จัดทำโดย 1.นาย ชัชพงษ์ นาสา เลขที่ 11 2.นาย ธนาภพ วิจิตรศิริโชติ เลขที่ 12 3.นางสาว ธันยพร โอภากุลวงษ์ เลขที่ 25 4.นางสาว นันทิพร คำลือปลูก เลขที่ 27 5.นางสาว สุพรรณษา ปลีบุตร เลขที่ 31 6.นางสาว อภิชญา เพ็งอุดม เลขที่ 32 7.นาย วีรภัทร มาติวงษ์ เลขที่ 39 มัธยมศึกษาปีที่ 5/3

2. ปัจจุบันการสร้างสรรค์ภาระงาน ชิน้งาน หรือ กิจกรรมต่างๆ จาก
คอมพิวเตอร์สามารถทาได้ง่ายขึน้ เนื่องจากคอมพิวเตอร์มีคุณภาพสูง ราคาถูก
และเป็นแหล่งค้นข้อมูลที่มีประสิทธิภาพจากการใช้งานเครือข่ายคอมพิวเตอร์หรือ
อินเทอร์เน็ต แต่ในขณะเดียวกันการใช้เทคโนโลยีดังกล่าวทาให้เกิดผลเสียในการ
คัดลอกหรือนาภาระงาน ชิน้งาน หรือกิจกรมต่างๆ เหล่านัน้ไปใช้โดนไม่ได้รับ
อนุญาตได้ง่ายขึน้ กระทรวงพาณิชย์ก่อตัง้เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ 2535 ให้มี
หน้าที่ดังนี้
1.สนับสนุนให้เกิดการสร้างสรรค์ทรัพย์สินทางปัญญา
2.ส่งเสริมการบริหารจัดการและใช้ประโยชน์ทรัพย์สินทางปัญญาเชิงพาณิชย์
3.พัฒนาการให้บริการด้านทรัพย์สินทางปัญญาอย่างมีประสิทธิภาพอย่างทวั่ถึง
4.พัฒนาระบบการคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาให้ครอบคลุมทวั่ถึง
5.ส่งเสริมการใช้สิทธิอย่างเป็นธรรมและป้องปรามการละเมิดทรัพย์สินทาง
ปัญญา
6.สร้างเครือข่ายด้านทรัพย์สินทางปัญญาทัง้ในประเทศและต่างประเทศ

4. ลิขสิทธิ์ (Copyrighy) คือ สิทธิในผลงานที่ได้จากการสร้างสรรค์งาน 9
ประเภทตามที่กฎหมายกาหนด ได้แก่
1.งานวรรณกรรม เช่น หนังสือ จุลสาร งานเขียน โปรแกรมคอมพิวเตอร์
2.งานนาฏกรรม เช่น ผลงานด้านการรา การเต้น การแสดงท่าทาง
3.งานศิลปกรรม เช่น งานจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ ภาพถ่าย
4.งานดนตรีกรรม เช่น ทานอง เนือ้เพลง การเรียบเรียงประสานเสียง
5.งานโสตทัศนวัสดุ เช่น วิดีโอเทป
6.งานภาพยนตร์ เช่น ภาพยนตร์ต่างๆ
7.งานสิ่งบันทึกเสียง เช่น เทปเพลง แผ่น CD Mini-CD
8.งานแพร่เสียงแพร่ภาพ เช่น การนาผลงานลิขสิทธิ์ออกเผยแพร่ทาง
วิทยุกระจายเสียง สถานีโทรทัศน์
9.ผลงานความคิดสร้างสรรค์ด้านอื่นๆ เช่น ผลงานด้านวรรณคดี

5. ลิขสิทธิ์จะเกิดขึน้หลังจากที่ได้สร้างผลงาน โดยไม่ต้องไปดาเนินการจดทะเบียน
คุ้มครองลิขสิทธิ์
กฎหมายสาคัญที่ใช้ในการกากับดูแลเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ คือ พระราชบัญญัติลิขสิทธ์
พ.ศ.2537 ซึ่งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระกรุณา
โปรดเกล้าฯ ให้ปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยลิขสิทธิ์ พ.ศ.2521 โดยเฉพาะการพัฒนา
และขยายตัวทางเศรษฐกิจ การค้า และอุตสาหกรรม ซึ่งสามารถสรุปได้ดังนี้
1.มาตรา 1-5 กล่าวถึงข้อกาหนดการใช้และความหมายของคาสาคัญที่เกี่ยว
ข้อกับพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
2.หมวด 1 ลิขสิทธ์ิ แบ่งเป็น 6 ส่วนได้ดันี้
2.1 ส่วนที่ 1 งานอันมีลิขสิทธิ์ มาตรา 6-7 กล่าวถึงลักษณะ ของผลงานที่
ได้รับ
2.2 ส่วนที่ 2 การได้มาซึ่งลิขสิทธิ์ มาตรา 8-14 กล่าวถึงเงื่อนไขในการให้สิทธิ
ผู้สร้างสรรค์ผลงาน

