1. Avó , palabras antes do cadaleito
Formiguiñas van polo camiño
por eses que sempre foron.
Formiguiñas van
só nestes esbozos
Adeus! Adeus!
Xa morreron.
Apresúrate a escoitar
a néboa das montañas,
corre polo sendeiro
frondoso de árbores.
E ule , e saborea
as flores , o vento , a auga
que pronto xa non serán nada.
Cantigas , canta meu neto ,
canta sobre ese mundo que
agora xa non temos.
Ulo as fontes revosantes da auga ?
Ulo o mar?
Ulo a natureza que xa non temos ?
Somos fillos espéreos da Gaia
a que lle arrincamos os ollos
e os que a matan .
Desgastamos a alma

2. amando o material ,
iso que dentro de pouco non existirá.
Rememoro días de sol
cos raios brincando no mar.
Paxariños cantando un himno,
fermoso e sinxelo é o seu cantar.
Soa o seu himno ata
o fondo do mar.
Álzase ata os pinos
e queda todo no ar.
Esvaécese a luz,
silénciase o mar.
Adeus meu neto
o mundo estase a acabar.