1. A abella boa
Unha vez, nunha paisaxe outoniza
vivía una abella. Aquela abella tiña
moitos amigos e era moi boa cos
demais. Unha vez atopou unha abella
sentada nun terreo abrupto nun chan
mollado. A abella boa preguntoulle
que tal estaba, e a abella triste
respondeulle: -Nada ben.
E a abella triste marchou. A abella
boa deuse conta que aquela abella se
sintía moi soa.Despois dun mes había
un ambiente húmido e había follas
moi secas, o ceo estaba encapotado,
tamén había árbores espidas e sobre
todo, tempo ventoso. Chegara o
outono. Despois duns días a abella
boa visitou a abella triste e
preguntoulle: -Tes algún problema?
2. E a abella triste respondeu: E que
ninguén quere falar ou xogar comigo.
Grazas á axuda dos amigos da abella
boa puideron solucionar o problema
da abella triste e lograron que falara
e xogara con todas as abellas que
coñecía.
DANIEL GARCÍA 5º A