6. 2.3 ส่วนที่ 3 การคุ้มครองลิขสิทธิ์ มาตรา 15-18 กล่าวถึงราบละเอียดที่ผู้มี
สิทธิสามารถปฏิบัติเกี่ยวกับผลงานของตนเองได้
2.4 ส่วนที่ 4 อายุแห่งการคุ้มครองลิขสิทธิ์ มาตรา 19-26 กล่าวถึงระยะเวลา
ในการคุ้มครอง
2.5 ส่วนที่ 5 การละเมิดลิขสิทธิ์ มาตรา 27-31 กล่าวถึง ลักษณะของการ
กระทาที่ก่อให้เกิดความผิด
2.6 ส่วนที่ 6 ข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ มาตรา 32-44 กล่าวถึงลักษณะของ
การนาผลงานที่มีลิขสิทธิ์ไปใช้โดยไม่จัดว่าเป็นการละเมิกลิขสิทธิ์
3.หมวด 2 สิทธิของนักแสดง มาตรา 45-53 กล่าวถึงลักษณะการกระทาของ
นักแสดงในผลงานที่ได้รับลิขสิทธิ์ที่ไม่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
4.หมวด 3 การใช้ลิขสิทธ์ิในพฤติการณ์พิเศษ มาตรา 54-55 กล่าวถึงการ
ขออนุญาตในผลงานที่มีลิขสิทธิ์แก่อธิบดี
5.หมวด 4 คณะกรรมการลิสิทธ์ิ มาตรา 56-60 กล่าวถึงลักษณะ การสรรหา
และการแต่งตัง้บุคคลเพื่อทาหน้าที่เป็นคณะกรรมการลิขสิทธิ์

7. 6.หมวด 5 ลิขสิทธ์ิและสิทธิของนักแสงระหว่างประเทศ มาตรา61 สรุปได้ว่า
ผลงานที่มีลิขสิทธิ์ของผู้สร้างสรรค์และนักแสดงของประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญา
ด้วยการคุ้มครองลิขสิทธิ์
7.หมวด 6 คดีเกี่ยวกับลิขสิทธ์ิและสิทธิของนักแสดง มาตรา 62-66 กล่าวถึง
ลักษณะการดาเนินคดีเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ของนักแสดง
8.หมวด 7 พนักงานเจ้าหน้าที่ มาตรา 67-68 กล่าวถึงอานาจและหน้าที่ของ
พนักงานเจ้าหน้าที่
9.หมวด 8 บทกา หนดโทษ มาตรา 69-77 กล่าวถึงโทษที่ผู้กระทาความผิดต้องได้รับ
เมื่อกกระทาความผิดตามที่พระราชบัญญัตินีไ้ด้
10.บทเฉพาะกาลมาตรา 78 สรุปได้ว่า ผลงานที่มีลิขสิทธิ์อยู่แล้วตามพระราชบัญญัติ
คุ้มครองวรรณกรรมและศิลปกรรม

9. สิทธิบัตร (Patent) คือ หนังสือสาคัญที่รัฐออกให้เพื่อคุ้มครองการประดิษฐ์
การออกแบบผลิตภัณฑ์ และผลิตภัณฑ์อรรถประโยชน์ที่เป็นความคิดสร้างสรรค์
เกี่ยวกับลักษณะองค์ประกอบ โครงสร้าง หรือกลไก
กฎหมายสาคัญที่ใช้ในการกากับดูแลเกี่ยวกับการใช้ลิขสิทธิ์บัตร คือ
พระราชบัญญัติสิทธิบัตร พ.ศ 2522 ซึ่งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอ
ดุลยเดช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้ตราพระราชบัญญัติขึน้ไว้เพื่อคุ้มครองการ
ประดิษฐ์

10. 1.มาตรา 1-2
2.หมวด 1 บททวั่ไป
3.หมวด 2 สิทธิบัตรการประดิษฐ์
4.หมวด 3 สิทธิบัตรการออกแบบผลิตภัณฑ์
5.หมวด 3 ทวิ
6.หมวด 4 คณะกรรมการสิทธิบัตร
7.หมวด 5 เบ็ดเตล็ด
8.หมวด 6 ความผิดและกาหนดโทษ

12. เครื่องหมายการค้า คือ เครื่องหมายหรือสัญลักษณ์ที่แสดงความเป็นเจ้าของ
ของสินค้านัน้ๆ โดยจะต้องมีลักษณะบ่งเฉพาะหรือหมายถึงลักษณะที่ทาให้
ประชาชนหรือผู้ใช้สินค้าทราบและเข้าใจได้ว่าสินค้านัน้แตกต่างกัน
เครื่องหมายการค้าแบ่งเป็น 4 ประเภทดังนี้
1.เครื่องหมายการค้า (Trademark)
2.เครื่องหมายบริการ (Service Mark)
3.เครื่องหมายรับรอง (Certification Mark)
4.เครื่องหมายร่วม (Collective Mark)
กฎหมายสาคัญที่ใช้ในการกากับดูแลเกี่ยวกับการใช้เครื่องหมายการค้า คือ
พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า โดยคาแนะนาและยินยอมของสภานิติ
บัญญัติแห่งชาติ สรุปได้ดังนี้

13. 1.มาตรา 1-5
2.หมวด 1 เครื่องหมายการค้า
3.หมวด 2 เครื่องหมายบริการและเครื่องหมายรับรอง
4.หมวด 3 เครื่องมายร่วม
5.หมวด 4 คณะกรรมการเครื่องหมายการค้า
6.หมวด 5 เบ็ดเตล็ด
7.หมวด 6 บทกาหนดโทษ
8.บทเฉพาะกาล

14. กฎหมายอื่นๆที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีสารสนเทศ
1.พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทาความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550
2.พระราชบัญญัติการผลิตผลิตภัณฑ์ซีดี พ.ศ.2548

15. สมาชิกกลุ่ม 6
1.นาย ชัชพงษ์ นาสา เลขที่ 11
2.นาย ธนาภพ วิจิตรศิริโชติ เลขที่ 12
3.นางสาว ธันยพร โอภากุลวงษ์ เลขที่ 25
4.นางสาว นันทิพร คาลือปลูก เลขที่ 27
5.นางสาว สุพรรณษา ปลีบุตร เลขที่ 31
6.นางสาว อภิชญา เพ็งอุดม เลขที่ 32
7.นาย วีรภัทร มาติวงษ์ เลขที่ 39
มัธยมศึกษาปีที่ 5/3