2. Doelloos staart James Mallford voor zich uit. Hij denkt terug aan de tijden van vroeger, aan de betere tijden. Niet dat hij het ooit gemakkelijk heeft gehad, maar alles is beter dan wat hij nu heeft.
3. ‘ Dat ze een prins naar de Midlands sturen.’ Hij kan er nog steeds niet bij. De Midlands zijn helemaal anders dan de Highlands, waar hij is opgegroeid. Het valt hem heel erg tegen.
4. ‘ Maar goed,’ zo besluit hij, ‘alles is beter dan de Lowlands.’ Hij zucht diep en strekt zijn been voor zich uit. Hij laat zijn arm op zijn andere been rusten.
5. Hij bekijkt nog eens goed de omgeving. Dit is zijn grondgebied. Hij heeft het van zijn vader gekregen. Zijn vader de koning, die het hem maar al te duidelijk heeft gemaakt dat hij ongewenst is.
6. Maar daar kan hij nog mee leven. Hij heeft zijn vader nooit gemogen. Maar hij mist zijn moeder nog steeds. James staat recht en gaat voor zijn kleine huisje staan.
7. Van buitenaf ziet het er helemaal niet uit. Het is onmenselijk klein en het lijkt bijna onmogelijk om daarin te kunnen wonen. James opent de deur en loopt naar binnen. Misschien valt het daar nog mee.
8. Toch verbaast het hem niets dat het enige wat hij aantreft de koelkast is. ‘Is dit dus alles wat je voor me overhebt, vader?’ vraagt hij zich luidop af. Maar natuurlijk komt er geen antwoord. En er zal waarschijnlijk ook nooit een antwoord komen.
9. Hij opent de koelkast, en tot zijn genoegen zit hij helemaal vol. Meteen neemt hij een blikje fruitsap eruit en zet er genoegd zijn lippen aan.
10. Het smaakt niet slecht, maar toen hij nog in het kasteel woonde was het altijd verse fruitsap geweest, klaargemaakt door de talloze bedienden.
11. Als hij het op heeft wandelt hij op een rustig tempo naar buiten om het weg te gooien. Als hij plots de plaatselijke krantenjongen langs ziet komen, kijkt hij bijna gefascineerd naar het eerste teken van leven op deze verlaten plek.
12. De jongen lijkt er zich helemaal niet bewust van te zijn dat James een prins is, maar James weet dat niemand dat ooit van hem zal weten. ‘Goedemiddag meneer.’ Hij legt de krant voorzichtig op de grond en loopt daarna verder om zijn ronde af te maken.
13. James slaat meteen de krant open om het laatste nieuws te lezen. Als hij de jobpagina’s ziet, twijfelt hij even of hij het moet proberen. Al zijn andere broers en zussen moeten waarschijnlijk nooit gaan werken, maar het ziet er niet naar uit dat hij zich hetzelfde kan permitteren. Op goed geluk belt hij voor een baantje in de wetenschap.
14. Nog geen uur later staat er al een auto luid te toeteren voor zijn deur. Een beetje schuw kijkt hij naar de versleten auto. Het ziet er niet meteen erg proper uit.
15. Maar goed, als hij geld wil verdienen, moet hij de auto wel in. Hij neemt het portier vast en slaat het dicht, waardoor de auto zachtjes heen en weer wiebelt. Een beetje verschrikt houdt hij zich maar goed vast. Erg veilig lijkt hem dit toch niet.
16. Als James na een paar uur terug thuis komt, is hij al helemaal blij met het beetje geld dat hij verdiend heeft. Daar kan hij alvast iets mee kopen om hem wat meer comfort te geven.
17. Toch wil hij niet meer als proefkonijn gaan werken. Dat was hem dik tegengevallen. Daarom bladert hij nog eens door de krant, om een andere baan te zoeken die hem veel beter zal bevallen.
18. Hij is helemaal gelukkig als hem opeens een baantje als beveiligingsbeambte opvalt. Hij droomt al langer van een baan als politieagent. Hij vindt het nog steeds geweldig hoe politieagenten steeds problemen moeten oplossen.
