Doelgericht leren van je eigen opdrachten en gericht werken aan verbeteringen vraagt om systematische reflectie. Dat is niet iets dat alle interim-managers ‘van nature’ doen. Vaak regeert de waan van de dag en is de druk om snel oplossingen voor praktische problemen te vinden groot. Hier dient zich het gevaar aan dat de professionele ontwikkeling stokt. Al dan niet bewust grijpen interim managers naar een beproefde methode, zonder goed te kijken of die wel past bij het probleem. Met als gevolg dat ze steeds tegen dezelfde muur aanlopen zonder die zelf nog als zodanig te herkennen. Pas als het onderliggende probleem echt ter discussie komt te staan ontstaat ruimte voor het heroverwegen van alternatieven om met de situatie om te gaan. Dan wordt interim-management nog boeiender.