluut die verdraaide cheetahs vinden. Maar zucht, overdrive. Maar ik weet wat er aan de hand is: omdat Verkeerslichten. Files. Verveeld voor zich uitkijkende en
lang… en ze toch niet vinden. Toch haalt Marius alles uit o zucht, ook nu zullen ze zich handig weten te verstop- de voorbije week zich aan een razendsnel tempo heeft geduldig wachtende mensen aan een bushalte. Overal
de kast. Hij beschikt zelfs over een vreemdsoortige an- pen. Maar als troostprijs krijg ik een andere bijzondere ontwikkeld en ik voorgoed Zuid-Afrika in mijn hart lijken ochtendspitsen op elkaar. Ik heb er een rit van
tenne die in verbinding staat met speciale zendertjes die creatuur voorgeschoteld: een kudde neushoorns. On- heb gesloten, voelt het aanstormende afscheid aan als zowat drie uur op zitten als Rob me rond negen uur die
op de luipaarden bevestigd werden. Maar ondanks die danks hun enigszins onrustwekkende uiterlijk en hun een steeds dikker wordende steen op mijn hart. Alsof ochtend een blitzbezoek gunt aan de allerlaatste halte
wonderen der techniek levert de voormiddagspeurtocht imposante afmetingen blijken deze dieren verrassend de weergoden op de hoogte zijn van mijn gemoedstoe- van de Eastern Cape-tour: Port Elizabeth, ‘PE’ voor de
niets op. Gelukkig biedt Samara veel moois om dat goed schuw. Maar gelukkig laten ze zich uitgebreid bewonde- stand, versluieren ze de zon voor het eerst in wazige vrienden. De stad dient zich niet echt aan als toeristen-
te maken: een rijke planten- en dierenwereld (het grap- ren en fotograferen. Opnieuw ben ik een heuse ‘Afrika- slierten van hoge melkkleurige bewolking. Bonjour magneet, met die tot de horizon uitdijende zeeën van
118 119

7. De dag wordt wakker boven Morgan Bay.
Een blik op het dagelijkse citylife
in East Somerset.
In het dorpje van Mama Tofu wordt
elke bezoeker vergast op zang en dans.
De kerk van East
Somerset werd
gebouwd in typi-
sche koloniaal-
Nederlandse stijl.
120 121

8. ULTIEM ZUID-AFRIKA
trieste sloppenwijken die haar omringen. Maar toch
word ik, ondanks het alweer pijnlijk vroege opstaan, Zelfs temidden de desolate Amatola Mountains
goedgemutst. Want ik zie ook mooie stranden, een aan- kom je goedgemutste locals tegen.
gename kustboulevard, wuivende palmbomen, breed OVERNACHTEN: Deze bijzondere logeer- Cavers Country Guest House, Cowie Valley ERHEEN: Vanuit Brussel zijn er geen recht-
uitgesmeerde hotels en heel veel bedrijvigheid. Met deze adressen uit de reportage kunnen we jou ten Sommige kamers en badkamers zijn aan ver- streekse vluchten naar Johannesburg (van
‘windy city’ en het hele Afrikaanse continent achter mij zeerste aanbevelen: nieuwing toe, maar de allesoverheersende waaruit je dan verder naar de Eastern Cape
richt ik mijn blik voor een laatste keer naar de Indische charme van dit very British landhuis met oog- kunt reizen; ofwel naar East London ofwel naar
Oceaan. Ver weg zuidwaarts wenkt de witte oneindig- Melrose Arch Hotel, Johannesburg strelende tuinen en zwembad maakt veel goed. Port Elizabeth). De makkelijkste opties vanuit
heid van Antarctica. Maar helaas wenkt in mijn plan- Hedendaagse elegantie en onweerstaanbare Prijzen op aanvraag. www.cavers.co.za Brussel zijn Lufthansa (via Frankfurt), South
ning de terugvlucht. Ik snuif een ultiem rondje zeelucht verfijning bepalen de sfeer in dit nieuwe de- African Airways (via Frankfurt, München of
op en hoor Rob verkondigen dat Port Elizabeth vaak signhotel. Kamers vanaf 200 euro. Samara, nabij Graaff-Reinet Londen), Air France (via Parijs), KLM (via Am-
ook ‘the friendly city’ wordt genoemd, voor het aimabele www.africanpridehotels.com/ Te midden van een gigantisch wildreservaat sterdam) of British Airways (via Londen). De
karakter van de locals. Terwijl de zeewind snoeihard melrose-arch-hotel vind je dit luxueuze adres. Je hebt er de keuze vluchttijd bedraagt zo’n 10 à 11 uur (de over-
uithaalt, bedenk ik dat het adjectief ‘friendly’ ook op- tussen de Karoo Lodge (in traditioneel-kolonia- stapvlucht vanuit Brussel niet meegerekend).
