1. ՆապոլեոնԲոնապարտ

2. Մանկություն Նապոլեոնը ծնվել է Այաչոյում Կորսիկա կղզում, որը երկար ժամանակ գտնվում էր Գենուեզյան հանրապետության տիրապետության տակ: 1755թ. Կորսիկան տապալեց Գենուեզյան իշխանությանը և այդ ժամանակվանից փաստորեն գոյատևում է ինչպես ինքնուրույն պետություն տեղի հողատիրոջ` Պասկուալե Պաուլիի ղեկավարությամբ, որի քարտուղարն է Նապոլեոնի հայրը: 1768թ. –ին Գենուեզյան հանրապետությունը իր իրավունքները Կորսիկայի նկատմամբ վաճառեց Ֆրանսիայի թագավոր Լյուդովիկոս XV - ին: 1769թ.-ի մայիսին Պոնտենուովոյի ճակատամարտում ֆրանսիական զորքը ջախջախեց Կորսիկայի ապստամբներին և Պաուլին արտագաղթեց Անգլիա: Նապոլեոնը ծնվեց այդ իրադարձություններից 3 ամիս անց: Պաուլոն մինչև 1790 ական թվականները մնում էր Նապոլեոնի կուռքը: Նապոլեոնը Կառլո Բոնապարտի և Լիտիցիա Ռամոլինոյի 13 երեխաներից երկրորդն էր, որոնցից 5-ը մահացել էին մանուկ հասակում: Ընտանիքը ազնվացեղ էր և ապրում էր կղզում 16-րդ դարի սկզբերից: Անկախ նրանից, որ Կորսիկայի սահմանադրության կազմողներից մեկն ինքն էր, նա ենթարկվեց Ֆրանսիային, որպեսզի հնարավորություն տան իր երեխաներին կրթություն ստանան Ֆրանսիայում: Դա օգնեց նրան հասնելու Ֆրանսիայի բարորությանը և 1791թ.-ին Կառլը ստացավ ասսեսորի պաշտոնը և դարձավ ազնվականների Կորսիկայի պառլամենտի ներկայացուցիչը Փարիզում:

3. Պատանեկություն Ֆրանսիացիների հետ համագործակցության շնորհիվ Կառլո Բոնապարտին հաջողվեց այնպես անել, որ իր ավագ որդիները՝ Ժոզեֆը և Նապոլեոնը թագավորական թոշակ ստանան: Երբ Ժոզեֆը պատրաստվում էր դառնալ քահանա, Նապոլեոնին սպասում էր զինվորական կարիերա: 1788թ. դեկտեմբերին տղաները հեռացան կղզուց և ընդունվեցին Օտյոնի քոլեջը, գլխավորապես ֆրանսերեն սովորելու համար, սակայն Նապոլեոնը իր ամբողջ կյանքում խոսում էր ակցենտով: Հաջորդ տարի Նապոլեոնը ընդունվեց Բրիենի կադետային դպրոց: Նապոլեոնը դպրոցում ընկերներ չուներ, քանի որ նա այդքան էլ հարուստ ընտանիքից չէր և կորսիկացի էր լցված հայրենասիրությամբ ու թշնամանքով էր վերաբերվում ֆրանսիացիներին: Նապոլեոնը մեծ հաջողությունների հասավ մաթեմատիկայից և հումանիտար առարկաները դժվարությամբ էր սովորում: Նա շատ էր սիրում կարդալ տարբեր գրքեր աշխարհագրության, պատմության, ռազմավարության, ճանապարհորդության, մարտավարության և փիլիսոփայության մասին: «Թագուհու վզնոցը» մրցույթում տարած հաղթանակի շնորհիվ Նապոլեոնն ընդունվեց կադետների Փարիզի թագավորական դպրոց: Նա այստեղ էլ ընկերներ չուներ:Այդ ժամանակ Նապոլեոնը արտակարգ էր սովորում, շատ էր կարդում և կազմում էր լայնածավալ կոնսպեկտներ, բայց այդպես էլ չկարողացավ տիրապետել գերմաներենին: 1785 թ. փետրվարի 14-ին մահանում է նրա հայրը և Նապոլեոնը իր վրա է վերցնում ընտանիքի հոգսը: Նույն տարում նա ժամանակից շուտ ավարտում է կադետների Փարիզի թագավորական դպրոցը և ուսումը շարունակում է Վալանսում արդեն լեյտենանտի կոչմամբ: 1788 թ. հունիսին նրան տեղափոխում են Օքսոն, որ օգնի մորը և զբաղվի 11-ամյա եղբոր Լուիի դաստիրակությամբ:

