1. Dəcəl dovşan balası
Biri var idi,biri yox idi,bir dovşan var idi.O,meşənin kənarında
ulas ağacının dibində, torpağın altında özünə bir rahat ev
düzəlt mişdi.Evinə bir neçə yerdən qapı
qoymuşdu.Düşmənlərindən qorunmaqçın qapıların hərəsini bir
tərəfə açmışdı.İçərisinə müxtəlif otlardan xalça toxuyub
sərmişdi..
Dovşanın beş balaca balası var idı.Onlar çox mehriban
yaşayırdılar.Bütün günü yuvanın içində oynayır,atılıbdüşürdülər.
Dovşan hər gün gedib yaxın kənddəki bostandan balalarına
kök,kələm gətirərdi.Uşaqlarına da tapşırardı ki,çölə
çıxmayın,hələ balacasınız, kimsə qapını döysə açmayın ha.
Anaları gedəndən sonra bala dovşanlar yuvada oynaya-oynaya
analarının yolunu gözləyərdilər.Beləcə günlər,aylar
ötürdü.Dovşan balaları yavaş-yavaş böyüyürdülər.
Bir gün yenə ana dovşan yemək dalınca getmişdi.Uşaqlar
yuvada sakitcə oynayırdılar.Balalardan ən balacası çox şıltaq
idi.O, yuvada darıxmağa başladı.O birisi bacılarına dedi:
-İçəri çox darıxdırıcıdır, gəlin çıxıb bir az çöldə oynayaq,sonra
anamız gəlincə qayıdıb evə girərik,anamızın da bundan xəbəri
olmaz.
Böyük bacı:- Yox,anamız icazə vermir.
-Nə olsun, anamız icazə vermir,o gec qayıdır .O qayıdana qədər
mən də evdə çox darıxıram. Mənə maraqlıdır ki,ətrafda nələr
var?Nə qədər yuvada oturmaq olar?Mən hər şeyə baxmaq,hər

2. şeyi görmək istəyirəm.Həm də yəqin ki,çöldə daha yaxşı
qaçmaq,hoppanmaq olar.Bacılar onunla razılaşmadılar.
-Anamız icazə vermirsə deməli bilir ki,nəyə görə icazə
vermir.Hələ sən balacasan,hər şeyi düzgün
anlamırsan.Böyüyərsən onda daha yaxşı anlayarsan.
Balaca dovşan balası heç kəsin sözünə məhəl
qoymadı.O,qapını açıb çölə çıxdı.
Ayya buralar nə gözəldir!Heyrətindən donub qaldı.Hər tərəf
əlvan güllərlə dolu idi.Kəpənəklər ora-bura
uçurdulr.Cırcıramaların səsi hər yanı bürümüşdü.Arılar o güldən
bu gülə,bu güldən o gülə qonurdular.Quşların şən nəğmələri
ətrafı bürümüşdü.
Dovşan balası sevindiyindən atılıb düşdü.Heç bilmirdi hansı
gülü dərsin,hansı kəpənəyin dalınca qaçsın.O qədər ora-bura
qaçdı ki,birdə gördü yuvadan çox aralanıb.Artıq yorulmuşdu.
Geri dönmək istədi.Nə qədər axtardı yuvanı tapa bilmədi.
Vahiməyə düşməyə başladı.Ona belə gəldi ki,ətrafda hər şey ona
doğru gəlir.Möhkəmdən ağlamağa başladı.
Bu vaxt buradan bir acgöz tülkü keçirdi.Birdən onun qulağına
dovşan balasının səsi gəldi.Diqqətlə qulaq asıb yerini təyin
etdi.Yavaşca yaxınlaşıb gördü ki,bir balaca dovşan balası kolun
dibində oturub ağlayır.Tülkü çox sevindi.Düşündü ki,necə olur
olsun balaca dovşanı yeməlidir,çünki acından lap ürəyi gedir.
-Balaca ,niyə ağlayırsan?
-Xala,mənə kömək edərsiz, mən evimizin yerini itirmişəm.
-Əlbəttə.mənim balam,gəl səni evinizə aparım.

3. Tülkünün ağzının suyu axırdı.Elə bilirdi dovşan balası lap
onun ağzının içindədir.Sevuncindən ürəyi döyünürdü.Bir bəhanə
ilə dovşan balasını ağzına atmaq istəyirdi.
Elə bu zaman ana dovşan bir əlində çoxlu kök,o birisi əliində
kələmlə dolu çanta yuvaya qayıdırdı.Birdən balaca balasının
tülküyə doğru getdiyini gördü. Gözlərinə inanmadı.Axı
o,balalarına bərk-bərk tapşırmışdı ki,çölə çıxmasınlar.Bir anlıq
yerində quruyub qaldı.Nə edəcəyini bilmədi.Az qaldı qorxudan
ürəyi getsin.Balasının təhlükə ilə üz-üzə dayandığını duyunca
ananın qollarına qüvvət gəldi.Tez arxadan yaxınlaşıb kələmi
tülkünün başına necə vurdusa tülkü yerə uzanıb ürəyi getdi.Ana
dovşan cəld balasının əlindən tutub yuvaya qaçdı.Qapını bərkbərk bağladı.Balalarını başına yığıb doyunca yemək yedilər.Ana
dovşan balaca qızının başını sığallayıb dedi:
Qızım, sən səhvini anladınmı, başa düşdünmü ki,həyatın necə
təhlükədə idi.Ancaq indi bala dovşan anladı ki,tülkü onların
düşməni imiş və çox qorxdu.
-Qızım sən hələ tələsmə ,çox balacasan.Nə vaxt
ki,böyüyərsən,dostu,düşməni seçərsən,özünü müdafiə etməyi
bacararsan,onda mən sənə müstəqil davranmağa,çölə
çıxmağa,meşəni gəzməyə icazə verəcəm.İndi sən hara getsən
anandan icazə almalısan. Ananın sözünə sözsüz itaət
etməlisən.Hələ öz təhlükəsizliyini qoruya bilməzsən.Dünyada
nabələdsən. Sənə sakit, sağlam böyümək lazımdır.Ona görə də
çalış böyüklərin sözündən çıxma.
Balaca dovşan öz səhvini anladı.Anasına söz verdi ki,bir də
onun icazəsi olmadan heç bir yana getməyəcək.O,anasının
üzündən, gözündən öpdü.Anasının necə də
qayğıkeş,mehriban,ağıllı olduğunu başa düşdü. Beləliklə,

4. dovşan balalarını sağ-salamat böyüdüb təbiətin qoynuna
buraxdı.
Siz də əziz balalar böyüklərin həyat təcrübəsinə
güvənin,onların sözlərinə qulaq asın.Göydən üç alma düşdü,biri
nağılı oxuyanın,biri dinləyənin,biri də nağılı yazanın.