20. Tevreden slaat hij de krant weer dicht, als opeens het roze pakje hem opvalt.
21. Als hij het opendoet en er een computer in blijkt te zitten, besluit hij zonder aarzelen om hem te verkopen. Momenteel is hij meer met het geld dat de computer opbrengt, dan de computer zelf. Hij heeft niet eens een tafel om hem erop te zetten.
22. Met het geld dat de computer opbrengt, kan hij tenminste wel een tafel kopen. Hij twijfelt ook niet om een bed, douche en wc te kopen.
23. De boekenkast heeft hij er als bonus bijgekocht. Hij had daar nog net genoeg geld voor gehad. Tevreden kijkt hij de vernieuwde, veel kleurrijkere en gezelligere kamer rond. Ook de kleur van de muren en de nieuwe witte plankenvloer bevalt hem.
24. Als hij zich op het bed languit wil leggen, om even te rusten, ziet hij door het enige raam in de kamer een vreemde vrouw met een zwarte paardenstaart zijn krant oprapen.
25. ‘ Nee hè, ze gaan me nu toch niet al de krant komen stelen.’ Hij stormt de kamer uit om te verhinderen dat de vrouw zijn krant pikt.
26. ‘ Mevrouw, mevrouw!’ Verbaasd kijkt de vrouw naar hem op. Ze beseft nog niet dat het hem om de krant te doen is. James komt tot stilstand. ‘Mevrouw, die krant is van mij.’ zegt hij vastbesloten terwijl hij voor een seconde zijn armen over elkaar slaat om kracht bij te zetten.
27. De vrouw kijkt hem nog steeds even verbaasd aan, maar slaat dan de krant weer dicht. ‘Het spijt me. Ik wist niet dat u niet graag had dat andere mensen uw krant lezen.’ Ze bukt zich om de krant weer keurig op de grond te leggen.
28. James is zich bewust van zijn fout. Hij had er niet bij nagedacht dat de vrouw hem ook gewoon eens had willen doorbladeren. Hij biedt zijn excuses aan. ‘Het spijt me mevrouw. Ik dacht dat u ermee weg ging lopen.’ De vrouw moet hartelijk lachen.
29. ‘ Geen probleem hoor. Ik begrijp ook uw kant van het verhaal.’ Ze schudden mekaar de hand en stellen zich aan mekaar voor.
30. Sandra blijkt een heel erg aardige vrouw te zijn waar gemakkelijk mee te praten valt. Ze woont in een klein dorpje verderop, en was gewoon een wandelingetje aan het maken toen ze hier voorbijkwam.
31. ‘ Ik had je graag uitgenodigd naar binnen, maar ik vrees dat het daar nogal krap gaat zijn.’ James wijst naar het kleine huisje langs hem. Sandra lacht. ‘Ach, het is mooi weer. Als we daar nu niet van genieten, zou het zonde zijn. De winters kunnen nogal streng zijn hier.’
32. Geboeid blijven ze naar mekaar luisteren. James komt veel meer te weten over de Midlands, en eigenlijk gaat het hem steeds meer bevallen. Ook als het donkerder wordt blijven ze doorpraten.
33. ‘ Sorry. Ik moet nu naar huis gaan. Het wordt nogal laat.’ Sandra wil hem de hand schudden, maar James kijkt weg.
34. ‘ Nu al?’ Ontgoocheld kijkt hij naar de grond. Hij ziet er tegenop om alleen te zijn. Sandra laat haar hand zakken. ‘Sorry James, maar ik kan moeilijk langer blijven, dat begrijp je toch? Ik moet nog te voet naar huis wandelen.’
35. James herpakt zich. ‘Ik begrijp het.’ Hij steekt zijn hand uit en Sandra schud hem met een lach op haar gezicht. ‘We spreken nog wel eens af, hoor.’ Tevredengesteld draait James zich ook om, om te gaan slapen.
36. Sandra wandelt met een regelmatige pas het erf af. Ze kijkt niet meer achterom, maar ze is net zo blij met haar nieuwe vriend als James dat is.
37. James kleedt zich uit en doet zijn gemakkelijk zittende pyjama broek en hemdje aan. Hij slaat de dekens goed om zich heen, want erg warm is het nog niet in zijn kleine huisje.
38. Nog geen minuut later is hij al in een diepe, droomloze slaap. De eerste dag dat hij naar hier werd gebracht, zit er alweer op .
