1. ΣΤΑΘΕΡΗ ΤΡΟΧΙΑ ΣΤΟΝ...ΑΕΡΑ
ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΙΝΥΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Η ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ
ΣΥΡΜΑΤΟΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ.
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 25/11/2005
Ένα υπερσύγχρονο δίκτυο εναέριας σταθερής συρματοτροχιάς θα λειτουργήσει στην Πάρνηθα στις αρχές του 2006 και αποτελεί χωρίς
αμφιβολία κατασκευαστική επανάσταση στα δεδομένα ανέγερσης συρματοφορέων (τελεφερίκ) σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ιδιωτικοποίηση σε συνδυασμό με την επικείμενη επέκταση του Καζίνο Πάρνηθας δημιούργησε την ανάγκη κατασκευής καινούργιου
εναέριου συρματοφορέα αφενός για να εξυπηρετεί μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών και αφετέρου για να μειώσει την εξάρτηση και την
λειτουργία του από τις καιρικές συνθήκες. Η φιλοσοφία του νέου δικτύου βασίζεται στην προσθήκη επάνω στην εναέρια συρματοτροχιά
αριθμό βαγονιών όσες είναι και οι ανάγκες του επιβατικού κοινού. Τουτέστιν ανάλογα με τις προσελεύσεις θα προστίθενται συρμοί ο ένας
πίσω από τον άλλο με σκοπό να μεταφέρουν τους επισκέπτες χωρίς καμία καθυστέρηση. Η χωρητικότητα του κάθε βαγονιού θα είναι 25-
30 επιβάτες και τα βαγόνια μεταφοράς θα προστίθενται αναλόγως του αριθμού των επιβατών. Δηλαδή δεν θα περιμένει κανείς ούτε να
κατέβει ούτε ν’ ανέβει.
Η κατασκευή
Η πρωτοτυπία, όμως, της κατασκευής του έργου έγκειται στον τρόπο μεταφοράς του σκυροδέματος για το «δέσιμο» των βάσεων των
πυλώνων που βρίσκονταν καταμεσής του δάσους στην απόκρημνη πλαγιά της Πάρνηθας. Οι βάσεις των πυλώνων του νέου Τελεφερίκ
είναι συνολικά τέσσερις. Μία στην κορυφή, μια στην βάση και δύο ενδιάμεσα. Για τις δύο πρώτες υπήρχε εργοταξιακή οδός και άνετη
πρόσβαση για τα μηχανήματα και το προσωπικό του εργοταξίου.
Αντίθετα οι ενδιάμεσες βάσεις ήταν απροσπέλαστες ακόμη και για τους ημιόνους. Κατασκευάστηκε μεν από ορειβάτες ένα δύσβατο
ορεινό μονοπάτι για την μετακίνηση του προσωπικού, αλλά προέκυψε το κατασκευαστικό πρόβλημα της μεταφοράς σκυροδέματος.
Κατά τους Αυστριακούς κατασκευαστές του Τελεφερίκ, αυτού του είδους οι σκυροδετήσεις γίνονται αποκλειστικώς με ελικόπτερα που
μεταφέρουν ανά πτήση περίπου ένα κυβικό σκυροδέματος. Η μέθοδος, όμως, αυτή θα σήμαινε πρακτικά ότι τα 365 κυβικά μέτρα
σκυρόδεματος στη μία βάση και 269 στην άλλη θα μεταφέροντο πρακτικώς με ισάριθμες πτήσεις του ελικοπτέρου.
Η εταιρία ΜΙΝΥΕΣ ΑΤΕ, αντιμετώπισε το πρόβλημα αυτό με μια τεχνο-οικονομική και ασφαλή λύση που αποτελεί μοναδική πρωτοτυπία
σε για τη μέθοδο μεταφοράς σκυροδέματος σε απόκρημνα σημεία (σκυροδέτηση σε κατωφέρεια με ροή δια της βαρύτητος εντός
κλειστού σωληνωτού μεταλλικού δικτύου). Εγκατέστησε επίγεια δύο αυτόνομα και ανεξάρτητα δίκτυα αντλήσεως και μεταφοράς του
σκυροδέματος, μέσω των οποίων διακινήθηκαν συνολικά 604 κυβικά μέτρα. «Χρειάστηκε αρκετός καιρός για να χαράξουμε,
κατρακυλώντας μαζί με βράχους και πέτρες, μέσα σε δέντρα, ξετυλίγοντας ορειβατικό σχοινί και τοποθετώντας τις κορυφές της
οδεύσεως, μακριά από το οφιοειδές μονοπάτι, την τελική όδευση των δύο δικτύων με ευθείες γραμμές και ελαστικές καμπύλες, που
απαιτούντο για τη σκυροδέτηση των αντίστοιχων βάσεων, στη θέση «2», η πλησιέστερη στην βάση της Πάρνηθας και στη θέση «3»
περίπου στο μέσον της νοητής γραμμής της βουνοπλαγιάς», επεσήμανε στο «L&M» ο Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π. της
εταιρίας ΜΙΝΥΕΣ ΑΤΕ κ. Κωνσταντίνος Γκούζιας.

2. Επίγειο σωληνωτό δίκτυο
Η τοποθεσία της θέσης «3» χρειαζόταν διαφορετική στρατηγική για να στεφθεί με επιτυχία το εγχείρημα. Η μόνη δυνατή χάραξη του
δικτύου ήταν στα πρώτα 250 μέτρα ανάμεσα στο υφιστάμενο δίκτυο γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ που ξεκινούσε
κυριολεκτικώς στο γκρεμό μπροστά από το νότιο προαύλιο χώρο του Καζίνο και εν συνεχεία μέσα από το δάσος προς την θέση «3».
