5. Այն ավագների խորհուրդն էր և պետության իրական տերը: Արքոնտներ և արեոպագոսի անդամները կարող էին լինել միայն էվպատրիդները: (հուն.`«ազնվածիներ»): Աթենքում կար նաև ժող. Ժ ողով `էկլեսիա, որի դերը մեծ նշանակություն չուներ:
6. Ք.ա. VI դ. Ս կսվեց Աթենական պոլիսի ժողովրդավարացման գործընթացը, որը կատարվեց երկու փուլով: Այդ պահին Ատտիկայի բնակչության սոցիալական և գույքային շերտավորումը հանգեցրել էր բնակչության մի մասի սնանկացման, որը դեմոսի ընդվզումների պատճառ դարձավ: Այսպիսով էվպատրիդները փորձում էին միջոցներ ձեռնարկել ստեղծված իրավիճակը բարելավելու ուղղությամբ:
7. 1 -ին փորձը արքոնտ Դրակոնի կողմից սովորութային ուժ ստացած բանավոր օրենքների գրի առնումն էր: Սակայն այս ձեռնարկումը սպասվող արդյունքը չտվեց, քանի որ օրենքները վերաբերում էին միայն կենցաղային բնագավառին և չէին առնչվում պետության հիմնախնդիրներին:
12. տնտեսական Տիրիտիան բաժանվում էր մի քանի դեմոսների, որոնք ղեկավարում էր դեմարքոսը: վարչական ռազմզքաղաքական ծիսական
13.
14.
15. Պետության իրավահավասար քաղաքացիներն են: Պետության ողջ հողային ֆոնդը համարվում էր սպարտիատների սեփականությունը: Սակայն այդ հողը սպատրիատի մասնավոր սեփականույունը չէր, այլ պատկանում էր պետությանը: Այն տրվում էր օգտագործման համար և կարող էր հետ վերցվել հակապետական արարքի պատճառով: Սպարտիատը իրավունք չուներ հողը վաճառելու, մասնատելու կամ նվիրելու:
16. Նրանաց մի քանի ընտանիքներ կցված էին սպարտիատների հողակտորներին: Նրանք աշխատում էին սպարտիատի հողի վրա և պարտավոր էին վերջինիս բնամթերային հարկ տալ : Բերքի մյուս մասը հելոտը կարող էր վաճառել, ինչի հաշվին էլ գոյատեվում էր նրա ընտանիքը: Հելիոտները բացարձապես իրավազուրկ էին:
17. Ա քայացիների հետևորդներն էին, որոնք ապրում էին պետության սահմանամերձ շրջաններում: Սրանք անձնապես ազատ էին, զ բաղվում էին արհեստներով և առևտրով, սակայն զուրկ էին քաղաքացիական իրավունքներից:
18. Ա յն ուներ երկու արքա, որոնց գործունեությունը հիմնականում ընդգրկում էին ռազմական և տիսական բնագավառները: Պատերազմի ժամանակ նրանցի ց մեկը մնում էր երկրում, իսկ մյուսը ղեկավարում էր զորքը: Նրանց իշխանությունը սահմանափակ էր: Իրական իշխանությունն իրականացնում էր 30 հոգուց բաղկացած ավագների խորհուրդը` Գերուսիան (գերաս` «ծերունի» բառից). արքաները նույնպես Գերուսիայի անդամներ էին :
19. Ապելլան (ժողովրդավարական ժողովը) Նրա դերը հասցված էր նվազագույնի : Այն կարող էր հավանություն տալ կամ չտալ գերուսիայի ներկայացրած առաջադրկություններին: Ընդհակառակը` գերուսիան կարող էր չեղյալ հայտարարել ապելլայի որոշումները:
20. Թվով 5 էֆորները (ըստ պետության մարզերի քանակի) ունեին գերագույն վերահսկիչ գործառույթներ: Նրանց հաշվետու էին հասարալության բոլոր խավերի ներկայացուցիչները, այդ թվում արքաները: Նրանք վերահսկում էին ֆինասները, դատական և ոստիկանության գործերը: Նրանք նաև հետևվում էին սպարտացիների կենցաղին ու բարքերին, (օրինակ` շռայլությունը և անվայել պահվածքը հասարակական վայրերում): Էֆորները
21.
22.
23.
24. Հուն. ցեղ VIII դ. Աթենքում կառավարող արքաները Է վկլեսիայի կողմից ընտ. խորհուրդ Աթենքի վերջին արքան Տ նտ. Վ վարչ ռազմ. Ծ իսական միավոր Աթենքում սոցյալական խմբերից մեկը Օստրակիզմի հեղինակ Հուն. մաս Սպար քանի արքա ուներ Է վպատրիդներ հայերեն Աթենքնի վարչ. Շ րջաններից մեկը: Աթենքն ` իր Սպար.բարձ. օրենսդիր մարմին Արքոնտ ով ստեղծեց բանավոր օրենքների ժողովածուն