39. De volgende ochtend is hij al meteen druk in de weer. Hij ruimt al het afval op en zorgt dat zijn huisje er helemaal proper uitziet.
40. Als hij ziet dat er iets in zijn postbus zit, opent hij meteen het luikje en haalt de papieren er uit.
41. ‘ Verdomme,’ vloekt hij. ‘Rekeningen. Moet ik nu écht belasting betalen aan mijn vader die me hier heeft gezet?’ Ongelovig staart hij naar de papieren. Als hij ziet dat het bedrag hoger is dan wat hij kan betalen, legt hij ze op de grond. Hij zal nog wel zien of hij ze zal betalen of niet.
42. Omdat hij nu een baantje heeft als veiligheidsbeambte, moet hij goed aan zijn conditie werken. Als hij ooit inbrekers wil oppakken, moet hij daar natuurlijk genoeg kracht voor hebben. Hij haalt een springtouw boven en begint eraan.
43. Nadat hij voelt dat hij er genoeg voor heeft gewerkt, laat hij langzaam het springtouw zakken en bergt hij het op. Als hij zijn maag hoort knorren, loopt hij meteen richting koelkast om iets klaar te maken.
44. Het brood uit de diepvries is niet vers, maar nog steeds eetbaar. Nadat het ontdooid is, snijd hij er een paar plakjes vanaf en legt er telkens een stuk hesp tussen.
45. Hij zet zich buiten aan tafel en droomt wat over zijn verdere toekomst. Eigenlijk heeft hij best zin in zijn nieuwe baan, al is het nog niet meteen heel spannend wat hij nu moet doen. Hij werkt zijn boterhammen naar binnen terwijl hij nog wat verder rond zich heen staart.
46. Nog een uurtje voordat hij naar zijn werk moet, legt hij zich nog even in bed. Zo valt hij niet opeens in slaap op zijn werk.
47. Hij wordt wakker geschud door het lawaai van de oude rammelkar. Het valt hem tegen dat het weer zo een lelijke auto is, maar dat is blijkbaar de gewoonte als je start met je baan.
48. ‘ Goede avond.’ begroet de chauffeur hem. James begroet hem ook. Een beetje zenuwachtig vertrekt hij naar zijn werk. Hij hoopt dat hij het goed zal doen.
49. James zit de hele terugweg met een brede lach op zijn gezicht. Hij ratelt honderduit tegen zijn chauffeur, die eigenlijk niet helemaal luistert.
50. Maar dat boeit hem niet. Hij is gewoon zo blij dat hij een promotie te pakken heeft. Het extra geld is meer dan welkom, en het liefst zou hij nu meteen verbouwen.
51. Maar omdat hij morgenvroeg alweer om 9u ‘s ochtends begint, besluit hij om eerst te gaan slapen zodat hij morgen goed uitgerust is.
52. Uitgeslapen staat James de volgende ochtend op om 7 uur. Hij rekt zich uit en wandelt toch nog slaperig naar buiten.
53. Buiten is het redelijk fris. Het is al herfst en het zal niet lang meer duren eer het winter is. Hij bibbert als hij de douche aanzet en er eerst koude stralen uit komen. Hij trekt zich even terug en wacht tot de stralen warm zijn.
54. Meteen nadat hij zich heeft aangekleed na de douche, hoort hij weer een auto voorbij rijden. Hij is blij als hij ziet dat de oude versleten auto van gisteren is vervangen door een mooier model.
55. Als de chauffeur een teken doet dat hij zich achteraan moet zetten, gehoorzaamt hij en opent het portier achter in de auto. ‘Goedemorgen.’ De chauffeur knikt en staart voor zich uit. James stapt in en is weer net zo zenuwachtig als gisteren.
56. Die zenuwen leken voor niks nodig. Hij komt thuis, weer met een dikke promotie op zak. Nu heeft hij zeker genoeg geld om zijn huisje flink wat uit te breiden.
57. De dag was zeker leuk geweest op zijn werk. Hij kan goed met zijn collega’s opschieten en ook het werk dat hij moet verrichten is fijn om te doen.
58. Het eerste wat hij doet is de rekeningen betalen. Hij heeft daarna nog genoeg geld op overschot.
59. Hij heeft niet veel meer over na de bouwwerken, maar hij is blij met het resultaat. Het huisje ziet er al veel meer uit als een echte ‘thuis’. De tafel met de stoel zijn naar binnen verhuist, omdat hij moeilijk buiten kan gaan zitten als het winter wordt.