gaat voor het hele land. Die middag gaat het er zelfs Inkwenkwezi Private Game Reserve le stijl) en het Manor House (in wuft eigentijds Tijdens onze zomertijd is er geen tijdsverschil
op de luchthaven van Johannesburg opnieuw lekker Op zo’n dertig kilometer van East London vind je design). Onze voorkeur gaat uit naar de tweede met Zuid-Afrika; tijdens onze wintertijd is het
ontspannen aan toe. Misschien is dat ook wel te danken dit bijzondere adres. Je slaapt in luxetenten die optie, hoewel beide het summum van comfort er één uurtje later.
aan de zonnige hitparadedeuntjes die er ongegeneerd het comfort bieden van een viersterrenhotel. Er bieden. Kamers vanaf 400 euro in volpension.
door de luidsprekers knallen. Nadat ik geïnstalleerd ben bestaan heel wat verschillende formules. Er bestaan wel verschillende formules. KLIMAAT: De Eastern Cape geniet een gema-
in het Crowne Plaza Hotel in de zwierige wijk Rose- Prijzen: zie www.inkwenkwezi.com www.samara.co.za tigd klimaat met aan de kust zonnige zomers
bank, herken ik het ‘Joburg’ van mijn eerste bezoek een en zachte, vrij natte winters. Het binnenland
week eerder: een ordeloos lappendeken van sloppen, Prana Lodge, Chintsa East Buiten Verwagten, Graaff-Reinet kent een ruwer klimaat met barkoude winters
winkelparadijzen, openhartige inwoners en kilometers Een absoluut topadres. Dit intimistische geheel Heerlijk traditionele B&B waar de tand des (en geregeld sneeuwval) en snoeihete zomers.
afsluithekken die na de intrede van het duister huizen, van prachtige luxesuites te midden van een tijds geen vat op heeft. In de afmetingen van de
kantoren, scholen en cricketterreinen bescherming tuin van Eden ligt vlakbij de oceaan. Dit staat kamers zijn er nogal grote verschillen, maar in PRAKTISCHE INFO: Deze reis verliep in sa-
moeten bieden tegen de gevaren van de nacht. garant voor een onvergetelijk verblijf. Kamers de mooie tuin is het genieten geblazen. Kamers menwerking met South African Tourism. De
vanaf 250 euro (inclusief ontbijt). vanaf 100 euro. www.buitenverwagten.co.za toeristische dienst van Zuid-Afrika heeft een
www.pranalodge.co.za bijzonder goed gestoffeerde website:
Aa’Qtansisi, Graaff-Reinet www.southafrica.net
Morgan Bay Hotel, Morgan Bay Stoor je niet aan de onuitspreekbare Xhosa-
Dit warmhartige familiehotel munt uit in joviale naam van dit traditionele Karoo-huis, maar ge- Gids Rob Prentis heeft met Edgeworld Tours
service. De ligging aan de adembenemende niet van de eclectische inrichting en de warme zijn eigen bedrijfje uit de grond gestampt en je
EPILOOG Morgan Bay zal je met verstomming slaan. Ka- ontvangst die je er te wachten staat. Boek bij kan hem inschakelen voor allerlei formules.
mers vanaf 120 euro. voorkeur de ‘Gypsy Room’, een uitzinnig gede- Zijn kennis over het land is werkelijk gigan-
‘Whites only’. Met zoveel woorden staat het op mijn www.morgan-bay-hotel.co.za coreerde suite in ietwat kitscherige maar zeer tisch; je zult dus niet ontgoocheld zijn.
ticket: ik moet het Apartheid Museum in Johannesburg grappige duizend-en-één-nachtsfeer… Kamers www.edgeworldtours.co.za
betreden via de ingang voor blanken. Want: zwarten en vanaf 90 euro. http://aaqtansisi.co.za
kleurlingen worden verwezen naar het deurtje ernaast.
Een gimmick natuurlijk, maar voor de argeloze bezoe-
ker ook een schokkende ervaring. Even had ik getwijfeld
of ik de ultieme uren van mijn verblijf niet liever in Uit die blou van onse hemel,
zoete luchtledigheid op een zonnig terrasje had doorge-
bracht, maar al snel grom ik tevreden over mijn keuze. Uit die diepte van ons see,
Het weergaloze Apartheid Museum toont zich immers
als een absolute must see voor elke Zuid-Afrikareiziger. Oor ons ewige gebergtes,
Want zeker voor de Regenboognatie geldt dat je het he-
den enkel maar kunt begrijpen als je het verleden in de Waar die kranse antwoord gee,
achteruitkijkspiegel niet uit het zicht verliest. Na mijn
bezoek wandel ik even de cafetaria binnen. De oudere
Sounds the call to come together,
(blanke) koffiedame achter de toog vraagt me wat ik van
het museum vind. “Een meeslepende maar ook hart-
And united we shall stand,
brekende ervaring”, verklaar ik. “Allicht zal het nog lang
Let us live and strive for freedom
duren vooraleer alle wonden geheeld zullen zijn.” De
gulhartige dame knikt bevestigend maar stuurt me naar In South Africa our land.
huis met een bakje vol hoop: “Ondanks alle problemen
zal Zuid-Afrika er bovenop komen. We hebben nog een
(Uit het volkslied van Zuid-Afrika)
lange weg te gaan, maar op een dag zullen we er staan;
klaar voor een mooie toekomst.”
122 123