Bezoek aan het grote moederhuis te Pyongyang Auteur M.F. 16 juli 2003 Gedurende de reis van Korea-Is-One in juli 2003 bezochten de 50 deelnemers de materniteit van Pyongyang

1. Bezoek aan het grote moederhuis te Pyongyang
Gedurende de reis van Korea-Is-One in juli 2003 bezochten de 50 deelnemers
de materniteit van Pyongyang
Auteur M.F. 16 juli 2003
In de hall van het moederhuis worden we verwelkomd door een kordate directrice die meteen
van wal steekt met de uitleg. We krijgen te horen dat dit moederhuis in 1980 gebouwd werd in
9 maanden tijd. Als dat niet symbolisch is!
Bij elk bezoek dat zal volgen horen we steeds getallen vernoemen. Ik word daar wat kriegel
van, voor mij doet het er niet toe hoeveel verdiepingen een gebouw heeft, hoe veel ruimten er
in een museum zijn, uit hoeveel tegeltjes een mozaïek bestaat… tot het tot me doordringt dat
het voor de Koreanen wel zin heeft. Ze zijn fier over hun prestaties. Elke plaatselijke gids zal
ons ook vertellen dat: bij elk officieel bezoek van “de grote geliefde leider Kim Il Sung deze of
gene goede raadgeving heeft gegeven. Ook dat vind ik gênant. Maar het blijkt een soort
“aanmoedigingsformule” te zijn bij de Koreanen. Ik zal aan die uitspraken moeten wennen.
De directrice informeert ons verder: “Dit moederhuis kreeg in 1996 van Unicef de erkenning
“baby friendly hospital” omdat we extra inspanning doen om borstvoeding te promoten.
We beschikken over 2030 bedden…” Een moederhuis met 2030 bedden. !
Net als in onze ziekenhuizen zou ik verloren lopen in dit “gangendoolhof”. Misschien dienen
de kleurrijke mozaïeken als referentiepunten om je weg te vinden. Zowel op de grond als op
de muur zie je afbeeldingen van jonge moeders, van lachende kinderen, van enorme
bloemruikers of gewoon geometrische motieven, allemaal gemaakt uit “ik weet niet hoeveel”
steentjes.
We doen allen een witte jas aan en met plastiek pantoffeltjes aan onze voeten klepperen we de
directrice van het moederhuis achterna. In een kamer wachten twee kersverse moeders op ons
bezoek. Ze vertellen -via de tolk- over hun zwangerschap en hun bevalling: “zwangere
vrouwen gaan ongeveer twintig maal naar de arts tijdens hun zwangerschap. Normaal
bevallen we in ons district ziekenhuis als er geen complicaties verwacht worden…” .
Met een mengeling van trots en schaamte poseren ze met hun jonge spruit. Net Kerstekindjes
zoals ze ingepakt zijn, denk ik.
Wat later spreken we via een microfoon en camera met een andere moeder. “ Dit systeem

2. gebruiken we om infecties uit te sluiten bij baby’s en moeders die te zwak zijn”. En weer start
er een gemoedelijk gesprek tussen de moeders onder ons.
We zetten onze wandeling verder en stappen achtereenvolgens het kabinet van de tandarts,
neus-, keel- en oor arts en de oogarts binnen. Alle moeders die hier komen bevallen kunnen
ook hier op consultatie komen. De Belgische dokter die met onze groep mee is, ziet meer dan
wij. Ze kijkt aandachtig naar alle medische apparatuur, de echografie en radiografie-
apparatuur en de labo instrumenten… “Ze zijn niet hyper modern maar staan wel ter ieders
beschikking.” Onze dokter merkt ook op dat er een gebrek is aan medicamenten. “We
behelpen ons met acupunctuur en we hebben ook kruidengeneeskunde…” antwoordt de
directrice.
Het gesprek tussen de dokter en de directrice wordt te vakkundig en dus kijk ik maar naar de
drieling die onder pastelkleurige dekentjes ligt te slapen. Hier in Korea geen
geboortebeperking zoals in China. Gemiddeld hebben de jonge gezinnen 2 a 3 kinderen.
Hoe al die kinderen hier in Korea opgroeien kunnen we de volgende dagen zien.