60. Als hij plots een vreselijke pijnscheut in zijn rug voelt, strompelt hij naar binnen en legt zich neer op het bed. Hij schud het kussen op en zet het omhoog tegen zijn rug.
61. Omdat hij er niet van houdt om niets te doen, neemt hij er maar een boek bij en begint te lezen.
62. Tegen de avond, als het al donker is, heeft hij er genoeg van. Tot zijn blijdschap ontdekt hij ook dat de pijn in zijn rug volledig is verdwenen.
63. Omdat hij geen zin heeft om de hele avond alleen door te brengen, belt hij Sandra op om bij hem thuis af te spreken.
64. ‘ Dus zie ik je dan zo?’ … ‘Oké, tot over een halfuurtje.’ Hij legt de hoorn tevreden neer en kijkt er al naar uit om Sandra weer te zien.
65. Als precies een halfuurtje later Sandra aanbelt, doet hij meteen de deur open. ‘Sandra!’ brengt hij blij uit, terwijl hij haar omhelst.
66. ‘ Kom binnen!’ Hij gaat haar al voor en gaat trots in het midden van de kamer staan. ‘En? Wat vind je ervan? Nu is het tenminste wél groot genoeg om je mee uit te nodigen naar binnen.’
67. Sandra lacht. ‘Het is echt leuk binnenin. Al een heel groot verschil met de vorige keer zie ik.’ James knikt. ‘Heb je honger?’ vraagt hij. ‘Een beetje. Ik ben nog niet zo lang geleden terug van mijn werk.’
68. ‘ Oké, dan maak ik wel iets voor ons. Zet je maar neer aan het tafeltje.’ James neemt een kom uit de kast en roert alle ingrediënten door elkaar om macaronisaus te maken.
69. Terwijl hij druk bezig is praten ze een beetje en kijkt Sandra door het raam naar de omgeving. ‘Hoe komt het dat je hier zo alleen bent gaan wonen? Hier is het toch zo leeg?’
70. ‘ Tja. Ik weet het eigenlijk niet.’ James denkt diep na hoe hij dit moet gaan brengen. Hij kan moeilijk tegen haar zeggen dat hij een verstoten prins is. Dat zou nogal belachelijk klinken .
71. Door het diep nadenken naar een goede reden, let hij niet meer op zijn pan. ‘Verdomme.’ vloekt hij in stilte tegen zichzelf. Hij neemt een keukenhanddoek om de grijze rook weg te slaan. ‘Het spijt me. Het is een beetje mislukt.’ Hij neemt de pan mee naar buiten om de vuiligheid weg te gooien.
72. Als hij weer binnenkomt verrast het hem dat Sandra bezig is aan het avondmaal. Onwillekeurig moet hij lachen. ‘Vind je het niet goed?’ vraagt Sandra een beetje verschrikt. ‘Nee, nee.’ brengt James snel uit om haar gerust te stellen. ‘Ik vind het niet erg dat je aan mijn spullen zit hoor. Ik ben zelfs blij dat ik nu niet meer moet koken.’ Hij grinnikt en zet zich aan tafel.
73. Ze babbelen weer een tijdje terwijl Sandra druk bezig is het avondmaal goed te bereiden.
74. ‘ Zo!’ zegt ze voldaan als het haar gelukt is om de macaroni niet te laten aanbranden. Voorzichtig laat ze de hete saus over de macaroni glijden.
75. ‘ Dat heb je goed gedaan.’ complimenteert James haar als ze opdient. Met een geconcentreerde frons zet ze een kommetje voor hem neer. Ze zou niet willen dat de macaroni over hem heen viel.
76. Als ze ook een kommetje voor haar heeft genomen, zet ze zich bij hem aan tafel. ‘Smakelijk.’ Ze neemt meteen een grote hap; ze heeft redelijk grote honger.
77. ‘ Vertel eens,’ zo begint James, ‘Waar werk je eigenlijk?’ Sandra eet haar mond leeg voordat ze antwoordt. ‘Ik ben bedrijfsleidster, maar wel maar van een klein bedrijfje.’