4. ՌազմականԿարիերայիՍկիզբը Հարկ է նշել, որ Նապոլեոն Բոնապարտի հիմնական նպատակներից էր դաշինք հաստատել Ռուսաստանի հետ: Ողջ խնդիրն այն էր, որ ցամաքում նրա համար այլևս հակառակորդ չկար. Ավստրիական կայսրությունը և Պրուսիան բավականին թուլացել էին ու լրջագույն ազդեցություն չէին կարող ունենալ Ցամաքային Եվրոպայի կյանքում: Պատահական չէ, որ Նապոլեոնը Ավստրիայի հետ հարաբերություններում այնպես էր բանակցություններ վարում, որպիսին ուղղակի անհնար էր վարել ուժ ունեցող կայսրության հետ: Անգամ մի անգամ Նապոլեոնը Ավստրիական Կայսրությունը համեմատեց պառաված աղախնի հետ, որը սովոր է, որ տան տերերը միշտ իրեն պիտի բռնաբարեն: Իսկ ահա Անգլիան մշտապես եղել ու մնում էր Նապոլեոն Բոնապարտի գլխավոր հակառակորդը: Անգլիան հրաշալիորեն պայքարում էր ծովում, իսկ ցամաքում չէր կարող դիմակայել Ֆրանսիային: Ուստի Նապոլեոնի հետ գլխավոր խնդիր էր` անպայման հասնել դաշինքի կնքմանը Ռուսաստանի հետ` Ցամաքային Եվրոպայում թողնելով երկու հզորագույն տերություն Կայսերական Ֆրանսիա ու Ցարական Ռուսաստան: Նապոլեոնը փորձեց մեկ անգամ հարաբերությունների մեջ մտնել Պավելի հետ, որին սակայն սպանեցին հենց ռուսական իշխանները` թույլ չտալու համար Կայսերական Ֆրանսիայի հետ մերձեցումը: թագաժառանգ Ալեքսանդրի գիտությամբ ու համաձայնությամբ` Պավելը սպանվեց, ու Նապոլեոնի ծրագրած դաշինքը չհաստատվեց:

5. Ռուսաստանի հետ ձախողված դաշինք Հարկ է նշել, որ Նապոլեոն Բոնապարտի հիմնական նպատակներից էր դաշինք հաստատել Ռուսաստանի հետ: Ողջ խնդիրն այն էր, որ ցամաքում նրա համար այլևս հակառակորդ չկար. Ավստրիական կայսրությունը և Պրուսիան բավականին թուլացել էին ու լրջագույն ազդեցություն չէին կարող ունենալ Ցամաքային Եվրոպայի կյանքում: Պատահական չէ, որ Նապոլեոնը Ավստրիայի հետ հարաբերություններում այնպես էր բանակցություններ վարում, որպիսին ուղղակի անհնար էր վարել ուժ ունեցող կայսրության հետ: Անգամ մի անգամ Նապոլեոնը Ավստրիական Կայսրությունը համեմատեց պառաված աղախնի հետ, որը սովոր է, որ տան տերերը միշտ իրեն պիտի բռնաբարեն: Իսկ ահա Անգլիան մշտապես եղել ու մնում էր Նապոլեոն Բոնապարտի գլխավոր հակառակորդը: Անգլիան հրաշալիորեն պայքարում էր ծովում, իսկ ցամաքում չէր կարող դիմակայել Ֆրանսիային: Ուստի Նապոլեոնի հետ գլխավոր խնդիր էր` անպայման հասնել դաշինքի կնքմանը Ռուսաստանի հետ` Ցամաքային Եվրոպայում թողնելով երկու հզորագույն տերություն Կայսերական Ֆրանսիա ու Ցարական Ռուսաստան: Նապոլեոնը փորձեց մեկ անգամ հարաբերությունների մեջ մտնել Պավելի հետ, որին սակայն սպանեցին հենց ռուսական իշխանները` թույլ չտալու համար Կայսերական Ֆրանսիայի հետ մերձեցումը: թագաժառանգ Ալեքսանդրի գիտությամբ ու համաձայնությամբ` Պավելը սպանվեց, ու Նապոլեոնի ծրագրած դաշինքը չհաստատվեց: