2. Zakopane – miasto w województwie małopolskim,
siedziba powiatu tatrzańskiego.
Zakopane jest największym ośrodkiem miejskim w
bezpośrednim otoczeniu Tatr, dużym ośrodkiem
sportów zimowych, od dawna nazywane
nieformalnie zimową stolicą Polski. W granicach
administracyjnych miasta znajduje się także
znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego
(od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).
W latach 1977–1994 miejscowość była siedzibą
Gminy Tatrzańskiej.
WSB
4. Propozycja dojazdu z Dąbrowy Górniczej
WSB
Autobusem, busem z Dąbrowy Górniczej do Krakowa ( np.
Kayatrans ) i z Krakowa do Zakopanego ( np.Szwagropol )
Samochodem autostradą A4 ( w kierunku na Rzeszów, później
odbić na Zakopane )
5. WSB
ZABYTKI:
• drewniany kościółek Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Klemensa z
połowy XIX wieku (ulica Kościeliska)
• kaplica Gąsieniców wzniesiona w 1800 roku przez Pawła Gąsienicę
• chata Sabały - drewniany budynek z pierwszej połowy XIX wieku
• neogotycki kościół parafialny Świętej Rodziny na Krupówkach z lat 1877-
96
ATRAKCJE:
• Krupówki - jest to jedna z najsłynniejszych ulic w Polsce. Obecnie
stoją tu wspaniałe wille, drewniane chałupy, mieści się tu również
większość sklepów i knajpek.
• Ulica Kasprusie - pierwsza przecznica Kościeliskiej po lewej stronie
od Krupówek. Ulica jest dość gęsto zabudowana mieszaniną starej i
nowej architektury.
• Ulica Kościeliska - obecnie stanowi skansen. Od XVI w. "honorne"
rody góralskie zakładały swoje gospodarstwa. Poszczególne domy
oznaczone są tablicami informującymi o nazwiskach pierwszych
gospodarzy i roku budowy.
7. Zakopane powstało jako osada na miejscu sezonowych osad
pasterskich. Pierwszy (zaginiony) przywilej osadniczy wydał
podobno Stefan Batory w 1578 r., który to przywilej został
zatwierdzony przez króla Michała Wiśniowieckiego przywilejem
osadniczym w 1670 r. (znanym tylko z odpisów – nie zachował się
oryginał). W 1676 r. wieś liczyła 43 mieszkańców (wraz z Olczą i
Poroninem). Pierwotnie osada należała do króla, później do
cesarsko-królewskiego skarbu austriackiego. W 1824 r. Zakopane
wraz z częścią Tatr zostało sprzedane węgierskiej rodzinie
Homolacsów. W XVIII wieku w Kuźnicach zbudowano hutę żelaza
(w XIX wieku był to największy zakład metalurgiczny w Galicji).
Rozkwit Zakopanego rozpoczął się w drugiej połowie XIX w., kiedy
to właściwości klimatyczne Zakopanego zaczął popularyzować
Tytus Chałubiński. W 1876 r. Towarzystwo Tatrzańskie otworzyło w
Zakopanem szkołę snycerską. W 1886 r. zostało uznane za
uzdrowisko.
WSB
8. W 1889 r. Zakopane liczyło już 3000
mieszkańców. W tymże też roku kupił je na
licytacji (wraz z dużą częścią Tatr) hrabia
Władysław Zamoyski – "mąż opatrznościowy" Tatr
polskich, który stworzył podwaliny obecnego parku
narodowego. Według austriackiego spisu ludności
z 1900 r. w 1075 budynkach w Zakopanem na
obszarze 6491 hektarów (gemeinde i gutsgebiete)
mieszkało 5768 osób (gęstość zaludnienia 88,9
os./km²), z czego 5531 (95,9%) było katolikami a
234 (4,1%) wyznawcami judaizmu. W 1933 r.
Zakopane uzyskało prawa miejskie.
WSB