Εκεί που τελείωνε ο προαύλιος χώρος, διαμορφώθηκε επαρκής εργοταξιακός χώρος ώστε να είναι δυνατή η στάθμευση δύο αυτοκινήτων
μεταφοράς σκυροδέματος και βεβαίως της αντλίας σκυροδέματος, που χειρίστηκε επιτυχώς και με δεξιοτεχνία ο κ. Δήμος Κακλαμάνος.
Το δίκτυο αυτό είχε συνολικό μήκος 517 μέτρα (γραμμική απόσταση μεταξύ αντλίας και βάσεως στην θέση «3») και υψομετρική
διαφορά 217 μέτρα (κατακόρυφη απόσταση της αντλίας, που ήταν στο υψηλότερο σημείο, από την βάση στη θέση «3»). «Κατά την
περίπτωση αυτή, όμως, υπήρχε, εκτός του σχετικά μεγάλου μήκους του δικτύου και της υψομετρικής διαφοράς με όλα τα προβλήματα
της γεωγραφίας στην μεταφορά και τοποθέτηση των σωλήνων του δικτύου, μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Το σκυρόδεμα θα μεταφερόταν
σε κατωφέρεια δια της βαρύτητος εντός κλειστού δικτύου και όχι δια της πιέσεως της αντλίας», τόνισε στο «L&M» ο τοπογράφος της
εταιρίας ΜΙΝΥΕΣ κ. Γ. Κουρμπέτης.
Ουσιαστικά η αντλία στην περίπτωση αυτή θα παρείχε στη μάζα του σκυροδέματος μια αρχική ταχύτητα και εν συνεχεία εκείνη θα
συνέχιζε την ροή της δια της βαρύτητος. «Ήταν ένας κίνδυνος που τολμήσαμε και λάβαμε εν γνώσει μας. Καθώς ακολουθήσαμε μια
μέθοδο κατασκευής, που δεν είχε προηγούμενη εφαρμογή με αυτό τον τρόπο, πέραν της δυσκολίας της πρόσβασης. Χρησιμοποιήσαμε
κατάλληλο σκυρόδεμα το οποίο θα μπορούσε να ρέει μέσα στο σωληνωτό μεταλλικό δίκτυο χωρίς να γίνεται αποχωρισμός των υλικών
του (εις τα εξ ων συνετέθη, δηλαδή νερό τσιμέντο, άμμος , χαλίκι). Επιπροσθέτως στο δίκτυο των σωληνώσεων δόθηκε η απαιτούμενη
κλίση, αποφεύγοντας τις καμπύλες που θα προκαλούσαν σημεία ανακοπής, και διακοπή της ροή του σκυροδέματος, με καταστρεπτικές
συνέπειες για το δίκτυο και όλη την επιχείρηση της κατασκευής», επεσήμανε στο «L&M» ο κ. Γκούζιας.
Ελληνική πρωτοτυπία
Αξίζει να αναφερθεί ότι ποτέ στην ιστορία της κατασκευής εναέριας σταθερής συρματοτροχιάς δεν καταγράφηκε μια ανάλογη λύση
επίγειας μεταφοράς σκυροδέματος. Είθισται στα απόκρημνα μέρη να επιστρατεύονται ελικόπτερα για την μεταφορά του σκυροδέματος

3. που θα «δέσει» τις βάσεις των πυλώνων. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου έγκειται στο γεγονός ότι το ελικόπτερο έχει τη δυνατότητα
ανά πτήση να μεταφέρει μόνο 1-1,5 κυβικό σκυροδέματος. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι απαιτούνται εκατοντάδες πτήσεις προκειμένου να
μεταφερθούν όλα τα απαιτούμενα κυβικά μέτρα σκυροδέματος. Το γεγονός αυτό αυξάνει εκ των πραγμάτων τον δείκτη επικινδυνότητας
πρόκλησης κάποιους ατυχήματος.
Για του λόγου το αληθές πρόσφατα συνέβη ένα ατύχημα στο Τύρολο, όπου ένα ελικόπτερο που μετέφερε οικοδομικά υλικά προκάλεσε τη
πτώση του τελεφερίκ με τραγικό απολογισμό εννέα νεκρούς. «Όσο κι αν αναζητήσαμε προηγούμενη εμπειρία στο θέμα αυτό, δεν κατέστη
δυνατό να εντοπίσουμε καταγεγραμμένη μια ανάλογη λύση. Ζητήσαμε πληροφορίες από τον μεγαλύτερο κατασκευαστή αντλιών
σκυροδέματος στην Γερμανία και σ την Αμερική, την Putzmeister, που διατηρεί ακαδημία ερευνών με δημοσιεύσεις και αρχείο των πλέον
πρωτότυπων έργων. Κανείς δεν μας απάντησε. Ούτε και βρήκαμε κάποια δημοσίευση που να μας καθοδηγήσει.
Έτσι αναγκαστήκαμε να πειραματιστούμε σε κάποιο βαθμό, μέχρις ότου επιλέξουμε την καλύτερη δυνατή σύνθεση σκυροδέματος, τις
κλίσεις του δικτύου και την σταθερή παροχή σκυροδέματος, για να επιτύχουμε την μεταφορά σκυροδέματος δια βαρύτητος σε δίκτυο
μήκους 517 μέτρων, με υψομετρική διαφορά 217 μέτρων και χωρίς να έχουμε διαχωρισμό», υπογράμμισε στο «L&M» ο κ. Γκούζιας.