78. Geboeid luistert James naar een paar kleine verhaaltjes over haar werk. ‘En vertel jij nu eens. Wat doe jij voor werk?’ Ze kijkt hem geïnteresseerd en neemt geen hap meer voordat hij antwoordt.
79. ‘ Ik doe echt iets wat ik graag doe. Momenteel surveilleer ik als politieagent door de straten. Je dorp ziet er trouwens prachtig uit, we zijn er heel even gepasseerd.’
80. Op één of andere manier voelt Sandra zich gevleid, maar daardoor ook een beetje ongemakkelijk. ‘Ehm. Ik zou even naar het toilet moeten.’ zegt ze wanneer ze beiden hun kom leeg hebben. ‘De wc is de enige deur hier in de kamer, behalve de buitendeur dan.’ Met een glimlach wijst hij naar de deur van de badkamer. ‘Ik zal dan al de borden afruimen.’
81. De restjes zet hij terug in de koelkast. Dat komt wellicht nog van pas, en het zou zonde zijn de schotel weg te gooien.
82. Als Sandra de badkamer uit komt, stelt hij haar voor om nog even te blijven om nog wat te praten. Sandra gaat graag op zijn voorstel in en ze zetten zich weer aan tafel.
83. Even weten ze beiden niet hoe ze weer moeten beginnen, maar dan neemt James het woord. ‘En eh, woon je eigenlijk alleen in het dorp? Of woont je oma ofzo misschien bij je in?’
84. ‘ Nee, ik woon momenteel alleen in een klein appartementje boven een café. Heel goedkoop, en dus klein, maar wel een goed begin. Ik spaar nu om later een huis te kunnen kopen.’
85. ‘ Dat is wel slim hoe je dat doet. Maar is dat lawaai van het café soms niet te luid?’ Sandra schudt weifelend met haar hoofd. ‘Soms is het wel redelijk luid. Maar meestal valt het goed mee hoor.’
86. Sandra blijft nog twee uurtjes als ze opeens opstaat. ‘Ik ben er alweer vandoor. Maar misschien spreken we nog eens af?’ James knikt verzekerd. ‘Dat doen we zeker, als je dat wilt.’ Ze staan wat onwennig voor elkaar, niet wetend hoe ze afscheid moeten nemen.
87. Uiteindelijk slaat James zijn armen om haar heen en geeft haar een knuffel. ‘Tot snel, Sandra.’ Zegt hij voordat hij haar los laat.
88. Zodra Sandra het huis uit is, legt hij zich meteen onder de warme dekens. Tevreden van de gezellige avond valt hij in een diepe slaap.
89. De volgende ochtend is hij een beetje geïrriteerd als hij ziet dat er weer belastingen zijn binnengekomen om te betalen. Met een zucht haalt hij ze uit de postbus en legt ze neer op de grond. Momenteel heeft hij niet genoeg geld om ze te betalen.
90. Hij wandelt weer naar binnen om de douche te maken die gisteren kapot was geraakt. Erg handig is hij niet, maar na enkele keren proberen lukt het toch om hem weer helemaal te maken.
91. Als hij weer het bekende getoeter hoort van de auto, wandelt hij naar buiten. Daarna loopt hij weer snel naar binnen om zich om te kleden .
92. ‘ Wauw. Een politiewagen dit keer.’ Hij vindt het wel wat vreemd dat hij zich weer achteraan moet zetten, waar in dit geval meestal de verdachten of boeven zitten. Maar goed, hij maakt er geen probleem van. Hij is veel te enthousiast voor deze job.
93. s’ Avonds laat komt hij pas terug. Helemaal moe gewerkt stapt hij uit, zonder promotie, maar toch voldaan.
94. Hij strompelt meteen naar zijn bed en kleedt zich om. Intussen zijn er alweer vier dagen voorbij gegaan, en het nieuwe leven dat hij nu beleeft bevat veel meer vrijheden. Hij voelt zich al stukken beter dan in het begin.
96. Nawoordje Ik hoop dat de eerste update goed meegevallen is. ;) James’ statistieken (of hoe het ook genoemd wordt) zal ik hier even onder zetten. :) Wens: Familie/Kennis – Commissaris held worden Karakter: 8/3/6/3/5 Tot de volgende update! ;) x
